Κανεις δεν ασχολήθηκε πότε μ αυτούς τους αφανείς ήρωες...
Αυτούς που κάνουν τους Τούρκους να ιδρώνουν και να έχουν εφιάλτες...
Μόλις προχθές, παραμονές της ανακοίνωσης για την έναρξη των διερευνητικών συνομιλιών, διατάχθηκαν να αναδυθούν στην επιφάνεια και να επιστρέψουν στη βάση τους στο Ναύσταθμο. Τη διαταγή την εξέδωσε, πραγματικά με συγκινητικό τρόπο ο Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης, ένα βαρύ όνομα για το Πολεμικό Ναυτικό καθότι είναι γιος του Ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη που ήταν Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στην περίοδο των Ιμίων. Ιδού λοιπόν τι έλεγε, μόλις προχθές ανάμεσα στα άλλα η διαταγή του αρχηγού του Στόλου προς όλα τα πληρώματα όλων των σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού:
«Καλή επιστροφή. Επαναπλέετε και τα απόνερα των πλοίων σας κουβαλάνε σε φίλιες και άξενες ακτές τη θέληση την ικανότητα, το πείσμα και την αγάπη σας για την πατρίδα. Η καθολική αναγνώριση και ο σεβασμός στο έργο σας και σε σας πολύτιμο αν και ελάχιστο αντίδωρο. Η βεβαιότητα ότι τα νερά τούτα δικά μας είναι και θα μείνουν επιβεβαιώθηκε από τη στάση σας. Τώρα είναι η ώρα των υπολοίπων να την ενισχύσουν»…
Και αφού τους προτρέπει να ξεκουραστούν και να συμμαζέψουν τα πλοία τους τονίζει: «Όταν χρειαστεί, τώρα ξέρετε ότι γίνεται. Και θα χρειαστεί». Άλλωστε αυτό που στο Πολεμικό ναυτικό ονομάζουν «πλουν κατά τοιχαρχίες» σημαίνει ότι όλοι από τον κυβερνήτη έως τον τελευταίο ναύτη είναι συνεχώς σε θέση μάχης.
Δεν είναι λίγος ο χρόνος των 35 και πλέον ημερών μέσα σ΄ένα υποβρύχιο συνεχώς κάτω από τη θάλασσα. Ακόμα και τώρα που υπάρχει μια αποκλιμάκωση στην ΝΑ Μεσόγειο και τα πολεμικά πλοία επιστρέφουν στους ναυστάθμους τους, τα περισσότερα πληρώματα των φρεγατών των πυραυλακάτων, των πλοίων υποστηρίξεως, των αρματαγωγών και βεβαίως των υποβρυχίων βρίσκονται σε επιφυλακή. Δεν έχουν, όπως λένε ναύτες και αξιωματικοί, τον παραμικρό εφησυχασμό απέναντι σε έναν εξαιρετικό απρόβλεπτο γείτονα. Ειδικά για τα πληρώματα των υποβρυχίων, των αόρατων κυνηγών του Αιγαίου, όπως ονομάζουν τα υποβρύχια Type 214 (τύπος Παπανικολής) του Πολεμικού Ναυτικού.
Όλο αυτό το διάστημα της κρίσης του Oruc Reis τα πληρώματα των υποβρυχίων παρέμεναν στις θέσεις τους, χωρίς καμία επαφή με τον έξω το κόσμο. Ούτε καν ανέβαιναν στην επιφάνεια, ώστε να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους προκειμένου να μην εντοπιστεί η θέση τους.
Περίπου 40 άτομα πλήρωμα, σαν μια οικογένεια, κοιμόντουσαν ο ένας δίπλα στον άλλον, γιατί στα υποβρύχια δεν υπάρχουν καμπίνες ξεχωριστές για αξιωματικούς και ναύτες και μερικοί κοιμόντουσαν δίπλα από τις τορπίλες. Μοναδική τους επαφή με τον έξω κόσμο το περισκόπιο, αλλά αυτό ήταν για άλλες αποστολές…
