Κατι ξερουν οι Ρωσσοι που δεν θελουν να ακουσουν για Κομμουνισμο και Μαρξ....
Το φως της δημοσιότητας βλέπει μία μεγάλη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Μελέτης της Κοινής Γνώμης (VICIOM) για λογαριασμό της ρωσικής εφημερίδας Izvestia, αποτυπώνοντας την μεγάλη αποστροφή των Ρώσων στο πρόσωπο, τα έργα και τις ιδέες του Καρλ Μαρξ.
Στο πρώτο άκουσμα της έρευνας ορισμένοι θα σκεφτούν πως ίσως είναι παράδοξο το ότι οι Ρώσοι «διαγράφουν» από τη μνήμη τους ένα πρόσωπο που είναι ταυτισμένο με τον κομμουνισμό σε όλες του τις διαστάσεις, ακόμη και στην οικονομία.
Ωστόσο όταν ζεις στην μετα-σοβιετική ισχυρή Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν τα πράγματα είναι αλλιώς.
Για την ακρίβεια υπάρχει μία ολόκληρη γενιά που δεν...θαυμάζει και ιδιαίτερα τον «πρωτεργάτη» του κομμουνισμού. Αυτή η γενιά βιώνει τα τελευταία χρόνια την οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική άνθηση της Ρωσίας, σχεδόν 30 χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ενδεικτικό είναι πως το 66% δήλωσε ότι δεν θυμάται καμία από τις βασικές ιδέες που διατύπωσε στη θεωρία του ο Γερμανός κοινωνιολόγος, ενώ το 16% των ερωτηθέντων δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα για τον Μαρξισμό.
Δεν θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση το ότι μόλις άτομα άνω των 45 ετών συμπαθούν τον Καρλ Μαρξ ή είναι φίλα προσκείμενοι σε κάποιες «θεωρίες» του.
Από τους ερευνητές αυτό εξηγείται επειδή τα άτομα αυτά πρόλαβαν να ζήσουν έστω τα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης:
«Είναι άτομα που όχι απλώς έζησαν επί Σοβιετικής Ένωσης, αλλά που υπέστησαν μια ισχυρή διέγερση από την προπαγανδιστική μηχανή των ΜΜΕ, αλλά και κατά την περίοδο της φοίτησης τους», εξηγεί ο πολιτειολόγος Αντόν Χάσενκο.
Η αποστροφή των Ρώσων στον Καρλ Μαρξ, οι θεωρίες του οποίου επέδρασαν επί πολλές δεκαετίες στους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης , δεν είναι σαφώς απόρροια μιας τυχόν προπαγάνδας από την σημερινή Ρωσία.
Αντιθέτως, το σοβιετικό μοντέλο», σε όλες του τις εκφάνσεις και κυρίως στην οικονομία, είναι κάτι που επί 18 χρόνια (διακυβέρνησης Πούτιν) έχει πεταχτεί «στον κάλαθο των αχρήστων».
Άλλοι «οικονομικοί και κοινωνικοί κανόνες» ισχύουν πλέον στην ισχυρή Ρωσία του Β.Πούτιν, το οποίο όπως αποδεικνύεται οι Ρώσοι τον ακολουθούν σε μεγάλα ποσοστά.
Ο «Τσαρ Βλαντ» είχε δηλώσει εξάλλου πολύ πρόσφατα:
«Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταλήξουμε σε μια νέα εκδοχή του σοβιετικού κρατικού σχεδιασμού. Τότε τα είχαν τόσο πολύ σχεδιάσει, που αυτό απλώς σκότωσε ή θα έλεγα για την ακρίβεια σε σημαντικό βαθμό έβλαψε εν πάσει περιπτώσει την οικονομία» και «φυσικά δεν μπορούμε να επαναλάβουμε κάτι τέτοιο».
Ο ίδιος βέβαια είχε αναφερθεί καταγγελτικά και στις πολιτικές διαστάσεις του κομμουνισμού επί Σοβιετικής Ένωσης:
«Κατά τις περιόδους εκείνες, με βάση τα ιστορικά γεγονότα, στον καθένα μπορούσαν να προσάψουν χαλκευμένες και εντελώς παράλογες κατηγορίες, εκατομμύρια άνθρωποι χαρακτηρίζονταν εχθροί του λαού, εκτελέσθηκαν ή έμειναν ανάπηροι, έζησαν τα μαρτύρια των φυλακών ή των στρατοπέδων ή των εξοριών.
Αυτό το φοβερό παρελθόν δεν μπορούμε να το διαγράψουμε από την εθνική μας μνήμη και πολύ περισσότερο δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να το δικαιολογήσουμε. Ούτε να πούμε ότι έγιναν για το λεγόμενο καλό του λαού .
Οι πολιτικές διώξεις υπήρξαν τραγωδία για όλο τον λαό μας, για ολόκληρη την κοινωνία, ένα σκληρό πλήγμα για τον λαό μας, τις ρίζες του, την κουλτούρα του και την αυτογνωσία του. Τις συνέπειες αυτού του πλήγματος τις νοιώθουμε μέχρι σήμερα, γι' αυτό χρέος μας είναι να μην το ξεχάσουμε»
www.el.gr
Στο πρώτο άκουσμα της έρευνας ορισμένοι θα σκεφτούν πως ίσως είναι παράδοξο το ότι οι Ρώσοι «διαγράφουν» από τη μνήμη τους ένα πρόσωπο που είναι ταυτισμένο με τον κομμουνισμό σε όλες του τις διαστάσεις, ακόμη και στην οικονομία.
Ωστόσο όταν ζεις στην μετα-σοβιετική ισχυρή Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν τα πράγματα είναι αλλιώς.
Για την ακρίβεια υπάρχει μία ολόκληρη γενιά που δεν...θαυμάζει και ιδιαίτερα τον «πρωτεργάτη» του κομμουνισμού. Αυτή η γενιά βιώνει τα τελευταία χρόνια την οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική άνθηση της Ρωσίας, σχεδόν 30 χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ενδεικτικό είναι πως το 66% δήλωσε ότι δεν θυμάται καμία από τις βασικές ιδέες που διατύπωσε στη θεωρία του ο Γερμανός κοινωνιολόγος, ενώ το 16% των ερωτηθέντων δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα για τον Μαρξισμό.
Δεν θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση το ότι μόλις άτομα άνω των 45 ετών συμπαθούν τον Καρλ Μαρξ ή είναι φίλα προσκείμενοι σε κάποιες «θεωρίες» του.
Από τους ερευνητές αυτό εξηγείται επειδή τα άτομα αυτά πρόλαβαν να ζήσουν έστω τα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης:
«Είναι άτομα που όχι απλώς έζησαν επί Σοβιετικής Ένωσης, αλλά που υπέστησαν μια ισχυρή διέγερση από την προπαγανδιστική μηχανή των ΜΜΕ, αλλά και κατά την περίοδο της φοίτησης τους», εξηγεί ο πολιτειολόγος Αντόν Χάσενκο.
Η αποστροφή των Ρώσων στον Καρλ Μαρξ, οι θεωρίες του οποίου επέδρασαν επί πολλές δεκαετίες στους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης , δεν είναι σαφώς απόρροια μιας τυχόν προπαγάνδας από την σημερινή Ρωσία.
Αντιθέτως, το σοβιετικό μοντέλο», σε όλες του τις εκφάνσεις και κυρίως στην οικονομία, είναι κάτι που επί 18 χρόνια (διακυβέρνησης Πούτιν) έχει πεταχτεί «στον κάλαθο των αχρήστων».
Άλλοι «οικονομικοί και κοινωνικοί κανόνες» ισχύουν πλέον στην ισχυρή Ρωσία του Β.Πούτιν, το οποίο όπως αποδεικνύεται οι Ρώσοι τον ακολουθούν σε μεγάλα ποσοστά.
Ο «Τσαρ Βλαντ» είχε δηλώσει εξάλλου πολύ πρόσφατα:
«Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταλήξουμε σε μια νέα εκδοχή του σοβιετικού κρατικού σχεδιασμού. Τότε τα είχαν τόσο πολύ σχεδιάσει, που αυτό απλώς σκότωσε ή θα έλεγα για την ακρίβεια σε σημαντικό βαθμό έβλαψε εν πάσει περιπτώσει την οικονομία» και «φυσικά δεν μπορούμε να επαναλάβουμε κάτι τέτοιο».
Ο ίδιος βέβαια είχε αναφερθεί καταγγελτικά και στις πολιτικές διαστάσεις του κομμουνισμού επί Σοβιετικής Ένωσης:
«Κατά τις περιόδους εκείνες, με βάση τα ιστορικά γεγονότα, στον καθένα μπορούσαν να προσάψουν χαλκευμένες και εντελώς παράλογες κατηγορίες, εκατομμύρια άνθρωποι χαρακτηρίζονταν εχθροί του λαού, εκτελέσθηκαν ή έμειναν ανάπηροι, έζησαν τα μαρτύρια των φυλακών ή των στρατοπέδων ή των εξοριών.
Αυτό το φοβερό παρελθόν δεν μπορούμε να το διαγράψουμε από την εθνική μας μνήμη και πολύ περισσότερο δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να το δικαιολογήσουμε. Ούτε να πούμε ότι έγιναν για το λεγόμενο καλό του λαού .
Οι πολιτικές διώξεις υπήρξαν τραγωδία για όλο τον λαό μας, για ολόκληρη την κοινωνία, ένα σκληρό πλήγμα για τον λαό μας, τις ρίζες του, την κουλτούρα του και την αυτογνωσία του. Τις συνέπειες αυτού του πλήγματος τις νοιώθουμε μέχρι σήμερα, γι' αυτό χρέος μας είναι να μην το ξεχάσουμε»
www.el.gr
