Ακου κυριε βολεμενε....Ελευθερία του λόγου σημαίνει να μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει, όπως το θέλει και φυσικά να κρίνεται για αυτό, όχι όμως να κινδυνεύει με φυλάκιση, βιολογική εξόντωση ή να δέχεται ψυχολογικό και συνειδησιακό «στρες» μέχρι η γνώμη του να γίνει της «αρεσκείας» της επικρατούσας πολιτικής κατάστασης.
Πλέον διαμέσου κάποιων ιδιωτικών υπεροργανισμών όπως οι Google, Facebook, Instagram και Twitter οι απόψεις ελέγχονται αφού «δεν μπορούν να μεταδοθούν» όπου πρέπει και όπως πρέπει.
Αυτό σημαίνει θα ακούτε την δική μας «προπαγάνδα» και όχι τις «άλλες» απόψεις και δια της υπνωτιστικής μεθόδου της επαναλήψεως «στο τέλος θα αποδεχτείτε το δικό μας σύστημα διοίκησης και κατανόησης».
Θα πούμε το εξής: Όταν καταργούνται λέξεις, λείπουν λέξεις. Όταν λείπουν λέξεις, λείπουν σκέψεις. Όταν λείπουν σκέψεις, λείπουν αντιδράσεις.
Μονάχα οι δούλοι δεν αντιδρούν και οι υπηρέτες, ελεύθερους ανθρώπους όμως δεν θα τους λέμε.
Έρχεται λοιπόν ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας ο οποίος είπε ότι η κυβέρνηση θέλει να αντιμετωπίσει τα fake news που αφορούν τον κορωνοϊό και μαζί την δημόσια υγεία και τόνισε ότι προβλέπεται έως και 3 χρόνια για όσους διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις.
Δηλαδή τι εννοεί; Δεν υπάρχουν εισαγγελείς για να το κρίνουν αυτό; Αυτός τι είναι ο «υπενθυμιστής»;
Μάλιστα όπως επισήμανε αν διαπιστωθεί ότι η εφαρμογή των νέων διατάξεων δεν είναι πολύ αποτελεσματική για τα συγκεκριμένα αδικήματα, είναι πολύ πιθανό μέσα από τις προτάσεις της ειδικής επιτροπής που παρακολουθεί το νέο ποινικό κώδικά να προχωρήσουμε η πολιτεία σε αυστηροποιήση των ποινών για την διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Για την παραβίαση της καραντίνας του κορωνοϊου, όπως είπε ο κ. Τσιάρας το αδίκημα αυτό έγκειται στο 285 άρθρο του ποινικά κώδικά, που προβλέπει φυλάκιση έως και 10 έτη αν κάποιος κριθεί υπαίτιος για το θάνατο ενός ανθρώπου, και μεγαλύτερες ποινές αν προκληθεί θάνατος περισσότερων ανθρώπων.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ζούμε οργουελικές καταστάσεις.
Το τι είναι καλό και τι όχι πρέπει πάντα να το κρίνει αυτός που το ακούει. Αυτό τον καθιστά υπεύθυνο άτομο. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να φτάνουν στα αυτιά του όλες οι απόψεις ακόμα και οι «λάθος».
Αν δεν υπήρχαν οι λάθος επιλογές, οι λάθος αποφάσεις, οι λάθος σκέψεις στην ζωή μας τότε πως θα καταλαβαίναμε ποιες είναι οι σωστές; Αλλά ακριβώς αυτό θέλουν, την άνευ όρων αποδοχή των αποφάσεών τους για το «καλό μας»...
