Και δυστυχως, δυστυχως καταφερνει πολλα....
Οι φωτογραφίες των τελευταίων ωρών από το διεθνές δελτίο δείχνουν τον Ερντογάν να υποδέχεται και να συνομιλεί στην Κωνσταντινούπολη, με τον Πούτιν, την Μέρκελ και τον Μακρόν.
Ο υπουργός Εξωτερικών του τα είπε με τον Λαβρόφ και ο υπουργός Άμυνας Χ.Ακάρ με τον Ρώσο ομόλογό του.
Αυτό δεν τον εμποδίζει να υποδεχτεί τον πρόεδρο της Ουκρανίας σε λίγες ημέρες.
Επίσης τα τηλεφωνήματα του Ερντογάν με τον Τραμπ δεν έχουν σταματήσει κι ας πέφτουν “βροχή” οι απειλές περί κυρώσεων λόγω S-400.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά, γιατί η Τουρκία και πριν τον Ερντογάν, αλλά και μ΄ αυτόν στο τιμόνι έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πολύ καλά να ελίσσεται στα πολλές φορές δαιδαλώδη μονοπάτια της διπλωματίας. Κυρίως όμως ξέρει πολύ καλά να “πουλά” την γεωπολιτική της θέση και να κρατά πάντα ψηλά τις “μετοχές” της στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων. Ακόμη κι αυτή τη περίοδο κατά την οποία έχει άθλιες σχέσεις με τις ΗΠΑ, τυπικά καλές σχέσεις με τους Ευρωπαίους και θα έπρεπε να αισθάνεται μάλλον απομονωμένη από τις χώρες της γειτονιάς μας. Μόνο η Αλβανία μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι είναι ο πιστός σύμμαχός της.
Η διπλωματική υπερκινητικότητα αλλά και ικανότητα του Ερντογάν είναι πολύ πιο επικίνδυνη για εμάς από τα “σουλάτσα” που κάνει το Barbaros ακόμη και από την έξοδο του ΠΟΡΘΗΤΗ που αναμένεται. Το πάρε δώσε του Ερντογάν με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους και τους Ευρωπαίους είναι που πρέπει να μας ανησυχούν πρωτίστως. Όλοι αυτοί που παίζουν στη διπλωματική σκακιέρα της περιοχής δεν είναι ούτε φιλέλληνες ,ούτε φιλότουρκοι. Κινούνται και αποφασίζουν με βάση μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
Το μεγάλο όπλο του Ερντογάν είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας του έχει τους πάντες μαζί του. Η Τουρκία πάντα σε θέματα που είχαν να κάνουν με την εξωτερική της πολιτική, την άμυνά της και τους στόχους που έχει βάλει είναι ενιαία.
Έτσι ήταν κι έτσι θα παραμείνει.
Το τι πρέπει να κάνουμε εμείς είναι αυτονόητο, αλλά δεν το βλέπουμε να γίνεται. Αντιθέτως η πολιτική κατάσταση στη χώρα όσο πάει και πολώνεται και σ΄ αυτό το κλίμα πόλωσης τα κόμματα δεν διστάζουν καθόλου να βάζουν και όλα τα εθνικά θέματα ανεξαιρέτως! Η εικόνα που δίνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί. Ελπίζουμε ότι αν η κατάσταση γίνει ακόμη πιο δύσκολη, θα πρυτανεύσει η λογική.
πηγη
Οι φωτογραφίες των τελευταίων ωρών από το διεθνές δελτίο δείχνουν τον Ερντογάν να υποδέχεται και να συνομιλεί στην Κωνσταντινούπολη, με τον Πούτιν, την Μέρκελ και τον Μακρόν.
Ο υπουργός Εξωτερικών του τα είπε με τον Λαβρόφ και ο υπουργός Άμυνας Χ.Ακάρ με τον Ρώσο ομόλογό του.
Αυτό δεν τον εμποδίζει να υποδεχτεί τον πρόεδρο της Ουκρανίας σε λίγες ημέρες.
Επίσης τα τηλεφωνήματα του Ερντογάν με τον Τραμπ δεν έχουν σταματήσει κι ας πέφτουν “βροχή” οι απειλές περί κυρώσεων λόγω S-400.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά, γιατί η Τουρκία και πριν τον Ερντογάν, αλλά και μ΄ αυτόν στο τιμόνι έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πολύ καλά να ελίσσεται στα πολλές φορές δαιδαλώδη μονοπάτια της διπλωματίας. Κυρίως όμως ξέρει πολύ καλά να “πουλά” την γεωπολιτική της θέση και να κρατά πάντα ψηλά τις “μετοχές” της στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων. Ακόμη κι αυτή τη περίοδο κατά την οποία έχει άθλιες σχέσεις με τις ΗΠΑ, τυπικά καλές σχέσεις με τους Ευρωπαίους και θα έπρεπε να αισθάνεται μάλλον απομονωμένη από τις χώρες της γειτονιάς μας. Μόνο η Αλβανία μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι είναι ο πιστός σύμμαχός της.
Η διπλωματική υπερκινητικότητα αλλά και ικανότητα του Ερντογάν είναι πολύ πιο επικίνδυνη για εμάς από τα “σουλάτσα” που κάνει το Barbaros ακόμη και από την έξοδο του ΠΟΡΘΗΤΗ που αναμένεται. Το πάρε δώσε του Ερντογάν με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους και τους Ευρωπαίους είναι που πρέπει να μας ανησυχούν πρωτίστως. Όλοι αυτοί που παίζουν στη διπλωματική σκακιέρα της περιοχής δεν είναι ούτε φιλέλληνες ,ούτε φιλότουρκοι. Κινούνται και αποφασίζουν με βάση μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
Το μεγάλο όπλο του Ερντογάν είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας του έχει τους πάντες μαζί του. Η Τουρκία πάντα σε θέματα που είχαν να κάνουν με την εξωτερική της πολιτική, την άμυνά της και τους στόχους που έχει βάλει είναι ενιαία.
Έτσι ήταν κι έτσι θα παραμείνει.
Το τι πρέπει να κάνουμε εμείς είναι αυτονόητο, αλλά δεν το βλέπουμε να γίνεται. Αντιθέτως η πολιτική κατάσταση στη χώρα όσο πάει και πολώνεται και σ΄ αυτό το κλίμα πόλωσης τα κόμματα δεν διστάζουν καθόλου να βάζουν και όλα τα εθνικά θέματα ανεξαιρέτως! Η εικόνα που δίνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί. Ελπίζουμε ότι αν η κατάσταση γίνει ακόμη πιο δύσκολη, θα πρυτανεύσει η λογική.
πηγη
