Διαβαστε και αναρωτηθειτε...
Γιατι κανεις τους δεν ειναι φυλακη;
Τα εμβόλια Pfizer mRNA COVID-19 μπορεί να μην παράγουν πρωτεΐνες ακίδας αλλά κάτι άλλο, διαπιστώνει μια νέα μελέτη του Cambridge, εγείροντας ανησυχίες μεταξύ των ειδικών, για την αυτοάνοση απόκριση του οργανισμού, όπως μεταφέρουν οι The Epoch Times.
Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι το 8% των περιπτώσεων, τα εμβόλια Pfizer mRNA COVID-19 μεταφράζονται λανθασμένα, οδηγώντας στον σχηματισμό μη επιθυμητών πρωτεϊνών.
«Η εργασία μας παρουσιάζει ταυτόχρονα μια ανησυχία και μια λύση για αυτό το νέο είδος φαρμάκου», δήλωσε η κορυφαία συγγραφέας Anne Willis στο δελτίο τύπου της μελέτης.
Κάποιος μπορεί να σκεφτεί τα εμβόλια mRNA ως ένα σύνολο οδηγιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή πρωτεϊνών αιχμής.
Μόλις το εμβόλιο εισέλθει στο κύτταρο, τα ριβοσώματα ερμηνεύουν τις οδηγίες του mRNA για να παράγουν πρωτεΐνες, όπως πρωτεΐνες ακίδας.
Εάν παρερμηνευθούν οι οδηγίες, ενδέχεται να προκληθούν σφάλματα στην τελική πρωτεΐνη.
Ορισμένα λάθη είναι μικρά, όπως η ορθογραφία μιας λέξης σε ένα κείμενο, ενώ άλλα είναι πιο επιζήμια.
Αυτή η παρερμηνεία ονομάζεται μετατόπιση πλαισίου, η οποία συμβαίνει όταν παραλείπονται μία ή δύο βάσεις mRNA.
Δεδομένου ότι οι βάσεις mRNA μεταφράζονται σε σετ των τριών, η παράλειψη μιας βάσης θα επηρεάσει όλες τις ακολουθίες προς τα κάτω, οδηγώντας στο σχηματισμό νέων πρωτεϊνών
«Η αλλαγή πλαισίου έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή πολλαπλών, μοναδικών και δυνητικά παρεκκλίνων πρωτεϊνών», έγραψε η ανοσολόγος Jessica Rose στο άρθρο της στο Substack που συζητούσε τη μελέτη.
Σκληρή αλληλουχία
Ενώ τα περισσότερα φυσικά απαντώμενα mRNA περιέχουν ουριδίνη, τα εμβόλια mRNA της Pfizer χρησιμοποιούν Ν1-μεθυλψευδοουριδίνη.
Αυτό καθιστά την αλληλουχία mRNA πιο σκληρή και λιγότερο επιρρεπή σε διάσπαση από το ανοσοποιητικό σύστημα.
Η επιλογή της Pfizer για βάσεις mRNA που απαντώνται λιγότερο συχνά είναι επίσης ο λόγος που ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν τα εμβόλια mRNA τροποποιημένο RNA ή modRNA.
Εφαρμόζοντας πρόσθετες τροποποιήσεις στις αλληλουχίες mRNA, οι συγγραφείς μπόρεσαν να μειώσουν περαιτέρω πρωτεΐνες με μετατόπιση πλαισίου.
Αν και “δεν υπάρχουν στοιχεία: ότι οι ανώμαλες πρωτεΐνες που δημιουργούνται από τον εμβολιασμό Pfizer σχετίζονται με δυσμενή αποτελέσματα, για μελλοντική χρήση της τεχνολογίας mRNA, είναι σημαντικό να “τροποποιηθεί ο σχεδιασμός της αλληλουχίας mRNA” για να μειωθούν αυτές οι μετατοπίσεις, κατέληξαν οι συγγραφείς.
Μεταξύ των ελεγμένων εμβολίων, μόνο η Pfizer έχει το πρόβλημα
Εκτός από τα σφάλματα μετατόπισης πλαισίου, η τροποποίηση της Ν1-μεθυλψευδοουριδίνης μπορεί επίσης να επιβραδύνει και να διακόψει τη μετάφραση του mRNA σε πρωτεΐνη, οδηγώντας ενδεχομένως σε συντομότερες από τις αναμενόμενες αλληλουχίες πρωτεΐνης.
«Υπό ιδανικές συνθήκες, τα ριβοσώματα μεταφράζουν το mRNA του εμβολίου στην πρωτεΐνη S [ακίδα]…
Εάν το κυτταρικό μηχάνημα (ριβοσώματα) «ανιχνεύσει» τη διαφορά [μεταξύ της φυσιολογικής ουριδίνης και της Ν1-μεθυλψευδοουριδίνης], μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση ή εσφαλμένη μετάφραση.
Ο Δρ Adonis Sfera, επίκουρος κλινικός καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Loma Linda, έγραψε στους The Epoch Times .
Στη μελέτη, οι ερευνητές εμβολίασαν αρχικά ποντίκια με εμβόλια Pfizer και AstraZeneca.
Διαπίστωσαν ότι τα εμβόλια Pfizer ήταν σημαντικά πιο πιθανό να παράγουν πρωτεΐνες με μετατόπιση πλαισίου.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν τους εμβολιασμούς σε ανθρώπους, συγκρίνοντας 21 συμμετέχοντες που έλαβαν το εμβόλιο Pfizer με 20 που έλαβαν το εμβόλιο AstraZeneca.
Κανένας από τους εμβολιασμένους με AstraZeneca δεν είχε ανοσολογική αντίδραση σε πρωτεΐνες που έγιναν από λάθη στη μετάφραση, αλλά περίπου το ένα τρίτο των εμβολιασμένων Pfizer είχε.
Εσφαλμένη ανοσία και αυτοάνοσa
Οι συγγραφείς έγραψαν ότι κανένας από τους εμβολιασμούς της Pfizer δεν παρουσίασε ανεπιθύμητες ενέργειες, αλλά ανησυχούσαν για τις ανοσολογικές συνέπειες.
«Η κακώς κατευθυνόμενη ανοσία έχει τεράστιες δυνατότητες να είναι επιβλαβής», δήλωσε στο δελτίο τύπου ο ανοσολόγος Δρ James Thaventhiran, ένας από τους κύριους συγγραφείς της μελέτης.
«Οι ανοσολογικές αντιδράσεις εκτός στόχου θα πρέπει πάντα να αποφεύγονται».
Οι συγγραφείς δεν όρισαν περαιτέρω την εσφαλμένη ανοσία, αν και γενικά περιγράφει μια αντίδραση όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος στοχεύει το λάθος πράγμα.
Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να σημαίνει ότι αντί να εκπαιδεύει το σώμα να καταπολεμά την πρωτεΐνη ακίδας, είναι εκπαιδευμένο να καταπολεμά τις πρωτεΐνες που εμφανίζονται αφύσικα, όπως τόνισε η Νορβηγίδα διατροφολόγος Marit Kolby στη δημοσίευσή της στο X.
Επιπλέον, ορισμένοι ειδικοί στην υγεία ανησυχούν ότι αυτές οι μοναδικές πρωτεΐνες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει αυτοάνοσες διαταραχές.
Ο καθηγητής μοριακής βιολογίας Vladimir Uversky, PhD, από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και ο γιατρός Dr. Alberto Rubio-Casillas κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αυτοανοσία μπορεί να συμβεί εάν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού αρχίζουν να επιτίθενται στα κύτταρα που παράγουν αυτές τις ανώμαλες πρωτεΐνες.
«Μια λανθασμένα μεταφρασμένη πρωτεΐνη μπορεί [επίσης] να μοιάζει με ανθρώπινη πρωτεΐνη και να πυροδοτήσει το σχηματισμό αντισωμάτων», πρόσθεσε ο Δρ Sfera.
Η αυτοανοσία εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους ιστούς του.
Μπορεί να συμβαίνει για πολλά χρόνια πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματα.
Τα ευρήματα της μελέτης του ανοσολόγου Aristo Vojdani υποδεικνύουν ότι οι πρωτεΐνες ακίδας έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν διασταυρούμενες αντιδράσεις – που σημαίνει ότι το σώμα στοχεύει κατά λάθος τα δικά του κύτταρα στους ιστούς, σε μια μάχη ενάντια σε άλλα παθογόνα – με περισσότερους από 20 διαφορετικούς ανθρώπινους ιστούς, καθώς μοιράζονται δομικές ομοιότητες με τις ανθρώπινες πρωτεΐνες.
Η παραγωγή αυτών των ανώμαλων πρωτεϊνών και πεπτιδίων μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνου ενός ατόμου, πρόσθεσαν οι κ. Uversky και Dr. Rubio-Casillas σε ένα email στους The Epoch Times.
Τα κύτταρα μελανώματος έχει αποδειχθεί ότι παράγουν μετατοπισμένες πρωτεΐνες για να ξεφύγουν από την ανοσολογική ανίχνευση.
«Κατά τη γνώμη μας, υπάρχει πιθανότητα κατά τη μετάφραση του mRNA από τα εμβόλια COVID-19, οι ανώμαλες πρωτεΐνες που δημιουργούνται κατά τη μετατόπιση πλαισίου θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς επιβίωσης που μιμούνται αυτούς που αναπτύχθηκαν από καρκινικά κύτταρα για να ξεφύγουν από την ανοσολογική επιτήρηση», πρόσθεσαν οι δύο. Άγνωστες πρωτεΐνες στο σώμα Οι ερευνητές επί του παρόντος δεν γνωρίζουν τη δομή ή την αλληλουχία των νέων πρωτεϊνών που σχηματίζονται.
Οι συγγραφείς αναγνώρισαν στη μελέτη ότι μία από τις πρωτεΐνες που ανιχνεύθηκαν ήταν μια χιμαιρική πρωτεΐνη – μια που σχηματίστηκε από τη συνένωση δύο ή περισσότερων γονιδίων που αρχικά κωδικοποιούσαν ξεχωριστές πρωτεΐνες.
Η χιμαιρική πρωτεΐνη ήταν δομικά παρόμοια με τις ανθρώπινες πρωτεΐνες, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτοάνοσες αποκρίσεις.
“Φυσικά, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ότι οι παρατηρήσεις συνδέονται με βλάβες, αλλά το γεγονός ότι θεωρητικά μπορεί να είναι και ότι οι ρυθμιστικές αρχές δεν ενδιαφέρονται να διερευνήσουν μια τέτοια πιθανότητα, θα πρέπει να ανησυχεί πολύ όλους”, δήλωσε ο Δρ. Jonathan Engler, συν. – είπε ο πρόεδρος της Ομάδας Συμβουλευτικής και Ανάκτησης Υγείας (HART) στους The Epoch Times. Το HART είναι μια ομάδα ακαδημαϊκών εμπειρογνωμόνων στο Ηνωμένο Βασίλειο που μοιράζονται τις ανησυχίες τους σχετικά με τις συστάσεις που σχετίζονται με τον COVID-19.
«Πρέπει να τονιστεί ότι η… εργασία υποβλήθηκε για δημοσίευση πριν από σχεδόν ένα χρόνο και πιθανολογείται ότι η εργασία είχε γίνει μερικούς μήνες πριν.
Επιπλέον, οι ερευνητές δεν ήταν κάποιοι ακαδημαϊκοί τριτοβάθμιου πανεπιστημίου, μερικής απασχόλησης», πρόσθεσε.
Ελαττωματικό σχέδιο
Ο Δρ Engler είπε ότι το γεγονός ότι τα εμβόλια mRNA μπορεί να μεταφραστούν λάθος είναι ένα ελάττωμα σχεδιασμού.
Άλλοι ειδικοί διαφωνούν.
«Οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να φτιάξουν ένα βουνό από αυτόν τον λόφο», επέκρινε ο Edward Nirenberg, ένας ιατρικός εκδότης, σε μια ανάρτηση X σχετικά με τη μελέτη.
“Οι μετατοπίσεις πλαισίων είναι ασυνήθιστα αλλά φυσικά συμβάντα σε, για παράδειγμα, ιογενείς λοιμώξεις…
Αυτά προκαλούν προϊόντα πρωτεΐνης που μπορούν επίσης να στοχοποιηθούν από το ανοσοποιητικό σύστημα.”
Ωστόσο, οι συγγραφείς της μελέτης υπογράμμισαν στο δελτίο τύπου ότι η συνθετική αλληλουχία mRNA που χρησιμοποιήθηκε στο εμβόλιο ήταν «επιρρεπής σε σφάλματα».
Η Pfizer δεν απάντησε σε αιτήματα για σχολιασμό
