Αρχιτέκτονας της συμφωνίας με τον Ταγίπ Ερντογάν το 2016, για να αποφευχθεί η άφιξη προσφύγων, η Γερμανία άφησε τους Έλληνες μόνους τους να διαχειριστούν την υποδοχή των προσφύγων και κατέστησε αυστηρότερη την πολιτική της για το άσυλο.
Τα παραπάνω τονίζει η δημοσιογράφος της εφημερίδας Liberation, Maria Malagardis, σε άρθρο της σχετικά με τη γερμανική πολιτική ασύλου και τη μοναχική πορεία της Ελλάδας, ως προς την αντιμετώπιση του προσφυγικού.
Τη στιγμή του ισολογισμού, η μυθική πρόταση, που εκφώνησε πριν από πέντε χρόνια η Angela Merkel, αντηχεί παράξενα στις χώρες, τις ευρισκόμενες γύρω από την περίμετρο του ευρωπαϊκού «φρουρίου» και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μια χώρα που μοιράζεται περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα συνόρων με την Τουρκία, και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή , μπροστά σε αυτό το εντυπωσιακό ανθρώπινο τσουνάμι του 2015, όταν πάνω από ένα εκατομμύριο υποψήφιοι για εξορία αποβιβάστηκαν ξαφνικά στις ακτές της. Ήταν τότε το μεγαλύτερο πληθυσμιακό κίνημα, που καταγράφηκε στην Ευρώπη, μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Θα τα καταφέρουμε». Και οι Έλληνες είπαν το ίδιο με τη Merkel, δείχνοντας μια υποδειγματική γενναιοδωρία, για να καλύψουν τις ανάγκες των ναυαγών, ενώ η χώρα τους βρισκόταν «στραγγαλισμένη» από μια αιματηρή πολιτική λιτότητας, που επέβαλε συγκεκριμένα η Γερμανία.
Φυσικά, οι Έλληνες γνώριζαν, ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες που αποβιβάστηκαν στις ακτές τους ονειρεύονταν μόνο να φύγουν πιο βόρεια στην Ευρώπη, ενθαρρυμένοι από τα λόγια της Merkel, αλλά δυστυχώς, ήταν μόνο μια μικρή παρένθεση.
Αναφερόμενη στην επιβολή ελέγχου στα σύνορα Γερμανίας – Αυστρίας, από τις 13 Σεπτεμβρίου 2015 και στο κλείσιμο των συνόρων από τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, στις αρχές του 2016, σημειώνει, ότι στην Ελλάδα, ξαφνικά απομονωμένη, θα της δοθεί de facto ο ρόλος του ανυπόμονου φύλακα των συνόρων της Ευρώπης, ένας ρόλος, που θα καταγραφεί στη συμφωνία, που συνήφθη το Μάρτιο του 2016 με την Τουρκία, από τον «ανεξέλεγκτο» Recep Tayyip Erdogan, στον οποίον θα προσφερθεί βοήθεια, ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ, για τον περιορισμό των προσφυγικών ροών.
Ωστόσο, όπως παρατηρεί, ακόμη και κατά πολύ μειωμένες, οι ροές δεν θα σταματήσουν ποτέ και η ΕΕ θα βρεθεί εκ νέτου εξαρτώμενη από αυτόν τον «εκνευριστικό» σύμμαχο.
Η Merkel ήταν μία από τους αρχιτέκτονες αυτής της συμφωνίας, που χαρακτηρίστηκε «επαίσχυντη» από όλες τις ανθρωπιστικές ΜΚΟ. Και μόλις πέρασε ο ενθουσιασμός του Καλοκαιριού του 2015, το Βερολίνο συνέχισε να περιορίζει τα δικαιώματα ασύλου, τα οποία στην πραγματικότητα παραχωρήθηκαν μόνο στο 45% των αιτούντων, εκείνο το έτος.
Το δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση θα περιοριστεί επίσης γρήγορα και από τον Δεκέμβριο του 2016 θα ξεκινήσουν οι πρώτες επιστροφές Αφγανών στη χώρα τους, παρόλο που βρίσκεται ακόμη σε πόλεμο.
Η δημοσιογράφος αναγνωρίζει, ότι το χέρι που έτεινε η Merkel στους πρόσφυγες δύσκολα βρήκε μιμητές στην Ευρώπη, επισημαίνοντας την απροθυμία των εταίρων της ως προς την εφαρμογή της πολιτικής ποσοστώσεων διανομής προσφύγων, την οποία πρότεινε τον Οκτώβριο του 2015.
Ωστόσο, ο μύθος έμεινε και σήμερα, το Βερολίνο αυξάνει τα εμπόδια για τις περιφέρειες (Länder), που θέλουν να συνεχίσουν να υποδέχονται πρόσφυγες, ενώ το Μάρτιο απέσυρε την εθνική σημαία από τα πλοία των γερμανικών ΜΚΟ, που επιδιώκουν να διασώσουν ναυαγούς στα ελληνικά παράλια, αναφέρει η κα Μalagardis.
Τονίζει ότι πέντε χρόνια αργότερα, οι γενναιόδωρες υποσχέσεις χάθηκαν και χιλιάδες εξόριστοι βρίσκονται κλεισμένοι σε ανθυγιεινές δομές στα ελληνικά νησιά.
