Χανουμε ολοκληρη την ΑΟΖ του Καστελοριζου. Δωσαμε στην Τουρκια αυτο που ηθελε και ας λενε οτι θελουν τα καναλια με τα χρυσοπληρωμενα παπαγαλακια τους...Διαβαστε τι παιζει τωρα!
Δεν θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά η κατοχική Τουρκία στη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ. Με τη γνωστή της θρασύτητα, η Άγκυρα αντέδρασε έντονα και εξαπέλυσε νέες απειλές κατά της Ελλάδας. Έδειξε ενοχλημένη και έτοιμη να… αντιδράσει χωρίς όρια.
Η Τουρκία αντέδρασε σε μια συμφωνία δυο χωρών, που αναμφισβήτητα έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα, ενώ η ίδια με τη Λιβύη, με την οποία υπέγραψε προδήλως παράνομο μνημόνιο, δεν έχει.
Αλλά αυτή είναι η Τουρκία, με αυτό τον τρόπο αντιδρά και συμπεριφέρεται, με βάση το τουρκικό ή μάλλον οθωμανικό «δίκαιο», που είναι καταπάτηση όλων των άλλων δικαίων. Η συνέχεια θα δείξει μέχρι πού μπορεί να φθάσει η Άγκυρα, που στις πλείστες περιπτώσεις είναι προβλέψιμη.
Σε ό,τι αφορά την τμηματική συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου, είναι σαφές πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σφαιρικά, όχι απομονωμένα και χωρίς τους πανηγυρικούς τόνους που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση, στους οποίους «χόρεψε» η πλειοψηφία των ΜΜΕ.
Η Αθήνα επιδίωξε τη συμφωνία σε μια προσπάθεια να ακυρώσει το τουρκολιβυκό παράνομο μνημόνιο. Η συμφωνία, όπως έχει αναφερθεί, διεμβολίζει το εν λόγω μνημόνιο και η Ελλάδα αποκτά ένα ηθικό πλεονέκτημα αφού ενεργεί μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να αναφερθεί πως, με την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, ξεκαθαρίζει πλήρως ότι η παράνομη οριοθετική γραμμή του τουρκο-λιβυκού μνημονίου βρίσκεται πλήρως και νομίμως εντός της οριοθετημένης πλέον ΑΟΖ της Ελλάδας.
Η τελευταία, θα πρέπει φυσικά να σηκώσει, όπως και προηγουμένως, το βάρος αντιμετώπισης τουρκικών κινήσεων στην περιοχή με όλα τα μέσα που διαθέτει. Η Τουρκία ανά πάσα στιγμή μπορεί να στείλει -και θα το πράξει- ερευνητικά σκάφη, γεωτρύπανα, φρεγάτες ακόμη και ψαροκάικα.
Η Ελλάδα ήθελε να υπογραφεί η συμφωνία προτού αρχίσει ο νέος κύκλος των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία. Όλα αυτά αφορούν τη χρονική συγκυρία, που έχει επιλεγεί. Για να μπορέσει να πετύχει τα πιο πάνω, προχώρησε σε μερική οριοθέτηση καθώς σε αυτό επέμεινε η Αίγυπτος, που δεν ήθελε συνολική. Ως αποτέλεσμα της «βιασύνης» της, η Αθήνα εγκατέλειψε νόμιμες αξιώσεις για κυριαρχικά δικαιώματά της. Ο συμβιβασμός, όπως έχει χαρακτηριστεί είναι μονόπλευρος. Έδωσε μόνο η Ελλάδα.
Ποιο είναι, λοιπόν, το κόστος; Με βάση τον χάρτη, ο οποίος είδε το φως της δημοσιότητας, είναι σαφές πως δεν αναγνωρίζεται πλήρης επήρεια στην Κρήτη, δεν συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η Ρόδος και καθόλου το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Έχει αναφερθεί πως υπάρχει σχετική αναφορά στη συμφωνία για να υπάρξει συνέχιση των συνομιλιών. Όταν, όμως, έχει γίνει αποδεκτό ήδη πως τα νησιά έχουν μειωμένη επήρεια, δημιουργείται ένα σοβαρό προηγούμενο. Δημιουργείται και ένα κενό μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, το οποίο ως γνωστόν θέλει ετσιθελικά να συμπληρώσει η κατοχική Τουρκία. Και είναι προφανές πως η Άγκυρα μετά που θα «ξεσπάσει» για την υπογραφή της συμφωνίας, θα κρατήσει εκείνα τα σημεία της συμφωνίας που την εξυπηρετούν.
Ανεξαρτήτως εάν η Τουρκία φωνάζει, αντιδρά, επανέρχεται δριμύτερη στην ένταση, και για την αποκλιμάκωση θα ζητήσει «μπόνους».
Είναι πρόδηλο ότι η ελληνο-αιγυπτιακή οριοθέτηση μεταξύ 27ου και 28ου μεσημβρινού, αφήνει την περιοχή ανατολικότερα ανοικτή στην Τουρκία για τις παράλογες αξιώσεις της. Διά της παραλείψεως έγινε κι αυτό!
Οι εξελίξεις που διαμορφώνονται, το σκηνικό το οποίο στήνεται, δεν θα καθοριστεί ούτε μόνο ούτε κυρίως από την τμηματική συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου, όσο και να θέλουν να το παρουσιάσουν έτσι κάποιοι κύκλοι στην Αθήνα. Το σκηνικό είναι πολύ σύνθετο και υπάρχουν πολλά και διαφορετικά συμφέροντα. Κι αυτό θα φανεί όταν σβήσουν τα φώτα, τα πανηγύρια που κρατούν από της Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι το Μαξίμου. Σε αυτό μόνο το οικοδομικό τετράγωνο βλέπουν προφανώς το… φως.
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο είναι σαφές πως η προοπτική οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ελλάδα, κατέβηκε από το ράφι και μπήκε σε κλειδωμένο μπαούλο. Οι δυνατότητες περιορίζονται και η μόνη περίπτωση αυτό να ανατραπεί είναι να υπάρξει πολιτική βούληση από την Αθήνα, που ας σημειωθεί, ποτέ δεν επεδείχθη μέχρι σήμερα.
Με την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο θα συμπληρωνόταν το κενό. Εάν δεν γίνει τούτο θα το συμπληρώσει η Τουρκία, ίσως μάλιστα με μια συμφωνία Τουρκίας – Αιγύπτου… εν ευθέτω χρόνω.
