Ομάδες των κομμουνιστών παλαιμάχων της Μικράς Ασίας καυχώνταν ότι είχαν παίξει “οργανικό” ρόλο, διαδίδοντας τη σύγχυση και τον πανικό ανάμεσα στις ελληνικές μονάδες, τις κρίσιμες μέρες του Αυγούστου του 1922, όταν ο τουρκικός στρατός διέσπασε τις ελληνικές γραμμές…
Για τους κομμουνιστές, ο πόλεμος των Ελλήνων ήταν «ιμπεριαλιστικός»,ενώ του Κεμάλ «απελευθερωτικός»....ο ξεριζωμός του Ελληνισμού από την Μικρά Ασία, δεν εμπόδισε τον «φυτευτό» από την Σοβιετική Ένωση αρχηγό του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη να γράψει λίγα χρόνια αργότερα: «Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα ‘τανε σήμερα πεθαμένη και μεις Μεγάλη Ελλάδα… Γι’ αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε»"
1940: "Το ΚΚΕ ευθυγραµµίσθη µε το γερµανο-σοβιετικόν σύµφωνον Ρίµπεντροπ-Μολότωφ της 23 Αύγουστου 1939 και διεκήρυττε, ότι δεν πρέπει να πολεµήσωµεν κατά του Άξονος και κατηγορεί τον Μεταξά ότι… προετοιµάζει πόλεµον. Απίστευτον κι όµως αληθινόν. "
1944-1949: "κομμουνιστοσυμμοριτοπολεμος"
1949: "Η τρίτη φάση («Πυρσός Γ’») άρχισε με επίθεση στον Γράμμο την 25η/8/1949. Μετά από σφοδρό βομβαρδισμό η άμυνα του ΔΣΕ κάμφθηκε. Την 29η/8/1949 ο ΔΣΕ εγκατέλειπε τον Γράμμο με προσπάθεια διαφυγής μέσω Αλβανίας. Τελευταία μάχη ήταν η κατάληψη του Κάμενιτς την 30η/8/1949, που σήμανε και το τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων.
Και ενώ η ήττα των δυνάμεων του ΔΣΕ ήταν γεγονός, την 16η/10/1949 αναγγελλόταν από τον Νίκο Ζαχαριάδη μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού του ΔΣΕ στο Βελιγράδι «βάζουμε το όπλο παρά πόδα». Την 17η/10/1949, την επομένη της ρήσης αυτής, με διάγγελμα η εξόριστη «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» έδινε τέλος στις εχθροπραξίες. Στο διάγγελμα αναφερόταν μεταξύ άλλων:
«…Ο ΔΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα, μονάχα τα έθεσε παρά πόδα. Υποχώρησε μπροστά στην τεράστια υλική υπεροχή που συγκέντρωσαν οι ξένοι κατακτητές ενισχυμένοι απ’ την τιτοϊκή αποστασία και προδοσία που τον χτύπησε πισώπλατα. Μα ο ΔΣΕ δεν λύγισε και δεν συντρίφτηκε. Παραμένει ισχυρός με ακέραιες τις δυνάμεις του."
