Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Τα 1844, Γιουλίου 18, βλέπει εις τον ύπνο του ο Χατζηαντώνης, γεννημένος εις τα Γεροσόλυμα, τίμιος πολύ, βλέπει έναν γέρο με άσπρα γένια και ασπροφορεμένος και του λέγει:
''Σύρε να ειπείς του Μακρυγιάννη(του το είπε τρεις φορές), ότι αυτό όπου κάμετε θα τον κιντυνέψουν· δοξάστε τον Θεόν να κάμει το έλεός Του.'' Και έφυγε.
Πάγει την άλλη νύχτα και τον σταυρώνει και σηκωθεί· δεν κοιμόταν πλέον. Αφού τον είδε όπου 'τρεμεν ο άνθρωπος από τον φόβο του, του λέγει:
''Μην φοβάσαι.'' Τότε ήτον με πράσινα φορέματα.
Του δείχνει μίαν χρυσή λαβίδα όπου μεταλαβαίνουν οι άνθρωποι και έναν χρυσόν κορμόν με τρία χρυσά κλωνάρια και του λέγει:
'' Τούτα θα τα πάγω μόνος μου να τα δώσω του Μακρυγιάννη, να του τα βάλω μέσα εις την κασέλα του, και να του ειπείς αύριον να τα κλειδώσει καλά εις την κασέλα του και θα του τα γυρέψουν να τα πάρουν από την κασέλα του και να του δώσουνε άλλα, να μην τον γελάσουνε και τα δώσει ή μετανοήσει, και θα τον κιντυνέψουν πολύ αδίκως αυτόν, και την πατρίδα σας και θρησκεία· δεν μπορούν να κάμουν τίποτας, ο Θεός τα διατηρεί όλα αυτά· και εγώ, (του λέγει)θα του τα πάγω εις το σπίτι του, να τα βάλω εις την κασέλα του· και να τα φυλάγει καλά, να του ειπείς, να μην μετανοήσει, ότι θα γυρέψουν πολλοί να τον απατήσουν, και εγώ φεύγω δια πολύ καιρό, και όποτε είναι καιρός θά 'ρθω πίσου.''
Δεν πέρασε δυο τρεις ημέρες, ήρθαν και με 'ρέθιζαν και μόταζαν να μπω σε ξένες φατριές και εις κόμματα· τους είπα: ''Όποιον κόμμα είναι της πατρίδας μου και θρησκείας μου, με εκείνο είμαι, και με το Σύνταγμα, το Ευαγγέλιο του Θεού.''»
Σημείωση: Η γραφή του Στρατηγού Μακρυγιάννη είναι εντελώς προσωπική και ιδιότυπη. Πέραν κάποιων ελαχίστων εξαιρέσεων, η γραφή του, έχει τα χαρακτηριστικά της φωνητικής γραφής και δεν ακολουθεί την καθιερωμένη ιστορική ορθογραφία, επίσης είναι επηρεασμένη από την ρουμελιώτικη ντοπιολαλιά του.
