Όσο και να προσπάθησε το επικοινωνιακό επιτελείο του προέδρου Μακρόν να προσδώσει τον χαρακτήρα του φαβορί στον Γάλλο πρόεδρο έναντι της συνυποψήφιας του Μαρίν Λεπέν, δεν τα κατάφερε.
Καμία από τις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες δεν τον φέρουν να συγκεντρώνει ποσοστό μεγαλύτερο του 57% στην αυριανή, επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση.
Το ποσοστό αυτό θεωρείται ρευστό αν λάβει κανείς υπόψη του το στατιστικό λάθος του 3%.
Επιπλέον, το ποσοστό της αποχής μετριάζει τον ενθουσιασμό στο προεδρικό επιτελείο καθώς φαντάζει ως εφιάλτης το ενδεχόμενο να ξεπεράσει το 30% και να πάμε σε ένα ανοιχτό ντέρμπι.
Ωστόσο, εκτιμώ πως η «οργή» που επαναλαμβάνει συνεχώς ο Μακρόν θα αποτελέσει και το βαρόμετρο για την έκβαση της αυριανής αναμέτρησης.
Οργή για την πολιτική Μακρόν, η οποία μπορεί να εκφραστεί είτε με ψήφο στη Λεπέν, είτε με αποχή, γεγονός που ευνοεί έστω και εμμέσως την ακροδεξιά υποψήφια.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα νέο δεδομένο, όχι μόνο για την γαλλική αλλά και για την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, η οποία παρακολουθεί στωϊκά την γιγάντωση της ύφεσης και την συνεχόμενη άνοδο του πληθωρισμού.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο, το οποίο θα κυριαρχήσει το επόμενο χρονικό διάστημα ως συνέπεια της αναποτελεσματικότητας της Ε.Ε. να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το θέμα της ενεργειακής εξάρτησης από την Ρωσία.
Ελπίζω οι Γάλλοι να μην ψηφίσουν αύριο με «οργή», διότι τότε το μέλλον της Ευρώπης θα έχει λήξη προθεσμίας.
Όχι επειδή το Παρίσι θα επιλέξει για πρόεδρο μια ευρωσκεπτικίστρια πολιτικό αλλά επειδή θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και για ανάλογες επιλογές σε άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, με τις όποιες συνέπειες συνεπάγεται αυτή η εξέλιξη.
