Το πρότυπο των Επτανήσων, ζητά η Αίγυπτος να εφαρμοστεί στο σύμπλεγμα της Μεγίστης, καθώς δεν δέχεται ότι το Καστελόριζο και τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος έχουν πλήρη επήρεια και αναγνωρίζει πως οι ΑΟΖ τους φτάνει μόνο μέχρι τον 28ο Μεσημβρινό που περνάει εγκάρσια την Ρόδο.
Επιπλέον, το Κάιρο ζητά το μεγαλύτερο ποσοστό της ΑΟΖ της Κρήτης, της Ρόδου και της Καρπάθου.
Με λίγα λόγια, οι Αιγύπτιοι θέλουν να εξασφαλίσουν πως η Ελλάδα δεν θα έχει κανένα δικαίωμα στη Λεκάνη του Ηροδότου στην οποία κρύβονται μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Κάποιοι από την ελληνική πλευρά θεωρούν ότι παραχωρώντας ένα μεγάλο ποσοστό της ελληνικής ΑΟΖ στην Αίγυπτο και τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου που βρίσκονται βόρεια του κοιτάσματος Ζορ, η Ελλάδα κερδίζει έναντι της Τουρκίας, την αναγνώριση από την Αίγυπτο έστω και μιας λωρίδας ΑΟΖ νότια του συμπλέγματος της Μεγίστης.
Στην καλύτερη περίπτωση αυτή η λωρίδα να αγγίζει στα ανατολικά την ΑΟΖ της Κύπρου.
Εδώ τίθεται θέμα εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που παραχωρήθηκε στην Ιταλία. Oι κινήσεις της κυβέρνησης στην ελληνική ΑΟΖ από τη μία αναγνωρίζουν την ύπαρξή της αλλά από την άλλη δεν ξεκαθαρίζεται αν αυτή η ΑΟΖ θα είναι στο 100%, στο 1% ή στο 0,5% αυτής που πραγματικά θα έπρεπε να είναι.
Μετά την συμφωνία με την Αίγυπτο, το ερώτημα δεν θα είναι αν τα νησιά έχουν ΑΟΖ αλλά πόση ΑΟΖ.
Χαρακτηριστικό είναι και το άρθρο του πρώην ΥΠΕΞ Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος θέτει αυτά τα ζητήματα και συγκεκριμένα την απουσία δήλωσης στη συμφωνία με την Ιταλία πως η μειωμένη επήρεια των νησιών του Ιονίου συνιστά μοναδικό φαινόμενο το οποίο δεν μεταφέρεται στο Αιγαίο. Φαίνεται πως η συγκεκριμένη δήλωση έμεινε εσκεμμένα εκτός από την ελληνική πλευρά.
Βέβαια ό,τι και να συμφωνήσουμε με την Αίγυπτο θα πρέπει να το υπερασπιστούμε δια των όπλων, διότι η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί τη διάρρηξη του τουρκολιβυκού συμφώνου και είναι αποφασισμένη να το υπερασπισθεί στρατιωτικά, όπως θα πρέπει να είχε κινηθεί και η Ελλάδα (με παροχή βοήθειας στον Χαφτάρ) απέναντι στην επιχειρούμενη αρπαγή της εθνικής της κυριαρχιάς από την Άγκυρα με το τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Σε περίπτωση που η Ελλάδα υπογράψει με την Αίγυπτο και στη συνέχεια υποχωρήσει απέναντι στην Τουρκία θα μιλάμε για εθνική καταστροφή τεραστίου μεγέθους, αφού η ελληνική ΑΟΖ θα μοιραστεί εξ' ολοκλήρου από Κάιρο και Άγκυρα.
Μετα από μια ενδεχόμενη υπογραφή ΑΟΖ με το Κάιρο, τα περιθώρια υποχωρήσεως απέναντι στην Τουρκία θα είναι ελάχιστα.
πηγη
Επιπλέον, το Κάιρο ζητά το μεγαλύτερο ποσοστό της ΑΟΖ της Κρήτης, της Ρόδου και της Καρπάθου.
Με λίγα λόγια, οι Αιγύπτιοι θέλουν να εξασφαλίσουν πως η Ελλάδα δεν θα έχει κανένα δικαίωμα στη Λεκάνη του Ηροδότου στην οποία κρύβονται μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Κάποιοι από την ελληνική πλευρά θεωρούν ότι παραχωρώντας ένα μεγάλο ποσοστό της ελληνικής ΑΟΖ στην Αίγυπτο και τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου που βρίσκονται βόρεια του κοιτάσματος Ζορ, η Ελλάδα κερδίζει έναντι της Τουρκίας, την αναγνώριση από την Αίγυπτο έστω και μιας λωρίδας ΑΟΖ νότια του συμπλέγματος της Μεγίστης.
Στην καλύτερη περίπτωση αυτή η λωρίδα να αγγίζει στα ανατολικά την ΑΟΖ της Κύπρου.
Εδώ τίθεται θέμα εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που παραχωρήθηκε στην Ιταλία. Oι κινήσεις της κυβέρνησης στην ελληνική ΑΟΖ από τη μία αναγνωρίζουν την ύπαρξή της αλλά από την άλλη δεν ξεκαθαρίζεται αν αυτή η ΑΟΖ θα είναι στο 100%, στο 1% ή στο 0,5% αυτής που πραγματικά θα έπρεπε να είναι.
Μετά την συμφωνία με την Αίγυπτο, το ερώτημα δεν θα είναι αν τα νησιά έχουν ΑΟΖ αλλά πόση ΑΟΖ.
Χαρακτηριστικό είναι και το άρθρο του πρώην ΥΠΕΞ Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος θέτει αυτά τα ζητήματα και συγκεκριμένα την απουσία δήλωσης στη συμφωνία με την Ιταλία πως η μειωμένη επήρεια των νησιών του Ιονίου συνιστά μοναδικό φαινόμενο το οποίο δεν μεταφέρεται στο Αιγαίο. Φαίνεται πως η συγκεκριμένη δήλωση έμεινε εσκεμμένα εκτός από την ελληνική πλευρά.
Βέβαια ό,τι και να συμφωνήσουμε με την Αίγυπτο θα πρέπει να το υπερασπιστούμε δια των όπλων, διότι η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί τη διάρρηξη του τουρκολιβυκού συμφώνου και είναι αποφασισμένη να το υπερασπισθεί στρατιωτικά, όπως θα πρέπει να είχε κινηθεί και η Ελλάδα (με παροχή βοήθειας στον Χαφτάρ) απέναντι στην επιχειρούμενη αρπαγή της εθνικής της κυριαρχιάς από την Άγκυρα με το τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Σε περίπτωση που η Ελλάδα υπογράψει με την Αίγυπτο και στη συνέχεια υποχωρήσει απέναντι στην Τουρκία θα μιλάμε για εθνική καταστροφή τεραστίου μεγέθους, αφού η ελληνική ΑΟΖ θα μοιραστεί εξ' ολοκλήρου από Κάιρο και Άγκυρα.
Μετα από μια ενδεχόμενη υπογραφή ΑΟΖ με το Κάιρο, τα περιθώρια υποχωρήσεως απέναντι στην Τουρκία θα είναι ελάχιστα.
πηγη
