Δεν υπαρχει περιπτωση ουτε μια στο εκατομμυριο να μας στηριξει εναντιον της Τουρκιας ο Τραμπ...
Εχει αμυθητη περιουσια εκει και δεν σκοπευει να την χασει για χαρη της Ελλαδος...
Οποτε ας μην αρκουμαστε σε υποσχεσεις των συνεργατων του....
Γιατι καπως ετσι την πατησαν οι Κουρδοι...
Οι τελευταίες εξελίξεις λοιπον στη Συρία θα πρέπει να αξιολογηθούν πολύ σοβαρά από την Ελληνική πλευρά και να κατανοηθούν στην πλήρη διάσταση τους. Απαλλαγμένοι από τα φοβικά μας σύνδρομα (σε σχέση με την Τουρκία) και την αφ’ υψηλού -κατά βάση θεωρητική και ακαδημαϊκή- προσέγγιση που διέπει την εξωτερική πολιτική μας, θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι ο Ερντογάν αποκομίζει κέρδη στη Συρία.....
Είναι εύκολα αντιληπτό, ότι το μείζον κέρδος του Ερντογάν είναι η διάλυση της άτυπης κουρδικής κρατικής οντότητας στη Βόρεια Συρία που σταθεροποιήθηκε με την υποστήριξη των ΗΠΑ εν μέσω συριακού εμφυλίου, ως αντάλλαγμα για την καθοριστική συμμετοχή των Κούρδων στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους.....
Με αυτόν τον τρόπο ο Ερντογάν «απαλλάσσεται» από τον κίνδυνο που εξ ορισμού δημιουργεί για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας η ύπαρξη μίας κουρδικής οιωνεί κρατικής οντότητας, η οποία με την πάροδο του χρόνου θα αποκτούσε συνεχώς μεγαλύτερη υπόσταση και χαρακτηριστικά κουρδικού κράτους......
Μια τέτοια οντότητα θα αποτελούσε πόλο έλξης για τους γειτονικούς κουρδικούς πληθυσμούς που ζουν σε εδαφική συνέχεια, αλλά εντός των συνόρων των άλλων τριών χωρών της περιοχής, της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν.. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το τουρκικό κέρδος προέκυψε / υποβοηθήθηκε από την ακατανόητη, ανερμάτιστη, κοντόφθαλμη και ουσιαστικά βλακώδη προσωπική πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, η οποία ουσιαστικά παρέδωσε αμαχητί την ευρύτερη περιοχή στην επιρροή της Ρωσική Ομοσπονδίας.....
Ούτε ότι η παροιμιώδης αδράνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ουσιαστικά έδωσε σιωπηλό πράσινο φως στην Τουρκία. Άλλο κέρδος που αποκόμισε ο Ερντογάν είναι ότι πλέον η Τουρκία νομιμοποιεί την παρουσία της στη Βόρεια Συρία και φυσικά αποκτά αυξημένο ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις στην περιοχή. Τρίτο κέρδος για τον Ερντογάν είναι ότι απέδειξε στο εσωτερικό της χώρας του, ότι η Τουρκία πλέον στέκεται ως ίσος απέναντι στις δύο μεγάλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσική Ομοσπονδία.....
Διαφωνεί χωρίς να διστάσει, διαπραγματεύεται και τελικά καταφέρνει να υλοποιήσει τις στοχεύσεις του έστω και αν δεν επιτυγχάνει το μέγιστο, αγνοώντας επιδεκτικά τη διεθνή αντίδραση και μένοντας ανεπηρέαστος από τις -γελοίες μεν, αλλά παρά ταύτα- κυρώσεις. Τέταρτο, επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι η Τουρκία συνεχίζει να παραμένει εξαιρετικά υψηλής αξίας γεωστρατηγικό έπαθλο......
Οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα θεωρούν αδιανόητη την αποχώρηση ή εκδίωξη της από το δυτικό στρατόπεδο και για αυτό δεν διστάζουν να «κλείνουν τα μάτια» και κατ’ ουσία, αφού δεν παρεμποδίζουν, να ενθαρρύνουν διά της απραξίας τους αβάσιμους από πλευράς διεθνούς δικαίου, τυχοδιωκτισμούς της. Θα ήταν ο απόλυτος στρουθοκαμηλισμός αν στην Ελλάδα αρχίσουμε να αναζητούμε «δικαιολογίες» για να επιχειρηματολογήσουμε περί τουρκικής αποτυχίας ή μερικής επιτυχίας.....
Αντίθετα, οι πάντες οφείλουμε να επεξεργαζόμαστε το σενάριο όπου ο Ερντογάν σε κατάσταση αποθράσυνσης και πίστη στις δυνατότητές του, αποφασίσει την ενεργότερη εφαρμογή παρομοίων μεθόδων για να πλήξει τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αν το ελληνικό πολιτικό και στρατιωτικό οικοδόμημα αναμένει την αντίδραση των ΗΠΑ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λειτουργήσει ως ανάχωμα στον τουρκικό τυχοδιωκτισμό, μάλλον πλανώνται… πλάνην οικτρά.....
Ακόμα κι αν ο ισχυρισμός αυτός αποδειχθεί στο τέλος λανθασμένος, αυτό θα γίνει επειδή η Ελλάδα σχεδιάζει την αντίδρασή της με την υπόθεση ότι η όποια συνδρομή θα είναι… συμβολική και για την “τιμή των όπλων”. Χωρίς ουσίας όμως… Οι Τούρκοι θα μας «σαρώσουν» και θα καταλήξουμε σε έναν συμβιβασμό που απλώς θα επικυρώσει τον ακρωτηριασμό των ζωτικών συμφερόντων μας ή στη χειρότερη περίπτωση ακόμη και της ακεραιότητας της χώρας μας.....
Εκτός αν το ελληνικό πολιτικό και στρατιωτικό οικοδόμημα θεωρήσει την υπαγωγή περιοχών ή/και ζωτικών συμφερόντων μας σε διεθνή έλεγχο / διαχείριση (κάτι ανάλογο των κοινών περιπολιών Τουρκίας – Ρωσίας στη Βόρεια Συρία) ως -ένα ακόμα- μοναδικό επίτευγμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Όπως για παράδειγμα, οι εμπνευστές της Συμφωνίας των Πρεσπών με τη γειτονική χώρα για την ονομασία, που τώρα κινδυνολογούν για την τυχόν αποχώρηση του Ζάεφ από την πρωθυπουργία και ζητούσαν από την Ελλάδα να συγκρουστεί με τη μοναδική χώρα που δείχνει προς το παρόν απροθυμία προσαρμογής στη βούληση της Τουρκίας!
Λες και η τήρηση μίας διεθνούς συμφωνίας σε βάθος χρόνου εξαρτάται από την πολιτική διαδρομή των αφελών (;) που παριστάνουν τους Ταλεϊράνδους, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην κατάρτισή της. Αντί το ζητούμενο να είναι η διασφάλιση έστω αυτών των λίγων που πέτυχε η ελληνική διπλωματία…
Ακόμη και σήμερα δεν είναι αργά να διαγνώσουμε την κατάσταση όπως πραγματικά είναι και να αρχίσουμε να λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι όμως να γίνει πλήρως κατανοητό, ότι αν δεν προσπαθούμε να καθορίσουμε εμείς τις εξελίξεις και περιμένουμε την παρέμβαση τρίτων παραγόντων για να μας διασώσουν… απλώς χάσαμε.
Από τα αποδυτήρια.....
Αν πάλι ως κράτος και κοινωνία δεν θέλουμε να αναλάβουμε τα κόστη και τους κινδύνους που συνεπάγεται η υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ας το δηλώσουμε επίσημα και ας επιδιώξουμε κάποια συμφωνία υπό την πατρωνία διεθνών παραγόντων… Ας το κάνουμε αυτό όχι μόνο για αν σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αλλά και για να σταματήσουμε τουλάχιστον να καταναλώνουμε οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να υπονομεύουμε συντηρώντας πλημμελέστατα την αποτρεπτική μας ικανότητα....
phgh
Εχει αμυθητη περιουσια εκει και δεν σκοπευει να την χασει για χαρη της Ελλαδος...
Οποτε ας μην αρκουμαστε σε υποσχεσεις των συνεργατων του....
Γιατι καπως ετσι την πατησαν οι Κουρδοι...
Οι τελευταίες εξελίξεις λοιπον στη Συρία θα πρέπει να αξιολογηθούν πολύ σοβαρά από την Ελληνική πλευρά και να κατανοηθούν στην πλήρη διάσταση τους. Απαλλαγμένοι από τα φοβικά μας σύνδρομα (σε σχέση με την Τουρκία) και την αφ’ υψηλού -κατά βάση θεωρητική και ακαδημαϊκή- προσέγγιση που διέπει την εξωτερική πολιτική μας, θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι ο Ερντογάν αποκομίζει κέρδη στη Συρία.....
Είναι εύκολα αντιληπτό, ότι το μείζον κέρδος του Ερντογάν είναι η διάλυση της άτυπης κουρδικής κρατικής οντότητας στη Βόρεια Συρία που σταθεροποιήθηκε με την υποστήριξη των ΗΠΑ εν μέσω συριακού εμφυλίου, ως αντάλλαγμα για την καθοριστική συμμετοχή των Κούρδων στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους.....
Με αυτόν τον τρόπο ο Ερντογάν «απαλλάσσεται» από τον κίνδυνο που εξ ορισμού δημιουργεί για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας η ύπαρξη μίας κουρδικής οιωνεί κρατικής οντότητας, η οποία με την πάροδο του χρόνου θα αποκτούσε συνεχώς μεγαλύτερη υπόσταση και χαρακτηριστικά κουρδικού κράτους......
Μια τέτοια οντότητα θα αποτελούσε πόλο έλξης για τους γειτονικούς κουρδικούς πληθυσμούς που ζουν σε εδαφική συνέχεια, αλλά εντός των συνόρων των άλλων τριών χωρών της περιοχής, της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν.. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το τουρκικό κέρδος προέκυψε / υποβοηθήθηκε από την ακατανόητη, ανερμάτιστη, κοντόφθαλμη και ουσιαστικά βλακώδη προσωπική πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, η οποία ουσιαστικά παρέδωσε αμαχητί την ευρύτερη περιοχή στην επιρροή της Ρωσική Ομοσπονδίας.....
Ούτε ότι η παροιμιώδης αδράνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ουσιαστικά έδωσε σιωπηλό πράσινο φως στην Τουρκία. Άλλο κέρδος που αποκόμισε ο Ερντογάν είναι ότι πλέον η Τουρκία νομιμοποιεί την παρουσία της στη Βόρεια Συρία και φυσικά αποκτά αυξημένο ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις στην περιοχή. Τρίτο κέρδος για τον Ερντογάν είναι ότι απέδειξε στο εσωτερικό της χώρας του, ότι η Τουρκία πλέον στέκεται ως ίσος απέναντι στις δύο μεγάλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσική Ομοσπονδία.....
Διαφωνεί χωρίς να διστάσει, διαπραγματεύεται και τελικά καταφέρνει να υλοποιήσει τις στοχεύσεις του έστω και αν δεν επιτυγχάνει το μέγιστο, αγνοώντας επιδεκτικά τη διεθνή αντίδραση και μένοντας ανεπηρέαστος από τις -γελοίες μεν, αλλά παρά ταύτα- κυρώσεις. Τέταρτο, επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι η Τουρκία συνεχίζει να παραμένει εξαιρετικά υψηλής αξίας γεωστρατηγικό έπαθλο......
Οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα θεωρούν αδιανόητη την αποχώρηση ή εκδίωξη της από το δυτικό στρατόπεδο και για αυτό δεν διστάζουν να «κλείνουν τα μάτια» και κατ’ ουσία, αφού δεν παρεμποδίζουν, να ενθαρρύνουν διά της απραξίας τους αβάσιμους από πλευράς διεθνούς δικαίου, τυχοδιωκτισμούς της. Θα ήταν ο απόλυτος στρουθοκαμηλισμός αν στην Ελλάδα αρχίσουμε να αναζητούμε «δικαιολογίες» για να επιχειρηματολογήσουμε περί τουρκικής αποτυχίας ή μερικής επιτυχίας.....
Αντίθετα, οι πάντες οφείλουμε να επεξεργαζόμαστε το σενάριο όπου ο Ερντογάν σε κατάσταση αποθράσυνσης και πίστη στις δυνατότητές του, αποφασίσει την ενεργότερη εφαρμογή παρομοίων μεθόδων για να πλήξει τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αν το ελληνικό πολιτικό και στρατιωτικό οικοδόμημα αναμένει την αντίδραση των ΗΠΑ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λειτουργήσει ως ανάχωμα στον τουρκικό τυχοδιωκτισμό, μάλλον πλανώνται… πλάνην οικτρά.....
Ακόμα κι αν ο ισχυρισμός αυτός αποδειχθεί στο τέλος λανθασμένος, αυτό θα γίνει επειδή η Ελλάδα σχεδιάζει την αντίδρασή της με την υπόθεση ότι η όποια συνδρομή θα είναι… συμβολική και για την “τιμή των όπλων”. Χωρίς ουσίας όμως… Οι Τούρκοι θα μας «σαρώσουν» και θα καταλήξουμε σε έναν συμβιβασμό που απλώς θα επικυρώσει τον ακρωτηριασμό των ζωτικών συμφερόντων μας ή στη χειρότερη περίπτωση ακόμη και της ακεραιότητας της χώρας μας.....
Εκτός αν το ελληνικό πολιτικό και στρατιωτικό οικοδόμημα θεωρήσει την υπαγωγή περιοχών ή/και ζωτικών συμφερόντων μας σε διεθνή έλεγχο / διαχείριση (κάτι ανάλογο των κοινών περιπολιών Τουρκίας – Ρωσίας στη Βόρεια Συρία) ως -ένα ακόμα- μοναδικό επίτευγμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Όπως για παράδειγμα, οι εμπνευστές της Συμφωνίας των Πρεσπών με τη γειτονική χώρα για την ονομασία, που τώρα κινδυνολογούν για την τυχόν αποχώρηση του Ζάεφ από την πρωθυπουργία και ζητούσαν από την Ελλάδα να συγκρουστεί με τη μοναδική χώρα που δείχνει προς το παρόν απροθυμία προσαρμογής στη βούληση της Τουρκίας!
Λες και η τήρηση μίας διεθνούς συμφωνίας σε βάθος χρόνου εξαρτάται από την πολιτική διαδρομή των αφελών (;) που παριστάνουν τους Ταλεϊράνδους, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην κατάρτισή της. Αντί το ζητούμενο να είναι η διασφάλιση έστω αυτών των λίγων που πέτυχε η ελληνική διπλωματία…
Ακόμη και σήμερα δεν είναι αργά να διαγνώσουμε την κατάσταση όπως πραγματικά είναι και να αρχίσουμε να λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι όμως να γίνει πλήρως κατανοητό, ότι αν δεν προσπαθούμε να καθορίσουμε εμείς τις εξελίξεις και περιμένουμε την παρέμβαση τρίτων παραγόντων για να μας διασώσουν… απλώς χάσαμε.
Από τα αποδυτήρια.....
Αν πάλι ως κράτος και κοινωνία δεν θέλουμε να αναλάβουμε τα κόστη και τους κινδύνους που συνεπάγεται η υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ας το δηλώσουμε επίσημα και ας επιδιώξουμε κάποια συμφωνία υπό την πατρωνία διεθνών παραγόντων… Ας το κάνουμε αυτό όχι μόνο για αν σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αλλά και για να σταματήσουμε τουλάχιστον να καταναλώνουμε οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να υπονομεύουμε συντηρώντας πλημμελέστατα την αποτρεπτική μας ικανότητα....
phgh
