Χθες, η βρετανική εταιρεία πολυμέσων National World ανέφερε ότι οι λοιμώξεις από κοκκύτη έχουν αυξηθεί σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο το πρώτο τρίμηνο του 2024. Το National World δεν είναι το μόνο μέσο ενημέρωσης που ξεκινά την εκστρατεία φόβου για τον κοκκύτη...
Τη στιγμή της σύνταξης του κειμένου, μια γρήγορη αναζήτηση στο Διαδίκτυο για τον «κοκίτη» έφερε 27 αναφορές εταιρικών μέσων ενημέρωσης και ένα δελτίο τύπου από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου μόνο την τελευταία εβδομάδα. Συνολικά, το Ground News έχει συγκεντρώσει 255 ειδήσεις που έχουν δημοσιευτεί σχετικά με τον κοκκύτη τους τελευταίους 3 μήνες.
Ο λόγος της εκστρατείας μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση. «Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη του βήχα των 100 ημερών», είπε το National World , «είναι να εμβολιαστείτε αμέσως».
Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Δρ Βέρνον Κόλμαν, η ιστορία του εμβολίου κατά του κοκκύτη είναι ένα ακόμα αξιοσημείωτο παράδειγμα ανεντιμότητας και εξαπάτησης στην ιατρική.
Του Δρ Βέρνον Κόλμαν:
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, ήμουν παθιασμένος επικριτής πολλών εμβολίων – κυρίως του εμβολίου κατά του κοκκύτη. Η ιστορία του εμβολίου κατά του κοκκύτη μας παρέχει ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα ανεντιμότητας και εξαπάτησης στην ιατρική.
Υπάρχει διαμάχη σχετικά με το εμβόλιο κατά του κοκκύτη εδώ και πολλά χρόνια, αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης κατορθώνει με συνέπεια να πείσει την πλειοψηφία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού να υποστηρίξει την επίσημη γραμμή ότι το εμβόλιο είναι και ασφαλές και αποτελεσματικό.
Η επίσημη γραμμή για χρόνια έδινε ελάχιστη σημασία στα γεγονότα. Για να το πούμε ωμά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις λένε συνεχώς ψέματα για τους κινδύνους και τα προβλήματα που σχετίζονται με το εμβόλιο κατά του κοκκύτη.
Θα εξηγήσω ακριβώς γιατί πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις είπαν ψέματα στους εργοδότες τους (το κοινό) λίγο αργότερα. Για την ώρα θα ήθελα να επικεντρωθώ στην ιστορία.
Το πρώτο σημείο που πρέπει να γίνει είναι ότι, παρόλο που επίσημοι εκπρόσωποι ισχυρίζονται το αντίθετο, δεν πιστεύω ότι το εμβόλιο κατά του κοκκύτη είχε ποτέ κάποια επίδραση στον αριθμό των παιδιών που πεθαίνουν από κοκκύτη. Η δραματική μείωση του αριθμού των θανάτων που προκλήθηκαν από τη νόσο ήρθε πολύ πριν το εμβόλιο να είναι ευρέως διαθέσιμο και όπως, συμφωνούν οι ιστορικοί, το αποτέλεσμα βελτιωμένων μέτρων δημόσιας υγείας και χρήσης αντιβιοτικών.
Ήταν το 1957 που το εμβόλιο κατά του κοκκύτη εισήχθη για πρώτη φορά σε εθνικό επίπεδο στη Βρετανία – αν και το εμβόλιο δοκιμάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Η συχνότητα του κοκκύτη και ο αριθμός των παιδιών που πέθαιναν από τη νόσο, είχαν μειωθεί πολύ πολύ πριν από το 1957. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ οι γιατροί ανέφεραν 170.000 περιπτώσεις κοκκύτη το 1950, ανέφεραν μόνο περίπου 80.000 περιπτώσεις το 1955.
Η εισαγωγή του εμβολίου πραγματικά δεν είχε μεγάλη διαφορά στην πτώση της επίπτωσης της νόσου. Τριάντα χρόνια μετά την εισαγωγή του εμβολίου, τα κρούσματα κοκκύτη εξακολουθούσαν να τρέχουν σε ποσοστό περίπου 1.000 την εβδομάδα στη Βρετανία.
Ομοίως, τα στοιχεία δείχνουν ότι η εισαγωγή του εμβολίου δεν είχε καμία επίδραση στον αριθμό των παιδιών που πέθαιναν από κοκκύτη. Το ποσοστό θνησιμότητας που σχετίζεται με τη νόσο είχε μειωθεί αισθητά από τις αρχές του 20ου αιώνα και με ταχείς ρυθμούς από τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 – παρουσιάζοντας μια ιδιαίτερα απότομη πτώση μετά την εισαγωγή των σουλφοναμιδικών φαρμάκων. Ο κοκκύτης είναι αναμφίβολα μια εξαιρετικά δυσάρεστη ασθένεια, αλλά δεν είναι ο δολοφόνος που παρουσιάζουν εδώ και πολλά χρόνια. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν συχνά προβλέψει νέες επιδημίες κοκκύτη, αλλά καμία από τις προβλεπόμενες επιδημίες δεν έχει προκαλέσει την καταστροφή.
Το δεύτερο σημείο μου είναι ότι το εμβόλιο κατά του κοκκύτη δεν είναι ούτε αποτελεσματικό ούτε ασφαλές.
Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου είναι δευτερεύοντος ενδιαφέροντος – αν και χιλιάδες παιδιά που έχουν εμβολιαστεί εξακολουθούν να νοσούν – καθώς η μεγαλύτερη διαμάχη αφορά την ασφάλεια του εμβολίου. Το DHSS ισχυριζόταν πάντα ότι οι σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες στο εμβόλιο για τον κοκκύτη είναι εξαιρετικά σπάνιες και η επίσημη πρόταση ήταν ότι ο κίνδυνος εγκεφαλικής βλάβης ενός παιδιού από το εμβόλιο δεν είναι μεγαλύτερος από 1 στις 100.000. Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι θεωρώ απαράδεκτο τον κίνδυνο ενός στους 100.000, είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε λίγο πιο προσεκτικά αυτόν τον αριθμό, γιατί μετά από λίγη ερευνητική εργασία γίνεται σαφές ότι ο αριθμός ενός στους 100.000 είναι ακόμη μια εικασία.
Πολλοί ερευνητές έχουν μελετήσει τους κινδύνους εγκεφαλικής βλάβης μετά τον εμβολιασμό κατά του κοκκύτη και τα αποτελέσματά τους είναι συγκλονιστικά. Μεταξύ 1960 και 1981, για παράδειγμα, δημοσιεύθηκαν εννέα αναφορές που έδειχναν ότι ο κίνδυνος εγκεφαλικής βλάβης κυμαινόταν μεταξύ ενός τεράστιου φάσματος ένας στους 6.000 ή ένας στους 100.000. που σημαίνει ο μέσος όρος ήταν ένας στους 50.000. Είναι σαφές από αυτά τα στοιχεία ότι η κυβέρνηση απλώς επέλεξε τον αριθμό που δείχνει ότι το εμβόλιο κατά του κοκκύτη είναι λιγότερο επικίνδυνο. Επιπλέον, ο αριθμός ενός στις 100.000 ήταν από μόνος του – μια εικασία.
Αν και η βρετανική κυβέρνηση ισχυρίζεται σταθερά ότι ο κοκκύτης είναι μια επικίνδυνη ασθένεια, τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν είναι ο αδιάκριτος δολοφόνος που παρουσιάζουν. Ο κοκκύτης προκαλεί πολύ λίγους θανάτους ετησίως στη Βρετανία. Πολλοί περισσότεροι θάνατοι προκαλούνται από φυματίωση και μηνιγγίτιδα.
Η αλήθεια για το εμβόλιο κατά του κοκκύτη είναι ότι στο παρελθόν υπήρξε καταστροφικό.
Το εμβόλιο έχει αποσυρθεί σε ορισμένες χώρες λόγω της εγκεφαλικής βλάβης που σχετίζεται με τη χρήση του. Στην Ιαπωνία, τη Σουηδία και τη Δυτική Γερμανία, το εμβόλιο έχει, στο παρελθόν, μπλοκαριστεί από τα τακτικά προγράμματα εμβολιασμού. Στην Αμερική, πριν από μερικά χρόνια, δύο στους τρεις κατασκευαστές εμβολίων κατά του κοκκύτη σταμάτησαν να κάνουν το εμβόλιο λόγω του κόστους των αγωγών.
Στις 6 Δεκεμβρίου 1985, η Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης δημοσίευσε μια σημαντική έκθεση που έδειχνε ότι το εμβόλιο κατά του κοκκύτη συνδέθηκε, χωρίς αμφιβολία, με την ανάπτυξη σοβαρής εγκεφαλικής βλάβης.
Το τελευταίο καρφί στο καπάκι του φέρετρου είναι το γεγονός ότι η βρετανική κυβέρνηση κατέβαλε αθόρυβα αποζημίωση στους γονείς εκατοντάδων παιδιών που είχαν υποστεί εγκεφαλική βλάβη από το εμβόλιο κατά του κοκκύτη. Σε ορισμένους γονείς που δέχτηκαν αποζημίωση τα πρώτα χρόνια δόθηκαν 10.000 £. Αργότερα το ποσό αυξήθηκε στις 20.000 λίρες.
Το συγκλονιστικό μου συμπέρασμα είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια το εμβόλιο κατά του κοκκύτη σκοτώνει και τραυματίζει σοβαρά περισσότερα παιδιά από την ίδια την ασθένεια.
Στη δεκαετία μετά το 1979, περίπου 800 παιδιά (ή οι γονείς τους) έλαβαν χρήματα από την κυβέρνηση ως αποζημίωση για εγκεφαλική βλάβη που προκλήθηκε από το εμβόλιο. Την ίδια περίοδο, λιγότερα από 100 παιδιά σκοτώθηκαν από κοκκύτη. Νομίζω ότι αυτό έκανε το εμβόλιο πιο επικίνδυνο από την ασθένεια. Και σίγουρα είναι εντελώς απαράδεκτο.
Γιατί λοιπόν η βρετανική κυβέρνηση συνέχισε να ενθαρρύνει τους γιατρούς να χρησιμοποιήσουν το εμβόλιο;
Υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις. Η πρώτη εξήγηση είναι και η πιο γενναιόδωρη από τις δύο και αφορά την ευθύνη της Κυβέρνησης για την υγεία της κοινότητας στο σύνολό της. Η θεωρία εδώ είναι ότι ενθαρρύνοντας εκατομμύρια γονείς να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, η κυβέρνηση μπορεί να θεωρεί πως θα μειώσει τη συχνότητα της νόσου στην κοινότητα. Μακροπρόθεσμα αυτό (θεωρητικά) μειώνει τον κίνδυνο να υπάρξουν μελλοντικές επιδημίες κοκκύτη. Με άλλα λόγια, η Κυβέρνηση ρισκάρει τις ζωές μεμονωμένων παιδιών για το καλό της επόμενης γενιάς.
Η δεύτερη, λιγότερο φιλανθρωπική εξήγηση είναι ότι η βρετανική κυβέρνηση φρόντιζε τα δικά της συμφέροντα, συνεχίζοντας να ισχυρίζεται ότι το εμβόλιο κατά του κοκκύτη ήταν αρκετά ασφαλές για χρήση. Εάν η βρετανική κυβέρνηση είχε αποσύρει το εμβόλιο κατά του κοκκύτη, θα είχε παραδεχτεί ότι το εμβόλιο ήταν επικίνδυνο. Και προφανώς θα έπρεπε να πληρώσει πολλά χρήματα ως αποζημίωση. Με μια καλή συμφωνία, είναι πολλά δισεκατομμύρια. Πάρα πολλά δισεκατομμύρια.
Όποια εξήγηση κι αν θεωρείτε πιο ακριβή, το αναπόφευκτο γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση, στο παρελθόν, λέει συνεχώς ψέματα για το εμβόλιο κατά του κοκκύτη, έχει διαστρεβλώσει την αλήθεια και έχει εξαπατήσει τόσο το ιατρικό επάγγελμα (για την πλειονότητα των γιατρών και των νοσηλευτών που τα χορηγούν δέχονται τις συστάσεις της κυβέρνησης χωρίς αμφιβολία) και εκατομμύρια γονείς.
Η βρετανική κυβέρνηση μπορεί να έχει γλιτώσει ένα καθαρό ποσό αποζημίωσης. Όμως το κόστος για την υγεία του έθνους ήταν τεράστιο.
Το εμβόλιο κατά του κοκκύτη χορηγούνταν σε μεγαλύτερα παιδιά, αλλά τα μωρά (που δεν είχαν εμβολιαστεί) εξακολουθούσαν να πέθαιναν από τη νόσο (αν και οι λεγόμενοι ειδικοί ισχυρίζονταν ότι με τη χορήγηση του εμβολίου σε μεγαλύτερα παιδιά η ασθένεια θα εξαλειφόταν). Τώρα λοιπόν δίνουν το εμβόλιο σε μωρά οκτώ εβδομάδων και ελπίζουν να μην πεθάνουν πάρα πολλά από αυτά και ότι όταν πεθάνουν τα μωρά κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι είναι απο το εμβόλιο.
Το παραπάνω άρθρο προέρχεται από το διεθνές βιβλίο μπεστ σέλερ του Vernon Coleman «Όποιος σας λέει ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή και αποτελεσματικά λέει ψέματα» που δημοσιεύτηκε το 2011. Έχουν γίνει πολυάριθμες προσπάθειες να απαγορευτεί αυτό το βιβλίο που είναι ήδη απαγορευμένο σε ορισμένα μέρη του κόσμου. Ο Λευκός Οίκος του Τζο Μπάιντεν απαγόρευσε στην πώληση του βιβλίου.
