Ας διαβασουν την Αντιγονη του Σοφοκλη και ισως ετσι μαθουν οτι τους νεκρους αταφους δεν τους αφηνουν.....
Οἱ ἂξεστοι γείτονές μας Ἀλβανοί, ἀμόρφωτοι μέχρι μυελοῦ ὀστέων (τουλάχιστον ἡ ἡγεσία τους) οἱ ὁποῖοι κατηγοροῦν τό ἒθνος τῶν Ἑλλήνων γιά… <ἐπικίνδυνο ψευδελληνισμό>, ἐξακολουθοῦν προκλητικότατα νά μή παραδίδουν (μέχρι στιγμῆς) τόν νεκρό τοῦ ἣρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα στούς συγγενεῖς του γιά ταφή. Μάλιστα δέ, σχηματίζουν δικογραφία…κατά τοῦ νεκροῦ, οἱ ἀστοιχείωτοι, κάτι τό πρωτοφανές παγκοσμίως.
Καί ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἑλληνική κυβέρνηση μέ πυγμή γιά νά τούς ὑποχρεώσει νά σεβασθοῦν τούς ἂγραφους
νόμους περί τῆς ἀνάγκης τιμητικῆς ταφῆς τῶν νεκρῶν, ἀς κάνουν τόν κόπο οἱ γείτονές μας νά διαβάσουν τήν τραγωδία τοῦ Σοφοκλῆ <Ἀντιγόνη>. Ἡ ἀδελφή τοῦ Πολυνείκη ἀγνοεῖ τήν διαταγή τοῦ μωροῦ καί ἂτεγκτου Κρέοντος νά μείνει ἂταφος ὁ ἀδελφός της καί, ρίχνοντας ἡ ἲδια χῶμα, θυσιάζεται γιά τήν βαθειά της πίστη στά θεῖα, διότι ἡ ταφή τῶν νεκρῶν ἦταν πανελλήνιος νόμος, καί μόνο οἱ ἱερόσυλοι καί οἱ προδότες ἒμεναν ἂταφοι.
Ἡ τήρηση τῶν ἠθικῶν νόμων εἶναι ὑψίστη ἠθική ὑποχρέωση τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς. Καί γι᾽ αὐτή τήν ἠθική ὑποχρέωση ἡ Ἀντιγόνη αὐτοκτονεῖ μέσα στό σπήλαιο, ὃπου τήν ἒκλεισε ὁ Κρέων γιά νά πεθάνει ἀπό δίψα καί πείνα.
Καί ἡ τραγωδία ἐξελίσσεται καί διδάσκει. Ὁ Αἲμονας, γιός τοῦ Κρέοντος, ἐρωτευμένος μέ τήν Ἀντιγόνη (<ἒρως ἀνίκατε μάχαν…κλπ), αὐτοκτονεῖ. Ὁ ἲδιος ὁ Κρέων αὐτοεξορίζεται καί τελικά καίγεται ζωντανός. Ἡ κάθαρση λειτούργησε σέ βάρος του. Ἀργότερα ὁ Θησέας παραδίδει τόν νεκρό τοῦ Πολυνείκη στόν λαό νά τόν θάψει μέ τιμές. Ἡ κοινωνία διαλύεται καί ὁ ἀθάνατος ποιητής θέτει τό ἐρώτημα, ἂν οἱ αἰώνιοι θεσμοί πρέπει νά γίνονται τίμημα στόν βωμό τῶν μικροπολιτικῶν ἐνδιαφερόντων.
Ἒστω καί καθυστερημένα, ἡ ἀμόρφωτη ἀλβανική ἡγεσία ἀς διαβάσει τήν <Ἀντιγόνη>, πού ἐνέπνευσε στούς αἰῶνες πού πέρασαν μέχρι τήν σύγχρονη ἐποχή τόσους καί τόσους μεγάλους πνευματικούς ἀνθρώπους, ὃπως τόν Χέγκελ, τόν Ζάν Ἀνουϊγ, τόν Μπέρτολντ Μπρέχτ, τόν Τομάσο Τραέστα, τόν Ἂρθουρ Χόνεγκερ καί πολλούς ἂλλους. Οἱ νεκροί δέν πρέπει νά μένουν ἂταφοι, ἀλλά νά θάπτονται μέ τίς πρέπουσες τιμές, διότι <τοῦτο ἐστί γέρας θανόντων> ὃπως λέει στήν Ἰλιάδα ὁ Ὃμηρος.
Οἱ Ἓλληνες δίδαξαν τόν ἠθικό τοῦτο νόμο καί τόν ἐπέβαλαν παγκοσμίως. Ὁ Ἒντι Ράμα ἀς μή τό παίζει Κρέων, δέν θά τοῦ βγεῖ σέ καλό, καί ἀς λάβει σοβαρά ὑπόψη του τίς συνέπειες τῆς ἐκκολαπτομένης τραγωδίας <Κατσίφας>, παραδίδοντας ἀμέσως τόν νεκρό στούς οἰκείους του καί στήν Ἑλλάδα.
Καί ἀκόμη θά ὑπενθυμίσουμε ἓνα ἱστορικό γεγονός ἀπό τό Βυζάντιο. Ὃταν ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος Ε´κατετρόπωσε τούς Βουλγάρους ὓστερα ἀπό σφοδρή θαλασσοταραχή πού κατέστρεψε τόν στόλο τους, ὁ βασιλιάς αὐτός διέταξε νά περισυλλεγοῦν μέ δίκτυα ὃλοι οἱ πνιγέντες Βούλγαροι καί ἐπιμελήθηκε ὁ ἲδιος νά ταφοῦν ἀξιοπρεπῶς. Αὐτό ὑπῆρξε διαχρονικά τό ἦθος τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀπό τῆς ὁμηρικῆς ἐποχῆς μέχρι σήμερα. Ἀς διδαχθοῦν οἱ γείτονές μας, ἐκτελεστές τοῦ ἣρωα.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
Καί ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἑλληνική κυβέρνηση μέ πυγμή γιά νά τούς ὑποχρεώσει νά σεβασθοῦν τούς ἂγραφους
νόμους περί τῆς ἀνάγκης τιμητικῆς ταφῆς τῶν νεκρῶν, ἀς κάνουν τόν κόπο οἱ γείτονές μας νά διαβάσουν τήν τραγωδία τοῦ Σοφοκλῆ <Ἀντιγόνη>. Ἡ ἀδελφή τοῦ Πολυνείκη ἀγνοεῖ τήν διαταγή τοῦ μωροῦ καί ἂτεγκτου Κρέοντος νά μείνει ἂταφος ὁ ἀδελφός της καί, ρίχνοντας ἡ ἲδια χῶμα, θυσιάζεται γιά τήν βαθειά της πίστη στά θεῖα, διότι ἡ ταφή τῶν νεκρῶν ἦταν πανελλήνιος νόμος, καί μόνο οἱ ἱερόσυλοι καί οἱ προδότες ἒμεναν ἂταφοι.
Ἡ τήρηση τῶν ἠθικῶν νόμων εἶναι ὑψίστη ἠθική ὑποχρέωση τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς. Καί γι᾽ αὐτή τήν ἠθική ὑποχρέωση ἡ Ἀντιγόνη αὐτοκτονεῖ μέσα στό σπήλαιο, ὃπου τήν ἒκλεισε ὁ Κρέων γιά νά πεθάνει ἀπό δίψα καί πείνα.
Καί ἡ τραγωδία ἐξελίσσεται καί διδάσκει. Ὁ Αἲμονας, γιός τοῦ Κρέοντος, ἐρωτευμένος μέ τήν Ἀντιγόνη (<ἒρως ἀνίκατε μάχαν…κλπ), αὐτοκτονεῖ. Ὁ ἲδιος ὁ Κρέων αὐτοεξορίζεται καί τελικά καίγεται ζωντανός. Ἡ κάθαρση λειτούργησε σέ βάρος του. Ἀργότερα ὁ Θησέας παραδίδει τόν νεκρό τοῦ Πολυνείκη στόν λαό νά τόν θάψει μέ τιμές. Ἡ κοινωνία διαλύεται καί ὁ ἀθάνατος ποιητής θέτει τό ἐρώτημα, ἂν οἱ αἰώνιοι θεσμοί πρέπει νά γίνονται τίμημα στόν βωμό τῶν μικροπολιτικῶν ἐνδιαφερόντων.
Ἒστω καί καθυστερημένα, ἡ ἀμόρφωτη ἀλβανική ἡγεσία ἀς διαβάσει τήν <Ἀντιγόνη>, πού ἐνέπνευσε στούς αἰῶνες πού πέρασαν μέχρι τήν σύγχρονη ἐποχή τόσους καί τόσους μεγάλους πνευματικούς ἀνθρώπους, ὃπως τόν Χέγκελ, τόν Ζάν Ἀνουϊγ, τόν Μπέρτολντ Μπρέχτ, τόν Τομάσο Τραέστα, τόν Ἂρθουρ Χόνεγκερ καί πολλούς ἂλλους. Οἱ νεκροί δέν πρέπει νά μένουν ἂταφοι, ἀλλά νά θάπτονται μέ τίς πρέπουσες τιμές, διότι <τοῦτο ἐστί γέρας θανόντων> ὃπως λέει στήν Ἰλιάδα ὁ Ὃμηρος.
Οἱ Ἓλληνες δίδαξαν τόν ἠθικό τοῦτο νόμο καί τόν ἐπέβαλαν παγκοσμίως. Ὁ Ἒντι Ράμα ἀς μή τό παίζει Κρέων, δέν θά τοῦ βγεῖ σέ καλό, καί ἀς λάβει σοβαρά ὑπόψη του τίς συνέπειες τῆς ἐκκολαπτομένης τραγωδίας <Κατσίφας>, παραδίδοντας ἀμέσως τόν νεκρό στούς οἰκείους του καί στήν Ἑλλάδα.
Καί ἀκόμη θά ὑπενθυμίσουμε ἓνα ἱστορικό γεγονός ἀπό τό Βυζάντιο. Ὃταν ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος Ε´κατετρόπωσε τούς Βουλγάρους ὓστερα ἀπό σφοδρή θαλασσοταραχή πού κατέστρεψε τόν στόλο τους, ὁ βασιλιάς αὐτός διέταξε νά περισυλλεγοῦν μέ δίκτυα ὃλοι οἱ πνιγέντες Βούλγαροι καί ἐπιμελήθηκε ὁ ἲδιος νά ταφοῦν ἀξιοπρεπῶς. Αὐτό ὑπῆρξε διαχρονικά τό ἦθος τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀπό τῆς ὁμηρικῆς ἐποχῆς μέχρι σήμερα. Ἀς διδαχθοῦν οἱ γείτονές μας, ἐκτελεστές τοῦ ἣρωα.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
