Η κρίση στη Γάζα παραμένει μια ανοιχτή πληγή για τη διεθνή κοινότητα, με το Ισραήλ υπό την ηγεσία του Νετανιάχου να έχει χαράξει μια στρατηγική πλήρους εξουδετέρωσης της Χαμάς. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός αξιοποιεί την αδιαμφισβήτητη στήριξη της Ουάσινγκτον, γνωρίζοντας ότι ίσως δεν θα ξαναβρεί στο μέλλον μια τόσο ευνοϊκή αμερικανική κυβέρνηση, τόνισε ο κ. Μάζης. Η απόφασή του να «καθαρίσει το παιχνίδι τώρα» εντάσσεται σε μια πολιτική συγκυρία όπου ο χρόνος θεωρείται πολύτιμος και η ευκαιρία μοναδική.
Ωστόσο, η υπόλοιπη Δύση εμφανίζεται επιφυλακτική. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με εκατομμύρια μουσουλμάνους πολίτες εντός των συνόρων τους, καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα σε ανθρωπιστικές πιέσεις, εσωτερική κοινωνική συνοχή και γεωπολιτικές επιταγές. Η Γαλλία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου οι πολιτικές εξελίξεις και οι πιθανές εκλογικές αναμετρήσεις οδηγούν σε κινήσεις όπως η πρόθεση Μακρόν για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους – ένα μήνυμα που στοχεύει άμεσα στη μουσουλμανική κοινότητα της χώρας, πρόσθεσε ο κ. Μάζης.
Το ζήτημα της βιωσιμότητας.
Το ερώτημα που αιωρείται είναι αν μια νέα κατάσταση στη Γάζα μπορεί να σταθεί βιώσιμα. Η προοπτική αντικατάστασης της Χαμάς με μια κυβέρνηση «υπό την επιρροή» του Ισραήλ δεν φαίνεται ρεαλιστική μακροπρόθεσμα. Εδώ έρχεται στο προσκήνιο η ενίσχυση της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούντ Αμπάς. Παρά τις ιδεολογικές ρίζες του στο μαρξιστικό παρελθόν, η Δύση δείχνει να προτιμά συνομιλητές αποστασιοποιημένους από τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό.
Παράλληλα, διαμορφώνεται η ιδέα μιας αραβικής μεταβατικής διοίκησης, με τη συμμετοχή χωρών όπως το Κατάρ, που παραδοσιακά φιλοξενεί ηγετικές φυσιογνωμίες της Χαμάς και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Μια τέτοια λύση θα συνδύαζε χρηματοδότηση, πολιτική νομιμοποίηση και την αποτροπή της ολοκληρωτικής καταστροφής της Γάζας, υποστήριξε ο κ. Μάζης.
Το Ιράν, η Συρία και οι ανακατατάξεις
Το Ιράν, αν και έχει υποστεί ισχυρά πλήγματα, παραμένει καθοριστικός παράγοντας. Ένα νέο, πιο αποφασιστικό χτύπημα κατά των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων είναι πιθανό. Στο φόντο αυτό, η Συρία προβάλλει ως το επόμενο μεγάλο γεωπολιτικό πεδίο.
Η διάσπασή της σε τουλάχιστον τέσσερα κρατίδια φαντάζει όλο και πιο πιθανή. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η Τουρκία θα βρεθεί στη δυσμενέστερη θέση, καθώς η άνοδος ενός ενιαίου κουρδικού κράτους στη Συρία και το Ιράκ απειλεί άμεσα τα στρατηγικά της συμφέροντα. Η Άγκυρα ενδέχεται να επιχειρήσει μια άμεση στρατιωτική εμπλοκή κατά των Κούρδων, κάτι που θα συνιστούσε «μοιραίο λάθος».
Το Ισραήλ και οι μειονότητες.
Μέσα σε αυτήν τη σύνθετη εικόνα, το Ισραήλ επιδιώκει η νέα Συρία να εγγυηθεί συνταγματικά τα δικαιώματα όλων των εθνοθρησκευτικών μειονοτήτων που υπάρχουν στην περιοχή. Η θέση αυτή συγκρούεται ανοιχτά με την τουρκική πολιτική, οδηγώντας σε συνεχή αεροπορικά πλήγματα κατά των προσπαθειών δημιουργίας τουρκικών βάσεων στη Συρία.
