Επιτελους ξυπνnστε...
Συνεργατες και συνενοxοι ειναι, οχι αντιπολιτευση...
Δεν υπαρχει πια στην Ελλαδα, δεξια, κεντρο, αριστερα....
Eλλnvες και Avθελλnvες υπαρxoυv...
Καθώς λοιπον, ολοκληρώθηκε στις δύο αρμόδιες επιτροπές της Βουλής και πάει για την ολομέλεια πλέον το νομοσχέδιο για τους γάμους των ομοφυλοφίλων και την τεκνοθεσία, έρχεται και η ώρα των ψυχρών αριθμών και η ώρα που ο κάθε κατεργάρης θα υποχρεωθεί να κάτσει στον πάγκο του.
Αναλυτικά -και με αριθμούς- προκύπτει λοιπόν ότι τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία αυτή είναι η “τελευταία ευκαιρία”, για όσους το εννοούν, να πέσει -ναι- μέσα στην Βουλή η κυβέρνηση του Κούλη. Μετά, ο,τι και να λένε, δεν θα έχουν δικαιολογίες. Και όχι μόνο δεν θα έχουν δικαιολογίες γα τη στάση τους αλλά θα είναι και εντελώς συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για τη διατήρηση αυτής της -κατά κοινή ομολογία- πιο επικίνδυνης και αδίστακτης κυβέρνησης μέχρι τώρα, στην εξουσία με ο,τι αυτό αρνητικό σημαίνει για την πατρίδα, την κοινωνία και τους Έλληνες πολίτες.
Ξεκινώντας από την πλευρά του Μητσοτάκη, όλες οι τελευταίες κινήσεις του και οι σχετικές εξελίξεις με το θέμα επιβεβαίωσαν ότι αυτό θα μπορούσε να έχει αποδειχθεί το μοιραίο λάθος του και να έχει πέσει σε μια πρωτοφανή παγίδα για τον ίδιο, με αφορμή το γάμο των ομοφύλων. Αυτό όμως ήταν και παραμένει μέχρι και τώρα σε πλήρη συνάρτηση με τα τα ανακλαστικά και τις πραγματικές διαθέσεις της αντιπολίτευσης.
Τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή με βάση και το ρεπορτάζ από την Βουλή λένε ότι παρά τις πιέσεις, το “μασάζ” που έχε μεσολαβήσει και τους εκβιασμούς που έχουν γίνει ακόμη και για τα υπουργεία του επόμενου ανασχηματισμού, παραμένει μεγάλος ο αριθμός των γαλάζιων βουλευτών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπον οδηγούνται στο να μην ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Είτε καταψηφίζοντας, ο λιγότεροι, είτε απέχοντας οι περισσότεροι. Και οδηγούνται σε αυτή την επιλογή επειδή, βλέποντας ότι στον κόσμο η οργή και ο θυμός έχουν φουντώσει πολλαπλασιαστικά όλες τις τελευταίες εβδομάδες, αντιλαμβάνονται ότι εάν πάνε να ψηφίσουν “ναι”, θα φάνε τόσο “ξύλο” από του ψηφοφόρους τους στους εκλογές που δεν πρόκειται να ξαναβγούν βουλευτές. Ειδικά μάλιστα αυτοί που είναι κομμένοι και από την εύνοια της αυλής και της παρέας Μητσοτάκη, θα είναι διπλά χαμένοι.
Οι πληροφορίες από τα ενδότερα του Μεγάρου Μαξίμου αναφέρουν στο πλαίσιο αυτό ότι ο απολογισμός που έχει γίνει, ελάχιστα 24ωρα πριν ξεκινήσει η συζήτηση και η ψήφιση στην ολομέλεια, είναι απογοητευτικός για τον Κούλη. Δηλαδή, μετράνε και ξαναμετράνε και τα “ναι” με το ζόρι φτάνουν τους 100-110 από τους 158 συνολικά γαλάζιους βουλευτές. Κι αυτό σημαίνει ότι το ένα περίπου τρίτο της Κοιν. Ομάδας πάει προς το να μην υπερψηφίσει
Ως γνωστόν ο Μητσοτάκης, από την αρχή και υπό τα βάρος των αντιδράσεων, αποδέχτηκε την “αποχή” ως …θεμιτή στάση από τους διαφωνούντες, υπολογίζοντας ότι με τις ψήφους της αντιπολίτευσης μπορούσε να καλύψει ανά πάσα στιγμή μέσα στη Βουλή τις όποιες διαρροές από τη ΝΔ. Και σε αυτό έχει εκ των πραγμάτων δίκιο – κι εδώ ακριβώς τελειώσουν τα ψέματα και πέφτουν οι μάσκες για την αντιπολίτευση που γουστάρει τους …γκέι.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Στις τελευταίες εκλογές του περασμένου Ιουνίου η ΝΔ πήρε 158 έδρες και τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνολικά μοιράστηκαν τις υπόλοιπες 142 που μετά και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και τις ανεξαρτητοποιήσεις κατανέμονται στην Βουλή σήμερα ως εξής:
ΣΥΡΙΖΑ 36
ΠΑΣΟΚ 32
ΚΚΕ 21
Ελληνική Λύση 12
Νέα Αριστερά 11
Σπαρτιάτες 10
Νίκη 10
Πλεύση Ελευθερίας 6
Ανεξάρτητοι 4.
Με βάση αυτούς τους αριθμούς υπήρχαν και υπάρχουν θεωρητικά ακόμη, όλες οι προϋποθέσεις για να εξελιχθεί αρνητικά για τη ΝΔ η κατάσταση και εάν η αντιπολίτευση δεν έσπευδε -δια του Κασσελάκη και του Ανδρουλάκη κυρίως να του προσφέρει σωσίβιο ο Μητσοτάκης θα αντιμετώπιζε πρόβλημα κυριολεκτικής πολιτικής επιβίωσης.
Δεδομένο πρώτο: Με αυτούς που έχουν πει ήδη δημοσίως ότι θα καταψηφίσουν, η ΝΔ από μόνη της δεν συγκεντρώνει τους 151 βουλευτές που χρειάζονται για την επιβεβαίωση της -κατά το Σύνταγμα- “δεδηλωμένης”.
Δεδομένο δεύτερο: Εάν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έθεταν ως προτεραιότητα την απομάκρυνση της κυβέρνησης του Κούλη αφήνοντας σε δεύτερο πλάνο και χρόνο όλα τα υπόλοιπα ζητήματα, θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν τις 142 ψήφους πάνω σε μια καθαρά “πολιτική βάση” για να πέσει το σημερινό καθεστώς, όπως κατά τα λοιπά και στα …λόγια διακηρύσσουν ότι “είναι ανάγκη”.
Δεδομένο τρίτο: Με βάση τα “όχι” από τη ΝΔ που υπολογίζονται αυτή τη στιγμή σε καμιά δεκαριά, η συνολική καταψήφιση του νομοσχεδίου θα μπορούσε να πιάσει αυτή τις 151 ψήφους μέσα στην Βουλή. Και άρα το κορυφαίο για τον Κούλη αυτό νομοθέτημα να πάει στα σκουπίδια έστω και για καθαρά πολιτικούς λόγους.
Δεδομένο τέταρτο: Αν η αντιπολίτευση πήγαινε συντονισμένη και αποφασισμένη να τον ρίξει, δεν θα τον έσωζαν ούτε οι αποχές. Κι αυτό είναι τώρα πια το πιο κρίσιμο και αποφασιστικό σημείο που πρέπει και να εξηγηθεί. Οι αποχές γίνονται με την μορφή της απουσίας του βουλευτή από την ψηφοφορία. Επομένως δεν προσμετράται καν η ψήφος του. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσαν να τον σώσουν ούτε αυτές οι μεσοβέζικες λύσεις.
Δεδομένο πέμπτο: Ακόμη αν από την αντιπολίτευση η Νέα Αριστερά και η Πλεύση επέμεναν να ψηφίσουν, όλοι οι υπόλοιποι είναι 125. Κατά συνέπεια και πάλι λοιπόν, μαζι και με τα “όχι” από τη ΝΔ θα ξεπερνούσαν τα 130-135. Αλλά και χωρίς αυτά, οι 100-110 που είναι στο “ναι” από το γαλάζιο στρατόπεδο δεν θα αρκούσαν. Και το νομοσχέδιο δεν θα περνούσε αλλά και κυρίως ο Μητσοτάκης θα έμπαινε άμεσα σε τροχιά πτώσης. Γι αυτό και γίνονται πλέον συνένοχοι αυτοί που δήθεν θέλουν να τον ανατρέψουν…
