Σιγα μην ακουσει o Aπερχομενος...
Και δεν τον συμφερει...
Και τωρα τρωει....
Και το Q του ειναι υπο του μηδενος ! ! !
Βέλγος Martin Zizi Επιδημιολόγος (KULeuven -VUB ),Σύμβουλος ΟΗΕ για βιολογικό αφοπλισμό:είναι καιρός να σταματήσει η τρέλα.Η θνητότητα από covid19 είναι 0,2% και στους πιο νέους 0,05%.Η διαχείριση κρίσης σκοτώνει 20 φορές περισσότερους. Ως και 1,37 εκατομμύρια θάνατοι περισσότεροι τα επόμενα 15 χρόνια λόγω υγειονομικής διαχείρισης κρίσης.Το 99% του πληθυσμού επιβιώνει από Covid 19.Τα εμβόλια δεν είναι λύση κατά ιού που μεταλλάσεται ως 30 φορές το χρόνο.
”Είναι καιρός να σταματήσει η τρέλα.Η θνητότητα από covid19 είναι 0,2% και στους πιο νέους 0,05%.Η διαχείριση της κρίσης σκοτώνει 20 φορές περισσότερους. Αναμένονται ως και 1,37 εκατομμύρια θάνατοι περισσότεροι τα επόμενα 15 χρόνια λόγω υγειονομικής διαχείρισης της κρίσης.Το 99% του πληθυσμού επιβιώνει από τον Covid 19.
Οι ασυμπτωματικοί να μην κάνουν τεστ γιατί δεν μεταδίδουν με κανέναν τρόπο τον ιό..Η γρήγορη αντιμετώπιση των ατόμων με την πρώτη ιατρική γραμμή είναι η μόνη συναφής έξοδος από αυτή την κρίση.Τα εμβόλια δεν είναι η λύση είμαστε στην προ-πενικιλίνη εποχή πρέπει να πάμε στις θεραπείες.
Ενάντια σε έναν ιό που μπορεί να μεταλλαχθεί μεταξύ 15 και 30 φορές το χρόνο, έχει νόημα να σκεφτόμαστε τον εμβολιασμό 2, 3 ή ακόμα περισσότερες φορές το χρόνο;” δηλώνει σε συγκλονιστική του τοποθέτηση ο Βέλγος Martin Zizi, MD-PhD,Επιδημιολόγος, Bιοφυσικός, Καθηγητής Νευρο-Φυσιολογίας (KULeuven και VUB/Bρυξέλλες) στο Βέλγιο και τ. Διευθυντής Επιδημιολογίας του Υπ. Άμυνας και τ. Επιστημονικός Διευθυντής και Πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής,τ. Σύμβουλος ΟΗΕ για τον βιολογικό αφοπλισμό και βιο-επιθεωρητής Unscom.
Διαφοροποιείται από συναδέλφους του, συνεργάτες υποταγμένους στην καθεστωτική μπότα που στέλνουν σήμερα στα εξοντωτήρια-κρεματόρια-απομονωτήρια εκατομμύρια ανθρώπους..Την ώρα που στην Ελλάδα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στην παραφροσύνη ο ειδήμονας προειδοποιεί ”θεωρώ ότι είναι καιρός να σταματήσει η τρέλα που έγκειται να προτείνουμε τις ίδιες “λύσεις” και να ελπίζουμε ν΄αποκομίσουμε διαφορετικά αποτελέσματα.”
Έπειτα από την αρχή της περιπέτειας με COVID, υπήρξε μια σειρά σοκαριστικών γεγονότων, αποφάσεων που δεν είχαν πάντα νόημα και που κάποιες φορές έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό. Θεωρώ ότι είναι καιρός να σταματήσει η τρέλα που έγκειται να προτείνουμε τις ίδιες “λύσεις” και να ελπίζουμε ν΄αποκομίσουμε διαφορετικά αποτελέσματα..
Αρκετά θύματα…
Είναι καιρός πια οι αποφασίζοντες να λάβουν υπόψιν τους ότι η ψυχική υγεία μιας κοινωνίας είναι επίσης υγεία. Η υγεία δεν είναι να ζεις χωρίς ιό καθώς αυτοί οι ιοί δεν είναι μοναδικά ειδικοί στους ανθρώπους.Από την αρχή, αυτό ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα στην πολιτικο-μιντιακή επικοινωνία….
Αυτή η στρατηγική που θέλει την εκρίζωση ενός ιού με οποιοδήποτε τίμημα κόστισε το θάνατο σ΄έναν πολύ μεγάλο αριθμό προσώπων, άμεσα θύματα – θάνατοι που θ΄αποφεύγονταν– και έμμεσα, που σχετίζονται με το σταμάτημα ενός μέρους της ιατρικής. Πρόκειται για καρκίνους που δεν αντιμετωπίστηκαν σοβαρές θανατηφόρες ασθένειες που δεν διαγνώστηκαν, τα άτομα που – λόγω ενός εργαλειοποιημένου φόβου – δεν τόλμησαν ή δεν τολμούν πια να πάνε στο νοσοκομείο τρομοκρατημένα στην ιδέα ότι θ΄αρπάξουν τον ιό..
Στην ίδια τάξη ιδεών, λιγότερες κατά 50% εξετάσεις καρκίνων του μαστού μπόρεσαν να επιτελεστούν στην ΕΕ. (σσ.η Ελλάδα είναι στην ΕΕ άρα την αφορά να δώσει το νούμερο). Ποιές θα είναι οι συνέπειες; Kι αυτό χωρίς υπολογίζουμε την επιρροή της οικονομικής ευεξίας στην θνησιμότητα.
Ήδη τον Ιούλιο 2020 δημοσιεύθηκαν σχετικά δεδομένα αλλά αγνοήθηκαν. Μια πρόσφατη μελέτη εκτιμά ότι μεταξύ 900.000 και 1,37 εκατομμύρια θάνατοι περισσότεροι αναμένονται τα επόμενα 15 χρόνια. 10 000 νεκροί στις ΗΠΑ ετησίως μετά το οικονομικό σοκ.Και τι γίνεται με την Αφρική; Όπου πολλά προβλήματα είναι πολύ πιο επικίνδυνα από το SARS2 και δεν αντιμετωπίζονται καν. Αυτό ενδιαφέρει για την υγεία των πολιτών;
….Είναι μια ουτοπική πολιτική επιθυμία και αυτό είναι καιρός να το πούμε: μια αναγγελθείσα αποτυχία. Ενάντια σε έναν ιό που μπορεί να μεταλλαχθεί μεταξύ 15 και 30 φορές το χρόνο, έχει νόημα να σκεφτόμαστε τον εμβολιασμό 2, 3 ή ακόμα περισσότερες φορές το χρόνο; Η παρακολούθηση των πολλαπλών παραλλαγών του ιού με τα καλύτερα γενετικά εργαλεία δεν είναι θέμα έρευνας παρά δημόσιας υγείας. Και τα περισσότερα ζώα στον πλανήτη θα εμβολιαστούν επίσης; Οπότε όχι, πρέπει να βγούμε από αυτήν την πολιτική αριθμών και το χειρότερο.
Μπορούμε να καταλάβουμε ότι στην αρχή της κρίσης, λίγο πριν από ένα χρόνο, μια ανάλυση των αριθμών ήταν το πρώτο λογικό αντανακλαστικό επειδή δεν γνωρίζαμε ακόμη το ποσοστό θνησιμότητας του SARS2 (IFR – ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση). Επομένως, περιοριζόμασταν στη μέτρηση της θνησιμότητας των περιπτώσεων που έφτασαν στα νοσοκομεία (το περίφημο ποσοστό θνησιμότητας από CFR – περίπτωση, το οποίο αντιπροσωπεύει το μέτρο της ποιότητας της περίθαλψης με ίσο κίνδυνο).
Αυτά τα μέτρα, τα οποία συνδέονται πάντα με τα ίδια «κουτιά» (ασθενείς με Covid) καθιστούν δυνατή τη σύγκριση της εφαρμογής των πολιτικών δημόσιας υγείας μεταξύ των χωρών. Αλλά αν παραμείνουν ψηλά, αυτές οι μετρήσεις CFR δεν μας λένε τίποτα – εκτός από το τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα.
Το παράδειγμα του Mers
Χάρη στα αντιβιοτικά που δόθηκαν εκ των προτέρων, ο Mers, που σκότωσε το 36% στη Μέση Ανατολή, σκότωσε μόνο το 2% στο Παρίσι.
Πώς να το εξηγήσω; Ας πάρουμε τη Seas ως σύγκριση. Ο Mers είναι ξάδελφος του SARS2 και συμπεριφέρεται παρόμοια. Το CFR που υπολογίστηκε με βάση τα κρούσματα MERS που παρατηρήθηκαν στη Μέση Ανατολή ήταν περίπου 36% (1), αυτό επιβεβαιώνεται από τον Π.Ο.Υ. Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε τον πανικό των κλινικών στο Παρίσι όταν επέστρεψαν οι προσκυνητές από τη Μέκκα. Όμως, το να βάζουμε όλο τον κόσμο υπό τ’ αντιβιοτικά οδήγησε σε ανθρώπινη απώλεια 2 στους 93 (6)! Αυτό για μια λοιμώδη μεταδοτική επιδημία δεν είναι τίποτα. Η ασθένεια ήταν η ίδια, η προσέγγιση ήταν διαφορετική… αυτό είναι όλο.
Ας επιστρέψουμε στο COVID-19 τώρα. Το ποσοστό θανάτου που συνδέεται άμεσα με τον ιό έχει υπολογιστεί ήδη από τον Μάρτιο του 2020 και έκτοτε επιβεβαιώθηκε σχεδόν 60 φορές από διάσημους επιδημιολόγους, σε διαφορετικά μέρη, σε διαφορετικούς πληθυσμούς και ακόμη και με ελαφρώς διαφορετικές μεθόδους.
Κάθε φορά το αποτέλεσμα κυμαίνεται μεταξύ 0,2% στους άλλους και ανέρχεται ως και 0,05% στους νεότερους (3). Αυτό δεν είναι διαβεβαίωση, ούτε άρνηση, αλλά καθαρή και απλή επιστήμη. Και ακόμη και ο ΠΟΥ έχει αναφέρει αυτούς τους αριθμούς επανειλημμένα. Διαβάσατε σωστά, αυτό είναι τουλάχιστον 10 έως 20 φορές λιγότερο από τους αριθμούς θανάτου από τον εργαλειοπημένο φόβο. Θα ήταν δίκαιο να πούμε: με άλλα λόγια, περισσότερο από το 99% του πληθυσμού επιβιώνει από τον Covid 19.
Επομένως, αυτή η διαφορά μεταξύ CFR (διαχείριση κρουσμάτων) και IFR (το μέτρο του ζωτικού κινδύνου) δείχνει ότι είναι οι προσεγγίσεις μας που σκοτώνουν.
Πρόσφατα δημοσίευσα ένα λευκό χάρτη σε μια βελγική εφημερίδα στην οποία εξήγησα ότι ο ιός δεν ήταν θανατηφόρος από μόνος του, αλλά ότι ήταν πολύ επιθετικός και ως εκ τούτου πολύ επικίνδυνος εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα γιατί τον αφήσαμε – λόγω της μανιακής επικέντρωσης στα test PCR που είναι αδύναμα ως προστιθέμενη αξία – συχνά μια βδομάδα νωρίτερα. Μην βλέποντας τ΄άτομα έχοντας σταματήσει τη γενική ιατρική αφήσαμε τους ασθενείς να επιδεινωθούν άχρηστα και επιστρέψαμε de facto στο 1918 στην προ-πενικιλίνης εποχή. Η τύφλωση κάποιων κι ένα ολοκληρωτικό μπλοκ στον τύπο των μετριοπαθών φωνών έκαναν το υπόλοιπο…
Ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να επικρίνει ό,τι συνέβη, ούτε τους γιατρούς, αλλά να αποτρέψει εκατοντάδες περιττούς θανάτους και να σχεδιάσει μια πορεία για ένα πιο συνεκτικό και ασφαλές μέλλον. Γιατί πρέπει η γενική ιατρική να βγει από το ρόλο του guichet καταμέτρησης-ταξινόμησης και να ξαναπάρει πλήρως της λειτουργίες της.
Ένα σαφές παράδειγμα; Ας πούμε ότι έχω βήχα με πυρετό και πόνο στο στομάχι ή στις αρθρώσεις.
Τηλεφωνώ στο γιατρό μου και μου δίνει ένα ticket για να περάσω 2 h σε μια ουρά για να έχω ένα test PCR. Είτε είμαι άρρωστος είτε όχι αναμειγνύομαι με εκατοντάδες άτομα εκ των οποίων κάποια δεν είναι εκεί παρά για να ταξιδέψουν.Αυτο έχει νόημα; Σίγουρα όχι ! Περιμένω το αποτέλεσμα αυτού του test για 3, 4 ή 7 μέρες – αυτό το test,το επαναλαμβάνω είναι άχρηστο αν δεν έχω συμπτώματα διότι σημαίνει ότι δεν είναι μεταδοτικό με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι, αν δεν έχω SARS, είμαι εντάξει και νιώθω καλά, ψευδής συναγερμός.
Αλλά εάν έχω SARS και είμαι ένα από το 3-7% των ατόμων που είναι ευπαθή στον ιό, επιδεινώνομαι, αναπτύσσω βακτηριακή πνευμονία από τον αποικισμό με βακτήρια και οι αεραγωγοί μου θα μπλοκαριστούν. Αυτό είναι γνωστό, ισχύει για τη γρίπη, ισχύει για το SARS2. Γι ‘αυτό προσγειώνομαι στην εντατική, ίσως χρειαστεί αναπνευστήρας και διακινδυνεύω να γίνω αθώο στατιστικό στοιχείο και η θλιβερή οικογένειά μου θα συμβάλει στον φαύλο κύκλο του Φόβου.
Ωστόσο, εάν με δει ο παθολόγος μου, τι θα συμβεί;
Με αυτά τα συνηθισμένα μικρά συμπτώματα, θα μπορούσα να έχω κόκκινο πονόλαιμο, λευκό πονόλαιμο, λαρυγγίτιδα, τραχειίτιδα, φαρυγγίτιδα, βρογχίτιδα, ακόμη και βρογχοπνευμονία. Ο γιατρός μου με ξέρει, ξέρει εάν είμαι αλλεργικό άτομο ή όχι, εάν έχω άσθμα ή όχι, εάν έχω μια υποκείμενη ασθένεια…
Ένας κόκκινος πονόλαιμος, φυσικά δεν υπάρχουν αντιβιοτικά αλλά θεραπείες κατά του βήχα, ένας λευκός πονόλαιμος πιθανώς απαιτεί ένα αντιβιοτικό. Η λαρυγγίτιδα, η τραχειίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστούν από ελαφρές τοπικές θεραπείες ή τοπικά αντιβιοτικά εάν είναι απαραίτητο. Εάν βάλετε ένα στηθοσκόπιο σε οποιονδήποτε από τους πνεύμονες και ακούσετε βρογχικά χτυπήματα ή έχετε σημαντικούς εμποδισμούς, ο γιατρός μπορεί να δώσει αντιβιοτικά αμέσως ή ακόμη και βρογχοδιασταλτικά.
Επομένως, μου φαίνεται προφανές, δεδομένου ότι τα ίδια συμπτώματα μπορεί να αντιστοιχούν σε πολλές διαφορετικές κλινικές εικόνες και περιπτώσεις, ότι μια ενιαία προσέγγιση είναι ιατρική ανοησία, εκτός από επικίνδυνη πολιτική από την άποψη της δημόσιας υγείας. Μόνο οι οικογενειακοί γιατροί μπορούν να δουν τους ασθενείς τους, να εκτελέσουν τις απαραίτητες ενέργειες για τη συγκεκριμένη τους περίπτωση.
Πρόσφατα είδαμε στον Τύπο αναφορές μορίων θαύματα – ιβερμεκτίνη, κολχικίνη, ακόμη και χλωροκίνη ή βιταμίνη C… – έχει νόημα να τα σκεφτούμε και να τα δοκιμάσουμε, και πιστεύω ότι θα μας βοηθήσουν. Όχι μόνο για το SARS, αλλά και για άλλους ιούς. Αλλά αυτές οι διαφορετικές θεραπείες δεν έχουν εγκριθεί ακόμη για αυτές τις χρήσεις από τους ρυθμιστικούς φορείς. Το παιχνίδι της εμπορικής πίεσης μεταξύ των υποστηρικτών οποιουδήποτε εμβολίου και οποιουδήποτε φαρμάκου θα είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Φυσικά θα είναι απαραίτητο να δοκιμαστούν και να επικυρωθούν αυτά τα προϊόντα. Κάτι που θα κοστίσει ακόμα πολύτιμο χρόνο και πολλές ανθρώπινες ζωές.( σσ. στο βωμό της κερδοσκοπίας αμφίβολων εμβολίων) Ενώ για άλλα φάρμακα (πενικιλλίνη και αμανταδίνη) υπάρχουν πιστοποιήσεις, δεν απαιτούνται πρόσθετες δοκιμές ή κανονιστικά δεδομένα. Όπως ένας παλιός τίτλος ταινίας, πρέπει να ουρλιάξω, “Τι γίνεται με την πενικιλίνη; Μπουρδέλο!”
Ο ίδιος ο Δρ Fauci (ΗΠΑ) – ο οποίος σιωπά για τα αντιβιοτικά από την αρχή αυτής της κρίσης – υποστήριξε εξαρχής τα αντιβιοτικά για συμπτωματικές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια πανδημιών (4).
Τα μικρόβια δεν έχουν αλλάξει απ΄ότι γνωρίζουμε! Γι ‘αυτό είναι επείγον να ασχοληθείτε με τους ανθρώπους και όχι με τους αριθμούς. Αυτό θα φέρει αυτούς τους διάσημους αριθμούς CFR στο σημείο που πρέπει να είναι – τους αριθμούς IFR, που είναι περίπου 0,2%. Αυτό θα αποτρέψει τις δοκιμές PCR σε αυτούς που δεν συνεπάγονται μεταδοτικότητα.
Αυτό θα αποφύγει να ξοδεύουμε παράλογα χρηματικά ποσά για το λογισμικό και τα εμβόλια – 2 καταδικασμένες στρατηγικές που προσθέτουν (αυξάνουν) τον αριθμό των θυμάτων κάθε μέρα. Η κοινωνία θα είναι σε θέση να συνεχίσει μια πορεία που είναι πιο συμβατή με τις ιατρικές μας πρακτικές, με τις δημοκρατικές μας αξίες, και οι παράλογες διαιρέσεις που χρησιμοποιούνται ως εργαλεία διαχείρισης θα μπορέσουν τελικά να σταματήσουν.
Δεν είμαι ο μόνος που θα το πω όλα αυτά … Θα μας ακούσουν; Το πέρασμα του χρόνου μετριέται στους θανάτους και όχι πλέον σε δευτερόλεπτα, θα ήθελα λίγο περισσότερη ταπεινότητα εκ μέρους των υπευθύνων λήψης αποφάσεων και των συμβούλων τους. Η επιστήμη λειτουργεί μόνο μέσω του καθήκοντος αμφιβολίας.
Παρακαλώ… για τη 87χρονη μητέρα μου, και για τη δική σας, χάραξη πολιτικής, ας πάψουμε να είμαστε ριζοσπαστικοί. Με τρόπο προβλέψιμο, το κάθε εμβόλιο δεν είναι μια λύση ή ακόμη και μια στρατηγική που έχει νόημα. Πολλοί επιστήμονες το έχουν ήδη πει ή το γράψει. Δυστυχώς, η βιολογία του ιού δεν υπόκειται στις παραμορφώσεις των πολιτικών αποφάσεων. Οι ιοί δεν λένε ψέματα …
Η μεγαλύτερη αποτυχία μας ήταν η συναίνεση, με 80-100 θύματα την ημέρα, ήρθε η ώρα να δοκιμάσετε την ιατρική. Μπορεί να είναι μια καλή δράση για τη δημόσια υγεία! Είναι καιρός να σταματήσουμε να χωρίζουμε την κοινωνία σε καλούς και κακούς πολίτες.lalibre 4/2/21
Συγκλονιστικός όσο κι αποκαλυπτικός…
Κι επικαλείται μέχρι κι αυτός τον σταρ της Επιδημιολογίας όπως τον αποκάλεσε ο Ντιντιέ Ραούλ τον Έλληνα John P.A. Ioannidis ! ! !
