Η Κωνσταντινούπολη θά γίνει Ελληνική, καί η Αγία Σοφία πάλι θά λειτουργήσει. Η Τουρκία θά διαλυθεί. Ετσι θά απελευθερωθούν τά χωριά μας καί οί αλύτρωτες πατρίδες μας…
Οι Τούρκοι θα φθάσουν στα Εξαμίλια;
Ένα μεσημέρι έφθασε στό κελί τού Γέροντα μιά παρέα προσκυνητών. Αφού πήραν τήν ευχή του, κάθισαν στό υπαίθριο αρχονταρίκι. Μέ πολύ καλοσύνη τούς…
πρόσφερε δροσερό νερό, λουκούμι, καί φρέσκα κορόμηλα. Σέ λίγο ή συζήτηση άρχισε…
— Πώς πάει ό κόσμος έξω; ρώτησε ό Γέροντας.
— Γενικώς πάτερ μου, τά μέσα ενημερώσεως προβάλλουν τό κακό. Φθάσαμε στό σημείο νά αισχρολογούν ακόμη καί τά μικρά παιδιά…Πώς πρέπει άραγε νά φερόμαστε μέσα στήν κακία αυτού τού κόσμου;
— Χρειάζεται διάκριση. Νά συμβουλευόσαστε τόν πνευματικό σας σέ τέτοιες καταστάσεις.
Εδώ, ό Γέροντας σηκώθηκε, τούς άφησε γιά λίγο μόνους, κι΄ εκείνοι βρήκαν τήν ευκαιρία νά συνεννοηθούν μεταξύ τους. Σκέφθηκαν νά τόν ρωτήσουν » τί θά γίνει μέ τήν Πόλη; «
Σέ λίγο επέστρεψε ο π.Παϊσιος, καί πρός γενική έκπληξη, τούς πρόλαβε όλους. Είχε διαβάσει τήν σκέψη τους!…
— Τί λέτε, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Η παρέα έμεινε άναυδη καί αμίλητη…
— Σάς ρωτάω πάλι, είπε ό Γέροντας. Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Καί σέ λίγο αστειευόμενος προσθέτει,
— Παλικάρια τής φακής…
— Ναί Γέροντα, άν είναι από τόν Θεό ευλογημένο, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη…
— Θά τήν πάρουμε παιδιά μου. Οχι δηλαδή πώς θά τήν πάρουμε εμείς, άλλοι θά μάς τήν δώσουν. Θά τήν πάρουν αυτοί από τούς Τούρκους καί θά τήν δώσουν σ΄ εμάς, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τότε, τό συμφέρον τους!…
— Θά διαρκέσει πολύ αυτό τό κακό, Γέροντα;
— Μπόρες, μπόρες θά ΄ναι. Θά δώσουμε όμως εξετάσεις…
Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο…
Θά υπάρξει μετά καί συνέχεια…. τό δεύτερο ημίχρονο…
Ο κόσμος θά φθάσει σέ αδιέξοδο, καί τότε όλοι θά ζητούν νά μάθουν γιά τό Ευαγγέλιο καί τίς Γραφές. Θά λυπηθεί ό Χριστός τόν κόσμο, καί μέ ένα ξεχωριστό σημείο πού θά δείξει, πολλοί θά πιστέψουν.
Τότε, θά ψάχνει κανείς νά βρεί άπιστο!»
Οι Τούρκοι θα φθάσουν στα Εξαμίλια;
Ένα μεσημέρι έφθασε στό κελί τού Γέροντα μιά παρέα προσκυνητών. Αφού πήραν τήν ευχή του, κάθισαν στό υπαίθριο αρχονταρίκι. Μέ πολύ καλοσύνη τούς…
πρόσφερε δροσερό νερό, λουκούμι, καί φρέσκα κορόμηλα. Σέ λίγο ή συζήτηση άρχισε…
— Πώς πάει ό κόσμος έξω; ρώτησε ό Γέροντας.
— Γενικώς πάτερ μου, τά μέσα ενημερώσεως προβάλλουν τό κακό. Φθάσαμε στό σημείο νά αισχρολογούν ακόμη καί τά μικρά παιδιά…Πώς πρέπει άραγε νά φερόμαστε μέσα στήν κακία αυτού τού κόσμου;
— Χρειάζεται διάκριση. Νά συμβουλευόσαστε τόν πνευματικό σας σέ τέτοιες καταστάσεις.
Εδώ, ό Γέροντας σηκώθηκε, τούς άφησε γιά λίγο μόνους, κι΄ εκείνοι βρήκαν τήν ευκαιρία νά συνεννοηθούν μεταξύ τους. Σκέφθηκαν νά τόν ρωτήσουν » τί θά γίνει μέ τήν Πόλη; «
Σέ λίγο επέστρεψε ο π.Παϊσιος, καί πρός γενική έκπληξη, τούς πρόλαβε όλους. Είχε διαβάσει τήν σκέψη τους!…
— Τί λέτε, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Η παρέα έμεινε άναυδη καί αμίλητη…
— Σάς ρωτάω πάλι, είπε ό Γέροντας. Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Καί σέ λίγο αστειευόμενος προσθέτει,
— Παλικάρια τής φακής…
— Ναί Γέροντα, άν είναι από τόν Θεό ευλογημένο, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη…
— Θά τήν πάρουμε παιδιά μου. Οχι δηλαδή πώς θά τήν πάρουμε εμείς, άλλοι θά μάς τήν δώσουν. Θά τήν πάρουν αυτοί από τούς Τούρκους καί θά τήν δώσουν σ΄ εμάς, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τότε, τό συμφέρον τους!…
— Θά διαρκέσει πολύ αυτό τό κακό, Γέροντα;
— Μπόρες, μπόρες θά ΄ναι. Θά δώσουμε όμως εξετάσεις…
Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο…
Θά υπάρξει μετά καί συνέχεια…. τό δεύτερο ημίχρονο…
Ο κόσμος θά φθάσει σέ αδιέξοδο, καί τότε όλοι θά ζητούν νά μάθουν γιά τό Ευαγγέλιο καί τίς Γραφές. Θά λυπηθεί ό Χριστός τόν κόσμο, καί μέ ένα ξεχωριστό σημείο πού θά δείξει, πολλοί θά πιστέψουν.
Τότε, θά ψάχνει κανείς νά βρεί άπιστο!»
