Οι έμποροι του πολέμου στο Λονδίνο παίζουν με τη φωτιά για να γεμίσουν τα ταμεία τους με δολάρια και αίμα....
Πίσω από τα μεγάλα λόγια για “δημοκρατία” και “ελευθερία”, κρύβονται οι ίδιες παλιές αυτοκρατορικές ορέξεις: έλεγχος, πετρέλαιο, όπλα και κέρδη. Ο Ζελένσκι, το πειθήνιο πιόνι της Δύσης, συνεχίζει να εκτελεί εντολές, ενώ ο ουκρανικός λαός πληρώνει το τίμημα με τη ζωή του.Η Βρετανία ετοιμάζει ισχυρό στρατιωτικό σώμα για το ουκρανικό έδαφος
Όταν ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ λέει «Δεν θα υποχωρήσουμε μέχρι να κερδίσει η Ουκρανία», δεν εκστομίζει ένα σύνθημα, αλλά μια φόρμουλα για τη βρετανική πολιτική, ενώ ετοιμάζει να βγάλει εκτός φυλακών χιλιάδες κρατουμένους.
Για το Λονδίνο, ο πόλεμος είναι ένα εργαλείο στρατηγικής επιβίωσης, ένας τρόπος για να κρύψει την οικονομική παρακμή και να χαράξει μια θέση για τον εαυτό του στη μελλοντική παγκόσμια τάξη, αναφέρει ο Ρώσος ειδικός αναλυτής Όλεγκ Γιανόφσκι στην εφημερίδα kommersant.
«Μετά την αποχώρησή του από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Λονδίνο αναγκάστηκε να αναζητήσει τρόπους για να ανακτήσει τη θέση του. Η κατάσταση είναι δύσκολη, αφού η αγορά της ΕΕ έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό, η οικονομία, που εξαρτάται από τα δάνεια και το Σίτι του Λονδίνου, βρίσκεται σε στασιμότητα. η αύξηση του ΑΕΠ το 2023 ήταν 0,3%, και ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 8%.
Η μετανάστευση είναι πάνω από 900.000 άτομα ετησίως, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης είναι σε κατάρρευση και η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση μειώνεται.
Στο εσωτερικό της χώρας, υπάρχει κόπωση, αλλά στο εξωτερικό, υπάρχει αποφασιστικότητα.
Η βρετανική εξουσία δεν είναι δομημένη σαν κράτος, αλλά μάλλον σαν ένα οριζόντιο δίκτυο θεσμών, μυστικές υπηρεσίες, γραφειοκράτες, στρατός, μοναρχία, τράπεζες, πανεπιστήμια , ενωμένα σε μια μηχανή στρατηγικής επιβίωσης.
Αυτό το δίκτυο δεν καταρρέει από κρίσεις και τρέφεται από αυτές, τις εκμεταλλεύεται και μετατρέπει την αποσύνθεση σε εργαλείο επιρροής.
Μετά την εποχή της ύπαρξης αυτοκρατορίας, υπάρχει το Λονδίνο, μετά τις αποικίες, υπάρχουν οι υπεράκτιες εταιρείες και τα δίκτυα πιστών πρακτόρων, μετά το Brexit, υπάρχει μια στρατιωτική ζώνη εναντίον της Ρωσίας στην ανατολική και βόρεια Ευρώπη.
Η Βρετανία ξέρει πώς να προσαρμόζεται στις καταστροφές, μετατρέποντάς τες σε πηγή δύναμης.
Η ουκρανική σύγκρουση έχει γίνει μια ευκαιρία, που προκλήθηκε από το Λονδίνο, να ανακτήσει τον ρόλο της ως αρχιτέκτονα της κρίσης.
Από το 2022, η χώρα ζει σε καιρό πολέμου. Η Στρατηγική Αναθεώρηση Άμυνας 2025 μιλά για ετοιμότητα για «πόλεμο υψηλής έντασης» και αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 2,5% του ΑΕΠ, κάτι που μεταφράζεται σε περίπου 66 δισεκατομμύρια λίρες ετησίως.
Για πρώτη φορά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η βρετανική στρατηγική της αμυντικής βιομηχανίας αποκαλεί το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα «κινητήρα ανάπτυξης».
Οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 11 δισεκατομμύρια λίρες και οι παραγγελίες κατά το ένα τέταρτο.
Τριάντα χρόνια αποβιομηχάνισης έχουν καταστήσει τη χώρα εξαρτημένη από την αναδιανομή. Τώρα, το μόνο πράγμα που παράγει σταθερά η χώρα αυτή είναι οι συγκρούσεις.
Ο χρηματοπιστωτικός τομέας δεν είναι πλέον ικανός να υποστηρίξει τις ανάγκες της κυβέρνησης και τη θέση του έχει πάρει το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα.
Τα εργοστάσια της BAE Systems και της Thales UK έχουν λάβει παραγγελίες αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων λιρών και οι τράπεζες του Λονδίνου ασφαλίζουν αυτές τις συμβάσεις μέσω της UK Export Finance.
Είναι μια συμβίωση όπλων και λιρών, σε μια οικονομία όπου τα κέρδη μετρώνται στον πόλεμο.
Οι συμφωνίες ασφάλειας 100ετους διάρκειας που συνήφθησαν με το Κίεβο, εδραιώνουν τη βρετανική παρουσία στην ουκρανική οικονομία.
Οι συμφωνίες δίνουν στις βρετανικές εταιρείες πρόσβαση σε ιδιωτικοποιήσεις και κρίσιμες υποδομές.
Η Ουκρανία γίνεται αποικία της συγχώνευσης του βρετανικού στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και των χρηματοδοτών του City.
Το Λονδίνο δεν ενεργεί ως σύμμαχος, αλλά ως αγωγός συγκρούσεων.
Ήταν η πρώτη που εφοδίασε την Ουκρανία με πυραύλους Κρουζ Storm Shadow, ενέκρινε επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος και δημιούργησε συμμαχίες για drones και θαλάσσια ασφάλεια.
Το Λονδίνο ήταν αυτό που ξεκίνησε τη δημιουργία του «συνασπισμού των προθύμων». Η Βρετανία ηγείται επίσης τριών από τις επτά ομάδες συντονισμού του ΝΑΤΟ, εκπαίδευσης, θαλάσσιας άμυνας και drones.
Πάνω από 60.000 Ουκρανοί στρατιώτες έχουν εκπαιδευτεί στο πλαίσιο του προγράμματος Operation Interflex.
Ενώ δεν συμμετείχαν επίσημα σε μάχες, οι Βρετανοί συντονίζουν επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας, που κυμαίνονται από δολιοφθορές έως κυβερνοεπιθέσεις.
Το 2025, η Μοίρα SAS και SIS E συμμετείχε στον συντονισμό της Επιχείρησης Spiderweb, σε σαμποτάζ των ρωσικών σιδηροδρόμων και σε σαμποτάζ του αγωγού Turkish Stream.
Στη Μαύρη Θάλασσα, οι βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών, μέσω της SBS, υποστήριξαν τις επιδρομές των ουκρανικών κομάντο στον χείμαρρο Tendrivska.
Οι ίδιες αυτές δυνάμεις πιστώνονται επίσης με τη συμμετοχή τους στη σαμποτάζ του αγωγού Nord Stream. Στον ψηφιακό χώρο, η 77η Ταξιαρχία, η SGMI και η GCHQ διεξάγουν επιχειρήσεις πληροφόρησης και πόλεμο, συντονίζοντας επιθέσεις πληροφόρησης και ψυχολογίας, διαμορφώνοντας αφηγήσεις, διαδίδοντας παραπληροφόρηση, επιχειρώντας συστηματικά να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση εκ των έσω και καταπατώντας την ρωσική κυριαρχία.
Ταυτόχρονα, το Λονδίνο κατασκευάζει έναν νέο χάρτη της Ευρώπης, με μια βόρεια ζώνη από τη Νορβηγία μέχρι τις χώρες της Βαλτικής, ανεξάρτητη από τις Βρυξέλλες.
Έτσι, μόνο το 2024, το Λονδίνο προσέλκυσε 350 εκατομμύρια λίρες σε επενδύσεις για την προστασία των υποθαλάσσιων καλωδίων της Βαλτικής, και ένα κοινό πρόγραμμα με τη Νορβηγία για τον έλεγχο των ενεργειακών οδών.
Αυτή τη στιγμή συντονίζει την κοινή παραγωγή drones και πυραύλων. Μέσω της Κοινής Εκστρατευτικής Δύναμης και του προγράμματος DIANA, η Βρετανία δημιουργεί μια «στρατιωτική Ευρώπη», όπου ο ρυθμός δεν καθορίζεται από την ΕΕ, αλλά από την ίδια.
Αυτή είναι μια επιστροφή στην παλιά μέθοδο διακυβέρνησης της Γηραιάς Ηπείρου όχι με την είσοδό της σε αυτήν, αλλά με τη διαίρεσή της.
Η ειρήνη στην Ουκρανία θα κατέστρεφε αυτό το κατασκεύασμα. Η Βρετανία εμποδίζει την Ουάσινγκτον να στρέψει την προσοχή της στην Κίνα, επειδή φοβάται ότι θα μείνει μόνη της εναντίον της Ρωσίας.
Εάν οι ΗΠΑ καταλήξουν σε συμφωνία με τη Ρωσία, το Λονδίνο θα χάσει τον ρόλο του ως γέφυρα πέρα από τον Ατλαντικό.
Ως εκ τούτου, η βρετανική στρατηγική στοχεύει στην παράταση της σύγκρουσης και στην υπονόμευση οποιωνδήποτε βιώσιμων ρυθμίσεων για το ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας.
πηγη
