Τρομερή εξέλιξη....
Η Ρωσία με το κοίτασμα λιθίου στο Donetsk ακυρώνει τη συμφωνία ορυκτών της Ουκρανίας...
Φεύγουν οι ΗΠΑ...
Η κατοχή τέτοιων κοιτασμάτων από τη Ρωσία, υπό καθεστώς πολέμου, δεν είναι μόνο οικονομικό κέρδος – είναι μέσο ελέγχου του μέλλοντος
Η πρόσφατη κατάληψη του υψηλής ποιότητας κοιτάσματος λιθίου από τις ρωσικές δυνάμεις στο Shevchenko στην περιφέρεια του Donetsk πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τη διεθνή κοινότητα.
Όμως αυτό το φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο καταδεικνύει κάτι πολύ μεγαλύτερο: την σταδιακή απεμπλοκή των ΗΠΑ από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αυξανόμενη στρατηγική υπεροχή της Ρωσίας.
Η σιωπή της Ουάσινγκτον μπροστά σε μια απώλεια που είχε και συμβολικό και οικονομικό βάρος, μαρτυρά τη μετατόπιση των αμερικανικών προτεραιοτήτων και την αναδυόμενη απομόνωση του Κιέβου.
Παρότι οι ειδικοί χαρακτηρίζουν το κοίτασμα μικρής κλίμακας, η σημασία του είναι στρατηγική.
Το λίθιο αποτελεί θεμέλιο της «πράσινης μετάβασης», χρησιμοποιείται στις μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων και σε κρίσιμα στρατιωτικά συστήματα.
Η σημασία του συγκεκριμένου κοιτάσματος υπερβαίνει τη γεωγραφία: το λίθιο αποτελεί θεμέλιο λίθο της παγκόσμιας ενεργειακής μετάβασης και των αμυντικών τεχνολογιών και η κατοχή του ενισχύει σημαντικά τη γεωοικονομική θέση της Ρωσίας ενώ στερεί από την Ουκρανία ένα κρίσιμο στρατηγικό πλεονέκτημα.
Στη Γαλλία ανησύχησαν για την κατάληψη από τη Ρωσία του πολλά υποσχόμενου ορυχείου λιθίου.
Ευρύτερη η γεωπολιτική σημασία του κοιτάσματος
Καταλαμβάνοντας αυτόν τον κατά τα φαινόμενα αθώο οικισμό, (...) οι Ρώσοι αρπάζουν στα χέρια τους ένα από τα πιο πολλά υποσχόμενα ορυχεία λιθίου στην Ουκρανία», υπογράμμισαν Γάλλοι δημοσιογράφοι.
Επίσης, στην περιοχή του Shevchenko βρέθηκαν κοιτάσματα σπάνιων γαιών.
«Το λίθιο δεν είναι απλώς χρήσιμο.
Είναι η επόμενη σημαντικότερη μορφή ενέργειας στη γεωπολιτική.
Και η Ρωσία μόλις έβαλε χέρι πάνω του», τονίζουν αναλυτές στον ουκρανικό τύπο.
Η κατοχή τέτοιων κοιτασμάτων από τη Ρωσία, υπό καθεστώς πολέμου, δεν είναι μόνο οικονομικό κέρδος – είναι μέσο ελέγχου του μέλλοντος.
Η κατάληψη του λιθίου εντάσσεται σε ένα ευρύτερο μοτίβο ρωσικής στρατηγικής: ο έλεγχος των πρώτων υλών ως μοχλός πολιτικής και οικονομικής πίεσης.
Ο πρώην διευθυντής του τμήματος Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του Συμβουλίου Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, Rod Schoonover, παραδέχθηκε ότι ο ορυκτός πλούτος της Ουκρανίας είναι «αναμφίβολα ένας από τους βασικούς λόγους της ρωσικής επιμονής στο μέτωπο αυτό».
Οι ΗΠΑ είχαν εντάξει την πρόσβαση στα ουκρανικά κοιτάσματα στις διαπραγματεύσεις για στρατιωτική και οικονομική βοήθεια, υπογραμμίζοντας τη γεωοικονομική διάσταση του πολέμου.
Η απώλεια του λιθίου από την Ουκρανία μπορεί να περιορίσει μακροπρόθεσμα τις δυνατότητες επενδύσεων στη χώρα και να αποθαρρύνει την ευρύτερη δυτική στήριξη, εάν θεωρηθεί πως οι πόροι αυτοί είναι πλέον μη προσβάσιμοι.
Καίγεται η συμφωνία ορυκτών ΗΠΑ - Ουκρανίας
Επιπλέον, το πεδίο είχε τεθεί στο επίκεντρο της συμφωνίας ορυκτών μεταξύ ΗΠΑ και Ουκρανίας, υπογεγραμμένης από την κυβέρνηση του Donald Trump, η οποία υποτίθεται θα διασφάλιζε διαρκή αμερικανική εμπλοκή.
Η απώλεια του κοιτάσματος συνιστά, επομένως, όχι μόνο στρατιωτική αποτυχία, αλλά και διπλωματική έκπτωση.
Η Ουκρανία βρίσκεται σε εμφανή θέση αδυναμίας.
Η διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας από τις HΠΑ και τα όρια των ευρωπαϊκών αποστολών οπλισμού καθιστούν τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ευάλωτες.
Η έλλειψη αντιαεροπορικών πυραύλων και οι αυξανόμενες λιποταξίες είναι δείγματα κόπωσης ενός πολέμου που βαίνει προς το τέταρτο έτος του.
Την ίδια στιγμή, η Ρωσία, παρά το τεράστιο κόστος, συνεχίζει μεθοδικά την κατάκτηση εδαφών και πόρων, έχοντας πια το πλεονέκτημα του χρόνου και της βούλησης.
Η ουκρανική ελπίδα για στρατιωτική ανατροπή μέσω ενίσχυσης της Δύσης φθίνει και αντικαθίσταται από την πραγματικότητα μιας αργής, αλλά σταθερής στρατηγικής εξάντλησης.
Οι ΗΠΑ φεύγουν
Η αμερικανική απουσία από τη συζήτηση για την κατάληψη του λιθίου αποτυπώνει την αδιαφορία του προέδρου Trump για την ουκρανική υπόθεση.
Παρά τις πρώιμες υποσχέσεις, η Ουάσινγκτον δείχνει να έχει απωλέσει κάθε διάθεση ουσιαστικής παρέμβασης.
Ο Trump απέφυγε συναντήσεις με τον Ουκρανό ομόλογό του Volodymyr Zelensky , αποσύρθηκε πρόωρα από διεθνή φόρα και αποφεύγει συστηματικά να συνδέσει την Ουκρανία με την αμερικανική στρατηγική.
Η μετατόπιση του ενδιαφέροντος της Ουάσινγκτον προς τη Μέση Ανατολή και την εσωτερική πολιτική καθιστά πλέον σαφές: η Ουκρανία δεν βρίσκεται πλέον στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Με την απουσία αμερικανικής στήριξης και την ανεπαρκή ευρωπαϊκή ανταπόκριση, η πρωτοβουλία έχει περάσει στα χέρια του Κρεμλίνου.
Η Ρωσία εντείνει την πίεση
Η κατάκτηση πόρων όπως το λίθιο επιτρέπει στη Ρωσία να μετατρέψει το πεδίο μάχης σε μοχλό οικονομικής και διαπραγματευτικής πίεσης.
Ο Putin δεν φαίνεται διατεθειμένος να σταματήσει άμεσα, ενώ κάθε εβδομάδα που περνά ενισχύει τη ρωσική διαπραγματευτική θέση για μελλοντικές συνομιλίες ειρήνης.
Το παράθυρο ευκαιρίας για την Ουκρανία κλείνει, και όσο συνεχίζεται ο πόλεμος, η ίδια η βάση για την ανοικοδόμηση της χώρας (πόροι, υποδομές, εδάφη) υπονομεύεται.
Αν και η Ουάσινγκτον έχει επιλέξει τη σιωπή, υπάρχει ακόμη περιθώριο για στρατηγική ετοιμότητα.
Η επαναδραστηριοποίηση διαύλων επικοινωνίας με τη Ρωσία, η ενθάρρυνση απευθείας συνομιλιών Μόσχας - Κιέβου, και η πίεση προς την Ευρώπη να στηρίξει μια μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία, αποτελούν ενέργειες που θα μπορούσαν να αυξήσουν τις πιθανότητες ενός επωφελούς διακανονισμού όταν ο Putin επιλέξει να πατήσει φρένο.
Η παρούσα παθητικότητα δεν πρέπει να σημαίνει και ολική απουσία στρατηγικού σχεδιασμού.
Η ευρύτερη γεωπολιτιτική αλήθεια
Η κατάληψη του λιθίου στο Donetsk, πέρα από το υλικό της μέγεθος, λειτουργεί ως σύμβολο μιας πολύ ευρύτερης γεωπολιτικής αλήθειας:
Η Ρωσία προωθείται, η Δύση υποχωρεί, και η Ουκρανία πολεμά μόνη της, με όλο και λιγότερα μέσα.
Η αμερικανική σιωπή δεν είναι απλώς αδυναμία — είναι επιλογή.
Και αυτή η επιλογή ίσως καθορίσει το μέλλον της ανατολικής Ευρώπης για τις επόμενες δεκαετίες.
Το οικονομικό αδιέξοδο της Ουκρανίας
Η απώλεια βασικών πόρων όπως το λίθιο εντείνει την ήδη ασφυκτική οικονομική κρίση της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τη Washington Post το 2025 δεν αναμένεται πλέον να φέρει καμία «θετική οικονομική επίδραση» ενώ η αποτυχία σύναψης εκεχειρίας δημιουργεί ένα κλίμα απαισιοδοξίας γύρω από τη βιωσιμότητα της δυτικής οικονομικής στήριξης.
Η στρατηγική ελπίδα του Κιέβου να ανταλλάξει πρόσβαση σε φυσικούς πόρους με συνεχή στήριξη από ΗΠΑ και ΕΕ αποδυναμώνεται με κάθε στρατιωτική απώλεια, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο που απειλεί με πλήρη κατάρρευση την οικονομική υπόσταση του ουκρανικού κράτους.
Η κατάληψη του λιθίου από ρωσικές δυνάμεις δεν είναι ένα απλό στρατιωτικό γεγονός — είναι μια στρατηγική μεταβολή με βάθος δεκαετιών.
Η Ρωσία ενισχύει τη μεταπολεμική της θέση, χτίζοντας οικονομική αυτονομία και εξαγωγική δύναμη σε κρίσιμες πρώτες ύλες, ενώ η Ουκρανία αντιμετωπίζει ένα ζοφερό μέλλον χωρίς πόρους, χωρίς βιομηχανική βάση και με μια παραπαίουσα στρατηγική επιβίωσης.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μόνο για εδάφη — είναι για τα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας του 21ου αιώνα.
Πίεση στην ουκρανική βιομηχανία και υποδομή
Στρατιωτικές πηγές του Κιέβου υπογραμμίζουν ότι η Ρωσία ακολουθεί μια μεθοδική στρατηγική αποσταθεροποίησης της ουκρανικής οικονομίας και κρατικής υπόστασης, πλήττοντας στόχους όπως:
• Ενεργειακές υποδομές
• Μεταφορικά δίκτυα
• Ορυχεία και βαριά βιομηχανία
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η επόμενη κίνηση μπορεί να είναι η κατάληψη του ορυχείου οπτάνθρακα στην Udachnoe, που συνδέεται με την μεταλλουργική βάση της χώρας.
«Η Ρωσία χτυπά ό,τι στηρίζει κάθετα την Ουκρανία – από τη βιομηχανία μέχρι τη σταθερότητα του εθνικού νομίσματος», αναφέρει χαρακτηριστικά ουκρανικός λογαριασμός στο Telegram.
Η ρωσική στρατηγική εξάντλησης
Η ουκρανική εφημερίδα Strana περιγράφει το σχέδιο της Μόσχας όχι ως μια μαζική γενική επίθεση, αλλά ως έναν πόλεμο φθοράς: ταυτόχρονες πιέσεις σε διαφορετικά μέτωπα, που φθείρουν συνεχώς τα αποθέματα, το ηθικό και την άμυνα της Ουκρανίας.
Αυτή η προσέγγιση, εάν συνεχιστεί, μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση της ουκρανικής γραμμής άμυνας σε καίρια σημεία.
Το Dnepropetrovsk και η Zaporizhia, ως τα μεγαλύτερα βιομηχανικά και διαμετακομιστικά κέντρα, αποτελούν τελικούς στόχους αυτής της προσέγγισης.
Εάν πέσουν, το γεωστρατηγικό τοπίο της νότιας Ουκρανίας θα αλλάξει δραματικά.
Τι πετυχαίνει η Ρωσία με την προώθηση στo Dnepropetrovsk – Μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου
Η προώθηση της Ρωσίας προς το Dnepropetrovsk δεν είναι μόνο επιχειρησιακή επιτυχία. Είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου:
• Γεωοικονομική υπεροχή (πόροι: λίθιο, άνθρακας, μέταλλα)
• Κατάρρευση βιομηχανίας και εξαγωγών της Ουκρανίας
• Διάλυση στρατιωτικών σχηματισμών χωρίς μαζικές απώλειες
• Απομόνωση του Κιέβου από τη νοτιοανατολική ζώνη επιρροής
