Το μακρινό 2013-2014, μια ζωή ολόκληρη πριν δηλαδή, συνεργάστηκα με την Εύα Καϊλή. Την πανέμορφη, χυδαία, ξεδιάντροπη, αλαζονική, διαπλεκόμενη, βρώμικη Εύα Καϊλη.
Η γυναίκα αυτή μετά από έναν ανασχηματισμό στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ανέλαβε πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας, στο οποίο εργαζόμουν εγώ ως ταπεινό μπλοκάκι, κατόπιν διαγωνισμού.
Μας την κουβάλησε ο Βαγγέλης που απαιτεί να αναγράφεται Ευάγγελος, ήταν από τότε κολλητή του Αδώνιδος και, μάλιστα, ακουγόταν στους διαδρόμους ότι ο τελευταίος της είχε εξασφαλίσει κάποια θέση PR για Ισραηλινές εταιρείες φαρμάκου, τύπου influencer της πολιτικής.
Στο ΚΕΘΙ, επίσης, η Εύα, κατά παράβαση του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας, διόρισε ευθύς αμέσως την αδερφή της Μαγδαλένα, την οποία, ωστόσο, δεν είδαμε ποτέ και ούτε ξέρω, εάν τελικά κατάφερε να πληρώνεται από τον Έλληνα φορολογούμενο. Ισχυριζόταν δε ότι ως πρόεδρος δεν λάμβανε μισθό διότι, γελάτε χωριανοί, λάμβανε παχυλή (για τα δικά μας δεδομένα) ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ. Έτσι απειλούσε με μηνjύσεις όταν της έλεγαν ότι τσέπωνε κανένα διχίλιαρο γιατί δεν γνώριζαν οι αφελείς ότι άλλο άμα ο φορέας σε τιμά και σε αποζημιώνει για το χρόνο σου και άλλο άμα σε μισθώνει.
Τέλος πάντων, η λεγάμενη και η αδερφή της είχαν μια φίλη επιστήθια, εργαζόμενη σε μια ΜΚΟ με έδρα στο Ίλιον και πεδίο δράσης το Πάρκο Αντώνης Τρίτσης, που η ζωή τα έφερε να γνωρίζω ότι είχε αναλάβει προγράμματα από το Πράσινο Ταμείο, μεταξύ άλλων, τα οποία υποτίθεται υλοποιήσε αλλά μόνο ως μακέτο ετούτο το έργο. Στο ΔΣ της εν λόγω ΜΚΟ ήταν, σχεδόν φυσικά, η Μαγδαλένα, βεβαίως βεβαίως. Γνωρίζω δε για τη φιλία τους διότι τη μόστραραν σε φωτογραφίες στο facebook και δεν σκέφτηκαν ποτέ μέσα στην εξουσιολαγνεία τους ότι μπορεί κάποιος να κοιτάξει.
Στην φιληνάδα αυτή οι δύο αδερφές αποφάσισαν ότι ήθελαν να δώσουν τη θέση μου κι έτσι όταν ήρθε η ώρα να επαναληφθεί ο διαγωνισμός για την ανανέωση έργου, ισχυρίστηκαν ότι εγώ με πτυχίο, μεταπτυχιακό, 3 ξένες γλώσσες, μέχρι και ECDL με βαθμολογία 100% και εκείνη που είχε ένα ξερό lower χωρίς πτυχίο ...ισοβαθμίσαμε.
Μάλιστα, η μαντάμ με εκβίασε κανονικότατα μέσω του διευθυντή οικονομικών να μην κάνω ένσταση στον διαγωνισμό, εάν θέλω να λάβω την υπόλοιπη χρωστούμενη αμοιβή μου από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και σε όλο αυτό τους διευκόλυνε μια άλλη μαντάμ από αυτές που το παίζουν βαρέως φεμινίστριες -την έχω όμως και αυτή σημειωμένη στα κιτάπια μου και περιμένω πότε θα έρθει η ώρα της.
Μη τα πολυλογώ, εάν με ξέρετε λίγο, ξέρετε ότι έκανα ένσταση, έβαλα μία δικηγόρο που τότε ήταν ΚΚΕ (τώρα ΝΔ), αναποδογύρισα τα γραφεία (πιθανή κυριολεξία alert), έφτασα σε δυο διαφορετικές ελεγκτικές επιτροπές, διαμαρτυρήθηκα στον ΑΣΕΠ, πήρα την αμοιβή μου γιατί η παρακράτησή της ήταν κακούργημα, δεδομένου ότι είχε εκδοθεί η επιταγή και απείλησα εγώ τον διευθυντή ότι θα βγει από το κτήριο μόνο συνοδεία αστυνομικού καθότι το αδίκημα αυτεπάγγελτο -κυριολεκτικά είχα πιάσει τα περάσματα-, και χάρη σε μια γυναίκα δεξιά του υπ. Εργασίας μετά από περίπου δύο χρόνια δικαιώθηκα και επέστρεψα στη θέση μου.
Και κράτησα αρχείο. Δεν το έχω κάνει πολλές φορές αυτό στη ζωή μου, γιατί γενικά δεν σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι είναι μια σκατούλα σκύλου πατημένη στο πεζοδρόμιο αλλά η Εύα, ω η όμορφη, ανίδεη από οτιδήποτε περνούσε έστω ξυστά από την έννοια της ισότητας Εύα, έβλεπα ότι ήταν θέμα χρόνου να σκάσει σαν βεγγαλικό στα μούτρα μας και να πάρει μαζί της ότιδήποτε βρεθεί σε απόσταση αρκετή ώστε να λερωθεί.
Η Εύα πήγαινε ταξίδια στη Νέα Υόρκη για Χριστούγεννα υπό το πρόσχημα ότι έτρεχε μια συνεδρίαση του ΟΗΕ με λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου και έφτανε την μέρα που η συνεδρίαση είχε τελειώσει. Η Εύα απαιτούσε στον διεθνή διαγωνισμό του οποίου ήμουν υπεύθυνη να προβλέψουμε 180.658.712 μίλια μετακινήσεων για τους ωφελούμενους του έργου. Το ταξιδιωτικό κομμάτι ήταν ήδη συμφωνημένο ότι θα εκτελέσει το ταξιδιωτικό γραφείο της συζύγου του οικονομικού διευθυντή.
Όταν δε αυτά δεν έβγαιναν γιατί εγώ λύσσαγα στα mails να είμαι όσο πιο αναλυτική γινόταν για τις προφορικές οδηγίες/πιέσεις που δεχόμουν ακύρωσε τον διαγωνισμό. Η Εύα προσπάθησε να απολύσει με όλες της τις δυνάμεις μια εργαζόμενη μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας για να την αντικαταστήσει με άλλη φιληνάδα της.
Η Εύα απαιτούσε τη βάση δεδομένων των εκατοντάδων γυναικών που είχαν εγγραφεί στο πρόγραμμα, δηλαδή τα πλήρη στοιχεία επικοινωνίας τους, για το προσωπικό της αρχείο, κάτι από τότε εντελώς παράνομο. Η Εύα, η Εύα, η Εύα.
Από τους πιο σάπιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Η Εύα. Δεν της πήγαινε ποτέ κανείς κόντρα και με μισούσε με όλο της το εγώ, το υπερεγώ και το εκείνο.
Εύα, όταν σε μάζεψαν, όταν καταστράφηκες -είτε βγεις, είτε μείνεις μέσα-, να ξέρεις εγώ φώναξα από την ψυχή μου: ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ. Και αυτή είναι η πρώτη φορά που γράφω αυτή την ιστορία.
Αντί επιλόγου: Όταν κάποτε βγήκε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί όλους αυτούς να τους ξηλώσει πάσει θυσία, να τους στείλει σπίτια τους έστω, αντί για φυλακή, αφού τα αδικήματα αποδεικνύονταν εξαιρετικά δύσκολα, προσπάθησε να τους αναμορφώσει. Δεν αναμορφώνεται η χωματερή, αγάπη μου. Θέλει ισοπέδωση.
