Το Ρωσικό ΜΜΕ vz.ru που απηχεί τις απόψεις του Κρεμλίνου, ανάρτησε ένα περίεργο άρθρο στο οποίο «καρφώνει» προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη για περίεργες σχέσεις με την Τουρκία, σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο...
Είναι μία εξαιρετικά ασυνήθιστη κίνηση, διότι μέχρι σήμερα η ρωσική πλευρά δεν διαχώριζε τον πρωθυπουργό από το σύνολο της κυβέρνησης, την οποία θεωρεί μη φιλική προς την Ρωσία.
Το αφιέρωμα όμως του ρωσικού ΜΜΕ, βάζει πολύ βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο, πηγαίνοντας ακόμα και στην σκοτεινή εποχή της δικτατορίας, όπου υποστηρίζει πως η οικογένεια Μητσοτάκη – με τον Κυριάκο βρέφος – φυγαδεύτηκε από την Ελλάδα με την βοήθεια του «μεγάλου εχθρού»: Της Τουρκίας! Ήταν μάλιστα ο μοναδικός πολιτικός όταν ξέσπασε το πραξικόπημα που φυγαδεύτηκε προς την γειτονική χώρα με προσωπική εντολή του υπουργού άμυνας της Τουρκίας.
Το επόμενο χτύπημα, έχει να κάνει με την περίεργη τακτική του Κυριάκου, να θεωρεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, όταν το σύνολο του στρατεύματος ετοιμάζεται για πόλεμο με την Τουρκία…
Φυσικά το δημοσίευμα – όπως συνήθως κάνουν οι Ρώσοι – δεν κατηγορεί ευθέως τον πρωθυπουργό για ύποπτες σχέσεις με τον τουρκικό παράγοντα, αλλά μιλάει για επιλογές «παρανοϊκής πολιτικής». Όσοι πάντως γνωρίζουν το πως λειτουργεί η ρωσική προπαγάνδα, ξέρουν πως οι ρώσοι δεν είναι ψυχίατροι, ώστε να κάνουν λόγο για παράνοια σε πολιτικές επιλογές, αλλά αντίθετα, όταν έχουν να πουν κάτι, ρίχνουν συνήθως μια τροχιοδεικτική βολή.
Σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια…
Διαβάστε ολόκληρο το ρωσικό άρθρο σε μετάφραση.
«Η ρωσική διπλωματική αποστολή δήλωσε: οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας είναι νεκρές, όλες οι επαφές έχουν παγώσει. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Μητσοτάκης πιστεύει μάλιστα ότι η χώρα του βρίσκεται σε πόλεμο, αν κρίνουμε από το πλαίσιο, είναι με τη Ρωσία. Πώς έγινε που μέχρι πρότινος η φιλική Ελλάδα έπαιρνε ριζικά αντιρωσική θέση; Και πόσο καιρό είναι έτοιμη να «παλέψει»;
Μετά το 2014, όλα τα περισσότερο ή λιγότερο φιλικά κράτη της ΕΕ θα μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αυστρία, Ουγγαρία, Σλοβακία (υπό την προηγούμενη κυβέρνηση), Κροατία, Ελλάδα – αυτό είναι το τέλος των δακτύλων. Αλήθεια, υπήρχε ακόμα η φιλική Κύπρος, αλλά και οι Έλληνες μένουν εκεί.
Τώρα δεν έχουν μείνει φίλοι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολουθεί αυστηρά για αυτό. Η μόνη εξαίρεση είναι ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, μισητός από την ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά είναι πρώτα απ’ όλα φίλος του εαυτού του.
Η Αυστρία τηρεί σκληρή στάση όσον αφορά την ειδική επιχείρηση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ωστόσο, δεν προσπαθεί να τρέξει μπροστά από την ατμομηχανή των Βρυξελλών και δεν αρνείται τον διάλογο με τη Μόσχα. Ο καγκελάριος Karl Nehammer πέταξε ακόμη και στη Ρωσία για να συνομιλήσει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Είναι πιθανό να επιλέχθηκε ως ο «αγγελιοφόρος» στην ΕΕ, εστιάζοντας στο γεγονός ότι ο αρχηγός του ρωσικού κράτους μιλά άπταιστα γερμανικά.
Η Κύπρος για άλλη μια φορά δεν θυμίζει τον εαυτό της και δεν δείχνει πρωτοβουλία, βασικά απλά σφραγίζει όλα τα αντιρωσικά έργα της Ε.Ε. Είναι αλήθεια ότι οι Κύπριοι επαναστάτησαν ωστόσο ενάντια στην ιδέα της απαγόρευσης της αγοράς ακινήτων από Ρώσους στην Ευρωπαϊκή Ένωση – θα τους κόστιζε ιδιαίτερα ακριβά.
Στη Σλοβακία, όλα έγιναν πιο περίπλοκα μετά την αλλαγή εξουσίας εκεί το 2020, και τώρα αυτή, η Κροατία και η Ελλάδα έχουν λάβει την ιδιαίτερη τιμή να επανεισαχθούν στον ρωσικό κατάλογο των μη φιλικών κρατών – πρώτα ως μέρος της ΕΕ και μετά προσωπικά (με πιο σκληρή πρόταση, ας πούμε).
Οι Έλληνες εντυπωσιάστηκαν (αν κρίνουμε από την αντίδραση στα ελληνικά ΜΜΕ). Και ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση τους προκάλεσε η δήλωση του Ρώσου πρέσβη στην Αθήνα, Αντρέι Μάσλοφ. Ανέφερε ότι οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, κάθε συνεργασία μεταξύ τους διακόπτεται, ακόμη και δεν υπάρχουν επαφές.
Κάποιοι Έλληνες, που πιστεύουν ότι οι σχέσεις με τη Ρωσία είναι σημαντικές για την Ελλάδα (για διάφορους λόγους – από οικονομικούς έως ιστορικούς), αναστατώθηκαν από αυτό. Άλλοι εξοργίστηκαν με την παρατήρηση του Μασλόφ «η Ρωσία δεν έκανε ποτέ τίποτα κακό για την Ελλάδα». Το ρωσοφοβικό κυρίαρχο ρεύμα διαφωνεί κατηγορηματικά με αυτό.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα κατάφερε να αποκτήσει την ανεξαρτησία είναι αποφασιστική αξία της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, ο πρώτος ηγεμόνας της Ελλάδας – Ιωάννης Καποδίστριας – πριν από αυτό υπηρετούσε ως επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Όμως η κρατική προπαγάνδα βασίζεται πλέον στο ότι βοηθήσαμε τους Έλληνες λανθασμένα και σε λάθος χρόνο, γι’ αυτό και πολλοί Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους.
Για αυτό το βήμα δόθηκε στην Αθήνα η ιδιαίτερη τιμή να γίνει δύο φορές εχθρική. Αλλά γενικά, έδωσαν περισσότερους από αρκετούς λόγους για αυτό, συμπεριλαμβανομένης της τελευταίας εβδομάδας. Αυτή την εβδομάδα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την αποστολή τριάντα οχημάτων μάχης πεζικού στην Ουκρανία και παρείχε στους Αμερικανούς πρόσβαση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης προκειμένου να απλοποιηθεί η επιμελητεία της προμήθειας αμερικανικών όπλων στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.
Το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να προσπαθεί να διαμαρτυρηθεί. Στην τελευταία δήλωση για τα ίδια τεθωρακισμένα τόνισαν χωριστά το «ασύλληπτο» ότι «ο ελληνικός λαός έμαθε αυτά τα νέα από τη Γερμανίδα Καγκελάριο».
Μια εν πολλοίς παρόμοια κατάσταση στη Βουλγαρία, όπου υπάρχουν επίσης πολλοί φιλορώσοι, μετατράπηκε σε πτώση της κυβέρνησης. Αλλά ο Μητσοτάκης κάθεται σταθερά στην καρέκλα του, το κόμμα του η Νέα Δημοκρατία νίκησε με μεγάλη διαφορά τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές και στη συνέχεια «έσφιξε τις βίδες» στο πεδίο της ελευθερίας του λόγου – τόσο αισθητά που έγινε αντιληπτό ακόμη και στις Βρυξέλλες.
Θα ήταν βολικό και μάλιστα όμορφο να εξηγήσουμε την πολιτική του Μητσοτάκη με συμπάθειες προς τους νεοναζί από το τάγμα του Αζόφ που ηττήθηκε στη Μαριούπολη, ειδικά επειδή υπάρχουν (ή μάλλον υπήρχαν) Έλληνες εθνότητες, τους οποίους κάλεσε ο Ζελένσκι να μιλήσει μαζί του μέσω βίντεο σύνδεσμος μπροστά από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Στην πραγματικότητα όμως ο Μητσοτάκης δεν είναι νεοναζί. Είναι λαμπρός εκπρόσωπος της νεοελληνικής αριστοκρατίας, η οποία έπεσε στην επιρροή των Αγγλοσάξωνων και ορκίστηκε πίστη στην παγκοσμιοποίηση. Ο πατέρας του ήταν επίσης πρωθυπουργός και ηγέτης της πολύ αστικής «Νέας Δημοκρατίας» στο περιεχόμενό της, παραδοσιακά προσανατολισμένου προς το Λονδίνο και, εδώ και αρκετό καιρό, προς την Ουάσιγκτον.
Η ζωή του δεν ήταν πάντα καρναβάλι: ο σημερινός πρωθυπουργός γεννήθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Κατά ειρωνικό τρόπο, η οικογένειά του γλίτωσε από το καθεστώς των «μαύρων συνταγματαρχών» φεύγοντας από τη χώρα χάρη στη βοήθεια του ιστορικού και σημερινού εχθρού – της Τουρκίας. Αλλά μετά την πρώτη άνοδο στην εξουσία πριν από σχεδόν μισό αιώνα, πήρε τη γεωπολιτική θέση στην οποία βρίσκεται τώρα – μια σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ της Μόσχας σε μια στενή συμμαχία υπό τον Μητσοτάκη πρεσβύτερο με τους Βρετανούς και υπό τον Μητσοτάκη νεώτερο, ο οποίος αποφοίτησε από το Στάνφορθ και Χάρβαρντ, με τους Αμερικανούς.
«Πρέπει να επαναλάβουμε ότι οι πολίτες κατανοούν ότι είμαστε σε πόλεμο, η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο», λέει τώρα ο Μητσοτάκης Τζούνιορ, εννοώντας ότι ο λαός θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Δηλαδή, ακόμη και σε επίπεδο αυτοτοποθέτησης, δεν «βοηθά την Ουκρανία να αποκρούσει τη ρωσική επιθετικότητα», όπως οι λίγο πιο μετριοπαθείς κυβερνήσεις της ΕΕ. Βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Θα «παλέψει» μαζί μας για ακριβώς έναν ακόμη χρόνο – μέχρι τις επόμενες εκλογές, τις οποίες πιθανότατα θα χάσει η Νέα Δημοκρατία από τον συνασπισμό των αριστερών δυνάμεων.
Πρέπει όμως να γίνει ένα θαύμα ώστε η Ελλάδα, εξαρτημένη από τον τουρισμό και την αγορά υπηρεσιών, μετά την πανδημία και τον «πόλεμο», να μην ψηφίσει τις αριστερές δυνάμεις, η εμπροσθοφυλακή των οποίων -ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν θέλει κατηγορηματικά να «παλέψει» με Ρωσία.
Ως εκ τούτου, θα καθίσει στα χαρακώματα και δεν θα ξεκολλήσει, περνώντας τις εντολές του αρχηγείου στις Βρυξέλλες. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός – ο Αλέξης Τσίπρας από τον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ – ήταν τόσο ριζοσπαστικός στην αντιπολίτευση που περίμεναν ακόμη και να φύγει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τουλάχιστον – την κατάρρευση της ευρωζώνης. Σε σχέση με τη Ρωσία συμπεριφέρθηκε αξιοπρεπώς, αλλά σε ό,τι αφορούσε την απαλλαγή από τις υποχρεώσεις του Ατλαντικού, γρήγορα ξινίστηκε.
Η οικονομική πραγματικότητα είναι ότι χωρίς την άμεση συνδρομή των Βρυξελλών δεν είναι εφικτά κοινωνικά έργα στην Ελλάδα – και αυτά που έχει συλλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, και οποιαδήποτε άλλα συν ή πλην ακριβά. Η γνωστή ρήση ότι όλα είναι διαθέσιμα στην Ελλάδα είναι ψευδής. Τουλάχιστον δεν έχει χρήματα, άρα και επιλογή από την άποψη της εξωτερικής πολιτικής.
Αλλά αν πραγματικά φύγει ο Μητσοτάκης σε ένα χρόνο, οι Έλληνες τουλάχιστον θα απαλλαγούν από τη σχιζοφρένεια. Διότι διεξάγουν στρατιωτικές ασκήσεις σε περίπτωση επίθεσης από την Τουρκία και η κυβέρνησή τους βρίσκεται σε πόλεμο, όπως αποδεικνύεται, με τη Ρωσία.”
