Το όνειρό τους θα ήταν να παρατείνουν την πανδημία επ’ αόριστον, καθώς αυτό θα τους επέτρεπε να αναδιαμορφώσουν την κοινωνία προς την κατεύθυνση μιας τυραννικής πολιτείας χωρίς ελευθερίες και με τους ανθρώπους να ζουν σε συνεχή φόβο....
Και έτσι επινόησαν τη νέα παθολογία της ασυμπτωματικότητας, η οποία συνίσταται στο να είσαι θετικός με το στυλεό Covid-19, ακόμη και αν είσαι απόλυτα υγιής.»
Κατόπιν αιτήματος κάποιων αγγλόφωνων φίλων μου, δημοσιεύω εδώ το έγγραφο σχετικά με την ψεύτικη πανδημία, την έλλειψη απομόνωσης του ιού και την πλήρη αναξιοπιστία του τεστ Covid-19… Το έγγραφο αυτό επισυνάπτεται στη συνέντευξή μου στην online τηλεόραση ByoBlu, η οποία έχει πλέον περισσότερες από 200.000 προβολές και λήψεις…
Μέχρι τώρα, οι θάνατοι που αποδίδονται στο Covid-19 έχουν μειωθεί σε γελοίους αριθμούς (που εξακολουθούν να διογκώνονται και να αξιοποιούνται όσο το δυνατόν περισσότερο από τα διεφθαρμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης). Έτσι, το πρόβλημα των πανδημιστών έχει γίνει πώς να επεκτείνουν την ψεύτικη πανδημία; Ο κύριος στόχος είναι ενδεχομένως να την παρατείνουν τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, με την ελπίδα ότι η ψεύτικη πανδημία και η επακόλουθη οικονομική κρίση θα αποδυναμώσουν τις πιθανότητες εκλογής του προέδρου Τραμπ.***
Το όνειρό τους θα ήταν να παρατείνουν την πανδημία επ’ αόριστον, καθώς αυτό θα τους επέτρεπε να αναδιαμορφώσουν την κοινωνία προς την κατεύθυνση μιας τυραννικής πολιτείας χωρίς ελευθερίες και με τους ανθρώπους να ζουν σε συνεχή φόβο. Και έτσι επινόησαν τη νέα παθολογία της ασυμπτωματικότητας, η οποία συνίσταται στο να είσαι θετικός με το στυλεό Covid-19, ακόμη και αν είσαι απόλυτα υγιής.
Στην πραγματικότητα, η πραγματικότητα ήταν ακόμη χειρότερη, καθώς το CDC, τον περασμένο Μάιο, κυκλοφόρησε έναν νέο ορισμό του “πιθανού κρούσματος” του Covid-19: αρκεί να ζεις σε μια Πολιτεία που έχει χαρακτηριστεί από τον Κυβερνήτη της ως Πολιτεία έκτακτης ανάγκης για το Covid-19 (επιδημιολογικό κριτήριο) και να έχεις είτε μόνο βήχα, είτε συνδυασμό δύο άλλων συμπτωμάτων, όπως πονοκέφαλο και ρίγη, ή ακαμψία και μυαλγία, για να οριστείς ως πιθανό κρούσμα Covid-9, που εξισώνεται πλήρως με ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα Covid, το οποίο στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται με τη συμμετοχή όλων των ανθρώπων με τους οποίους έχει έρθει σε επαφή το “πιθανό” κρούσμα Covid.
Στο επίκεντρο του πανδημικού σχεδίου βρίσκεται το τεστ με στυλεό Covid, το οποίο βασίζεται στην αλυσιδωτή αντίδραση RT-PCR (Reverse Transcriptase- Polymerase Chain reaction): λαμβάνεται δείγμα οργανικού υλικού από το λαιμό ή σπανιότερα από το βρογχοκυψελιδικό υγρό. , του ατόμου και στη συνέχεια ελέγχεται η παρουσία του ιού SARS-Cov-2 στο δείγμα. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας την ίδια μεθοδολογία RT-PCR που χρησιμοποιήθηκε για την αρχική «απομόνωση» του ιού από τον ασθενή μηδέν. Έτσι, το τεστ Covid εξαρτάται ουσιαστικά από την αρχική απομόνωση ή την έλλειψή της, του ιού SARS-Cov2, η αρχική απομόνωση PCR του ιού αποτελεί το χρυσό πρότυπο που είναι απαραίτητο για την επικύρωση οποιουδήποτε μεταγενέστερου τεστ Covid.
Τα προβλήματα με την αρχική απομόνωση του ιού, και συνεπώς με το επακόλουθο τεστ επιχρίσματος, είναι πολλά και όλα δείχνουν την αλήθεια ότι ο ιός SARS-Cov2 ΔΕΝ έχει ποτέ απομονωθεί και ΔΕΝ έχει ποτέ δοκιμαστεί για την παθογένειά του. Όπως είναι γνωστό, στη βάση της μικροβιολογίας βρίσκονται τα περίφημα αξιώματα του Koch, τα οποία καθορίζουν τις αρχές της κοινής λογικής της μικροβιολογικής έρευνας: για να διαπιστωθεί ότι ένας μικροοργανισμός είναι υπεύθυνος για μια ασθένεια, πρέπει να ακολουθηθούν 4 βασικά βήματα:
α) φυσική απομόνωση των μικροοργανισμών, μέσω μεθόδων φιλτραρίσματος, από έναν ασθενή.
Β ανάπτυξη των απομονωμένων μικροοργανισμών σε ζωμό καλλιέργειας.
γ) έγχυση του ζωμού μικροοργανισμών σε ένα πειραματόζωο και αξιολόγηση του κατά πόσον τα συμπτώματα που δημιουργούνται από αυτήν την ένεση είναι παρόμοια με τα συμπτώματα του αρχικού ασθενούς.
δ) απομώνωση του μικροοργανισμού από τον πρόσφατα μολυσμένο ασθενή και ανάπτυξη του σε καλλιέργεια ζωμού.
Αυτά τα αξιώματα εφαρμόστηκαν σε πραγματικούς μικροοργανισμούς, βακτήρια, αλλά καθώς είναι λογικά αξιώματα, ισχύουν και για μη οργανισμούς όπως οι ιοί, οι οποίοι είναι μη ζωντανά σωματίδια που αποτελούνται από έναν κλώνο RNA (ή DNA) που καλύπτεται από ένα καψίδιο λιποπρωτεΐνης.
Αυτά τα αξιώματα εφαρμόστηκαν σε πραγματικούς μικροοργανισμούς, τα βακτήρια, αλλά καθώς είναι λογικά αξιώματα, ισχύουν και για μη-οργανισμούς, όπως οι ιοί, οι οποίοι είναι μη ζωντανά σωματίδια που αποτελούνται από μια αλυσίδα RNA (ή DNA) που καλύπτεται από μια λιποπρωτεϊνική κάψα.
Λοιπόν, αν και έχει δημοσιευθεί τουλάχιστον ένα άρθρο που ισχυρίζεται ότι τα αξιώματα του Koch εκπληρώθηκαν, η πραγματικότητα είναι ότι ο ιός SARS-Cov2 ΔΕΝ έχει απομονωθεί και ΔΕΝ έχει υποβληθεί ποτέ σε έλεγχο.
Κοίταξα όλες τις μελέτες που ισχυρίζονται ότι απομόνωσαν και μάλιστα εξέτασαν τον ιό, αλλά όλες έκαναν κάτι πολύ διαφορετικό:
Πήραν το φαρυγγικό ή βρογχοκυψελιδικό υγρό των ασθενών, στη συνέχεια το υπερφυγοκέντρισαν για να διαχωρίσουν τα μεγαλύτερα/βαρύτερα από τα μικρότερα/ελαφρύτερα μόρια, πήραν το υπερκείμενο (το ανώτερο τμήμα του φυγοκεντρημένου υλικού) και το αποκαλούν “απομονωμένο” στο οποίο στη συνέχεια εφαρμόζουν την RT-PCR (Zhu N et al, A Novel Coronavirus from Patients with Pneumonia in China, 2019, N Engl J Med. 2020 Feb 20; 382(8): 727-733).
Είναι τεχνικό, αλλά θα προσπαθήσω να το απλοποιήσω: το υπερκείμενο περιέχει όλα τα είδη μορίων, δισεκατομμύρια διαφορετικά μικρο- και νανοσωματίδια, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων εξωκυτταρικών κυστιδίων (EV) και εξωσωμάτων, χρήσιμων σωματιδίων που παράγονται από το ίδιο μας το σώμα και είναι απολύτως δυσδιάκριτα από τους ιούς:
«Σήμερα, είναι σχεδόν αδύνατη αποστολή ο διαχωρισμός των EVs και των ιών μέσω κανονικών μεθόδων απομόνωσης κυστιδίων , όπως η διαφορική υπερφυγοκέντρηση, επειδή συχνά συγκεντρώνονται λόγω των παρόμοιων διαστάσεων τους». (Giannessi F. et al., The Role of Extracellular Vesicles as Allies of HIV, HCV and SARS Viruses , Viruses 2020, 12, 571; doi:10.3390/ v12050571, σελ.4.
Πώς λοιπόν απομονώνεται ένας συγκεκριμένος ιός από αυτό το τεράστιο μείγμα δισεκατομμυρίων δυσδιάκριτων σωματιδίων, το οποίο περιλαμβάνει και τα ευεργετικά εξωσώματα;
Λοιπόν, δεν το κάνετε, είναι αδύνατο, και έτσι «αναδημιουργείτε» τον ιό μέσω της RT-PCR: παίρνετε δύο εκκινητές (primers), δύο ήδη προυπάρχουσες γενετικές αλληλουχίες διαθέσιμες σε τράπεζες γενετικού υλικού και τις φέρνετε σε επαφή με τον υπερκείμενο ζωμό, μέχρι να προσκολληθούν σε κάποιο RNA στο ζωμό, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνητό μόριο DNA, το οποίο στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται μέσω ορισμένου αριθμού εκτελέσεων PCR: κάθε δοκιμή διπλασιάζει την ποσότητα του DNA, αλλά όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των δοκιμών που απαιτούνται για την παραγωγή αρκετό υλικό «ιού», τόσο χαμηλότερη είναι η αξιοπιστία της PCR – δηλαδή η ικανότητά της να «λαμβάνει» οτιδήποτε έχει νόημα από το υπερκείμενο – πάνω από 30 κύκλους, το αποτέλεσμα τείνει να μην έχει νόημα και όλες οι μελέτες, καθώς και τα σημερινά τεστ με επίχρισμα, χρησιμοποιούνπάντα περισσότερους από 30 κύκλους.
Το πρώτο αναπάντητο ερώτημα είναι: οι εκκινητές αποτελούνται από 18-24 βάσεις (νουκλεοτίδια) ο καθένας- ο ιός SARS-Cov2 υποτίθεται ότι αποτελείται από 30.000 βάσεις- έτσι ο εκκινητής αντιπροσωπεύει μόνο το 0,07% του γονιδιώματος του ιού. Πώς είναι δυνατόν να επιλέξετε τον συγκεκριμένο ιό που αναζητάτε σε ένα τόσο μικροσκοπικό έδαφος, και μάλιστα μέσα σε μια θάλασσα δισεκατομμυρίων σωματιδίων που μοιάζουν με ιούς;
Θα ήταν σαν να ψάχνεις για έναν ελέφαντα ψάχνοντας για ένα πολύ μικρό γκρίζο τρίχωμα της ουράς του: ψάχνοντας στα γκρίζα μαλλιά θα μπορούσες να βρεις γκρίζες γάτες, γκρίζους σκύλους, γκριζαρισμένα ανθρώπινα όντα και ούτω καθεξής.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη. Καθώς ο ιός που αναζητάτε είναι καινούργιος, είναι σαφές ότι ΔΕΝ υπάρχουν έτοιμοι γενετικοί εκκινητές που να ταιριάζουν με το συγκεκριμένο κλάσμα του νέου ιού- έτσι παίρνετε εκκινητές που πιστεύετε ότι μπορεί να είναι πιο κοντά στην υποθετική δομή του ιού, αλλά είναι μια εικασία, και όταν εφαρμόζετε τους εκκινητές στον υπερκείμενο ζωμό, οι εκκινητές σας μπορούν να προσκολληθούν σε οποιονδήποτε από τα δισεκατομμύρια μόρια που υπάρχουν σε αυτόν, και δεν έχετε ιδέα ότι αυτό που έχετε δημιουργήσει με αυτόν τον τρόπο είναι ο ιός που αναζητάτε.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια νέα δημιουργία που έγινε από τους ερευνητές, οι οποίοι στη συνέχεια το αποκαλούν SARS-Cov2, αλλά δεν υπάρχει καμία σχέση με τον υποτιθέμενο «πραγματικό» ιό που ευθύνεται για τη νόσο.
Το γεγονός ότι η μεθοδολογία RT-PCR είναι γεμάτη με θεμελιώδη προβλήματα είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθούν τώρα να αναπτύξουν μια νέα τεχνολογία, που ονομάζεται NGS (new generation sequencing), η οποία εξακολουθεί να είναι γεμάτη από περιορισμούς, τους οποίους γνωρίζουν και οι πιο ειλικρινείς ερευνητές:
«Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μεθοδολογίες που βασίζονται στην PCR απαιτούν τη γνώση των αλληλουχιών του γονιδιώματος του μικροοργανισμού. Ωστόσο, αυτή η γνώση δεν είναι πάντα διαθέσιμη. Μια τυπική περίπτωση αντιπροσωπεύεται από τα ξεσπάσματα αναδυόμενων παθογόνων …Επειδή η τυχαία/αμερόληπτη ενίσχυση ενισχύει τα νουκλεϊκά οξέα του ξενιστή μαζί με τα μικροβιακά, η αναζήτηση για τα μικροβιακά νουκλεϊκά οξέα είναι σαν να ψάχνεις για βελόνα σε θημωνιά άχυρου . (
Και αυτό, το οποίο αντιστοιχεί σε όσα έχω πει μέχρι τώρα, αφορά τόσο την RT-PCR όσο και την NSG. Και αυτό γιατί πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι έως και το 99,6% των ιόμορφων σωματιδίων που υπάρχουν στον οργανισμό των ασθενών ανήκουν στο γονιδίωμα του ίδιου του ασθενούς:
«Η αναγνώριση των νουκλεϊκών οξέων των παθογόνων στα κλινικά δείγματα περιπλέκεται από την παρουσία του συνηθισμένου κυρίαρχου υποβάθρου ξενιστή…Στη μελέτη του Brown και των συνεργατών του, μόνο το 0,4% των συνολικών αναγνώσεων δεν μπορούσε να αποδοθεί στο ανθρώπινο γονιδίωμα .» (Calistri A. Palù G., Unbiased Next-Generation Sequencing and New Pathogen Discovery: Undisiable Advantages and Still-Existing Drawbs , Clinical Infectious Diseases, 2015;60(6):889–91, σελ.889).
Πράγμα που επιβεβαιώνει τη μεταφορά μου για το φαρυγγικό ή βρογχοκυψελιδικό υγρό του ασθενούς ως μια θάλασσα με δισεκατομμύρια σωματίδια που μοιάζουν με ιούς, τα περισσότερα από τα οποία, όπως τα εξωκυτταρικά κυστίδια και τα εξωσώματα, ανήκουν στο γονιδίωμα του ίδιου του ασθενούς
Και αυτό εγείρει το επόμενο ερώτημα: Αν δεν έχετε ιδέα για το τι είναι ο ιός, πώς φτιάχνεται, πώς μπορείτε να πείτε ότι είναι υπεύθυνος για οτιδήποτε;
Κι όμως, προσπάθησαν ακόμη και να αποδείξουν την παθογένεια του ιού. Σε μια συγκεκριμένη κινεζική μελέτη, πήραν το υπερκείμενο του φαρυγγικού υγρού (όχι τον απομονωμένο ιό, αφού ήταν αδύνατο να τον απομονώσουν), και το έκαναν ένεση σε ποντίκια, συγκρίνοντάς το με ένα εικονικό φάρμακο. Τώρα, ακόμη και αν δεν απομονώθηκε, αν υπήρχε ιός που ήταν υπεύθυνος για την ασθένεια, αυτός θα ήταν παρών στο υπερκείμενο υγρό του ασθενούς, οπότε αφού εγχυθεί θα έπρεπε να έχει προκαλέσει κάποιο καταστροφικό αποτέλεσμα στα ζώα.
Όμως η χειρότερη επίδραση που παρήγαγε ήταν κάποιο “ελαφρύ τρίχωμα” και μια απώλεια βάρους 8% (μήπως ο ιός θα έπρεπε να προταθεί ως βοήθημα για την απώλεια βάρους;) στα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, σε σύγκριση με καμία απολύτως επίδραση στα ποντίκια άγριου τύπου (WT), όχι γενετικά τροποποιημένα. Τα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια είχαν καλλιεργηθεί ώστε να υπερπαράγουν το ειδικό ένζυμο ACE2, η υπερπαραγωγή του οποίου θα μπορούσε να εξηγήσει ορισμένα από τα ελαφρά συμπτώματα που διαπιστώθηκαν στα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια (το ACE2 διασπά, ή αποσυνθέτει, την ορμόνη γκρελίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για το ερέθισμα της πείνας, οπότε η υπερπαραγωγή του ACE2 μπορεί να μειώσει την πείνα και να συμβάλει στην απώλεια βάρους. Unger T, Ulrike M, Steckelings UM, dos Santos RA (επιμ.). The Protective Arm of the Renin Angiotensin System (RAS): Functional Aspects and Therapeutic Implications (Ο προστατευτικός βραχίονας του συστήματος ρενίνης–αγγειοτενσίνης (RAS): Λειτουργικές πτυχές και θεραπευτικές επιπτώσεις) Academic Press. σελ. 185-189).
Το βέβαιο είναι ότι καμία απολύτως επίδραση δεν παρήγαγε ο λεγόμενος ιός σε φυσιολογικά ποντίκια (φυσιολογικούς ανθρώπους). Και αυτή είναι η σημαντικότερη μελέτη που αποδεικνύει την παθογένεια του ιού Covid-19, το πεμπτουσία άρθρο που δημοσιεύτηκε στο σημαντικότερο επιστημονικό περιοδικό, το Nature!
Καθώς αυτός ο (μη παθογόνος) ιός δεν έχει πραγματικά απομονωθεί ποτέ, και έτσι δεν υπάρχει κανένα χρυσό πρότυπο για σύγκριση περαιτέρω μελέτης ή δοκιμής, κανένα πρότυπο για δέσμευση, ο καθένας είναι ελεύθερος να δημιουργήσει τον δικό του ιδιωτικό ιό SARS-Cov2!
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τώρα, στην τράπεζα γονιδιώματος GISAID, τον οργανισμό που συλλέγει και αποθηκεύει όλες τις γονιδιωματικές αλληλουχίες, περίπου 70.000 γονιδιωματικές αλληλουχίες του SARS-Cov2, κάθε μία από τις οποίες ισχυρίζεται ότι είναι η πραγματική.
Για να προσαρμοστούν σε αυτή την τρέλα, λένε τώρα ότι ο ιός μεταλλάσσεται και γι’ αυτό υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές αλληλουχίες. Είναι όμως πιστευτό ότι 70.000 διαφορετικές γενικές δομές αντιστοιχούν όλες στον ίδιο ιό;
Θα ήταν σαν να έχω έναν Ιωάννη, για τον οποίο υπάρχουν 70.000 διαφορετικές φωτογραφίες, στην καθεμία από τις οποίες μοιάζει με άνδρα, μετά με γυναίκα, μετά με σκύλο, μετά με φίδι κ.ο.κ., αλλά εσείς θα θέλατε να με πείσετε ότι όλες αυτές είναι ακόμα ο Ιωάννης!
Αυτό, παρεμπιπτόντως, εγείρει ένα ακόμη, πολύ σημαντικό ζήτημα:
Αν ο υποτιθέμενος ιός μεταλλαχθεί τόσο πολύ ώστε να έχει παράγει 70.000 διαφορετικές γενετικές αλληλουχίες, ποια από αυτές θα επιλεγεί για το εμβόλιο; Και πώς μπορεί το εμβόλιο να καλύψει οτιδήποτε, αν οι άλλες 69.999 αλληλουχίες δεν καλύπτονται και ο ιός, σε κάθε περίπτωση, υποτίθεται ότι μεταλλάσσεται συνεχώς;
Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα του τεστ με στυλεό, την ίδια τη μηχανή αυτής της ψεύτικης πανδημίας. Όπως εξηγήσαμε στην αρχή, το swab test χρησιμοποιεί την ίδια τεχνική που χρησιμοποιείται για την “απομόνωση“, ξεκινώντας από το πιθανώς μολυσμένο υγρό του ασθενούς. Αυτό το υγρό φυγοκεντρείται και στη συνέχεια εισάγεται στο προσυμφωνημένο τεστ που θα πρέπει να έχει ενσωματωμένο το πρότυπο, δηλαδή τον απομονωμένο ιό.
Εάν όμως ο ιός δεν έχει απομονωθεί ποτέ, ποιο είναι το πρότυπο που χρησιμοποιείται;
Διάφορες μελέτες διαπίστωσαν πολλές μεταλλάξεις και παραλλαγές μεταξύ των διαφόρων γεωγραφικών στελεχών: ένα άρθρο, στο οποίο περιλαμβάνεται και ο Robert Gallo μεταξύ των συγγραφέων, διαπίστωσε δεκάδες μεταλλάξεις που αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και με την υποτιθέμενη εξάπλωση του ιού από την Ασία στην Ευρώπη στις ΗΠΑ (Pachetti M. et al., Emerging SARS-CoV-2 mutation hot spots include a!novel RNA-dependent-RNA polymerase variant, J Transl Med (2020) 18:179 https://doi.org/10.1186/s12967-020-02344-6)- ενώ ένας άλλος συγγραφέας, αναλύοντας 85 γονιδιωματικές αλληλουχίες SARS-Cov2 που είναι διαθέσιμες στο GISAID, βρήκε 53 διαφορετικά στελέχη SARS-Cov2 από διάφορες περιοχές της Κίνας, της Ασίας, της Ευρώπης και των ΗΠΑ (Phan Tung, Genetic diversity and evolution of SARS-CoV-2, Infection, Genetics and Evolution, 81 (2020), 104260.).
Ποιο από αυτά τα στελέχη αναζητά λοιπόν το τεστ Covid;
Εάν ο ιός μεταλλάσσεται συνεχώς (υποθέτοντας ότι υπάρχει ιός προς μετάλλαξη, κάτι που δεν έχει αποδειχθεί ποτέ), τότε το τεστ είναι άχρηστο, γιατί πηγαίνει να αναζητήσει έναν προηγούμενο ιό διαφορετικό από αυτόν που υπάρχει σήμερα και έχει μεταλλαχθεί. Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι το τεστ μπατονέτας Covid-19 είναι εντελώς, 100%, ψευδές.
Αυτό συμβαίνει πράγματι στην πραγματικότητα. Το “Drosten PCR Test” και το “Institute Pasteur test”, τα δύο τεστ που θεωρούνται οι πιο αξιόπιστες (αν και καμία από αυτές δεν έχει επικυρωθεί απο εξωτερικούς κριτές), χρησιμοποιούν αμφότερες δοκιμασία E-gene, παρόλο που η δοκιμασία Drosten (Corman VM et al., Detection of 2019 novel coronavirus (2019-nCoV) by real-time RT-PCR, Euro Surveill. 2020 Jan 23; 25(3): 2000045) το χρησιμοποιεί ως προκαταρκτική εξέταση, ενώ το Institut Pasteur το χρησιμοποιεί ως επιβεβαιωτική εξέταση.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της δοκιμής Drosten , η δοκιμή E-gene είναι ικανή να ανιχνεύσει όλους τους ασιατικούς ιούς, με αποτέλεσμα να είναι ταυτόχρονα πολύ μη ειδική (όλοι) και να περιορίζεται σε μια γεωγραφική περιοχή (Ασία). Ωστόσο, η εξέταση του Institut Pasteur, μία από τις πλέον υιοθετημένες στην Ευρώπη, χρησιμοποιεί τη δοκιμασία E-Gene ως τελική εξέταση, παρόλο που είναι πλέον γνωστό ότι ο ιός (ή οι ιοί) SARS-Cov2 που υποτίθεται ότι υπάρχουν στην Ευρώπη είναι διαφορετικός από τους ασιατικούς.
Και στη συνέχεια, τον Απρίλιο, ο ΠΟΥ άλλαξε τον αλγόριθμο “…συνιστώντας ότι στο εξής μια εξέταση μπορεί να θεωρείται “θετική” ακόμη και αν μόνο η δοκιμασία E-gene (η οποία είναι πιθανό να ανιχνεύει όλους τους ασιατικούς ιούς!) δίνει “θετικό” αποτέλεσμα”. (Engelbrecht T, Demeter K., COVID19 PCR Tests are Scientifically Meaningless, Jun 27 2020, p.21) .
Προφανώς αυτό είναι καλό μόνο για να τροφοδοτήσει τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα και τον κοινωνικό πανικό που σχετίζεται με την έκρηξη της ασυμπτωματικής νόσου Covid!
Το ότι το τεστ επιχρίσματος Covid-19 είναι βέβαιο ότι θα παράγει πολλά ψευδώς θετικά αποτελέσματα διαπιστώθηκε ήδη από την αρχή στην Κίνα, όταν δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στις 5 Μαρτίου 2020 (αναφερόμενο έτσι σε τεστ που έγιναν τον Φεβρουάριο) και αναφέροντας έναν αριθμό 80. 3% ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων (Zonghua L et al, Potential false-positive rate among the ‘asymptomatic infected individuals’ in close contacts of COVID-19 patients, 2020 Mar 5;41(4):485-488.doi: 10.3760/cma.j.cn112338-20200221-00144). Είναι ενδιαφέρον ότι μετά την έκρηξη της “πανδημίας”, το κινεζικό περιοδικό διέγραψε και απέσυρε το άρθρο!
Όμως η επίσημη έγκριση της αναποτελεσματικότητας και της πλήρους αναξιοπιστίας του τεστ Covid-19 ήρθε από μια πολύ απροσδόκητη πλευρά, αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε επίσημο έγγραφο της 16ης Απριλίου, δηλαδή αφού είχε ήδη εκδηλωθεί η κορύφωση της ψευδοπανδημίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει:
«Οι έγκαιροι και ακριβείς δοκιμές για τον COVID-19 είναι ουσιαστικό μέρος της διαχείρισης της κρίσης COVID-19…μετά τη διάθεση στην αγορά, η απόδοση των συσκευών μπορεί να επικυρωθεί, δηλαδή να επιβεβαιωθεί με πρόσθετες δοκιμές ότι οι προδιαγραφές του κατασκευαστή όντως ικανοποιούνται, π.χ. σε εργαστήρια αναφοράς, ακαδημαϊκά ιδρύματα ή εθνικούς ρυθμιστικούς φορείς. Αυτή η επικύρωση δεν είναι νομικά υποχρεωτική, αλλά συνιστάται ιδιαίτερα για τη λήψη αποφάσεων για τη δημόσια υγεία» ( Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Έγγραφο Εργασίας των Υπηρεσιών της Επιτροπής, Τρέχουσα απόδοση μεθόδων και συσκευών δοκιμής COVID-19 και προτεινόμενα κριτήρια απόδοσης, 16 Απριλίου 2020.)
Θα περίμενε κανείς ένα πρότυπο, και άρα μια θεμελιώδη μεθοδολογία δοκιμών, επικυρωμένη και προεγκεκριμένη: δεν μιλάμε για ένα ηδονικό προϊόν που αφήνεται στις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς, αλλά για ένα εργαλείο που ήταν απαραίτητο για να δικαιολογήσει την εξουσία της κυβέρνησης να επιβάλει το χειρότερο δικτατορικό κλείσιμο των πολιτικών και οικονομικών δικαιωμάτων που μπορεί να θυμηθεί ένας ζωντανός άνθρωπος!
Αντίθετα, αυτή είναι η κατάσταση όπως περιγράφεται από την ίδια την Επιτροπή της ΕΕ:
“Συνολικά, αξιολογήθηκαν 78 συσκευές που βασίζονται στην RT-PCR… 101 για την ανίχνευση αντισωμάτων και 13 για την ανίχνευση αντιγόνων”.
Από αυτές τις 78 συσκευές, επίσης εισαγόμενες από την Κίνα, η καθεμία από τις οποίες ΠΟΤΕ ΔΕΝ ελέγχθηκε ή επιθεωρήθηκε, πόσο μάλλον επικυρώθηκε, εκ των προτέρων, μόνο 3, “...αυτές από το Institut Pasteur, την Ιατρική Σχολή του Χονγκ Κονγκ και το Charité ήταν εσωτερικά επικυρωμένες”, δηλαδή πιστοποιήθηκε η εγκυρότητά τους από τον ίδιο τον κατασκευαστή, πράγμα που είναι το ίδιο με το να λέμε ότι ακόμη και αυτές δεν έχουν επικυρωθεί ποτέ, πόσο μάλλον εγκριθεί, από οποιονδήποτε ανεξάρτητο ή κυβερνητικό φορέα. Επιπλέον:
«Οι πιο κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις μεθόδους που βασίζονται στην RT-PCR που αναπτύχθηκαν για την ανίχνευση του SARS-CoV-2 είναι οι αλληλουχίες των ολιγονουκλεοτιδίων (εκκινητές και ανιχνευτής) που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του cDNA ……εκτός από μερικές περιπτώσεις, καμία πληροφορία για μπορούσαν να βρεθούν οι πραγματικές αλληλουχίες των εκκινητών και των ανιχνευτών στη συσκευή .»
Με άλλα λόγια, οι συσκευές δοκιμής θα μπορούσαν να περιέχουν οτιδήποτε, από όσο γνωρίζουν οι αρχές. Παρόλα αυτά, εμπιστευτήκαμε το τέλος της ελευθερίας μας σε τέτοιες ανεξέλεγκτες, μη επικυρωμένες και ουδέποτε εγκεκριμένες δοκιμές.
Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στον κόσμο φωνάζουν για το γεγονός ότι αυτή η υποτιθέμενη πανδημία έχει ήδη προκαλέσει περισσότερους από 750.000 θανάτους. Γνωρίζουμε ότι ακόμη και αυτός ο αριθμός έχει διογκωθεί κατά πολύ: πολύ ηλικιωμένοι (80+ ετών) και πολύ άρρωστοι (2-3 θανατηφόρες παθήσεις) άνθρωποι, οι οποίοι πέθαναν από τις όποιες σοβαρές παθήσεις έπασχαν, έχουν αποδοθεί στο Covid-19 μόνο και μόνο επειδή οι ασθενείς, ακόμη και μετά τη νεκροψία, βρέθηκαν θετικοί ή ακόμη και χωρίς να έχει γίνει καμία εξέταση. Ωστόσο, ακόμη και 750.000 θάνατοι για το COVID-19 είναι σαφώς εντός του φυσιολογικού εύρους θανάτων για αναπνευστικές ασθένειες, όπως φαίνεται από το ακόλουθο γράφημα:
Ετησίως, όπως δείχνουν αυτά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, στον κόσμο πεθαίνουν σχεδόν 7 εκατομμύρια άνθρωποι από αναπνευστικές παθήσεις. Οι 750.000 θάνατοι που αποδίδονται στο Covid-19 τους τελευταίους 6 μήνες, ακόμη και αν διπλασιαστούν (πράγμα που δεν θα έπρεπε, καθώς ο σημερινός αριθμός των θανάτων μειώνεται παγκοσμίως), θα αντιστοιχούσαν σε περίπου 1,5 εκατομμύριο θανάτους, που εξακολουθούν να είναι πολύ κάτω από τα σχεδόν 7 εκατομμύρια θανάτους ετησίως για αναπνευστικά προβλήματα.
Και τέλος, ακόμη και οι στατιστικές της ΕΕ επιβεβαιώνουν ότι το σημερινό επίπεδο θανάτων είναι απολύτως φυσιολογικό:
Στα τέλη Ιουλίου 202o, σύμφωνα με το EuroMoMom, την επίσημη υπηρεσία που επιβλέπει τη θνησιμότητα εντός της ΕΕ, σε ολόκληρη την Ευρώπη, εκτός από μια μικρή αύξηση στην Ισπανία, και συμπεριλαμβανομένων των χωρών που θεωρητικά έχουν πληγεί πολύ άσχημα από την πανδημία, όπως η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν υπήρχε καμία απολύτως υπέρβαση θανάτων.
Όλα καλά, δηλαδή, αν δεν υπήρχαν απλώς πολιτικοοικονομικές δικτατορικές αποφάσεις.
πηγη
