Ειναι δυνατον να γινουν αλλαγες συνορων...
Ειναι ομως δυνατον να γινουν αναικακτα;
Αυτο ειναι το δυσκολο...
Ολοι να παρουν απ ολους τους αλλους θελουν και κανεις να δωσει...
Διαβαστε τι παιζει παρακατω....
Διέρρευσε η έκθεση- εισήγηση του πανίσχυρου ρωσικού συμβουλίου διεθνών σχέσεων (RIAC) στον Β.Πούτιν για λύση "πακέτο" στα Βαλκάνια η οποία περιλαμβάνει αλλαγές συνόρων κατά μήκος των εθνοτικών γραμμών και με βάση τα εθνικά κριτήρια με μια περιφερειακή διαφοροποίηση του «σχεδίου Yiunion».
Πρόκειται για μια έκθεση "βόμβα" με τίτλο "Η Ρωσία επιστρέφει" και υπότιτλο "θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας;"
Τρία πράγματα ξεχωρίζουν από την έκθεση: πρώτον η Ρωσία αποδέχτηκε το βρετανικό σχέδιο (πληροφορίες αναφέρουν πως αποδέχτηκε και την δημιουργία μιας "Διάσκεψης για τα Βαλκάνια"), δεύτερον πρέπει να προβληματίσει η αναφορά στην συνθήκη "Αγίου Στεφάνου" καθώς και στην Κροατία, και τρίτον, υπάρχουν υπόγειες διεργασίες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων για τον εδαφικό επανακαθορισμό της περιοχής.
To ρωσικό συμβούλιο διεθνών σχέσεων (RIAC) είναι το όργανο που καθοδηγεί την εξωτερική πολιτική του Β.Πούτιν. Αν και παραμένει άγνωστο γιατί η Μόσχα αποφάσισε να δημοσιοποιήσει/διαρρεύσει την έκθεση αυτή, εντούτοις είναι βέβαιο πως αρκετά από αυτά που αναφέρονται στην έκθεση συζητήθηκαν στην πρόσφατη επίσκεψη του Β.Πούτιν στην Σερβία και έχουν γίνει αποδεκτά από το Κρεμλίνο.
Επίσης είναι σίγουρο πως ο Ρ.Τ.Ερντογάν γνωρίζει αρκετά σημεία τα οποία και θα συζητήσει με τον πρόεδρο της Σερβίας σε μια ιστορική συνάντηση που θα λάβει χώρα τον Ιούνιο!
Το ισχυρό και καλά συνδεδεμένο ρωσικό συμβούλιο διεθνών σχέσεων προτείνει να οργανώσει η Μόσχα μια πολυμερή διάσκεψη(έχει ήδη προταθεί από Βρετανία) για να διαιρέσει εκ νέου τα Βαλκάνια σύμφωνα με τις εθνοτικές διαφορές.
Με τον τρόπο αυτό η Μόσχα αποδέχεται και προωθεί την αμφιλεγόμενη πρόταση του πρώην Βρετανού διπλωμάτη Timothy Less στα τέλη του 2016 που επίσης πολλοί εκτιμούν ότι θα ανοίξει το "κουτί της Πανδώρας".
Πάντως, η Ρωσία πιστεύει ότι αυτή η διαδικασία είναι «μη αναστρέψιμη» και ότι θα πρέπει, ως εκ τούτου, να επιδιώξει να «καθοδηγήσει υπεύθυνα» τα γεγονότα, όπως ακριβώς προσπαθεί να κάνει για την «αποκέντρωση» της Συρίας.
Η έκθεση περιλαμβάνει 3 υποενότητες για τα Βαλκάνια, τα οποία αναφέρονται παρακάτω. Κάθε ένα από αυτά τα άρθρα συνδέεται απρόσκοπτα με το επόμενο, με το πρώτο να είναι ενημερωτικό για το τι συμβαίνει στα Βαλκάνια, το δεύτερο να εξηγεί τη σημασία του ρόλου της Ρωσίας στην επίλυση του «Ερωτήματος του Κοσσυφοπεδίου», ενώ το τελευταίο προτείνει μια "λύση-πακέτο" για την περιοχή.
Το τρίτο από αυτά τα αναλυτικά άρθρα - η πρόταση για μια "λύση-πακέτo" - που αποτελεί τον πυρήνα του επιχειρήματος που στήνεται, δεν επεξηγεί μόνο την δυναμική επιστροφή της Ρωσίας στα Βαλκάνια αλλά τονίζει την πιθανότητα ανοίξει κατά λάθος το "κουτί της Πανδώρας".
Τα ακόλουθα είναι μερικά από τα βασικά σημεία της ρωσικής εισήγησης στον Β.Πούτιν:
"Οι εξωτερικοί παίκτες επιδιώκουν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα στα Βαλκάνια. Κατά κανόνα, ταιριάζουν μόνο με τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής και του πληθυσμού της ... Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι εξωτερικοί παράγοντες θα αρνηθούν και θα ενεργήσουν μονομερώς και οι ενδοπεριφερειακές πολιτικές δυνάμεις θα είναι διαπραγματεύσιμες.
Ωστόσο, είναι επίσης αδύνατο να αφήσουμε την κατάσταση από μόνη της, αλλά και να δώσουμε μια «λευκή επιταγή» σε όσους προτιμούν τις καταστρεπτικές πολιτικές που βλάπτουν τα Βαλκάνια και τους λαούς και τις προοπτικές μιας , βιώσιμης, δίκαιης και συνολικής διευθέτησης από το να πάρουν μονομερείς αποφάσεις.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα και επίκαιρη η Ρωσία να προσφέρει μια πολυμερή μορφή ενός «γενικού βαλκανικού διακανονισμού» σε ένα σύστημα αναφοράς που θα ήταν αναμφισβήτητα επωφελής για όλους τους πολιτικούς παράγοντες της ενδοκοινοτικής οικονομίας και τις εξωπεριφερειακές δυνάμεις ...
Ακόμα κι αν μια τέτοια πρόταση αντιμετωπίζεται με εχθρότητα, θα πρέπει να προταθεί. Ανεξάρτητα από την επίλυση των προβλημάτων της μεταπολεμικής κληρονομιάς, η δημιουργία ενός μόνιμου «Βαλκανικού Συμβουλίου» αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Αυτό είναι το πρώτο σενάριο.
Θα περιλαμβάνει εκπροσώπους της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Σλοβενίας και της Γερμανίας ως διεθνείς παρατηρητές, με διαμεσολάβηση εκ μέρους της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και απεσταλμένους όλων των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων».
Ένα άλλο σενάριο είναι η «Μόνιμη Βαλκανική Διάσκεψη» υπό την ηγεσία της ΕΕ και με τη μεσολάβηση υψηλών εκπροσώπων από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε να εφαρμοστεί μεταβάλλοντας τη μορφή των συνομιλιών στις Βρυξέλλες και με τη συναίνεση των Αλβανικών και Σερβικών κομμάτων.
Το τρίτο σενάριο είναι η «Μόνιμη Βαλκανική Διάσκεψη με ευρεία συμμετοχή» υπό την ηγεσία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Θα συνεπαγόταν αύξηση του αριθμού των βαλκανικών διαπραγματευτών και θα συνεπαγόταν μια σειρά διαφόρων εδαφικών ανταλλαγών, που θα βασίζονταν όχι μόνο στην εθνότητα, αλλά και στα γεωπολιτικά συμφέροντα κάθε βαλκανικής χώρας καθώς και στην εγγυημένη βιωσιμότητα τέτοιων ανταλλαγών.
Το τέταρτο σενάριο είναι η δημιουργία της "Βαλκανικής Ένωσης", η οποία βασίζεται στην ΕΕ. Η Τουρκία, ως "αιώνιος" υποψήφιος για την ΕΕ, θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια τέτοια "Ένωση".
Η «αυθόρμητη» και αυταρχική εδαφική αναδιοργάνωση που σχεδιάστηκε για τους βαλκανικούς λαούς μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας δεν τους προσέφερε καλύτερη ζωή και καλή σχέση μεταξύ τους. Μερικοί εκπρόσωποι τοπικών περιοχών και της κοινότητας των εμπειρογνωμόνων τονίζουν πως "απέτυχε άθλια". Οι εθνικές ομάδες χωρίζονται μεταξύ διαφορετικών πολιτικών οντοτήτων σε διαφορετικές χώρες και δεν αισθάνονται πάντα άνετα εκεί.
Τα ζωτικά τους συμφέροντα απειλούνται και είναι δυνατόν να δημιουργηθούν ανεξέλεγκτες συγκρούσεις και αναδιανομή εδαφών εξαιτίας κάποιων εξωτερικών παραγόντων αλλά και εθνοτικών διαφορών. Πολλές χώρες και περιφερειακές οντότητες δεν είναι απλώς βιώσιμες.
Το επιτυχημένο μέλλον τους μπορεί να συνδέεται αποκλειστικά με την ένταξη σε ομοεθνείς ομάδες, την ένωση, τις συμμαχίες, την αναζήτηση κάποιων άλλων μορφών και συνιστωσών της κρατικής υπόστασης προκειμένου να επιβιώσουν ως οντότητες. Μπορούν να υπάρχουν κανονικά μόνο υπό εξωτερικό έλεγχο ή ως μέρος κάποιας άλλης οντότητας.
Διατηρώντας ωστόσο την τεχνητή ύπαρξη εθνικής και εδαφικής οριοθέτησης δεν οδηγεί πουθενά. Πχ είναι πολύ δύσκολο για τους Σέρβους να μετακινηθούν σε περιοχές ανταλλαγής που ζουν Μουσουλμάνοι. Θα δημιουργηθούν περισσότερες εντάσεις, θα τροφοδοτήσει διάφορους ακραίους εθνικιστές και λαϊκιστές, θα συσσωρεύσει δυναμικές κρίσης, οι οποίες υφίστανται ήδη σε μεγάλο βαθμό.
Θα πρέπει λογικά να μετακινηθούν πληθυσμοί και να διαχωριστούν εθνοτικά. Συνεπώς, στην περιοχή, καθώς και στις διεθνείς κοινότητες εμπειρογνωμόνων, διάφοροι παράγοντες και οι συνθέσεις τους διοργανώνουν μια άτυπη συζήτηση για να περιγράψουν τα πιθανά σενάρια της διευθέτησης των Βαλκανίων μακροπρόθεσμα.
Μεταξύ των εξωτερικών παραγόντων, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ο πιο ενεργός υποστηρικτής της δημιουργίας «εθνοκεντρικών κρατών», δηλαδή της «μεγάλης» Αλβανίας, της «μεγάλης» Σερβίας και της «μεγάλης» Κροατίας.
Αυτό το σενάριο θα σήμαινε την ακόλουθη εδαφική ανταλλαγή:
- "Μεγάλη" Αλβανία: η Δημοκρατία της Αλβανίας, το μεγαλύτερο μέρος του Κοσσυφοπεδίου, μέρος των Σκοπίων, τμήμα της Σερβίας (Bujanovac και Presevo), η περιοχή Ulcinj του Μαυροβουνίου.
- "Μεγάλη" Σερβία: η Δημοκρατία της Σερβίας, η Δημοκρατία της Σέρπσκα με πρόσβαση στη θάλασσα στην περιοχή Herceg Novi (Μαυροβούνιο) και οι σερβικές κοινότητες στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Μιτρόβιτσας.
- "Μεγάλη" Κροατία: Δημοκρατία της Κροατίας, και μια τρίτη οντότητα στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη [Herceg Bosna (Herzeg-Βοσνία)].
-Το Μαυροβούνιο θα λάβει μέρος του, ιστορικά, Σερβικού Σαντζακίου
- Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα σύνορα της Ομοσπονδίας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με την πιθανή επιλογή δημιουργίας συνομοσπονδίας με την Κροατία / Σερβία / Μαυροβούνιο.
- Η ΠΓΔΜ θα είναι σε χειρότερη θέση, χωρίς να ελέγχει τα περισσότερα από τα δικά της εδάφη. Επιπλέον, υπάρχει εδώ μια τάση να δοκιμαστούν οι διαφορές μεταξύ της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Σερβίας. Ένα από τα πιθανά σενάρια για τα Σκόπια σε αυτή την περίπτωση είναι η δημιουργία μιας συνομοσπονδίας με τη Βουλγαρία ή τη Σερβία.
Πράγματι, το "κουτί της Πανδώρας" δεν πρέπει ποτέ να ανοίξει! Το θέμα είναι ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει από οποιαδήποτε διμερή ιδιωτική συμφωνία για ανταλλαγές και αναθεωρήσεις που θα ξεπεράσει την πολυμερή μορφή συμμετοχής και τη "δέσμη μέτρων", ειδικά υπό την πίεση της Ουάσινγκτον, ακολουθώντας μόνο τις δικές της γεωπολιτικές φιλοδοξίες.
«Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελέγξουμε περαιτέρω καταστροφικές διεργασίες που ξυπνούν από αυτή την προσέγγιση στο μέλλον. Τουλάχιστον, αν είναι δυνατόν να το αποφύγουμε.»
Ωστόσο, η ένταξή τους σε οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες πολυμερείς μορφές αλλάζει σημαντικά την εικόνα.
Πρώτον, επιτρέπει να προωθήσουν οποιαδήποτε ενέργεια με οργανωμένο και ελεγχόμενο χαρακτήρα.
Δεύτερον, παρέχει την ευκαιρία να συνδυάσουν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες είναι ξεχωριστά απαράδεκτες και διαμορφώθηκαν σε διαφορετικές περιόδους, σε ένα ενιαίο "πακέτο", συντονισμένο και εγκεκριμένο από όλους που να είναι αποδεκτό.
Τρίτον, ανοίγει τις προοπτικές παροχής ισχυρών διεθνών εγγυήσεων για την "επίλυση τύπου πακέτων" επιτόπου.
Τέταρτον, «καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού να είναι σαφείς και αποδεκτοί από όλους τους παίκτες.»
Από το σχέδιο "Yinon" προς την πρόταση του Timothy Less
Κρίνοντας από το κείμενο, οι συγγραφείς γνωρίζουν πολύ καλά τους κινδύνους που συνεπάγεται η πρότασή τους, αλλά φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ρωσία θα πρέπει να προσπαθήσει «να καθοδηγήσει υπεύθυνα» αυτό που θα μπορούσε να θεωρήσει ως το σημείο αυτό ως μια «μη αναστρέψιμη διαδικασία» παρόμοια με τις επιλογές που αφορούν στο σύστημα «αποκέντρωσης» της Συρίας.
Στο πλαίσιο της Μέσης Ανατολής, το «Σχέδιο Γιουνιόν» του Ισραήλ «για το διαχωρισμό και την κυριαρχία της περιοχής φαίνεται να έχει κατορθώσει εν μέρει στη Συρία μετά την ίδρυση μιας αμερικανικής «σφαίρας επιρροής» εντός των ελεγχόμενων από Κουρδικό στοιχείο περιοχών ανατολικά του Ευφράτη και ενός τουρκικού σε τμήματα του Βορειοδυτικού.
Συνεπώς, δεδομένου ότι η Ρωσία στερείται πολιτικής βούλησης, κινήτρου και εντολής για την ανατροπή αυτών των διαδικασιών, έχει αναλάβει τη «παθητική διευκόλυνση» τους ως μέρος της μεγαλύτερης φιλοδοξίας του 21ου αιώνα να γίνει η υπέρτατη «εξισορροπητική» δύναμη στην Αφρο- Ασία.
Ομοίως, η Ρωσία είναι έτοιμη να εφαρμόσει τις εμπειρίες που έμαθε στην περιοχή της Μεσογείου στα Βαλκάνια, εκτός από «υπεύθυνη καθοδήγηση» της πρότασης του πρώην βρετανικού διπλωμάτη Timothy Lenn «για την εκ νέου διαίρεση των Βαλκανίων κατά μήκος των εθνοτικών γραμμών και με βάση τα Εθνικά κριτήρια με μια περιφερειακή διαφοροποίηση του «σχεδίου Yiunion»
Ο κοινός στρατηγικός παρονομαστής μεταξύ των δύο θεάτρων της Ευρασίας - Βαλκανίων είναι ότι η Ρωσία φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι δραστηριοποιείται μέσα σε αυτό που οι αναλυτές περιγράφουν ως το "πρότυπο Εξουσίας" του 19ου αιώνα, δίνοντας προτεραιότητα στις σχέσεις με τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις παρόμοιων μεγεθών μέσω της διαλεκτικής διπλωματίας, την αντιληπτή δαπάνη των μικρών και μεσαίων εταίρων της. Ολα όμως αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν - πριν από ό, τι πιστεύει η Μόσχα- διότι είναι ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για την «εξισορρόπηση» των περιφερειακών υποθέσεων και την επιτάχυνση της αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης που επιδιώκει.
Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για τους αντικειμενικούς παρατηρητές, είτε επειδή η Ρωσία - όπως κάθε χώρα - θα επιδιώξει πάντα να προωθεί τα δικά της συμφέροντα πρωτίστως και κυρίως, τα οποία θέλει να υλοποιήσει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βαλκανικές υποθέσεις.
Για παράδειγμα, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου του 1878 επεδίωκε να προωθήσει τα συμφέροντα της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας μιας λεγόμενης «Μεγαλύτερης Βουλγαρίας» πριν οι "Μεγάλες Δυνάμεις" παρέμβουν διπλωματικά και το αποτρέψουν.
Κάτι παρόμοιο είναι πιθανόν να συμβεί στο εγγύς μέλλον εάν η Μόσχα θεωρεί ότι η ρωσική διευκόλυνση της εφαρμογής της πρότασης του Timothy Less θα ενίσχυε την επιρροή της στην περιοχή μέσω της διαλεκτικής διπλωματίας και άλλων μεθόδων ως "ήπια δύναμη" που προσπαθεί να πείσει ότι δεν θέλει την αποσταθεροποίηση και πρέπει να τους πείσει για να μην τις φορτώσουν μετά όλες τις ευθύνες..
Είναι σημαντικό ότι ο νέος περιφερειακός εταίρος της Ρωσίας, η Κροατία, θα επεκταθεί εδαφικά μόνο βάσει της πρότασης του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων, ακριβώς όπως η Βουλγαρία ήταν έτοιμη να κάνει με τη Συμφωνία του Αγίου Στεφάνου, ενώ η Σερβία θα έπρεπε να διαπραγματεύεται για ανταλλαγή μερικών από τα εδάφη της.
Η σύνδεση του Κοσσυφοπεδίου
Τελικά, όλη αυτή η περιφερειακή διαδικασία κατακερματισμού ξεκίνησε με το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο άνοιξε το "Κουτί της Πανδώρας" παραβιάζοντας την ανυποψίαστη αρχή ότι τα εσωτερικά διοικητικά σύνορα πρέπει να παραμείνουν αμερόληπτα μετά την ανεξαρτησία των συστατικών οντοτήτων τους.
Αν και σχετίζεται, η ανεξαρτησία της Βοσνίας από τη Γιουγκοσλαβία ήταν διαφορετική από την αυτονομιστική εκστρατεία του Κοσσυφοπεδίου εναντίον της Σερβίας, διότι η πρώην αποτελούσε μια εσωτερική μονάδα ισοδύναμη με τους άλλους πλέον ανεξάρτητους ομολόγους της, όπως η Σερβία, ενώ το Κοσσυφοπέδιο ήταν μια αυτόνομη επαρχία υπό τη δικαιοδοσία του Βελιγραδίου.
Οι εξωτερικά υποστηριζόμενες προσπάθειες ανασύνταξης των καταθλιπτικών εθνοκεντρικών -φυγοκεντρικών δυνάμεων (πρωτίστως μεταξύ αυτών και του φασιστικά υποστηριζόμενου έργου του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου της λεγόμενης "Μεγάλης Αλβανίας") προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την πρόταση του Timothy Less. Το έργο αυτό λαμβάνει μαζική ώθηση από την προοδευτική διάλυση της ΠΓΔΜ ως κράτος μετά την πρόσφατη αλλαγή του ονόματος και τον νόμο για την αλβανική γλώσσα.
Ο πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς είναι ύποπτος- σύμφωνα με κάποιους που θέλουν να τον παρουσιάσουν έτσι- ότι συνωμοτεί για να αλλάξει το σύνταγμα της χώρας του, προκειμένου να αφαιρέσει το απόσπασμα που ορίζει ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επικράτειάς του πριν από τη σύναψη συμφωνίας για την «πώληση της περιοχής» που αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού της Σερβίας ώστε να προχωρήσει σε ταχεία ένταξη στην ΕΕ.
Πάλι όμως δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να προηγηθεί η πολιτική του "αυτοκτονία", εκτός αν το σχέδιο εκτελείται με τη σωστή "κάλυψη". Στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσε να στηριχτεί στην σχετικότητα της εγχώριας μαλακής εξουσίας της πρότασης του Ρωσικού Συμβουλίου να "καθοδηγεί υπεύθυνα" αυτό που πιστεύει η Μόσχα για να είναι η «μη αναστρέψιμη διαδικασία» της αναγνώρισης της "ανεξαρτησίας" του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία.
Η Ρωσοφιλία "ζει και βασιλεύει" στη Σερβία, οπότε οι άνθρωποι μπορεί να αντιδρούν διαφορετικά σε αυτό το γεγονός αν έχει την έγκριση της Ρωσίας.
Αυτό δεν είναι μόνο άγρια κερδοσκοπία είτε επειδή ο Βούτσιτς επισκέφθηκε τη Μόσχα τον περασμένο Οκτώβριο, κατά τη διάρκεια της οποίας η ρώσικη εφημερίδα Kommersant ανέφερε ότι ο Σέρβος ηγέτης ζήτησε από τον Ρώσο ομόλογό του να υποστηρίξει το σχέδιό του για το Κοσσυφοπέδιο.
Ο Βούτσιτς είπε με αινιγματικό τρόπο αμέσως μετά ότι «πήραμε όλα όσα ψάχναμε. Συμφωνήσαμε με τα πάντα» αν και «δεν μπόρεσε να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες».
Εν πάση περιπτώσει, ήταν ενδιαφέρον ότι ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ δήλωσε ένα μήνα αργότερα ότι «Εάν το Βελιγράδι θεωρήσει ότι οποιαδήποτε λύση διευθέτησης είναι αποδεκτή από τη Σερβία, με εποικοδομητικό τρόπο η Ρωσία δεν θα είναι «περισσότερο Σερβική από τους Σέρβους στην αμφισβήτηση της βούλησης της διεθνούς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Σερβίας».
Εάν είναι επιτυχής, τότε ο «συμβιβασμός του Κοσσυφοπεδίου» του Βούτσιτς θα είναι το γεωπολιτικό αποκορύφωμα της «επανάστασης του 2000».
Τελικές Σκέψεις
Αντί του «σχεδίου Yunion» για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, η πρόταση για τα Βαλκάνια που έκανε το 2016 οTimothy Less, χρησιμοποιείται ως πρότυπο, αν και στις δύο περιπτώσεις φαίνεται ότι η Ρωσία παραιτείται από το «αναπόφευκτο» των δύο σχεδίων και πιστεύει ότι είναι καλύτερο να προσπαθήσει να «καθοδηγήσει υπεύθυνα» αυτές τις διαδικασίες προς την κατεύθυνση των συμφερόντων της Μόσχας όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερα.
Ενώ παραμένει να δούμε αν το Κρεμλίνο είναι δεκτικό προς τη σύσταση του Ρωσικου Συμβουλίου, το γεγονός ότι εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό από μόνο του.
πηγη
