Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 είναι η διεθνής συνθήκη που καθόρισε τα σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας και ρύθμισε πολλά ζητήματα ανάμεσα σε αυτή και άλλες χώρες της περιοχής, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα.
Σε ό,τι αφορά τα νησιά του Αιγαίου, υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά στο Άρθρο 12 της Συνθήκης, το οποίο αναφέρει:
Άρθρο 12:
«Η κυριαρχία της Ελλάδος επί των νήσων της Λέσβου, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, αι οποίαι είχαν τεθεί υπό την κατοχήν αυτής, κατόπιν αποφάσεως των Μεγάλων Δυνάμεων, αναγνωρίζεται.
Πλην των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, καθώς και της Λαγουσας και των παρακειμένων αυτής νησίδων, αι νήσοι αι κείμεναι άνω των τριών ναυτικών μιλίων από της ασιατικής ακτής, παραμένουν υπό την κυριαρχίαν της Ελλάδος…»
Η Συνθήκη δηλώνει ξεκάθαρα ότι όλα τα νησιά του Αιγαίου που βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Μικράς Ασίας (σημερινής Τουρκίας), εξαιρουμένων ονομαστικά αναφερόμενων νησιών (όπως η Ίμβρος, η Τένεδος και μερικά ακόμα), δεν ανήκουν στην Τουρκία, αλλά παραμένουν στην κυριαρχία της Ελλάδας ή άλλων κρατών όπως προβλέπεται από τις τότε διεθνείς συμφωνίες.
