Στα μέσα Μαΐου, πριν από τις πρώτες εκλογές, ο μηχανισμός του Μαξίμου αξιοποίησε στο έπακρο την άστοχη και αυτοκαταστροφική δήλωση Κατρούγκαλου περί επαναφοράς της ασφαλιστικής εισφοράς 20% στο εισόδημα των αυτοαπασχολουμένων....
Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ επιταχύνθηκε αφού οι ελεύθεροι επαγγελματίες θυμήθηκαν τη φοροκαταιγίδα επί Τσακαλώτου. Σε όλη την προεκλογική περίοδο η πάγια δέσμευση Μητσοτάκη για «κανέναν νέο φόρο» λειτούργησε σαν καταφύγιο ασφαλείας, ειδικά για τη μεσαία τάξη που επλήγη επί ΣΥΡΙΖΑ.
Από προχθές οι 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες όχι μόνο νιώθουν εξαπατημένοι από τις υποσχέσεις Μητσοτάκη, αλλά και διωκόμενοι. Οι ανακοινώσεις Χατζηδάκη τοποθέτησαν το σύνολο των ελευθέρων επαγγελματιών στη λίστα των συνειδητών φοροφυγάδων. Κατά την κυβέρνηση είναι αδύνατον ένας ελεύθερος επαγγελματίας να μη βγάζει πάνω από 10.000 ετησίως, διότι διαφορετικά «δεν θα μπορούσε να ζήσει».
Προφανώς στη γυάλα του πρωθυπουργού και του εκλεκτού υπουργού του δεν έχει φτάσει ακόμη η πληροφορία ότι σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να ζήσουν με συντάξεις και μισθούς 400-500 ευρώ.
Ο 1 στους 3 εργαζομένους αμείβεται με κάτω από 663 ευρώ καθαρά, δηλαδή γύρω στα 8.500 τον χρόνο. Και 4 στους 10 συνταξιούχους ζουν με κάτω από 550 ευρώ. Αναρωτήθηκε ποτέ η κυβέρνηση αυτοί πώς ζουν με τέτοια ψίχουλα; Ή μήπως μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν πιο ενισχυμένες αντοχές επιβίωσης από τους μικροεπαγγελματίες; Ο μιντιακός μηχανισμός του Μαξίμου έστρωνε χαλί το τελευταίο διάστημα με ερωτήματα «να μας πουν πώς καταφέρνουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες να ζουν με 6.000-7.000 ευρώ». Τώρα, λίγο μετά τις εκλογές, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και οι 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες χαρατσώνονται οριζοντίως.
Για τον Μητσοτάκη φταίνε οι περιπτεράδες, οι ταξιτζήδες και οι παγκίτες στις λαϊκές αγορές που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή, όχι οι μιζαδόροι των εξοπλιστικών με τις αρπαχτές δισεκατομμυρίων ούτε όσοι έπαιρναν τις υπερκοστολογημένες συμβάσεις δημοσίων έργων ούτε τα σκάνδαλα τύπου Siemens. Μετά «έφταιγαν» οι δημόσιοι υπάλληλοι που έπρεπε να εκδιωχθούν, με συνέπεια σήμερα να μην έχουμε αρκετούς δασκάλους, νοσοκόμες και γιατρούς, και οι συνταξιούχοι επειδή δήθεν έπαιρναν πολλά. Όχι οι θρονιασμένοι μετακλητοί των υπουργείων που αυξάνονται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση.
Κατά τον Χατζηδάκη η συλλογική ενοχή και η τιμωρία μιας τάξης εργαζόμενων είναι προτιμότερη -και σαφώς πιο εύκολα εφαρμόσιμη- από την επιλογή να έχουν αξία οι αποδείξεις ή να γίνουν στοχευμένες ενέργειες προκειμένου να βρεθούν ποιοι φοροδιαφεύγουν.
