Η 27η επέτειος της δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ δεν βρίσκει την Κύπρο λεύτερη.....
Τη βρίσκει τουρκοκρατούμενη, 49 χρόνια μετά την εισβολή. Τη βρίσκει αφημένη στις θυσίες των δύο ηρώων που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά.
Τη βρίσκει, δυστυχώς, ανήμπορη να τιμήσει τον Τάσο και τον Σολωμό, ανίκανη να απαιτήσει ένα μνημείο της προκοπής για τους δύο λεβέντες του Παραλιμνίου.
Κι ακόμα και χωρίς επιβολή, κατά παράβαση των εντολών όσων ικετεύουν για κάποιο συμβιβασμό, τη βρίσκει φανερά απομακρυσμένη από τον αγώνα για την πεντασύλλαβη που κινητοποιεί ακόμα τη μνήμη του Τάσου και του Σολωμού.
Η 11η Αυγούστου προστατεύεται και θα προστατεύεται ως ιστορική ημερομηνία της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας. Διότι η πράξη του Τάσου Ισαάκ ήταν πράξη υπεράσπισης ολόκληρης της ανθρωπότητας και το άλμα του, άλμα χιλιάδων χρόνων.
Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού δεν θα ξεχάσει τον Τάσο, που έπεσε μες στη φωτιά την ώρα που πολλοί χειροκροτούσαν.
Δεν θα ξεχάσει την αβουλία της κυπριακής πολιτείας για τα εντάλματα εις βάρος των δολοφόνων του Τάσου και του Σολωμού, μέχρι να αναπαυθούν οι ψυχές τους και να επικρατήσει η μνήμη ενάντια στη λήθη, η ζωή ενάντια στον θάνατο, η ελευθερία ενάντια στη σκλαβιά. Αθάνατος.
