Δειτε τι λενε και τι συνεβει...
Και...
Τα συμπερασματα δικα σας...
Ο σύντροφός μου κι εγώ διαλέξαμε το Ναύπλιο για να περάσουμε το τριήμερο των Χριστουγέννων. Το βράδυ της παραμονής, αποφασίσαμε να βγούμε για φαγητό στη γιορτινή ατμόσφαιρα της πόλης.
Ανάμεσα σε διάφορα μαγαζιά, διαλέξαμε τελικά το “Όμορφο Ταβερνάκι” στην παλιά πόλη, όπου καθίσαμε γύρω στις 22.30 σε ένα από τα μέσα τραπέζια.
Με το σύντροφό μου είμαστε γενικά αρκετά ανοικτοί και δε μας πειράζει να φαίνεται ότι είμαστε ζευγάρι δημόσια. Έτσι ήμασταν και στο μαγαζί αυτό, εκδηλωτικοί, μα όχι πιο εκδηλωτικοί από ένα συνηθισμένο ετερόφυλο ζευγάρι.
Ξαφνικά, μετά από περίπου 15 λεπτά κι ενώ είχαμε ξεκινήσει να τρώμε τα ορεκτικά, ένας από τους σερβιτόρους, που όπως φάνηκε είναι μάλλον ένας από τους υπεύθυνους του μαγαζιού, έρχεται στο τραπέζι εκνευρισμένος. Ανασηκώνει και κραδαίνει μια από τις καρέκλες του τραπεζιού μας και μας λέει δυνατά και αυστηρά:
Πρέπει να φύγετε, τώρα. Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε σπίτι σας, αλλά όχι εδώ. Κάντε ό,τι κριτική θέλετε online, δε με νοιάζει. Φύγετε τώρα από εδώ.
Σαστισμένοι, μετά από δευτερόλεπτα του απαντάμε, ευγενικά αλλά σταθερά:
Ξέρετε, αυτό είναι διάκριση και πιστεύουμε πως είναι παράνομο.
Ο ίδιος απαντά πιο δυνατά και πιο εκνευρισμένα, κάνοντας έντονες κινήσεις στο χώρο:
Δε με νοιάζει τι είναι. Υπάρχουν παιδιά και ηλικιωμένοι εδώ και δε μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Φύγετε Τώρα.
Τα γύρω τραπέζια βρίσκονται αρκετά κοντά, και φαίνεται να επικρατεί για μερικές στιγμές ησυχία απ’ όλους.
Εμείς αμέσως Φύγαμε, σοκαρισμένοι, είχαμε όμως ο ένας τον άλλο. Βρήκαμε ένα άλλο ταβερνάκι, καθίσαμε. Το διακωμωδήσαμε, αλλά παραδεχτήκαμε πως καλύτερα μάλλον να είμαστε λιγότερο εκδηλωτικοί δημόσια εκεί.
Γιατί σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας σήμερα, παρά τον τουρισμό και τα γιορτινά φώτα, ένα ομόφυλο ζευγάρι μπορεί να διωχθεί ξαφνικά από ένα μαγαζί, για ένα χάδι που ξενίζει και απειλεί, χωρίς να αντιδράσει κανένα/καμιά.
Ο φόβος μαθαίνεται βιωματικά, σε ένα Ταβερνάκι Όμορφο όσο τόσα άλλα!»
