Δέν ξέρω ἐάν ἐδῶ πού φτάσαμε ὑπάρχει ἐλπίδα καί ἔξοδος ἀπό τή δύσκολη ὥρα πού περνᾶμε. Ἐάν ὑπάρχει ὅμως ἕνα ἐνδεχόμενο ἐλπίδας, αὐτό μόνο ἀπό τό λαό μπορεῖ νά προέλθει, ἐάν μπορέσει νά συνετισθεῖ, ἐάν μπορέσει νά μετανοήσει, ἐάν μπορέσει νά ἀναλάβει τίς εὐθῦνες του.
Οἱ ἐξουσίες στάθηκαν ἀδύνατες, γιατί ὑπῆρξαν λίγες σέ ποιότητα. Οἱ κατά καιρούς ἐξουσίες πού κυβέρνησαν αὐτό τόν τόπο, στάθηκαν ἀνίκανες καί ἕνα καθαρό μάτι διαβλέπει ὅτι δέν ἔχουν πλέον τήν δυνατότητα νά βοηθήσουν τήν Πατρίδα. Ἐάν μποροῦσαν θά τό εἶχαν κάνει.
Ὄχι δέ μόνον δέν ἔκαναν καλό, ἀλλά ἔκαναν κακό, γιά τήν ἀκρίβεια κακούργησαν ἐναντίον τῆς Πατρίδας καί τοῦ λαοῦ. Τό κακούργημα δέν εἶναι μόνο ὅτι τόν κατάστρεψαν οἰκονομικά, ἀλλά τόν διέφθειραν ψυχικά. Προκειμένου νά μποροῦν νά ἀπολαμβάνουν τήν ἐξουσία τους καί τά λάφυρά της, διέφθειραν τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ λαοῦ καί μάλιστα μέ τέτοιο τρόπο πού καταντᾶ δαιμονικός.
Ἐκμεταλλεύθηκαν τά ἀνθρώπινα πάθη μέ στόχο νά ἐκμαυλίσουν συνειδητά τόν λαό. Μέ ὑποταγμένα στήν ἐξουσία τά τηλεοπτικά κανάλια διαμόρφωσαν τίς εἰδήσεις διά νά διαφθείρουν τόν λαό καί νά κλονίσουν συνειδήσεις ὥστε κάποτε νά μποροῦν νά τοῦ πετάξουν στά μοῦτρα τό «μαζί τά φάγαμε».
Ὁ λαός διαβρωμένος ἔγινε αἰχμάλωτος τοῦ δικοῦ του ὁράματος, αὐτοῦ πού τοῦ καλλιέργησαν καί τώρα κάποιοι ἔχουν τήν ἐλπίδα ὅτι θά ξανάρθουν ἐκεῖνες οἱ «καλές ἡμέρες» τῆς καλοπέρασης καί κανείς ἀπό τούς πολιτικούς δέν ἔχει τό θάρρος νά τούς πεῖ ὅτι αὐτές δέν θά ξανάρθουν, γιατί ἦταν μέρες ἀνομίας, καί δέν πρέπει νά ξανάρθουν.
Ἡ κατάρρευση τῆς Πατρίδας μας ἦταν σχεδιασμένη μέ βασικούς συνεργάτες τούς πολιτικούς πού ἀφιονισμένοι μέ τό ἀφιόνι τῆς ἐξουσίας στάθηκαν ἀνίκανοι νά ἀντιδράσουν. Τό σκάνδαλο τοῦ Χρηματιστηρίου δέν ἦταν μιά καλοστημένη παγίδα μέ τόν τότε Πρωθυπουργό νά σπρώχνει τό λαό νά παίρνει δάνεια γιά νά ἀγοράζει μετοχές; Ποιός λογοδότησε γι’αὐτό;
Ὁ καταναλωτισμός ἔγινε ὅραμα ζωῆς. Μέ κάθε τρόπο οἱ Ἕλληνες ὠθοῦντο πρός τήν κατεύθυνση αὐτή. Δάνειο γιά διακοπές, δάνειο γιά Χριστούγεννα σέ ἐξωτικούς προορισμούς, δάνεια, δάνεια, δάνεια. Οἱ ἐξουσίες δέν γνώριζαν ποῦ πήγαινε αὐτή ἡ ἱστορία; Ἄν γνώριζαν ἔχουν τήν πρώτη εὐθύνη καί πρέπει νά ἀναζητηθεῖ. Ἐάν δέν γνώριζαν ἦταν ἔνοχοι γιά λόγους βλακείας. Ἤξεραν ὅμως τά πάντα.
Παράλληλα μέ τόν εὐδαιμονισμό, ἕνα πνεῦμα λοιδωρίας ἀπέναντι σέ ὅ,τι πνευματικό, ὅ,τι παραδοσιακό καί ταυτόχρονα ἕνα τσουνάμι ἐπιθέσεων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Συνασπισμένα κανάλια, ὑπηρέτες ξένων πρῶτα συμφερόντων καί τῆς ἑλληνικῆς ἐξουσίας μετά, προσπαθοῦσαν νά γκρεμίσουν τή σχέση τῶν νεοελλήνων μέ τήν πηγή τῆς δυνάμεως.
Ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον θέμα πρός μελέτη θά ἦταν ἡ στάση τῶν ΜΜΕ ἀπέναντι στόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ὀφειλόταν σέ καθαρό δημοσιογραφικό ἐνδιαφέρον ἤ ἐκτελοῦσαν διατεταγμένη ὑπηρεσία μέ διατάκτες ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος;
Μόνον ἠλίθιοι δέν καταλάβαιναν τότε ὅτι ἑτοιμαζόταν ἡ μεγάλη ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ λαοῦ. Μόνον ἠλίθιοι δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν ὅτι στόχος δέν ἦταν ὁ Θεός, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος. Δέν καταλάβαιναν ὅτι προσπαθοῦσαν νά καταστρέψουν τό καταφύγιο τῶν ἀνθρώπων γιά νά τούς ἐξουδενώσουν.
Μιλοῦσαν γιά τήν «μεγάλη Ἐκκλησιαστική περιουσία» πού αὐτοί καί τό συνἀφι τους τήν εἶχαν ληστέψει. Ἡ Ἐκκλησία εἶχε παραχωρήσει τό 96% τῆς περιουσίας της πρός χάριν τοῦ λαοῦ. Προκάλεσα ἀρκετές φορές τούς δημοσιογράφους, ὅτι μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἔρευνα θά ἦταν νά ἐρευνήσουν ἄν αὐτή ἡ ἐκκλησιαστική περιουσία πού δόθηκε κατά καιρούς γιά χάρη τοῦ λαοῦ πῆγε πραγματικά στό λαό ἤ πῆγε στίς τσέπες τῶν ἀδίστακτων. Ἀλλά κανείς δέν τόλμησε.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο γιά τό κομμάτι τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί τήν τύχη του πού ἀφοροῦσε τήν πρώτη Μητρόπολη του, Θηβῶν καί Λεβαδείας. Ἀντιμετωπίσθηκε ἀπό ὅλους διά τῆς σιγῆς. Ἡ ὑπόθεση κάνει «τζίζ».
Αὐτό πού στόχευσε ἡ ἐξουσία τό πέτυχε, ἀλλά αὐτό εἶναι καί τό μεγάλο ἔγκλημά της. Νά διαφθείρει τό λαό γιά νά τόν ἀναγκάσει σέ σιωπή καί σέ ὑποταγή.
Καί κατάφερε ἐπίσης ἔν τινι μέτρῳ νά συκοφαντήσει τήν Ἐκκλησία γιά νά τήν τρομάξει, γιά νά στρέψει τόν λαό ἐναντίον της, σάν τόν Νέρωνα πού ἔκαψε τήν Ρώμη καί μετά κατηγόρησε τούς χριστιανούς σάν ὑπαίτιους. Ὅταν κάποια στιγμή ὁ λαός θά καταλάβει, παρόλο πού προσπαθοῦν νά τόν ἀποπροσανατολίσουν, τότε θά δεῖ τό μεγάλο καί σκληρό παιχνίδι πού ἔπαιξαν εἰς βάρος του.
Ἡ εὐθύνη τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας γιά τήν καθυστέρηση σ’αὐτό τόν τόπο σέ νευραλγικούς τομεῖς τῆς δημόσιας ζωῆς εἶναι καί μεγάλη καί ἐγκληματική.
Ἡ κατάσταση καί τό κατάντημα τῆς δημόσιας ὑγείας, τῆς δημόσιας Παιδείας, τῆς διεφθαρμένης διοίκησης καί τόσοι ἄλλοι τομεῖς, ὀφείλουν τήν ὑπανάπτυξη τους στούς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας.
Αὐτούς δέν τούς ἔνοιαξε ἡ Πατρίδα τούς ἔνοιαζε μόνο ἡ ἐξουσία. Δέν τούς ἔνοιαζε οὔτε κἄν τό κόμμα τους, πού γι’αὐτούς ἦταν μέσο προσωπικοῦ πλουτισμοῦ καί μέσο διατήρησης τῆς ἐξουσίας. Πόσοι καί πόσο κατάλαβαν αὐτό τόν τόπο, τήν ἱστορία του καί τήν παράδοσή του;
Εὔκολοι σέ δεκάρικους λόγους, θεώρησαν ὡς πολιτική τοποθέτηση καί πολιτικό διάλογο τά διάφορα σλόγκαν μέ τά ὁποῖα νόμιζαν ὅτι ἀσκοῦν πολιτική. Τό πρῶτο μνημόνιο εἶχε 234 σελίδες.
Τό ὑπέγραψαν ὅλοι, χωρίς κανείς νά τό διαβάσει. Τό ὑπέγραψαν μέσα σέ τρεῖς ὧρες, χωρίς νά ξέρουν τί ὑπογράφουν. Ὑψηλόβαθμα στελέχη ἐπισκέπτονται ξένους ὀργανισμούς γιά νά ὑπερασπίσουν ὑποτίθεται τά συμφέροντα τῆς Πατρίδας καί οἱ συνομιλητές τους δέν μποροῦν νά καταλάβουν γιατί ἀκριβῶς πῆγαν καί τί ἀκριβῶς ἤθελαν.
Αὐτό εἶναι τό ἐπἰπεδο τους, τῶν περισσοτέρων τουλάχιστον. Γιατί ἄν αὐτοί πού πηγαίνουν ἔχουν «τέτοιες» ἱκανότητες, μπορεῖτε νά καταλάβετε πόσες ἔχουν αὐτοί πού τούς στέλνουν.
Ἡ ἀνικανότητα, ἀλλά καί ἡ ἰδιοτέλεια τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας φαίνεται στήν ἀνικανότητα ἤ τήν ἄρνηση τους νά συναινέσουν σέ ἕνα κοινό τόπο, σέ μιά κοινή συνισταμένη, γιά σοβαρά προβλήματα πού ἀπασχολοῦν τούς ἀνθρώπους. Ἔτσι ἄν μιά Κυβέρνηση πάρει μιά νομοθετική πρωτοβουλία π.χ. γιά τήν Παιδεία, ἡ ἀντιπολίτευση θά ἀντιδράσει καί θά καταψηφίσει.
Θά ξεσηκώσει ὀργανωμένες ὁμάδες γιά νά ματαιώσει τά πάντα. Ἐάν ἡ ἀντιπολίτευση αὐτή γίνει αὕριο Κυβέρνηση καί πάρει γιά τό ἴδιο θέμα τήν ἴδια ἀκριβῶς ἤ περίπου πρωτοβουλία, ἡ νέα ἀντιπολίτευση θά καταψηφίσει αὐτό πού ὡς Κυβέρνηση θέλησε νά ψηφίσει. Γιατί νά τό κάνει ὁ ἅλλος καί νά μήν τό κάνουμε ἐμεῖς; Δέν μπόρεσαν ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων νά κάνουν κάτι μαζί. Αὐτό τό ὀνομάζουν πολιτική.
Ἀλλά αὐτή ἡ συμπεριφορά πού εἶναι σχεδόν πάντα ἡ ἴδια στίς ἐναλλασσόμενες ἐξουσίες δείχνει τήν ἀληθινή ποιότητά τους καί τό ποιοί εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τό κατάντημα τῆς Πατρίδος.
Ἦταν Νομάρχης. Γνώρισε τήν τοπική αὐτοδιοίκηση καί τίς ἀνάγκες της. Γίνεται βουλευτής. Ὡς βουλευτής μέ τό κόμμα του νομοθετεῖ σωστά μέτρα γιά τήν τοπική αὐτοδιοίκηση. Ἔλα ὅμως πού στίς ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη τοπικῶν ἀρχόντων ἡ ἀντιπολίτευση ἐκλέγει πολλούς νέους δημοτικούς καί Νομαρχιακούς ἄρχοντας.
Καί πηγαίνει στήν Βουλή μέ τήν ἐντολή ἀπό τό κόμμα του πού κυβερνᾶ νά εἰσηγηθεῖ τό κουτσούρεμα τῶν ἁρμοδιοτήτων γιά νά μήν ὠφεληθοῦν οἱ ἀντίπαλοι. Αὐτοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα, γι’αὐτό καί τήν ἄφησαν ὑποανάπτυκτη, γι’αὐτό καλλιέρησαν τήν διαφθορά, τήν ἄντληση μίζας, γι’αὐτό τήν ἔφεραν σέ αὐτό τό σημεῖο. Ποιός ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας ἔνοιωσε στό πετσί του τήν οἰκονομική κρίση;
Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους δέν δείχνει κάτι τέτοιο. Καί ἡ σημερινή ἐξουσία δέν κάνει τίποτα ἄλλο παρά νά θερίζει τούς καρπούς πού ἔσπειρε. Μέ τήν ἀνευθυνότητα τῆς ἀντιπολίτευσης ἔσπειρε ἀνέμους καί τώρα θερίζει θύελλες.
Καί προσπαθεῖ νά ἀποπρασανατολίσει γιά μιά ἀκόμη φορά τήν κοινωνία πού ζεῖ σέ ἔκτακτες ἀνάγκες, ψηφίζοντας νόμους καί νομοσχέδια γιά νά διατηρήσει τά κουρέλια τῆς προοδευτικότητας καί ἀντί νά ζητᾶ συγγνώμη γιά τό κατάντημα τῶν ἀνθρώπων, ζητᾶ συγγνώμη γιά τά νομοσχέδια τῆς ντροπῆς πού ἄργησε τάχα νά ψηφίσει.
Ἕνα ἄλλο κλασικό παράδειγμα τῆς ἀνίκανης ἐξουσίας εἶναι αὐτό πού ζοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες μέ τούς ἀγρότες. Σχεδόν κάθε χρόνο ἔχουμε καταλήψεις δρόμων. Πρίν ἡ σημερινή ἐξουσία γίνει κυβέρνηση ἔτρεχε στά μπλόκα γιά νά στηρίξει τά αἰτήματα τῶν ἀγροτῶν. Τότε εἶχαν δίκαιο καί μόνο ἐφέτος ἔχουν ἄδικο; Κάποιοι λένε ὅτι ἔχουν μέν δίκαιο, ἀλλά οἱ συνθῆκες εἶναι δύσκολες.
Πρίν δύο χρόνια δέν ἦταν καί μόνον τώρα ἔγιναν; Ἔχουν δίκαιο οἱ ἀγρότες;Ἐάν ναί νά τό παραδεχθοῦν ὅλοι. Ἐάν ἔχουν ἄδικο ἤ εἶναι ὑπερβολικοί νά τούς τό ποῦν ΟΛΟΙ, διαφορετικά εἶναι ἀνεύθυνοι.
Ἔπειτα ἀπό τόσες ἡμέρες πού ἡ χώρα παρουσιάζει παράλυση, ἡ ἐξουσία καί τώρα καί στό παρελθόν κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Γιατί ἔπρεπε νά ρεζιλεύεται ἔτσι ἡ Πατρίδα μας;Δέν μποροῦσαν ἀπό τήν ἀρχή νά διαλεχθοῦν μέ εὐθύνη, νά τοποθετηθοῦν ὅλοι καί νά ἀποφύγουμε κάθε λίγι καί λιγάκι αὐτό τό μπάχαλο; Αὐτό λέγεται ὑπεύθυνη διακυβέρνηση τῆς χώρας ἀπό ὅλες τίς ἐξουσίες πού πέρασαν;
Ἡ ἐξουσία κατέστρεψε αὐτό τόν τόπο, τόν λεηλάτησε γιά πάρτη της, τόν διέφθειρε ἐκμεταλλευόμενη τά πάθη τῶν ἀνθρώπων, τόν δίχασε καί ἔστρεψε τόν ἕνα μετά τόν ἄλλο, ἔστρεψε τήν μία ὁμάδα ἐναντίον τῆς ἄλλης. Σήμερα ἡ ὑπενθύμιση τῶν μπλέ, πράσινων καί κόκκινων καφενείων τοῦ παρελθόντος μόνο ντροπή μπορεῖ νά προκαλέσει σέ κάθε νοήμονα ἄνθρωπο.
Ὄργανο στά χέρια ξένων προσπάθησε νά καταστρέψει τήν γλῶσσα, τήν ἱστορία, τήν πίστη στόν Θεό, μέ στόχο τήν ἐξουδένωση καί τήν πλήρη ὑποταγή τοῦ λαοῦ, αἰχμάλωτου ἀπατηλῶν ὀνείρων καί ψεύτικων ὑποσχέσεων. Καμιά ἐξουσία δέν εἶπε ποτέ τήν ἀλήθεια στόν λαό.Τήν λύση πού ὑπῆρχε δέν τήν εἶπε κανείς στόν λαό γιατί δέν συνέφερε τίς ἐξουσίες.
Ἡ λύση δέν θά ἔλθει ἀπό καμμία ἀπό τίς συνηθισμένες ἐξουσίες. Ἡ λύση θά προέλθει ἀπό τόν λαό, ὅταν πρῶτα συνειδητοποιήσει τίς δικές του τεράστιες εὐθύνες, ὅταν καταλάβει ὅτι ἔχει καί ἐκεῖνος εὐθύνη γιά τό σημερινό κατάντημα του.
Ὅταν καταλάβει ὅτι καμμία λύση δέν θά εἶναι ἀνώδυνη πλέον. Ὅταν ἀποφασίσει νά λειτουργήσει ἑνωτικά καί ὄχι διασπαστικά. Ὅταν ἀποφασίσει νά γονατίσει ὁλόκληρος, γιά νά γίνει ὁ καθένας ἀλληλέγγυος μέ τόν ἄλλο. Τέλος ὅταν ἀποφασίσει ἐθελούσια καί ὄχι ἀναγκαστικά νά δυσκολευτεῖ, γιά νά σηκωθεῖ καί πάλι ὁλόκληρος.
πηγη
