Εκβιάζουν και πάλι οι Τούρκοι ΗΠΑ και Ρωσία, με το σχέδιο τους, που αφορά την μετακίνηση των χιλιάδων Σύρων προσφύγων από την χώρα τους, θέτοντας νέα προσκόμματα για την λήξη της τουρκικής εισβολής στο συριακό έδαφος και της απόσυρση τους.
Έτσι έχουμε ένα εκρηκτικό σκηνικό, ενώ το τι ακριβώς λαμβάνει χώρα στην περιοχή μας το αναφέρει σε άρθρο του ο ισραηλινός τύπος.
«Δεν θα παραιτηθούμε πριν ο τελευταίος τρομοκράτης εγκαταλείψει την περιοχή. Αυτή είναι μια διάσταση του ζητήματος. Δεύτερον, δεν θα εγκαταλείψουμε πριν από την αποχώρηση άλλων χωρών. Είμαστε υπέρ της ενότητας και της αλληλεγγύης της Συρίας. Δεν θέλουμε ποτέ να διαλύσει «, δήλωσε ο Ερντογάν σε ομάδα δημοσιογράφων στις 8 Νοεμβρίου όταν επέστρεψε από την Ουγγαρία όταν ρωτήθηκε εάν θα συνεχιστεί η τουρκική εισβολή στην Συρία.
«Αν και τα άλλα έθνη που αναπτύσσονται εκεί υπερασπίζονται την ακεραιότητα της Συρίας, «πρέπει να το αποδείξουν», δήλωσε ο Ερντογάν, τονίζοντας ότι άλλες χώρες δεν έχουν ούτε σύνορα με αυτή τη χώρα.
«Ούτε η Ρωσία, ούτε οι Η.Π.Α. ή το Ιράν», είπε. «Η Τουρκία θα διατηρήσει αυτή τη στάση απέναντι στην «εξουσία που δίνεται από τη Συμφωνία της Αστάνα, εκτός και αν οι τρομοκρατικές οργανώσεις εκκαθαριστούν», ανέφερε, αναφερόμενος σε μια συμφωνία ασφαλείας με τη Συρία την οποία η Άγκυρα βλέπει ως πηγή νομιμότητας για την εισβολή της Συρίας, ο Τούρκος πρόεδρος.
Το παιχνίδι των Τούρκων και η πραγματική κατάσταση στην Συρία σύμφωνα με Ισραηλινούς.
Η επαρχία Idlib φιλοξενεί περίπου 3 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων χιλιάδων εκτοπισμένων από όλη τη Συρία, πέραν των 50.000 Σύρων τζιχαντιστών ανταρτών που έφτασαν μετά την κατάπαυση του πυρός. Η πόλη λειτουργεί ως κράτος εν κράτει μέσα στην Συρία.
Οι περισσότερες περιοχές της Συρίας βρίσκονται πλέον υπό τον έλεγχο της κεντρικής συριακής κυβέρνησης, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές απελευθερωμένες περιοχές που ελέγχονται από ομάδες της αντιπολίτευσης και τις αντιπολιτευόμενες πολιτοφυλακές, αναφέρει η ισραηλινή εφημερίδα haaretz.com.
Αυτές διοικούνται από την «προσωρινή κυβέρνηση της Συρίας» που ιδρύθηκε το 2013. Είναι μια κανονική κυβέρνηση από κάθε άποψη. Έχει πρωθυπουργό, τον Abdurrahman Mustafa, και έναν μεγάλο αριθμό υπουργών, με τομείς στην άμυνα, την εκπαίδευση, το εμπόριο, τη δικαιοσύνη και πολλά άλλα, ενώ οι εκπρόσωποί της συμμετέχουν στις συζητήσεις για την αναζήτηση πολιτικής λύσης με εκπροσώπους της συριακής κυβέρνησης.
Ξεχωριστά από την προσωρινή κυβέρνηση, το 2017 ιδρύθηκε η «κυβέρνηση σωτηρίας» της Συρίας στην επαρχία Idlib, με επικεφαλής τον Mohammed al-Sheikh, ο οποίος διαχειρίζεται την επαρχία ανεξάρτητα, και βρίσκεται σε συνεχή μάχη για τον έλεγχο της προσωρινής κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση σωτηρίας διοικείται από τους τζιχαντιστές της περιβόητης οργάνωσης Tahrir al-Sham και την οργάνωση απελευθέρωσης του Λεβάντε. Τόσο η προσωρινή κυβέρνηση όσο και η κυβέρνηση σωτηρίας λειτουργούν σαν να είναι πράγματι αληθινές κυβερνήσεις.
Η κυβέρνηση της Σωτηρίας έχει 14 υπουργούς και ασκεί πολιτική ενώ ελέγχει και τα θέματα ασφαλείας της επαρχίας Idlib, συμπεριλαμβανομένων των δικαστηρίων και του εκπαιδευτικού συστήματος.
Προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της, ανέλαβε τον έλεγχο ορισμένων σημείων διέλευσης των συνόρων μεταξύ της Idlib και της Τουρκίας, επωφελούμενη σε μεγάλο βαθμό από τα εμπόδια μετακίνησης μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.
Η κυβέρνηση αυτή συλλέγει επίσης φόρους από τους πολίτες και έχει το μονοπώλιο στην προμήθεια καυσίμων στην επαρχία μέσω της θυγατρικής της εταιρείας Wattad.
Ο διπλός έλεγχος των «απελευθερωμένων περιοχών» που δεν υπόκεινται στον έλεγχο του κεντρικού συριακού καθεστώτος δημιουργεί αναπόφευκτα διοικητικές συγκρούσεις που απορρέουν από την προσπάθεια της προσωρινής κυβέρνησης, να ελέγξει όλες τις απελευθερωμένες περιοχές και να παρουσιαστεί ως ο μοναδικός εκπρόσωπος όλων των αντιπολιτευόμενων κινημάτων.
Η κυβέρνηση σωτηρίας του Idlib απαιτεί να γίνει η Συρία ένα θεοκρατικό κράτος με εφαρμογή των νόμων του Ισλάμ, ενώ η προσωρινή κυβέρνηση επιδιώκει να καθιερώσει ένα φιλελεύθερο, δημοκρατικό συριακό καθεστώς, που θα εκπροσωπεί τα μέλη όλων των θρησκειών και εθνοτικών ομάδων, και για να το πράξει αυτό, είναι διατεθειμένη να συμμετάσχει στην επιτροπή συντάγματος παράλληλα με εκπροσώπους του συριακού καθεστώτος.
Κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θα μπορούσαν να θεωρηθούν αυτές οι δύο «κυβερνήσεις» ως εκπρόσωποι ανταγωνιστικών ιδεολογικών ομάδων που προσπαθούν να υλοποιήσουν τις προσδοκίες τους. Ωστόσο, αυτές οι «κυβερνήσεις» διαφέρουν όχι μόνο στις ιδεολογίες αλλά και τις αρχές τους.
Η ουσία της διαμάχης μεταξύ τους είναι πολιτική και οικονομική. Το ενδιαφέρον είναι ότι και τα δύο αυτά όργανα υποστηρίζουν την Τουρκία.
Η προσωρινή κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου άμυνας, έχει την έδρα της στην Τουρκία, από όπου διαχειρίζεται τις υποθέσεις των «απελευθερωμένων εδαφών» εντός της Συρίας.
Παράλληλα, ο αντίπαλός της, η κυβέρνηση Σωτηρίας, απολαμβάνει της ελεύθερης κυκλοφορίας προς και από την Τουρκία, και φαίνεται ότι ορισμένες από τις πολιτοφυλακές που απαρτίζουν την κυβέρνηση αυτή λαμβάνουν οικονομική βοήθεια από την Άγκυρα και το Κατάρ.
Από την αντίθετη πλευρά, η Συρία και η Ρωσία θεωρούν αυτή την κυβέρνηση ως μη αντιπροσωπευτική αρχή, αλλά ως τρομοκράτες.
Η Τουρκία τώρα, ι σε συμφωνία με τη Ρωσία, έχει δεσμευτεί να απομακρύνει τα βαρέα όπλα από τα χέρια των ανταρτών που ζουν στο Idlib, ενώ ουσιαστικά διατηρεί πραγματικές σχέσεις με την κυβέρνηση του Idlib, η οποία εξασφαλίζει στην Τουρκία ένα σημαντικό επίπεδο επιρροής στη χώρα και ένα μέσο με το οποίο ελπίζει να διαμορφώσει μια πολιτική λύση στη Συρία του μέλλοντος.
Εκτός από την κυβέρνηση του Idlib, η Τουρκία έχει επίσης μια άλλη σημαντική πηγή υποστήριξης στη Συρία, που είναι ο λεγόμενος Συριακός Εθνικός Στρατός, ο οποίος είναι μια “κοινοπραξία” πολιτοφυλακών.
Αποτελείται κυρίως από αποταγμένους και λιποτάκτες του συριακού στρατού. Ο Εθνικός Στρατός, δέχεται μια γενναιόδωρη χρηματοδότηση από την Τουρκία, και εξαρτάται τόσο από την Άγκυρα όσο και από την προσωρινή κυβέρνηση, ενώ διοικείται από τον υπουργό άμυνας της κυβέρνησης αυτής, τον στρατηγό Σαλίμ Ίντρις.
Σε μια συνέντευξη με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu τον Οκτώβριο, ο Idris συνέκρινε τις κουρδικές δυνάμεις με το ισλαμικό κράτος και τις χαρακτήρισε τρομοκρατική οργάνωση που πρέπει να εξαλειφθεί.
Ο Idris, 62 ετών, μιλά πέντε γλώσσες και έχει διδακτορικό δίπλωμα στα ραντάρ. Ήταν πρώην στρατηγός στο στρατό του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Ασαντ, από τον οποίο αποτάχτηκε το 2012.
Ο ίδιος σε συνέντευξη ανέφερε ότι «τα συμφέροντά μας αλληλεπικαλύπτονται με εκείνα των Τούρκων αδελφών μας».
Επιπλέον, ο ίδιος θεωρεί τη Ρωσία ως εχθρικό κράτος που λειτουργεί σε ίδιος μήκος κύματος με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ προκειμένου να διατηρηθεί το δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ στη Συρία.
«Ο Πούτιν, θεωρεί τον εαυτό του ότι ελέγχει αυτό το θέμα, αλλά δεν γνωρίζει ότι ξέρουμε ότι είναι απεσταλμένος μιας συμμαχίας κρατών που λαμβάνουν εντολές από τον Νετανιάχου.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θέλει να αφήσει τον Μπασάρ Αλ Ασάντ στο θρόνο του επειδή ήταν μαζί του και ο πατέρας του, ως φύλακες των συνόρων του Ισραήλ. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην ανάγνωση της διπλωματικής κίνησης της Ρωσίας, η οποία εντάσσεται στο σχέδιο διαμόρφωσης του νέου συντάγματος”, δηλώνει ο ίδιος.
Ο Idris και ο εθνικός στρατός προφανώς καταλαβαίνουν ότι το διπλωματικό παιχνίδι στη Συρία παίζεται πάνω από τα κεφάλια τους και ότι είναι απλώς τα πιόνια σε αυτό το παιχνίδι. Ωστόσο, γνωρίζουν επίσης ότι η εξάρτησή τους από την Τουρκία δεν τους αφήνει άλλη εναλλακτική λύση, παρά να υπακούσουν στις εντολές που τους έχει εκδώσει η Τουρκία, η οποία από μόνη της είναι υποχρεωμένη να συντονίζει τις δραστηριότητές της με τη Ρωσία.
Στο έδαφος και κυρίως στη βόρεια Συρία, η απόφαση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Ν.Τραμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία δημιούργησε έναν περίεργο συνασπισμό, στον οποίο Τουρκία και Ρωσία διεξάγουν κοινές περιπολίες κατά μήκος των συνόρων, σε περιοχές όμως που έχουν καταληφθεί από την Τουρκία, ενώ οι αμερικανικές δυνάμεις συνεχίζουν να διεξάγουν κοινές περιπολίες με τις κουρδικές δυνάμεις, για να δυσαρεστήσουν πιο πολύ την Τουρκία.
Παράλληλα, ο συριακός στρατός αναπτύσσεται σε αρκετές κουρδικές περιοχές και έχει φθάσει στα προάστια της πόλης Qamishli, σηματοδοτώντας την πρόθεσή του να εμποδίσει τη συνέχιση της ανάληψης της παραμεθόριας περιοχής από την Τουρκία.
Ωστόσο, παρά τις τυχαίες ανταλλαγές πυρών ς μεταξύ τουρκικών και συριακών δυνάμεων, είναι αμφίβολο το εάν η Συρία προτίθεται να ξεκινήσει μια συνολική σύγκρουση με την Τουρκία, για να διώξει τις δυνάμεις της από τη συριακή επικράτεια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αφού η Τουρκία ολοκληρώσει την επιχείρηση της κατά μήκος των συνόρων για να “καθαρίσει” όπως δηλώνουν οι Τούρκοι, την περιοχή από την κουρδική στρατιωτική παρουσία, η Ρωσία θα απαιτήσει να αποσυρθεί ο τουρκικός στρατός από τη Συρία, προκειμένου να ολοκληρωθεί η εδραίωση του ελέγχου από τον Άσαντ σε ολόκληρη τη χώρα.
Ωστόσο, η κατάσταση στο έδαφος είναι επίσης πολύ διφορούμενη. Σύμφωνα με δηλώσεις του Ρώσου υπουργού εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, οι κουρδικές δυνάμεις έχουν ήδη απομακρυνθεί σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από τα σύνορα, όπως απαιτείται από τη συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία και η Ρωσία.
Η Τουρκία όμως αρνείται αυτήν την έκθεση και ισχυρίζεται ότι οι Κούρδοι δεν έχουν ακόμη ολοκληρώσει την απόσυρσή τους και δείχνει ότι σκοπεύει να παραμείνει στον τομέα, και να επεκτείνει τη στρατιωτική της δραστηριότητα, όσο οι Κούρδοι δεν αποσύρονται, μέχρι οι Σύροι πρόσφυγες να προωθηθούν από την Τουρκία στην περιβόητη ζώνη ασφαλείας που προτίθεται να εγκαταστήσει ο Ερντογάν εντός της Συρίας.
Έτσι, η Τουρκία επεκτείνει την παρουσία της και εάν πριν από την εισβολή, είχε καταστήσει σαφές ότι η στρατιωτική της ανάμειξη αποσκοπούσε στο να απομακρύνει την κουρδική απειλή για την ασφάλεια της, τώρα ορίζει μια άλλη προϋπόθεση που περιλαμβάνει την επιστροφή των προσφύγων από την Τουρκία στη Συρία.
Αυτό είναι ακριβώς αυτό που ανησυχεί Κούρδους και Αμερικανούς, που θεωρούν την τουρκική κίνηση ως ένα σχέδιο επιβολής δημογραφικών αλλαγών στη βόρεια Συρία, μετακινώντας εκατομμύρια Σύρων σε μια περιοχή που κατοικείται από Κούρδους και θεωρείται ιστορικά ως κουρδική επικράτεια.
Η Τουρκία δικαιολογεί αυτόν τον στόχο υποστηρίζοντας ότι έχει δαπανήσει περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια στους πρόσφυγες και δεν είναι πλέον σε θέση να τους χρηματοδοτεί.
Πρόκειται για ένα “βαρύ” αίτημα, ιδιαίτερα επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει δώσει ακόμη στην Τουρκία τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια που υποσχέθηκε, για να αποτρέψει την είσοδο προσφύγων στην Ευρώπη.
Αυτό θα μπορούσε να φέρει σε σύγκρουση τις ΗΠΑ και την Συρία με την Τουρκία και τότε πολλά θα μπορούσαν να γίνουν.
πηγη
