Νέα στοιχεία στην επιστημονική κοινότητα δείχνουν ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του COVID-19, των σχετικών εμβολίων του και της επανενεργοποίησης άλλων ιών που έχουν μολύνει προηγουμένως τον ξενιστή...
Πώς μπορούν να επανενεργοποιηθούν οι ιοί;
Στα πολλά χρόνια που πέρασα στον στρατό ως μικροβιολόγος, πάντα εντυπωσιαζόμουν με το πόσο εύκολα μπορούν να μεταδοθούν οι έξυπνοι ιοί.
Κατά τη διάρκεια ιογενών λοιμώξεων, οι ιοί πρέπει να αντιμετωπίσουν την άμυνα του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα έχει το πάνω χέρι και νικήσει τους ιούς, οι ιοί μπορεί να αναπτύξουν μηχανισμούς για να παραμείνουν αδρανείς και να αδρανοποιηθούν.
Ένας τέτοιος μηχανισμός είναι η εισαγωγή του ιικού DNA τους στα χρωμοσώματα των κυττάρων, παραμένοντας σε λανθάνουσα κατάσταση χωρίς ενεργό αντιγραφή. Άλλοι μηχανισμοί μπορεί να περιλαμβάνουν την προώθηση της επιγενετικής αποσιώπησης του ιικού γονιδιώματος, που σημαίνει ότι παραμένουν «σιωπηλοί» ως προς την δραστηριότητα τους, αλλά πάντα παρόντες και στην «αναμονή».
Στη συνέχεια, τα κύτταρα ξενιστές θα αναπαράγουν άλλα κύτταρα που θα εξακολουθούν να φέρουν την ιική γενετική πληροφορία. Στη συνέχεια, οι ιοί μπορεί να επανέλθουν έπειτα από χρόνια, ή και δεκαετίες αργότερα, ενεργοποιώντας εκ νέου την αναπαραγωγή του ιού όταν το ανοσοποιητικό σύστημα υποβαθμίζεται και αποδυναμώνεται. Αυτή η συνετή στρατηγική όπου οι ιοί μετατρέπονται σε λανθάνον εχθρό εντός του ξενιστή είναι μια αρκετά αποτελεσματική στρατηγική ενάντια στον εχθρό, είτε στον στρατό είτε στο ανθρώπινο σώμα.
Η επιστημονική κοινότητα είναι πολύ εξοικειωμένη με πέντε τύπους ιών που μπορούν να «αδρανοποιηθούν» και να επανενεργοποιηθούν υπό τις κατάλληλες συνθήκες:
Ο ιός του απλού έρπητα, που προκαλεί φουσκάλες στο στόμα και έρπητα των γεννητικών οργάνων. Είναι εξαιρετικά κοινό?
Ο ιός ανεμευλογιάς ζωστήρα (VZV), πιο γνωστός ως ανεμοβλογιά .
Ο ιός Epstein-Barr (EBV), ο οποίος προκαλεί μονοπυρήνωση ή «μονό», τη «ασθένεια του φιλιού», καθώς μπορεί να μεταδοθεί όταν οι άνθρωποι φιλιούνται μεταξύ τους.
Ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV), ο οποίος συνήθως προκαλεί μεγάλο πρόβλημα σε ανοσοκατεσταλμένους ανθρώπους.
Ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), που προκαλεί το AIDS. Αυτός ο ιός μπορεί να παραμείνει στο σώμα σας για περισσότερο από μια δεκαετία πριν ενεργοποιηθεί.
Ας πάρουμε το VZV, ή αλλιώς, την ανεμοβλογιά, ως παράδειγμα. Με τη συνήθη έννοια, όλοι παθαίνουν ανεμοβλογιά στη ζωή τους. Αυτό συμβαίνει συνήθως νωρίς και προκαλεί αρκετή φαγούρα στον ασθενή, αλλά δεν έχει πολλές άλλες σοβαρές επιπλοκές.
Αφού ο ασθενής ξεπεράσει αρχικά το VZV, ο ιός δεν υποχωρεί ποτέ στην πραγματικότητα. Έχει τη δυνατότητα να επανέλθει, ειδικά με την εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Μπορεί να επιτεθεί ξανά σε μια πιο σοβαρή μορφή που ονομάζεται έρπητας ζωστήρας. Ο έρπητας ζωστήρας είναι ένα πολύ επώδυνο εξάνθημα που αναπτύσσεται στη μία πλευρά του σώματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να προκαλέσει χρόνιο νευρικό πόνο ή άλλες σοβαρές επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της τύφλωσης.
Ο έρπητας ζωστήρας μπορεί επίσης να προκληθεί από την προχωρημένη ηλικία, το στρες, τις ασθένειες (χρόνιες ή οξείες), τον καρκίνο ή διάφορες άλλες πηγές. Μάλιστα, οι προαναφερθέντες παράγοντες συνήθως οδηγούν και στην επανενεργοποίηση άλλων ιών. Η χρόνια κόπωση μπορεί να οδηγήσει σε επανενεργοποίηση του EBV, ο έρπης μπορεί να «ξαναξυπνήσει» έπειτα από μια χειρουργική επέμβαση και ο HIV μπορεί να ενεργοποιηθεί από όγκους.
Μια δημοφιλής θεωρία πίσω από το γιατί οι ιοί μπορούν να επανενεργοποιηθούν είναι ότι, μετά την «ήττα» του αρχικού κύματος των ιών, το σώμα έχει έναν μεγάλο στόλο από «αφελή» CD-8-Τ κυττοτοξικά κύτταρα (κύτταρα του ανοσοποιητικού που απαλλάσσονται από παθογόνα που δεν αναγνωρίζουν) που χρησιμεύουν για να κρατούν υπό έλεγχο τον υπόλοιπο αριθμό ιών.
Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα υφίσταται μεγάλο στρες, όπως κατά τη διάρκεια οξείας λοίμωξης, κατά τη μάχη με τον καρκίνο ή μετά από μεταμόσχευση οργάνου (λόγω των χορηγούμενων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων), τα CD-8-Τ κύτταρα, μειώνονται σε αριθμό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Στη συνέχεια, ο ιός αρπάζει την ευκαιρία να πολλαπλασιαστεί όταν οι άμυνες είναι μειωμένες…
Μπορεί ο COVID-19 να επανενεργοποιήσει λανθάνοντες ιούς;
Αν και δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς επιτρέπει στους ιούς να γνωρίζουν ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι σε κίνδυνο άρα και εξασθενημένο, σήμερα έχουμε μια αυξανόμενη δεξαμενή επιστημονικών δεδομένων που συσχετίζει έντονα την επανενεργοποίηση προηγούμενων ιών και μια λοίμωξη από COVID-19 ή ακόμα και από τον εμβολιασμό.
Για παράδειγμα, στο περιοδικό Cell , οι επιστήμονες δημοσίευσαν μια μελέτη που παρακολούθησε περίπου 300 ασθενείς με COVID-19 και εξέτασε τον ορό του αίματός τους για ιικά θραύσματα, συμπεριλαμβανομένου του ιού Epstein-Barr (EBV), του κυτταρομεγαλοϊού (CMV), καθώς και του SARS- Ο ίδιος ο CoV-2.
Οι ερευνητές κατέγραψαν επίπεδα θραυσμάτων δύο έως τρεις εβδομάδες μετά την κλινική διάγνωση του COVID-19, δύο έως τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη της οξείας νόσου και δύο έως τρεις μήνες μετά τα αρχικά συμπτώματα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι παρόλο που τα επίπεδα ιικών θραυσμάτων άλλων ασθενειών δεν ήταν ποτέ υψηλότερα από αυτά του SARS-CoV-2, τα επίπεδα θραυσμάτων EBV εξακολουθούσαν να είναι αρκετά υψηλά.
Αυτό οφείλεται άραγε σε συνλοίμωξη COVID και EBV ή σε επανενεργοποίηση του λανθάνοντος EBV μετά από μόλυνση από COVID;
Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν βρει ότι τα μοτίβα διακύμανσης των επιπέδων IgG (ανοσοσφαιρίνη) κατά των ιών μπορεί να υποδείξουν εάν πρόκειται για συνλοίμωξη ή επανενεργοποίηση του λανθάνοντος EBV.
Στο διάγραμμα που απεικονίζεται εδώ, οι συμπαγείς γραμμές αντιπροσωπεύουν τα επίπεδα αντιγόνου για EBV κατά την οξεία μόλυνση και οι διακεκομμένες γραμμές είναι προβλεπόμενα επίπεδα αντιγόνου για επανενεργοποίηση του EBV που προκαλείται από τον SARS-CoV-2.
Έτσι, υπάρχουν δύο μεγάλες διαφορές: η μία είναι ότι τα επίπεδα αντισωμάτων IgG έναντι της ιικής καψιδικής πρωτεΐνης (VCA IgG), είναι χαμηλά κατά τη διάρκεια της αρχικής μίας έως δύο ημερών μόλυνσης, ενώ η VCA IgG, ξεκινά από υψηλό επίπεδο εάν πρόκειται για περίπτωση επανενεργοποίησης .
Η δεύτερη διαφορά είναι ότι το IgG έναντι του πυρηνικού αντιγόνου (πρωτεΐνη NA), αυξάνει αργά το επίπεδό του εάν σχετίζεται με οξεία λοίμωξη EBV εξαιτίας του COVID, αλλά το NA IgG, πηγαίνει από μεσαίο σε υψηλό επίπεδο εάν είναι επανενεργοποίηση του λανθάνοντος EBV.
Μακρά επανενεργοποίηση COVID και ιού
Ο COVID-19 μερικές φορές οδηγεί σε ένα διαβόητο σύνδρομο που ονομάζεται Long Covid, γνωστό και ως μετα-οξεία επακόλουθα του COVID-19 (PASC). Οι ασθενείς με Long Covid συχνά βιώνουν μια «αδιάκοπη κόπωση, αδιαθεσία μετά την άσκηση και μια ποικιλία γνωστικών δυσλειτουργιών» για παρατεταμένη χρονική περίοδο.
Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα βρίσκεται υπό τρομερό άγχος παλεύοντας με αυτά τα συμπτώματα, τα οποία ορισμένοι επιστήμονες υπέθεσαν ότι είναι ο προάγγελος της επανενεργοποίησης διάφορων ιών που βρίσκονται σε χειμερία νάρκη.
Σε μια συγχρονική μελέτη, 215 συμμετέχοντες αναλύθηκαν για βασικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον Long COVID.
Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά, υπό την έννοια ότι πολλές αποκρίσεις αντισωμάτων αυξήθηκαν, όχι μόνο εναντίον του κορωνοϊού, αλλά και άλλων ιών όπως ο EBV και ο VZV.
Χρησιμοποιώντας μια διαδικασία που ονομάζεται ταχεία δημιουργία εξωκυττάριου αντιγόνου (ή REAP), οι επιστήμονες μπόρεσαν να προσδιορίσουν έναν αυξημένο αριθμό REAP για πολλούς ιούς που ανήκουν στην οικογένεια των herpesviridae (ερπητοϊοί), υποδεικνύοντας ότι αυτοί οι ιοί επαναδραστηριοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης από COVID-19.
Αλλά τι γίνεται με τα εμβόλια COVID-19; Προκαλούν κάτι αντίστοιχο;
Μπορούν τα εμβόλια να επανενεργοποιήσουν και τους ιούς;
Τα εμβόλια COVID-19 προσομοιώνουν τη λοίμωξη COVID-19 με ειδικό τρόπο και αναγκάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιδράσει προσαρμοστικά σε αυτήν.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου που το ανοσοποιητικό σύστημα επεξεργάζεται το εμβόλιο, ανακατευθύνει αποτελεσματικά την προσοχή πολλών από τα αφελή κυττοτοξικά CD-8-Τ στις πρωτεΐνες ακίδας του COVID-19 και μπορεί να προσφέρει την δυνατότητα σε ορισμένους ιούς από προηγούμενες λοιμώξεις να ξαναβγούν στην επιφάνεια.
Ο ιός Epstein-Barr (EBV) είναι πανταχού παρών στον παγκόσμιο πληθυσμό και συνήθως δεν προκαλεί πολλά προβλήματα. Μόνο σε ασθενείς με σοβαρές ανοσοανεπάρκειες, όπως μετά από μεταμόσχευση οργάνου, ο EBV θα οδηγήσει σε σοβαρές ή και θανατηφόρες επιπλοκές.
Μια μελέτη εξέτασε ασθενείς με ιστορικό μεταμόσχευσης οργάνων και ανέλυσε τα επίπεδα των θραυσμάτων EBV πριν και μετά τη λήψη ενός πλήρους κύκλου εμβολιασμού κατά του COVID-19. Διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα EBV σε αυτή την κατηγορία ασθενών ήταν σημαντικά υψηλότερα μετά τον εμβολιασμό.
Μια άλλη μελέτη που σχετίζεται με τον EBV, ανέλυσε την επανενεργοποίησή του σε έναν νεαρό και υγιή άνδρα αφού του χορηγήθηκε τo εμβόλιο κατά του COVID-19. Αυτή ήταν η πρώτη περίπτωση επανενεργοποίησης του EBV σε έναν υγιή, ανοσοεπαρκή ενήλικα μετά τον εμβολιασμό για τον συγκεκριμένο ιό. Αυτές οι περιπτώσεις υποδηλώνουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του εμβολίου και της επανενεργοποίησης του αδρανούς ιού.
Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα, ο έρπης ζωστήρας (HZ) ήταν ένας άλλος ιός που συσχετίζεται με τον COVID-19 όσον αφορά την επανενεργοποίηση. Μια ινδική περιπτωσιολογική μελέτη ανέλυσε 10 περιπτώσεις έρπητα ζωστήρα αμέσως μετά το εμβόλιο για τον COVID-19, καθώς η έναρξη των συμπτωμάτων εμφανίστηκε εντός 21 ημερών μετά τον εμβολιασμό.
Στη μελέτη αυτή, το 80% των ασθενών δεν είχαν άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επανενεργοποίηση της ασθένειας. Δύο ασθενείς, που είχαν τον διαβήτη ως τον μόνο άλλο πιθανό παράγοντα επανενεργοποίησης, τον είχαν ήδη υπό έλεγχο πριν τον εμβολιασμό τους. Αυτή δεν είναι η μόνη αναφορά περιστατικού σε σχέση με τον έρπητα ζωστήρα.
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο The Lancet αποκαλύπτει ότι 16 και 27 περιπτώσεις έρπητα ζωστήρα ανακαλύφθηκαν μετά τη χορήγηση των εμβολίων CoronaVac (Sinopharm) και BNT162b2 (Pfizer/BioNTech) κατά την ανάλυση των αρχείων εμβολιασμού από το Υπουργείο Υγείας του Χονγκ Κονγκ.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο έρπητας ζωστήρας πιθανότατα θα εμφανιζόταν σε περίπου επτά ή οκτώ στο 1 εκατομμύριο δόσεις που χορηγήθηκαν. Μια πιο συστηματική αναφορά που συνόψισε 91 περιπτώσεις έρπητα μετά τον εμβολιασμό βρήκε ότι ο μέσος χρόνος έναρξης των συμπτωμάτων ήταν κάτι λιγότερο από έξι ημέρες, με την υπέρταση ως τη συχνότερη συννοσηρότητα και τις αυτοάνοσες καταστάσεις να είναι αρκετά διαδεδομένες μεταξύ των ασθενών.
Τα δεδομένα από την παγκόσμια βάση δεδομένων ασφάλειας του ΠΟΥ δείχνουν ότι υπάρχουν ήδη πάνω από 7000 αντίστοιχες περιπτώσεις παγκοσμίως, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο ζήτημα.
Μέχρι τον Μάιο του 2022, το Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Συμβάντων Εμβολίων των Ηνωμένων Πολιτειών (VAERS) έχει ήδη αναφέρει 4.577 περιπτώσεις σοβαρού έρπητα μετά τον εμβολιασμό και η Ρυθμιστική Υπηρεσία Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας (MRHA) της Μεγάλης Βρετανίας ανέφερε 2.527 περιπτώσεις HZ. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η HZ είναι πιθανώς υποαναφερόμενη μορφή παρενέργειας μετά από εμβολιασμό, καθώς στους περισσότερους δεν πηγαίνει καν εκεί το μυαλό τους.
Άλλοι ιοί, όπως ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV) και ο ερπητοϊός που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi (KSHV) που προκαλεί καρκίνο, έχουν προκαλέσει περιστατικά που τεκμηριώνουν την επανενεργοποίησή τους μετά τη χορήγηση φαρμάκων κατά του COVID-19. Οι επιστήμονες μελετούν ακόμη και το ενδεχόμενο αν ο ίδιος ο SARS-CoV-2 μπορεί να ενσωματωθεί στους ανθρώπους και να επανενεργοποιηθεί απρόβλεπτα στο μέλλον, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να πούμε κάτι τέτοιο με βεβαιότητα.
Το επίμαχο ζήτημα είναι πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του εμβολιασμού για όσους ιούς είναι πιθανό να «αναστηθούν από τους νεκρούς» ή «να ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη». Η συζήτηση για την εξαρτώμενη από τα αντισώματα ενίσχυσης (ADE), η οποία αυξάνεται συνεχώς έπειτα από την συνεχιζόμενη εξάρτηση από τα αναμνηστικά εμβόλια τα οποία προκαλούν πιο σοβαρή ασθένεια, εγείρει το ερώτημα εάν τα εμβόλια οδηγούν τελικά σε ευκολότερες λοιμώξεις, είτε κορωνοϊού είτε παλαιότερων ιών και ασθενειών.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μελέτες επικυρώνουν τη συσχέτιση μεταξύ της μόλυνσης ή του εμβολίου COVID-19 και της επανενεργοποίησης διαφόρων ιών από την περίοδο αδράνειας τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προορίζεται να υποδείξει την αιτιώδη συνάφεια.
Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει μια καλά βαθμονομημένη ισορροπία μεταξύ της χορήγησης εμβολίων σε μεμονωμένες ομάδες με διαφορετικούς παράγοντες κινδύνου.
Οι επίσημες οδηγίες είναι να εμβολιάζονται πρώτα οι ηλικιωμένοι προκειμένου να προστατεύονται από ισχυρές επιπτώσεις ως αποτέλεσμα μόλυνσης από τον COVID-19. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι θάνατοι από κορωνοϊό είναι από αυτήν την ηλικιακή ομάδα και οι ηλικιωμένοι υποφέρουν περισσότερο από αυτόν τον ιό.
Ωστόσο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι, εμπειρικά, αυτή η ηλικιακή ομάδα είναι ακριβώς η ομάδα υψηλού κινδύνου στην πιθανότητα επανενεργοποίησης και των άλλων ιών, όταν το ανοσοποιητικό τους σύστημα έχει να αντιμετωπίσει ένα επιπλέον βάρος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να διατηρείται μια λεπτή ισορροπία μεταξύ κινδύνων και οφελών όταν λειτουργεί υπό την παραδοχή και το πρόσχημα της πρόληψης και της προστασίας.
πηγη
