Το να μας αποκλείσουν σε μία πόλη για ένα χρόνο σαφώς και είναι extreme σενάριο, αλλά η παρακάτω μαρτυρία έχει να κάνει με τον σχετικά πρόσφατο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, κάτι ούτε παλιό ούτε μακρινό σε σχέση με μας...
«…Είμαι από την πόλη… Μεταξύ του 1992 και του 1995, ήταν σκέτη κόλαση. Για ένα χρόνο, έζησα και επέζησα σε μια πόλη 6000 κατοίκων χωρίς νερό, ηλεκτρικό, βενζίνη, ιατρική βοήθεια, αστυνομία ή πολιτοφυλακή, εταιρείες προμηθειών και οποιαδήποτε συνηθισμένη υπηρεσία ή κεντρική διοίκηση.
Σήμερα η οικογένεια μου είναι καλά προετοιμασμένη, κι εγώ καλά οπλισμένος. Έχω εμπειρία. Δεν έχει σημασία το τι θα συμβεί: Σεισμός, πόλεμος, τσουνάμι, εξωγήινοι, τρομοκράτες, οικονομική διάλυση, εξέγερση. Το σημαντικό είναι ότι κάτι θα συμβεί.
Τα παρακάτω είναι η εμπειρία μου:
Η πόλη μου αποκλείστηκε από στρατό για ένα χρόνο, και η ζωή σε αυτή έγινε σκ… Δεν είχαμε στρατό ή αστυνομία. Είχαμε μόνο ομάδες ενόπλων. Όσοι είχαν όπλα προστάτευαν τα σπίτια και τις οικογένειες τους. Όταν άρχισαν όλα, κάποιοι από μας ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι. Αλλά οι περισσότεροι από τους γείτονες μου είχαν φαγητό μόνο για λίγες μέρες. Μερικοί είχαν πιστόλια. Κάποιοι είχαν ΑΚ-47 ή λειόκανα.
Μετά από 1-2 μήνες, άρχισαν να δημιουργούνται συμμορίες, οι οποίες κατέστρεφαν τα πάντα. Τα νοσοκομεία, για παράδειγμα, μετατράπηκαν σε σφαγεία. Η αστυνομία ήταν απλά ανύπαρκτη. Περίπου το 80% του προσωπικού του νοσοκομείου έλλειπε.
Εγώ ήμουν τυχερός: Η οικογένεια μου εκείνη την εποχή ήταν αρκετά μεγάλη (ήμασταν 15 άνθρωποι σε ένα μεγάλο σπίτι με έξι πιστόλια και τρία ΑΚ-47) και επιβιώσαμε, οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον. Ερχόντουσαν κούτες βοήθειας αεροπορικώς κάθε 10 μέρες, αλλά δεν ήταν ποτέ αρκετές.Πολύ λίγοι είχαν κήπους. Σε 3 μήνες άρχισαν να εξαπλώνονται φήμες ότι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο.
Αφαιρέσαμε όλες τις πόρτες και τα κουφώματα από τα παράθυρα από εγκαταλειλημμένα σπίτια, καθώς και τα ξύλινα πατώματα και τα κάψαμε για να ζεσταθούμε. Πολλοί πέθαναν από ασθένειες, ιδιαίτερα εξαιτίας του νερού (2 άτομα από τη δική μου οικογένεια). Πίναμε κυρίως νερό της βροχής, τρώγαμε περιστέρια, ακόμα και αρουραίους.
Τα χρήματα έγιναν άχρηστα πολύ γρήγορα. Γυρίσαμε στις ανταλλαγές. Για μια κονσέρβα κρέατος μπορούσες να έχεις μια γυναίκα. Είναι δύσκολο να μιλάω γι” αυτό, αλλά είναι αλήθεια. Οι περισσότερες γυναίκες που πουλούσαν τον εαυτό τους ήταν απελπισμένες μητέρες.
Όπλα, πυρομαχικά, κεριά, αναπτήρες, αντιβιοτικά, βενζίνη, μπαταρίες και φαγητό. Πολεμούσαμε γι” αυτά σαν ζώα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όλα αλλάζουν. Οι άνθρωποι γίνονται τέρατα. Ήταν αηδιαστικό.
Η δύναμη ερχόταν με τους αριθμούς. Αν έμενες μόνος σου, ήταν θέμα χρόνου να σε κλέψουν και να σε σκοτώσουν, ακόμα κι αν ήσουν οπλισμένος. Αυτό λέει η εμπειρία μου. Δεν τα βγάζεις πέρα μόνος σου. Μην απομακρυνθείς από την οικογένεια σου. Προετοιμαστείτε μαζί και διαλέξτε αξιόπιστους φίλους.
Πώς να κινείστε με ασφάλεια στην πόλη
Η πόλη χωρίστηκε σε μικρές κοινωνίες, ανάλογα με τους δρόμους. Ο δικός μας δρόμος (15 με 20 σπίτια) είχε περιπόλους (5 ένοπλοι άνδρες ανά μία εβδομάδα) που μας προστάτευαν από εχθρούς και συμμορίες.
Οι ανταλλαγές γινόντουσαν στο δρόμο. Περίπου 5 χιλιόμετρα μακριά υπήρχε ο δρόμος ανταλλαγών, και όλα ήταν καλά οργανωμένα. Το να πας εκεί όμως ήταν επικίνδυνο εξαιτίας των ελεύθερων σκοπευτών. Υπήρχαν επίσης και ληστές που έστηναν ενέδρες. Πήγα στο δρόμο ανταλλαγών μόνο 2 φορές, όταν έψαχνα πραγματικά σπάνια πράγματα, κυρίως αντιβιοτικά.
Κανείς δεν χρησιμοποιούσε αυτοκίνητα στην πόλη. Οι δρόμοι ήταν κλειστοί από ερείπια και εγκαταλελημμένα αυτοκίνητα. Η βενζίνη ήταν εξαιρετικά ακριβή. Αν κάποιος έπρεπε να πάει κάπου, πήγαινε νύκτα.
Ποτέ μην ταξιδεύετε μόνοι ή με μεγάλα γκρουπ που δίνουν στόχο. Πάντα 2-3 άτομα μαζί. Οπλισμένοι όλοι, ταξιδεύετε γρήγορα, στις σκιές, προτιμώντας τους δρόμους με ερείπια από τους ανοιχτούς.
Οι συμμορίες αποτελούνταν από 10-15 άτομα, ενώ μερικές μπορούσαν να φτάσουν τα 50. Αλλά υπήρχαν και πολλοί κανονικοί άνθρωποι, σαν τον καθένα μας, που σκότωναν και έκλεβαν. Δεν υπήρχαν καλοί και κακοί. Οι περισσότεροι ήταν κάπου στη μέση και έτοιμοι για το χειρότερο.
Τι κάναμε για καυσόξυλα
Αν και η πόλη ήταν περικυκλωμένη από δάσος, δεν υπήρχαν πολλά δέντρα μέσα σ” αυτήν. Ήταν μια όμορφη πόλη. Εστιατόρια, κινηματογράφοι, σχολεία, ακόμα και αεροδρόμιο. Κάθε δέντρο στην πόλη και στο πάρκο της κόπηκε μέσα στους πρώτους 2 μήνες. Χωρίς ηλεκτρικό για μαγείρεμα και θέρμανση, καίγαμε ό,τι καιγόταν. Το ξύλο καίγεται γρήγορα.
Δεν είχαμε προάστια ή φάρμες, ο εχθρός ήταν στα προάστια και ήμασταν περικυκλωμένοι. Ακόμα και μέσα στην πόλη δε γνώριζες ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο σύμμαχος.
Ποιες γνώσεις μας χρειάστηκαν
Για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση, σκεφτείτε πως πρακτικά ήταν μια επιστροφή στη λίθινη εποχή. Για παράδειγμα, είχα μια φιάλη υγραερίου, αλλά δεν την χρησιμοποιούσα για θέρμανση αυτό θα ήταν πολύ ακριβό!
Της τοποθέτησα έναν αντάπτορα για να γεμίζω αναπτήρες. Οι αναπτήρες ήταν πραγματικά πολύτιμοι. Αν κάποιος έφερνε έναν άδειο αναπτήρα τον γέμιζα και αυτός μου έδινε ένα κερί ή μια κονσέρβα.
Ήμουν τραυματιοφορέας. Σε αυτές τις συνθήκες, οι γνώσεις ήταν ο πλούτος μου. Πρέπει να είστε διερευνητικοί και ικανοί, η ικανότητα να επισκευάζετε πράγματα είναι πιο σημαντική κι από το χρυσό.
Τα εφόδια μπορεί να τελειώσουν, αλλά οι ικανότητες σας θα συνεχίσουν να σας ταΐζουν. Θέλω πραγματικά να το τονίσω αυτό, πρέπει να μάθετε να φτιάχνετε πράγματα, να επισκευάζετε παπούτσια για παράδειγμα. Ο γείτονας μου ήξερε πώς να φτιάχνει κάτι σαν κηροζίνη για να δουλεύουν οι λάμπες. Δεν πείνασε ποτέ του.
Τι θα έκανα αν είχα 3 μήνες για να προετοιμαστώ
Θα έφευγα από τη χώρα (γέλια). Σήμερα ξέρω ότι όλα μπορούν να καταρρεύσουν πολύ γρήγορα. Έχω κάνει ένα απόθεμα φαγητού, ειδών υγιεινής και μπαταριών που είναι αρκετά για 6 μήνες. Μένω σε ένα ασφαλές διαμέρισμα και έχω και ένα σπίτι με καταφύγιο 5 χιλιόμετρα μακριά. Και εκεί διατηρώ απόθεμα 6 μηνών. Το σπίτι αυτό είναι σε χωριό, και οι περισσότεροι εκεί είναι καλά προετοιμασμένοι, τους δίδαξε ο πόλεμος.
Έχω 4 όπλα και 2000 σφαίρες για το καθένα. Ασχολούμαι με την κηπουρική και έχω δικό μου κήπο. Το ένστικτο μου δουλεύει σωστά. Όλοι γύρω μας λένε ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά γνωρίζω ότι όλα καταρρέουν. Έχω τη δύναμη να κάνω ό,τι χρειαστεί για να προστατέψω την οικογένεια μου.
Γιατί όταν διαλύονται όλα, πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις άσχημα πράγματα για να κρατήσεις τα παιδιά σου στη ζωή και να προστατέψεις την οικογένεια σου. Οι οικογένειες που μένουν μαζί συνδυάζουν τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις ικανότητες τους και αυτό είναι ευεργετικό.
Τι ακριβώς να βάλετε στο απόθεμα σας
Εξαρτάται, αν σκοπεύετε να ζήσετε σαν κλέφτης, χρειάζεστε μόνο όπλα και πυρομαχικά. ΠΟΛΛΑ πυρομαχικά.
Αν η κλεψιά δεν είναι για σας, σημειώστε φαγητό, είδη υγιεινής, μπαταρίες, συστήματα κατακράτησης βρόχινου νερού, αντικείμενα για τυχόν ανταλλαγές (μαχαίρια, αναπτήρες, σπινθηριστές, σαπούνι). Επίσης, κάτι αλκοολούχο χωρίς ημερομηνία λήξης. Φτηνό ουίσκι για παράδειγμα. Πολλοί πέθαναν από κακή υγιεινή.
Θα χρειαστείτε απλά αντικείμενα σε μεγάλες ποσότητες, σακούλες σκουπιδιών για παράδειγμα, πάρα πολλές. Χαρτιά υγείας. Πιάτα και ποτήρια μιας χρήσης. Πολλά. Το ξέρω γιατί δεν είχα κανένα. Για μένα, η υγιεινή είναι πιο σημαντική και από το φαγητό: Πυροβολείς ένα περιστέρι ή τρως ένα φυτό. Τι κάνεις όταν χρειάζεσαι αντισηπτικό; Αντισηπτικά λοιπόν, απορρυπαντικά, χλωρίνη, σαπούνι, γάντια και μάσκες.
Γνώση πρώτων βοηθειών, καθαρισμού πληγών και εγκαυμάτων. Ακόμα κι αν βρείτε γιατρό, ίσως να μην μπορείτε να τον πληρώσετε. Μάθετε επίσης να χρησιμοποιείτε αντιβιοτικά, και φτιάξτε ένα καλό απόθεμα απ” αυτά.
Να χρησιμοποιείτε τα απλούστερα όπλα. Έχω ένα 45άρι Glock που μου αρέσει πολύ, αλλά είναι σπάνιο στα μέρη μας. Γι” αυτό έχω και δύο πιστόλια ΤΤ (τα έχουν όλοι εδώ και βρίσκεις εύκολα πυρομαχικά). Δεν μου αρέσουν τα ΑΚ-47, αλλά και πάλι, έχουν όλοι οπότε έχω κι εγώ.
Πρέπει να κρατάμε μικρά αντικείμενα: Μια γεννήτρια είναι καλή, αλλά 1000 αναπτήρες BIC είναι καλύτεροι. Η γεννήτρια τραβά την προσοχή, ενώ οι αναπτήρες είναι συμπαγείς, φτηνοί και χρησιμοποιούνται πάντα σε ανταλλαγές.
Συνήθως συλλέγαμε νερό της βροχής σε 4 μεγάλα βαρέλια και μετά το βράζαμε. Υπήρχε ένα ποταμάκι, αλλά το νερό του χαλούσε πολύ γρήγορα. Πρέπει επίσης να έχουμε δοχεία: βαρέλια και κουβάδες.
Περί πολύτιμων μετάλλων
Είναι πολύ χρήσιμα, αντάλλαξα ό,τι χρυσό και ασήμι είχα με πυρομαχικά. Κάποιες φορές, βρίσκαμε δολάρια και μάρκα. Αγοράσαμε κάποια πράγματα με αυτά, αλλά αυτό γινόταν σπάνια και οι τιμές ήταν αστρονομικές. Για παράδειγμα, μια κονσέρβα με φασόλια κόστιζε 30 με 40 δολάρια.
Τα ντόπια χρήματα σύντομα απαξιώθηκαν και για ό,τι χρειαζόμασταν απλά κάναμε ανταλλαγές.
Για το αλάτι (και όχι μόνο)
Το αλάτι ήταν πολύ ακριβό, αλλά ο καφές και τα τσιγάρα ήταν ακριβότερα.
Είχα πολλά αλκοολούχα ποτά και έκανα ανταλλαγές χωρίς πρόβλημα. Η κατανάλωση αλκοόλ δεκαπλασιάστηκε σε καιρό πολέμου. Ίσως σήμερα πρέπει να διατηρούμε απόθεμα τσιγάρων, αναπτήρων και μπαταριών, πιάνουν πολύ λίγο χώρο.
Εκείνη την εποχή δεν ήμουν λάτρης της επιβίωσης, της προετοιμασίας, της αυτοάμυνας. Δεν είχαμε χρόνο να προετοιμαστούμε: Για πολλές μέρες πριν τον αποκλεισμό οι πολιτικοί στην τηλεόραση επαναλάμβαναν ότι όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, και ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Όταν μας ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, παίρναμε ότι βρίσκαμε.
Για την αγορά όπλων και πυρομαχικών
Μετά τον πόλεμο, υπήρχαν όπλα σε κάθε σπίτι. Η αστυνομία στην αρχή του πολέμου κατάσχεσε πολλά όπλα. Τα περισσότερα όμως τα είχαμε κρυμμένα.Τώρα έχω ένα όπλο με νόμιμη άδεια. Σύμφωνα με τον τοπικό νόμο, είμαι προσωρινός συλλέκτης.
Αν ξεκινήσει αναταραχή, η κυβέρνηση θα κατασχέσει όλα τα καταγεγραμμένα όπλα. Μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Ξέρετε, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν νόμιμα ένα όπλο, αλλά διατηρούν και μια συλλογή από παράνομα για την περίπτωση κατάσχεσης.
Αν έχετε χρήσιμα προϊόντα για ανταλλαγή, μπορεί να μπορέσετε να αγοράσετε όπλο σε μια δύσκολη περίπτωση. Αλλά να θυμάστε, η πιο δύσκολη εποχή είναι οι πρώτες μέρες, και ίσως να μην έχετε χρόνο να βρείτε όπλο για να προστατέψετε την οικογένεια σας. Το να είστε άοπλοι μέσα στον πανικό και το χάος είναι κακή ιδέα.
Στην περίπτωση μου, ήταν κάποιος που χρειαζόταν μια μπαταρία αυτοκινήτου για το ραδιόφωνο του, και είχε πολλά λειόκανα. Του έδωσα τη μπαταρία και έναν συλλέκτη νερού για δύο λειόκανα. Κάποιες φορές έδινα φαγητό για πυρομαχικά και το αντίστροφο.
Ποτέ δεν έκανα την ανταλλαγή στο σπίτι, και ποτέ σε μεγάλες ποσότητες, για να μην μάθει κανείς τι έχω στο σπίτι. Το πιο σημαντικό είναι να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα σε σχέση με το χώρο και τα χρήματα που διαθέτουμε.
Με τον καιρό, θα καταλάβετε τι σας είναι πιο πολύτιμο. Εδώ θέλω να κάνω μια διόρθωση: Μετά τα πυρομαχικά και τα όπλα, οι αντιασφυξιογόνες μάσκες είναι πιο σημαντικές, μαζί με τα ανταλλακτικά φίλτρα τους.
Τι γίνεται με την ασφάλεια
Η άμυνα μας ήταν πολύ πρωτόγονη, γιατί και πάλι δεν ήμασταν προετοιμασμένοι και χρησιμοποιούσαμε ό,τι βρίσκαμε. Τα παράθυρα μας διαλύθηκαν και οι οροφές ήταν σε άθλια κατάσταση μετά τους βομβαρδισμούς. Τα παράθυρα στη συνέχεια τα κλείσαμε, κάποια με σακιά άμμου, κάποια άλλα με πέτρες και βράχια.
Έκλεισα την πόρτα στο φράχτη με μπάζα και συντρίμμια και χρησιμοποιούσα σκάλα για να μπαινοβγαίνω στην αυλή. Όταν κάποιος ερχόταν στο σπίτι ζητούσε να του περάσουν μέσα τη σκάλα. Υπήρχε κάποιος στη γειτονιά που πραγματικά ταμπουρώθηκε μέσα στο σπίτι, κλείνοντας όλες τις εισόδους. Στη συνέχεια έκανε μια τρύπα στη μεσοτοιχία με το διπλανό σπίτι το οποίο ήταν ένα ερείπιο, δημιουργώντας μια μυστική είσοδο.
Μπορεί αυτό να φανεί παράξενο, αλλά το πιο προστατευμένα σπίτια ήταν αυτά που δέχθηκαν τις πρώτες επιθέσεις. Στην δική μου περιοχή υπήρχαν όμορφα σπίτια με ψηλούς τοίχους, σκύλους, συναγερμούς και κάγκελα στα παράθυρα. Οι κλέφτες αρχικά επιτέθηκαν στα πιο όμορφα.
Κάποιοι άντεξαν τις επιθέσεις, κάποιοι όχι, ανάλογα με τον αριθμό ατόμων και όπλων που είχε το κάθε σπίτι. Νομίζω πως η ασφάλεια είναι πολύ σημαντική, αλλά πρέπει όλα να γίνονται χωρίς να ξεχωρίζουμε. Αν είστε σε μια πόλη την ώρα της καταστροφής χρειάζεστε ένα απλό σπίτι που δεν χτυπάει στο μάτι, πάντα με πολλά όπλα και πυρομαχικά.
Πόσα πυρομαχικά
Όσο το δυνατόν περισσότερα. Το σπίτι μου τώρα έχει ατσάλινη πόρτα, αλλά αυτή θα αντέξει μόνο το πρώτο κύμα του χάους. Μόλις αυτό περάσει φεύγουμε από την πόλη για να ενωθούμε σε ένα μεγάλο γκρουπ οικογένειας και φίλων.
Στην πόλη ακούγαμε πάντα πυροβολισμούς. Τα πυρομαχικά καταναλώνονταν γρήγορα.
Σημαντικά σημεία
Η περίμετρος μας ήταν κι αυτή απλά προετοιμασμένη. Με όλες τις εισόδους κλειστές, ανοίξαμε μικρές πολεμίστρες. Στο σπίτι υπήρχαν πάντα τουλάχιστον 5 ετοιμοπόλεμα μέλη και ο σκοπός βρισκόταν ταμπουρωμένος στο δρόμο.
Την ημέρα καθόμασταν σπίτι, για να αποφύγουμε πυρά ελεύθερων σκοπευτών. Γι” αυτό το λόγο οι δρόμοι ήταν άδειοι την ημέρα. Πολλοί πέθαναν από ελεύθερους σκοπευτές ρωτώντας για πληροφορίες στο δρόμο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Την εποχή εκείνη δεν λειτουργούσε κανένα μέσο ενημέρωσης για μας, μόνο οι φήμες.
Μην φοράτε ακριβά αντικείμενα, θα σας σκοτώσουν για να τα πάρουν. Μην φοράτε καν ένα ακριβό ρούχο, τραβάει την προσοχή. Αν η καταστροφή έρθει αύριο, θα φαίνομαι όσο πιο φτωχός και ταπεινός γίνεται. Θα γίνω ένα με τη μάζα. Θα μοιάζω φοβισμένος και απελπισμένος. Ίσως και να φωνάζω ή να κλαίω λίγο. Επίσης δεν θα φορέσω την καινούρια στρατιωτική στολή μου για να ουρλιάζω προσέχετε, έρχομαι! Θα είμαι στο περιθώριο, οπλισμένος, προετοιμασμένος, περιμένοντας και υπολογίζοντας τις πιθανότητες μου, μαζί με έναν αδελφό ή ένα φίλο.
Η υπεράμυνα και τα υπερόπλα δεν έχουν νόημα. Αν κάποιος πιστέψει ότι υπάρχει σοβαρό κέρδος στα πράγματα μας, θα τα κλέψει. Είναι απλά θέμα χρόνου και αριθμού ανθρώπων.
Ακόμα και αν ξεχάσετε κάτι, θα το έχει κάποιος άλλος για να γίνει ανταλλαγή. Αλλά αν ξεχάσετε όπλα και πυρομαχικά, δεν θα έχετε μοχλισμό για να ξεκινήσετε κανένα εμπόριο. Δεν νομίζω ότι οι μεγάλες οικογένειες λειτούργησαν ως πολλά στόματα. Το αντίθετο, λειτούργησαν σαν σοβαρή ισχύς πυρός.
Η κατάσταση στις τουαλέτες: Βρώμικη υπόθεση. Χρησιμοποιούσαμε φτυάρια κοντά στο σπίτι. Ακούγεται βρώμικο; Ήταν! Πλενόμασταν με νερό της βροχής ή στο ποτάμι, αλλά το τελευταίο ήταν συνήθως πολύ επικίνδυνο. Και να είχαμε χαρτί υγείας θα το είχαμε ανταλλάξει ούτως ή άλλως.
Περίθαλψη τραυματιών και αρρώστων
Οι περισσότεροι τραυματίες είχαν δεχθεί πυρά. Χωρίς έναν ειδικό και εξοπλισμό η πιθανότητα επιβίωσης ήταν γύρω στο 30%, ακόμα κι αν βρίσκαμε ιατρό. Δεν ήταν ταινία, άνθρωποι πέθαιναν. Πολλοί πέθαναν από μολύνσεις σε επιφανειακά τραύματα. Είχα αντιβιοτικά για 3-4 χρήσεις, αποκλειστικά για την οικογένεια εννοείται.
Πολλοί πέθαναν βλακωδώς: Ακόμα και η διάρροια σε σκοτώνει σε λίγες μέρες, αν δεν έχεις νερό και φάρμακα. Υπήρχαν επίσης πολλές δερματοπάθειες και δηλητηριάσεις εύκολο να τις πάθεις. Πολλοί χρησιμοποιούσαν τοπικά βότανα, τα οποία μακροπρόθεσμα τελείωσαν…»
Συμπεράσματα – Ανακεφαλαίωση
1. Είναι προφανές πως ο άνθρωπος αυτός, ζώντας τα χειρότερα, είναι ψυχικά τραυματισμένος αλλά και έμπειρος, τα λεγόμενα του είναι ιδιαίτερα χρήσιμα και διδακτικά, όσο τρομακτικά κι αν είναι.
2. Καύσιμα, υγραέριο, αναπτήρες, κονσέρβες, φάρμακα, είδη υγιεινής, κεριά, μαχαίρια, κουβάδες και μπαταρίες πρέπει να υπάρχουν σε κάθε σπίτι. Τώρα πλέον γνωρίζουμε!
3. Οι μάσκες με φίλτρα αέρα μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμες.
4.Τα χρήματα σε τέτοιες περιπτώσεις αχρηστεύονται, μιλά ο χρυσός και το ασήμι…
5. Οι πολλοί θα νικήσουν τον ένα. Λογικό είναι.
6. Η κηπουρική μπορεί να μας σώσει τη ζωή. Το ίδιο και η γνώση πρώτων βοηθειών.
7. Τα όπλα μας πρέπει να δέχονται κοινά πυρομαχικά.
πηγη
