Ένα από τα πολλά κείμενα- αναλύσεις που διαβάζουμε – λόγω της ημέρας- στο ελληνικό διαδίκτυο. Βρίθει θετικών σχολίων και επαίνων για εκείνη τη νύχτα της 21ης Απριλίου 1967.
Κι όλων όσων επακολούθησαν. Μεγάλα παιδιά, είμαστε, πια. Μπορούμε να διακρίνουμε τι από αυτά είναι αληθή και τι ψεύδη. Άλλωστε η δημοκρατία μας, δεν κινδυνεύει πια από κανέναν.
Όλοι έφυγαν για τον άλλο κόσμο. Άλλοι πρόσφατα, άλλοι πιο παλιά. Συνεχιστές, δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα, μπήκε κακήν κακώς στην Ε.Ε. Τώρα, έχουμε στο κεφάλι μας άλλους τύραννους. Τους καλούς. Εκείνοι ήταν οι κακοί. Και με τους καλούς, παλεύουμε να ορθοποδήσουμε, αφού οι κακοί χαρακτηρίστηκαν ως ένα στοιχειωμένο παρελθόν.
Παρήγαγε λοιπόν δίκαιο και Σύνταγμα εκείνο το καθεστώς; Ωφέλησε τον τόπο; Κατέστρεψε τον τόπο; Ακόμα κάποια από τα ερωτήματα, δημιουργούν προβληματισμούς.
Στην κρίση σας..
To ημερολόγιο γράφει 21η Απριλίου.
Μιας επετείου η όποια έχει κατασυκοφαντηθει από τους διαφόρους δημοκράτες από όλο το πολιτικό φάσμα από τα δεξιά ως τα αριστερά,τόσα χρόνια μας μιλούσαν για την κακιά χούντα η οποία στέρησε τις ελευθερίες στον ελληνικό λαό,κατάργησε την δημοκρατία,εξόρισε και χτύπαγε αθώους πολίτες και ήταν αμερικανοκίνητη (εδώ γελάμε).
Ήταν όμως έτσι τα πράγματα η μήπως η Ελλάδα ζούσε καλύτερες μέρες μια απλή διαδρομή στο παρελθόν θα μας βοηθήσει.
Το οικονομικό θαύμα της 21ης Απριλίου
Και νέα έκθεση της ΕΟΚ ομολογεί το οικονομικό θαύμα που συνετελέσθη επί διακυβερνήσεως της χώρας από την στρατιωτική κυβέρνηση της 21ης Απριλίου!
Πρόκειται για την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΟΚ που αναφέρεται στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και προτείνει τρόπους ενισχύσεώς της.
Στην έκθεση αυτή διαβάζουμε:
Ο μέσος ετήσιος ρυθμός του ΑΕΠ της Ελλάδος την περίοδο 69-73 ήταν 7.8% έναντι αντιστοίχου ρυθμού της κοινότητας 4.6%.
Την περίοδο μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση (73-80) η αύξηση ήταν 3.5% έναντι 2.3% της Κοινότητας.
Από το 1980 όμως και μετά και για την περίοδο 80-86 ο ρυθμός γίνεται μικρότερος του αντίστοιχου της Κοινότητας 0.7% έναντι 1.4%.
Οι ρυθμοί για το 1986 και 1987 είναι 1.3% και 0.7% αντίστοιχα, ενώ οι εκτιμήσεις για την Κοινότητα είναι πιο ενθαρρυντικές 2.5% και 2.2%
Είναι φανερό ότι τα χρόνια 79 και 80 είναι το σημειό καμπής της προηγούμενης τάσεως.
Η κρίση επηρέασε λιγότερο τον τομέα ρυθμού αυξήσεως της βιομηχανίας από 6.1% την περίοδο 72-79 γίνεται αρνητικός (0.7%) την περίοδο 80-85.
Η συμμετοχή του προϊόντος της μεταποιήσεως στο ΑΕΠ από 21.3% το 80 πέφτει στο 18.7% το 1985 (στα επίπεδα του 1972).
Η κατανάλωση
Ο μέσος ετήσιος ρυθμός αυξήσεως της εσωτερικής ζητήσεως για προϊόντα μεταποιήσεως την περίοδο 72-79 σε πραγματικούς όρους ήταν 6.2% έναντι 3.6% της Κοινότητας των 4.
Η εικόνα όμως άλλαξε τελείως την επόμενη περίοδο 79-85 με πτώση του μέσου ρυθμού στο -0.6% έναντι ρυθμού 0.1% για τους 4 της Κοινότητας.
Η ανάκαμψη που άρχισε το 1983 δεν ήταν ακόμη επαρκής ώστε να επιτευχθεί το επίπεδο του 1979.
Στις εξωτερικές αγορές τα μερίδια της χώρας παρέμειναν σχετικά σταθερά μεταξύ των ετών 74 και 1985.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το κόστος στο εσωτερικό δημιούργησαν αναμφίβολα προβλήματα στις εξαγωγές.
Στην περίοδο 70-79 παρατηρήθηκε μια ανάπτυξη των κλάδων των υφαντικών, χημικών και μη μεταλλικών ορυκτών παρόμοια με εκείνη που χαρακτήρισε τις πρόσφατες βιομηχανοποιημένες χώρες (MICS).
Μετά την κρίση του 1979-80 οι κλάδοι των τροφίμων και των χημικών δεν επηρεάστηκαν αισθητά, ενώ δυσμενής ήταν η εξέλιξη του κλάδου των υφαντικών.
Η σχέση μεταξύ παραγωγικότητας και απασχολήσεως
Την περίοδο 72-79 η παραγωγικότητα της εργασίας για το σύνολο της οικονομίας αυξήθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό (2.8%) λίγο μεγαλύτερο από εκείνο της Κοινότητας (2.5%).
Η τάση αυτή συνεχίστηκε και μεταξύ των ετών 79-85 1.3% έναντι 1.4% της Κοινότητος.
Η αύξηση της παραγωγικότητος για το 1986 εκτιμάται μικρότερη από εκείνη της Κοινότητος (1.0% έναντι 1.9%) ενώ το 1987 προβλέπεται μείωςση κατά 0.8% έναντι θετικού ρυθμού της Κοινότητος 1.5%
Επενδύσεις
Από το 1974 και μετά οι επενδύσεις στην μεταποίηση μειώνονται.
Παρατηρείται μικρή ανάκαμψη το 1979-80 και το ποσοστό στο σύνολο των επενδύσεων το 1984-85 ανέρχεται στο 14.5% δηλαδή στα επίπεδα του 1970.
Επιπλέον οι επενδύσεις υλοποιούνται σε παραδοσιακές βιομηχανίες όπως τροφίμων, υφαντικών, ενδύσεως, τσιμέντου κλπ.
Το ποσοστό συμμετοχής των επενδύσεων σε παραδοσιακούς κλάδους μειώνονταν μέχρι το 1970 και κατόπιν είχε ανοδική πορεία.
Αντίθετα η συμμετοχή των επενδύσεων σε κεφαλαιουχικά αγαθά σημείωσε αντίστροφη πορεία.
Οι δημόσιες επενδύσεις στη μεταποίηση ενώ στην περίοδο του 70-75 ήταν το 2% του συνόλου των επενδύσεων του κλάδου, το ποσοστό ανέρχεται στο 5% την δεκαετία του 75-85.
Οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό εμφανίζονται την δεκαετία του 1960 (Ν. 2687/53) και ανέρχονται στο 61% του συνόλου των επενδύσεων την μεταποίηση και υλοποιούνται σε μονάδες παραγωγής κεφαλαιουχικών αγαθών.
Στο τέλος της δεκαετίας του 70 το ποσοστό μειώνεται στο 4% και στρέφεται στην παραγωγή καταναλωτικών αγαθών.
Η μείωση αυτή αντανακλά κυρίως διεθνείς τάσεις καθώς και την επίδραση της βαθμιαίας απώλειας του πλεονεκτήματος του κόστους εργασίας.
Εδώ είδαμε μια έκθεση της ΕΟΚ πανό στο οικονομικό θαύμα της επταετίας επίσης η Ελλάδα είχε βραβευτεί και για την οικονομικής ευημερία.
Μια σύγκριση με την παρούσα κατάσταση θα ήταν τουλάχιστον γελοία.
Επίσης μην ξεχνάμε και την διαγραφή των αγροτικών χρεών σε αντίθεση με τους σημερινούς πολιτικούς οι οποίοι με την πολιτικοί τους πνίγουν τα μεσαία και φτωχά στρώματα.
ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ
Οι αριθμοί δια τους εξοπλισμούς αποκαλύπτουν τα ψεύδη του πολιτικού κατεστημένου.
Μέχρι το 1967 ο ελληνικός προϋπολογισμός δεν είχε δαπανήσει ούτε μιαν δραχμήν δια την αγοράν πολεμικού υλικού. Το είδος και το ύφος των εξοπλισμών μας ερυθμίζετο από ξένα κράτη. Ελληνικήν εθνικήν πολιτικήν εξοπλισμών εφήρμοσε η Ελλάς μετά την 21ην Απριλίου 1967.
Έτσι, αφού κατηρτίσθησαν τα προγράμματα εξοπλισμών, αγοράσθησαν ταχύτατα 4 υποβρύχια από την Γερμανίαν, εξοπλισμένα με τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους, 4 πυραυλάκατοι εκ Γαλλίας (είναι αυταί εις τας οποίας ο Αβέρωφ άλλαξε τα ονόματα!!), 40 υπερσύγχρονα αεροπλάνα Φάντομς και μέγα αριθμόν τορπιλλακάτων και συγχρόνων αρμάτων μάχης τύπου AMX-30 από την Γαλλία.
Το εξοπλιστικόν πρόγραμμα ολοκληρώθη το τέλος του 1973 και αρχάς του 1974.
Ηκολούθησαν πολλαί νέαι παραγγελίαι.
Έτσι ηγοράσθησαν από την Γαλλίαν 40 υπερσύγχρονα αεροσκάφη Μιράζ F-IC, 60 βομβαρδιστικά CORSAIR-A7 αμερικανικής κατασκευής, 18 μεταφορικά αεροπλάνα C-130 αμερικανικής κατασκευής, 4 πυραυλάκατοι γαλλικής κατασκευής, 100 γαλλικά άρματα μάχης τύπου AMX-30, μέγας αριθμός ελικοπτέρων απο ΗΠΑ και Ιταλίαν, σημαντικός αριθμός τορπιλλακάτων, ως και μεγάλαι ποσότητες αντιαρματικού και ανθυποβρυχιακού υλικού.
Η συνολική αξία των αγορών υπερέβη τα 3000 εκατομμύρια δολάρια και μιλάμε δια χρήματα της εποχής εκείνης.
Σημειούται οτι το μέγιστον μέρος των δαπανών της πρώτης φάσεως είχε εξοφληθεί προ της 24/7/1974. Επίσης, προ της ημερομηνίας αυτής είχε πληρωθεί η προκαταβολή (20-25%) της δευτέρας φάσεως εξοπλισμών και είχαν συναφθεί τα απαραίτητα μακροπρόθεσμα δάνεια (ενδεικτικόν της λίαν υψηλής δανειοληπτικής ικανότητος της χώρας) από το εξωτερικόν.
Η πρώτη μοίρα Φάντομ και άπαντες οι λοιποί εξοπλισμοί της πρώτης φάσεως είχαν παραληφθεί και ενταχθεί εις το σύστημα αμύνης της χώρας προ του Ιουλίου 1974.
Είναι μια απάντησις εις τα γελοία ψεύδη οτι η Ελλάς δεν ήτο εξοπλισμένη (η Τουρκία δεν διέθετε αεροπλάνα Φάντομς) και οτι εις τα κιβώτια οπλισμού ευρίσκοντο πέτρες αντί όπλων!!!Αφού η Ελλάδα ειχε υπερδιπλάσιο οπλισμό από την Τουρκία γιατί δεν πολέμησε η Ελλάδα στην Κύπρο και αφήσαμε τον Αττίλα?
Ρητορικό το ερώτημα.
Αλήθεια αυτός ο περιβόητος φάκελος της Κύπρου πότε θα ανοίξει?
Ποιος ευθύνεται τελικά που χάσαμε το 40% του νησιού η κακιά η χούντα η μήπως η καλή δημοκρατία του Κύπρος κείται μακράν?
Βιομηχανία
Ο μέσος γενικός δείκτης βιομηχανικής παραγωγής εσημείωσε κατά 5% άνοδον κατά το 1967 και κατά 8% περίπου εντός του 1968.
Η σημειωθείσα αυτή άνοδος κατά 13% περίπου της τελευταίας διετίας κατατάσσει την Ελλάδα εις την τετάρτην θέσιν, εξ επόψεως ρυθμού αυξήσεως της βιομηχανικής παραγωγής, μεταξύ όλων των χωρών-μελών του Ο.Ο.Σ.Α.
Εις την δραστηριοποίησιν του βιομηχανικού τομέως συνέβαλον αποφασιστικώς και τα διάφορα θεσμικού χαρακτήρος μέτρα, ως η συμπλήρωσις καί η συνταγματική κατοχύρωσις της περί προσελκύσεως ξένων κεφαλαίων – δι’ επενδύσεως – νομοθεσίας, οι νόμοι περί κινήτρων βιομηχανικής αναπτύξεως καί περίκεφαλειαγοράς καί οι νέοι, ευνοϊκοί διά τας μεταποιητικάς επιχειρήσεις, κανόνες χρηματοδοτήσεως της οικονομίας.
Τά μέτρα ταύτα συμπληρώνουν οι νέοι θεσμοί ασφαλίσεως τών εξαγωγικών πιστώσεων καί το ενιαίον πρόγραμμα κρατικών προμηθειών.
Παραλλήλως, επιτυγχάνεται η διαδικασία, υπό τήν αιγίδα της Ελληνικής Τραπέζης Βιομηχανικής Αναπτύξεως, διά την οργάνωσιν καί ανάπτυξιν τών βιομηχανικών ζωνών, εις επιλεγείσας οκτώ περιοχάς τής χώρας (λεκανοπέδιον Αττικής, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Πάτραι, Ηράκλειον, Πρέβεζα, Καβάλα, Χανία).
Κατά το έτος 1968, εδαπανήθησαν διά τόν σκοπόν αυτόν 90 εκατ. δρχ.
Η ανάπτυξις τής βιομηχανικής παραγωγής είναι ανάλογος μέ τόν εκσυγχρονισμόν τών βιομηχανικών μονάδων τής χώρας.
Κατά το 1968, εχορηγήθησαν προεγκρίσεις διά τήν εισαγωγήν μηχανικού εξοπλισμού αξίας 950 εκατ. δρχ. (αύξησις 60% έναντι τού 1967) καί άδειαι ατελούς αισαγωγής μηχανημάτων αξίας 231 εκατ. δρχ. (αύξησις κατά 72%).
Αι εγκριθείσαι κατά το 1968 επενδύσεις διά τήν επέκτασιν βιομηχανικών καί βιοτεχνικών μονάδων ήσαν της τάξεως τών 961 εκατ. δρχ. (αύξησις έναντι τού 1967 κατά 20%).
Τέλος, εντός τού 1968, ιδρύθησαν 60 νέαι ανώνυμοι βιομηχανικαί εταιπίαι, έναντι 41 του 1967, ενώ τά εισαχθέντα νέα μετοχικά κεφάλαια καί αι πραγματοποιηθείσαι νέαι αυξήσεις αυτών ανήλθον εις 2.107 εκατ. δρχ., ήτοι εις ύψος υπερδιπλάσιον του 1967.
Η συμβολή τών επενδύσεων μεταποιήσεως καί ματαλλείων εις τήν συνολικήν ακαθάριστον επένδυσιν παγίου κεφαλαίου εις τήν χώραν, κατά το 1968, εσημείωσεν, έναντι του 1967, αύξησιν κατά 20,3% εις τρεχούσας τιμάς καί 18,5% εις σταθεράς τιμάς 1968.
Εξ άλλου, τό εισόδημα εκ τής βιομηχανίας, τό συμβάλλον εις τόν σχηματισμόν του ακαθαρίστου εθνικού εισοδήματος, ηυξήθη κατά 10%.
Η συνολική χρηματοδότησις τής μεταποιήσεως, ανελθούσα τήν 31ην Δεκεμβρίου 1968, εις 33.668 εκατ. δρχ., εσημείωσε, κατά τήν τελευταίαν διετίαν, αύξησιν εξ 9.448 εκατ. δρχ. έναντι 5.088 εκατ. δραχ. τής προηγουμένης διετίας 1965-1966.
Σημειωτέον ότι αι μακροπρόθεσμοι χορηγήσεις τής Ε.Τ.Β.Α. καί των λοιπών Τραπεζών Επενδύσεων, διά βιομηχανικάς επενδύσεισ, υπερδιπλασιάσθησαν έναντι τού 1967.
Ειδικής πιστωτικής μεταχειρήσεως έτυχεν η βιοτεχνία, χρηματοδοτηθείσα καί εκ τών ειδικών δι’ αυτήν κεφαλαίων, διά παγίας εγκαταστάσεις καί κεφάλαιον κινήσεως.
Τό καταναλωθέν διά τήν κίνησιν των βιομηχανικών μονάδων τήσ χώρας ηλεκτρικόν ρεύμα ανήλθε κατά τήν διετίαν 1967-1968 εις 7,8 δισεκατ. κιλοβατώρας, έναντι 4,8 δισεκατ. κιλοβατωρών τής προηγουμένης διετίας.
Αι εξαγωγαί βιομηχανικών καί βιοτεχνικών προϊόντων, κατά το 1968, ήσαν διπλάσιαι τού 1966 και κατά 33% υψηλότεραι τού 1967.
Δεν υπαρχει σύγκριση με την σημερινη κατάσταση γιατί πολυ απλα δεν εχουμε εμεις βιομηχια στην δημοκρατία.
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
Ανατρέχων τις σήμερον, μετά την Εθνεγερσίαν της 21ης Απριλίου 1967, εις τα δημοσιεύματα και τας ανασκοπήσεις των συγχρόνων ΜΜΕ, έκπληκτος διαπιστοί ότι βρίθουν “αντιστασιακών γεγονότων”, ενώ απουσιάζει παντελώς παν σχετικόν με την προσφοράν και το έργον της Επαναστάσεως.
Ως αν κατά την περίοδον αύτην ουδέν δημόσιον κτίριον, ουδέν νοσοκομείον, ουδεμία οδός, ουδέν φράγμα, ουδέ το ελάχιστον επαρήχθη, αλλ’ άπαντα “μαγικώς ανεφύησαν” την επομένην της “μεταπολιτεύσεως”!
Πας φιλαλήθης ευκόλως δύναται ν’ ανακαλύψη την αληθήν διάστασιν του κολοσσιαίου Έργου της Επαναστάσεως.
Επί παραδείγματι, το ιστορικόν σύγγραμα του Αντιπροέδρου αυτής Στρατηγού Στ. Παττακού “21η Απριλίου 1967 – 8η Οκτωβρίου 1973 / Ημέραι και Έργα” εκτενώς πραγματεύεται και μνημονεύει αυτά.
Ακροθιγώς ας επιτραπή όπως αναφερθούν:
Κατασκευή Φραγμάτων Ηλεκτροπαραγωγής
Αλιάκμονος
Καστρακίου
Πολυφύτου
Επέκτασις Θερμοηλεκτρικών Μονάδων
Ερετρίας
Πτολεμαϊδος
Κατασκευή μεγάλων Γεφυρών
Μέγδοβα
Ρυμνίου (Αλιάκμονος)
Σερβίων (Αλιάκμονος)
Κατασκευή Αεροδρομίων
Ζακύνθου
Καβάλας
Κυθήρων
Λήμνου
Μυκόνου
Πάρου
Ρόδου
Σάμου
Σκιάθου
Χίου
Αρδευτικά Έργα
Αγρινίου – Μεσολογγίου
Έβρου
Νέστου
Πηνειού Ηλείας
Σερρών
Κτίρια
Κρατικά Μέγαρα
Διοικητηρίου ΟΛΠ
Εθνικού Νομισματοκοπείου
ΕΙΡΤ
ΟΣΕ
ΟΤΕ
Πολεμικού Μουσείου
Υπουργείου Εξωτερικών
Δικαστικά Μέγαρα
Αθηνών
Θεσσαλονίκης
Ιωαννίνων
Λαρίσης
Πατρών
Επεκτάσεις Νοσοκομείων
Αντικαρκινικού
Βενιζελείου
Γενικού Κρατικού
Έναρξις κατασκευής Πανεπιστημιουπόλεων
Αθηνών
Θεσσαλονίκης
Πατρών
Επέκτασις Ηλεκτροφωτισμού
Επίγειος Δορυφορικός Σταθμός Θερμοπυλών
Επέκτασις Οδικού Δικτύου
Ανδριάς Ελευθερίου Βενιζέλου εις Αθήνας και Χανιά
Εδώ μια αναφορα και στα εργα της 21 Απριλίου στο οδικο δικτυο.
Εδώ εγινε μια αναφορα στα εργα και τις ημερες τις 21 Απριλίου.
Μια 21 Απριλίου η οποία μπορει να στέρησε καποιες ελευθερίες από τους ελληνες αλλα τουλάχιστον τοτε η Ελλάδα ήταν αυτονομη και εθνικα ανεξαρτητη και αν εμεινε λιγα χρόνια ακομα ο παπαδοπουλος στην εξουσια και τα πετρελαια και ολα τα κοιτασματα θα εβγαζε και το καθεστως θα νομιμοποιουσε μεσω των εκλογων,οι οποιες εκλογες θα γινοταν πολυ συντομα αν δεν μεσολαβουσε το αμερικανοκινητο Πολυτεχνειο και το πραξικοπημα του Ιωαννιδη και ηταν βεβαιο ότι το καθεστως της 21 απριλιου θα ειχε μεγαλη απηχηση στην ελληνικη κοινωνια.
Το βεβαιο ειναι το εξης οτι αν ειναι το καθεστως τοτε ηταν μια φορα απαραιτητο σημερα ειναι δεκα φορες απαραιτητο.
Οσο για το αμερικανοκινητο κινημα που αναφερουν εδω πραγματικα ειναι να γελαει κανεις αφου ολοι οι εκπροσωποι της μασωνιας και της λεσχης μπιντλεμπεργκ ειναι εκπροσωποι του ελληνικου κοινοβουλιου και οσο για την δημοκρατια που εχουμε την θυμομαστε πολυ καλα με τα χημικα που πεταγαν τα ματ στους απλους πολιτες που διαδηλωναν στο συνταγμα ενω την ιδια ωρα αφηναν την αθηνα να καιγεται απο τους γνωστους-αγνωστους και για το ποσο δημοκρατικά μας επέβαλαν το ΔΝΤ.
Η “Δημοκρατία” μας απέτυχε παταγωδώς όχι γιατί δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα αλλά γιατί διάφοροι τυχάρπαστοι λαοπλάνοι και απατεώνες εξουσιαστές κατάφεραν να συνθλίψουν την συνείδηση και το φιλότιμο του Έλληνα, ειδικά μετά το 1981.
Η βασική αιτία της παρακμής και αποτυχίας είναι ο μεταπολιτευτικός αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός ο οποίος μετέτρεψε την Δημοκρατία σε ένα πανηγύρι ωχαδερφισμού, αφελληνοποίησης, αναρχίας, ενδοτικότητας, αδιαφορίας και απαξίας κάθε αρχής, αξίας και φιλότιμου που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας.
Έτσι λοιπόν επί Δημοκρατίας καταφέραμε να ζούμε όλοι μας φυλακισμένοι μέσα σε σιδεριές με το φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια ενώ επί Χούντας όλοι κοιμόντουσαν με τις πόρτες και τα παράθυρα ανοικτά.
Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που επί Χούντας δεν περνούσαν καλά, όπως οι αριστεροί, αλλά αυτοί είχαν το ιστορικό προηγούμενο του εμφυλίου που και πάλι οραματιζόντουσαν και στην τελική ποιος τους ανάγκασε να είναι αριστεροί για να υποφέρουν;
Η Χούντα φυλάκισε τους αριστερούς και η Δημοκρατία όλους τους Έλληνες και τους πτώχευσε κιόλας!
Καταφέραμε επί Δημοκρατίας να χρεοκοπήσουμε και να πτωχεύσουμε τη χώρα μας ενώ επί Χούντας η ανάπτυξη και η οικονομία ανθούσε, η ανεργία βρισκόταν στα χαμηλότερα επίπεδα στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδος σε αντίθεση με σήμερα που ήδη ένα εκατομμύριο Έλληνες προσπαθούν να ζήσουν χωρίς δουλειά και ψάχνουν να βρουν τρόφιμα μέσα στα σκουπίδια όπως επί ναζιστικής κατοχής το 41!!!
Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα γιατί η ανεργία όπως πάνε τα πράγματα θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια και περισσότεροι από το 50% των Ελλήνων θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Εντωμεταξύ καραβιές από λαθρομετανάστες θα συνεχίζουν να έρχονται χωρίς καν να ξέρουμε τι θα τους κάνουμε….
Καταφέραμε επί Δημοκρατίας να μας αρπάξουν μέσα από τα χέρια μας την ίδια την ιστορία μας και σχεδόν όλος ο πλανήτης να έχει ήδη αναγνωρίσει τους απατεώνες Σκοπιανούς σαν Μακεδόνες.
Φυσικά επί Χούντας υπήρξε ο Αττίλας στην Κύπρο αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε τα πράγματα.
Ο Αττίλας δεν υπήρξε επί Παπαδοπούλου αλλά επί Ιωαννίδη και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κοινωνική αναταραχή ήταν αυτή που μας οδήγησε λίγο μετά στις λανθασμένες και προδοτικές επιλογές του Ιωαννίδη.
Οι Χουντικοί, μηδενός εξαιρουμένου, πέθαναν στην ψάθα, επί Δημοκρατίας οι βολευτάδες μας μπήκαν με ένα βρακί στην πολιτική και βγήκαν με βίλες, κουρσάρες και καταθέσεις στην Ελβετία.
Χάθηκε το φιλότιμο και γεμίσαμε διεφθαρμένους, τρωκτικά, κλέφτες και νταβατζήδες και ακόμα ψάχνουμε να βρούμε έναν από αυτούς για να τον τιμωρήσουμε, τάχα.Ναι λοιπόν, η 21 Απριλίου 1967 ήταν Επανάσταση, ήταν η Επανάσταση που μας απέτρεψε από έναν δεύτερο εμφύλιο που ο αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός και πάλι επιθυμούσε επί χρόνια μετά την ήττα του εμφυλίου το 1949.
Πολύ πιθανό εάν δεν ερχόταν η Επανάσταση των Συνταγματαρχών θα μετατρεπόταν η Ελλάδα σε Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία και στην καλύτερη περίπτωση σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία ή Ανατολική Γερμανία με ότι συνεπάγεται αυτό.
Βέβαια ίσως αυτό τελικά να ήταν και καλό από μία άποψη, γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν θα είχε μετατραπεί σε μεταναστευτικό σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης και ίσως θα σωζόταν και το Έθνος και η Πατρίδα που μαθηματικά πλέον οδηγείται στην καταστροφή και τον αφανισμό γιατί κανείς ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι για πρώτη φορά η Πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή από εισβολείς που κατάφεραν να την κυριεύσουν ύπουλα και εν καιρώ ειρήνης και αυτό είναι και πρωτοφανές για την ιστορία της Ελλάδος που έπεσε έτσι για πρώτη φορά στην ιστορίας της αμαχητί αλλά αυτή η εισβολή και κατοχή αποτελεί και το πλέον επικίνδυνο μονοπάτι που ακολούθησε ποτέ. Και όλα αυτά επί “Δημοκρατίας”.
Περισσότερο από ποτέ λοιπόν, αν και είμαι υπέρμαχος της Δημοκρατίας, χρειαζόμαστε μία νέα Επανάσταση ανάλογη της 21ης Απριλίου για να μας βγάλει από το τέλμα και να μας σώσει από την καταστροφή γιατί πλέον μόνο με πολύ δραστικά μέτρα μπορούμε να σωθούμε, μέτρα που η Δημοκρατία αδυνατεί να προσφέρει λόγω αυτού του αριστερίστικου μεταπολιτευτικού ρεβανσισμού και κομπλεξαρισμού που την διακατέχει.
Έτσι τα καταφέραμε δυστυχώς εν καιρώ “Δημοκρατίας” και τα καταφέραμε έτσι γιατί ο αριστερίστικος μεταπολιτευτικός ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός, ποτέ δεν έπαψε ενδόμυχα να ονειρεύεται και να προσδοκεί νέους εμφυλίους και προδοσίες όπως αυτή της Μακεδονίας και της Θράκης.
Ποτέ δεν ικανοποιήθηκαν οι αριστεροί από την Δημοκρατία που είχαμε γιατί απλά δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και παρανόησαν ηθελημένα την έννοια της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας η οποία δε σημαίνει κάνω ότι γουστάρω αλλά σημαίνει την έλευσι ορίου, δηλαδή φτάνω στο όριο και σταματώ εκεί για να μη παραβιάζω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων.
Αυτό το όριο ποτέ δεν το σεβάστηκε η αριστερά.
Η Αθήνα είναι η μόνη πρωτεύουσα σε όλο τον κόσμο όπου επιτρέπεται κάθε χρόνο να συντελούνται κατά μέσο όρο, 600 με 800 διαφορετικές διαδηλώσεις και πορείες από 10 – 20 άτομα πολλές φορές, που κλείνουν κεντρικές αρτηρίες της πόλης και παραλύουν το κέντρο και κάθε εργασιακή, εμπορική και οικονομική δραστηριότητα!
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως μάλιστα με τις περισσότερες απεργίες!!!
Και ποιος ξένος επενδυτής θα επενδύσει τα κεφάλαια του σε ένα τέτοιο ανασφαλές περιβάλλον ώστε να υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα;
Και ξέρετε πολύ καλά ότι χωρίς κεφάλαια ειδικά από το εξωτερικό, μία υπό ανάπτυξη χώρα, θα τελματώσει και θα πτωχεύσει αργά ή γρήγορα.
Και όλα αυτά για να μη χαλάσουν τα κέφια των αργόμισθων και αργόσχολων προοδευτικών εργατοπατεράδων υπαλλήλων της κεντροαριστεράς και του ψευτοπροοδευτισμού.
Και το χειρότερο, σήμερα ποινικοποιήθηκαν οι λέξεις Πατρίδα, Πατριωτισμός, Έθνος, Ιστορία, Σημαία, Σύμβολα, Παρελάσεις, Παράδοση, Θρησκεία, Ελληνισμός, Ηρωισμός και Ανδρεία!
Οι μηδενιστές και ορκισμένοι εχθροί των Πατρίδων, πιστοί υπηρέτες των αφεντικών της Νέας Εποχής που επιθυμούν την εξαφάνιση των Εθνών και της Ιστορίας για να μαζοποιήσουν συνειδήσεις και λαούς και έτσι να καταφέρουν ευκολότερα να τους μετατρέψουν σε δούλους τους, σήμερα όλοι αυτοί καταφέρνουν να περάσουν τα ύπουλα σχέδια τους μέσα από την ψευτοαριστερά, την θολοκουλτούρα, τον ψευτοπροοδευτισμό τον αναρχοναζισμό και το χάος, ευτυχώς όμως δεν μασάμε όλοι χορτάρι όπως νομίζουν.
Η Επανάσταση λοιπόν είναι αναγκαία σήμερα γιατί ήδη βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός νέου εμφυλίου που διακαώς ανέκαθεν επιθυμούσε η αριστερά και πολύ περισσότερο η αναρχοαριστερά η οποία και προωθείται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Α.Ε.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρική γιάφκα της αναρχοαριστεράς (INDYMEDIA) λειτουργεί μέσα από ένα κρατικό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο Αθηνών που το πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες από το υστέρημα τους με τις ευλογίες των προοδευτικών εξουσιαστών μας!
Μία Επανάσταση όμως χρειάζεται και κότσια και παντελόνια και δεν βλέπω κάποιον που να τα κατέχει αυτά σήμερα, γι’αυτό και η καταστροφή της Πατρίδας μας είναι προδιαγεγραμμένη από το 1981 και μετά και σύντομα θα την διαπιστώσουμε.
Ελπίζω τουλάχιστον λίγο πριν έλθει η οριστική καταστροφή, να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να βρεθούν και τα κότσια και τα παντελόνια προτού μπεί και η παύλα μετά από την τελεία.
Και ναι είμαι αισιόδοξος ότι έστω και την τελευταία στιγμή, ο Έλληνας θα ξυπνήσει, θα αντισταθεί και θα ξαναγράψει με ηρωισμό την Ελληνική ιστορία όπως πάντα, καταφέρνοντας να σώσει τελικά και την Πατρίδα και το Έθνος.
πηγη
