Το τελος γαρ εγγυς...
Το πεπρωμενο φυγειν αδυνατο...
Αυτε οι δυο φρασεις δειχνουν το μελλον του Σαλεμενου, Σουλτανου...
Θα το κρεμασουν μολις ξεσπασει η εξεγερση...
Προς το παρον...
Βλέπουμε μια έντονη αντιτουρκική ρητορική στις προεκλογικές εκστρατείες στην Ευρώπη. Είναι όμως απαράδεκτο το γεγονός αυτό να συμβαίνει και στην τουρκοκυπριακή πολιτική”.
“Ακούμε λόγια των Τουρκοκυπρίων, που ακόμη και οι Ελληνοκύπριοι δεν τολμούν να πουν εναντίον της Τουρκίας», δήλωσαν πρόσφατα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβουσόγλου και ο εκπρόσωπος του ΑΚΡ, Ομέρ Τσελίκ, σχολιάζοντας την συνέντευξη που έδωσε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί στην βρετανική εφημερίδα Guardian.
Όποιος γνωρίζει ένα μικρό κομμάτι του κυπριακού προβλήματος και τις θέσεις των Τουρκοκυπρίων, έχει επίγνωση του γεγονότος ότι η χρήση των όρων «αντι-τουρκισμός» και «Τουρκοκύπριοι» δεν είναι κάτι οξύμωρο αλλά μια συγκλονιστική πραγματικότητα στα κατεχόμενα πλέον, αναφέρει ξένο ΜΜΕ.
Ο λόγος πίσω από αυτήν την νέα τάση, εξαρτάται από το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι μια κοινότητα που δεν είναι καθαρά τουρκική, αλλά πρόκειται για Κύπριους που αναγκάστηκαν να αποδεχτούν αυτή την ταυτότητα, πρώτον, υπό την οθωμανική κυριαρχία λόγω καταπίεσης και αργότερα υπό τη βρετανική κυριαρχία, ως προϊόν διχοτόμησης και πολιτικού κανόνα.
Σήμερα, παρά το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι χρησιμοποιούν την τουρκική γλώσσα, ταυτόχρονα προστατεύουν τον ελληνικό πολιτισμό του νησιού και τις κοινωνικές τους αξίες, οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές των γηγενών Τούρκων.
Αυτές οι διαφορές προκαλούν την ένταση σε αυτόν τον απρόθυμο και αναγκαστικό γάμο μεταξύ της τουρκοκυπριακής κοινότητας και του τουρκικού κράτους, που επιχειρεί ο Ερντογάν.
Οι Τουρκοκύπριοι θεωρούνται ως η άλλη ατυχής πλευρά του κυπριακού προβλήματος.
Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του τουρκοκυπριακού πληθυσμού ζει στη βόρεια κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου, υπό την στυγνή τουρκική εξουσία και καταπίεση.
Βασικά, ενώ το νησί κατελήφθη από τις τουρκικές δυνάμεις, ο έτερος ηττημένος ήταν και η κοινότητα, για την οποία κανείς δεν νοιάζεται, ούτε οι υποτιθέμενοι Τούρκοι συμπατριώτες τους, ούτε φυσικά η λεγόμενη «πατρίδα».
Ο σημερινός ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, Mustafa Akinci έχει γίνει ένας από τους πιο μισητούς πολιτικούς στην Τουρκία.
Ωστόσο, η δημοτικότητα και η υποστήριξή του στην κυπριακή και στην διεθνή κοινότητα είναι αναμφισβήτητη.
Η «Ένωση Κυπρίων» είναι ένας από τους κορυφαίους τουρκοκυπριακούς οργανισμούς που δομήθηκε με την ιδεολογία της κυπριακής ταυτότητας, συνδυάζοντας έναν ενιαίο κυπριακό κρατικό στόχο.
Πρόκειται για Τουρκοκύπριους αριστερούς εθνικιστές και προοδευτικούς, που πιστεύουν ότι η διχοτόμηση αυτού του μικρού νησιωτικού έθνους σε ζώνες και κοινότητες είναι σχέδιο των ιμπεριαλιστών,συνεχίζει το άρθρο.
Ο πρόεδρος της οργάνωσης, Oz Karahan, ήταν υποψήφιος βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2019, ενώ αρθρογραφεί και σε μια άλλη σημαντική εφημερίδα με αντιτουρκικό μένος, την «Afrika» του Sener Levent.
Σε αντίθεση με την Ένωση Κυπρίων που πιστεύει σε μια σύντομη εξέγερση για την απελευθέρωση του νησιού, υποστηρίζοντας το σημερινό σύστημα της ελληνοκυπριακής Δημοκρατίας, πολλά άλλα τουρκοκυπριακά πολιτικά κόμματα και ΜΚΟ, πιστεύουν σε μια «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδιακή» δημοκρατία.
Παρόλο που αυτή η ιδέα είναι σχετικά ρεαλιστική και λιγότερο δημοφιλής στους Ελληνοκύπριους, είναι η λύση που υποστηρίζουν και τα Ηνωμένα Έθνη.
Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι εν λόγω Τουρκοκυπριακές οργανώσεις ήταν ανεκτές από την Τουρκία, επειδή υποστήριζαν αρχικά το σχέδιο Ανάν, σήμερα όμως έχουν γίνει στόχος (της ΜΙΤ) εξαιτίας της πολιτικής του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Νεο-οθωμανικών ονείρων.
Η τουρκοκυπριακή κοινωνία είναι διαιρεμένη πολύ βαθιά, έχοντας ως κύριο σκοπό να επιβιώσει από την απίστευτη “γενοκτονία” που αντιμετωπίζει, λόγω των σχεδίων του Τούρκου προέδρου για νέους εποικισμούς και στρατιωτικές βάσεις.
Οργανώσεις, όπως η Ένωση Κυπρίων, το Κίνημα του Γιασεμί και η εφημερίδα Άφρικα, αντιπροσωπεύουν το αντιτουρκικό μέτωπο στα κατεχόμενα, το οποίο κερδίζει την συμπάθεια των Ελληνοκυπρίων, και γίνεται όλο και πιο δημοφιλές μεταξύ των Τουρκοκυπρίων.
Διζωνικές δικοινοτικές ομοσπονδιακές οργανώσεις, πολιτικά κόμματα και άτομα, συγκεντρώνονται γύρω από τον σημερινό Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιτζί ή τον Τουρκοκύπριο βουλευτή Νιάγιζι Κζιλγιουρέκ.
Υπάρχει επίσης μια μικρή μερίδα Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι είναι φανατικοί και συνεργάζονται με το ισλαμοφασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, ενεργώντας όπως ο “Δούρειος ίππος” ανάμεσα στους Τουρκοκυπρίους.
Παρόλο που η τελευταία αυτή ομάδα είναι εξαιρετικά μη δημοφιλής ανάμεσα στους χιλιάδες Τουρκοκύπριους, μένει ζωντανή, λόγω της ευρείας υποστήριξης των παράνομων Τούρκων εποίκων που ξεπερνούν τους Τουρκοκύπριους κατοίκους, περίπου δέκα προς ένα στην κατεχόμενη περιοχή του νησιού.
Αυτή η αντίσταση εναντίον της Τουρκίας γιγαντώνεται όμως στην κατεχόμενη Κύπρο, ενώ οι Τουρκοκύπριοι εναντιώνονται ολοένα και πολύ στην υποτιθέμενη “πατρίδα τους”, και την καταπίεση του Ερντογάν”, τονίζει το άρθρο.
Στόχος όμως του Ερντογάν είναι η κατάληψη ολόκληρη της μεγαλονήσου και πρόκειται για ένα σχέδιο που ονομάζεται Εθνικός όρκος και αναφέρθηκε για δεύτερη φορά από τον ίδιο στο Ιντλίμπ της Συρίας.
πηγη
