Ξυπνατε ρε....
Κινδυνευουμε....
Το ΓΕΣ δεν ειναι ΜΟΝΟ, μια καλη μεταθεση.....
Εχει και καποιες υποχρεωσεις....
Και η βασικη του υποχρεωση, ειναι να προετοιμαζεται για πολεμο για να εχουμε ειρηνη...
Σας την λεει και ο Πτεραρχος τωρα....
Διαβαστε...
Η προοπτική επιτυχίας, της πρόληψης του πολέμου συνίσταται στην Ισχύ του αμυνόμενου που κατακερματίζει, αναιρεί και διαλύει κάθε επιθετική διάθεση του αντιπάλου.
Η Στρατηγική Άμυνας εναντίον ενός αντιπάλου που διαθέτει υπερβάλλουσα επιθετικότητα, δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για την «βαθμιαία αποτροπή» του.
Όταν μια χώρα υπεραμύνεται των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, η ανάπτυξη-χρήση αξιόπιστης εθνικής στρατηγικής η οποία να αποτρέπει,
συνίσταται στον αποτελεσματικό συσχετισμό των μέσων και στόχων με αντικειμενικό σκοπό τη διασφάλιση και διατήρηση των δικαιωμάτων αυτών.
Η επιλογή της στρατηγικής εξαρτάται από την εκτίμηση της κατάστασης και της αντιστοιχίας του σκοπού προς τα μέσα.
Η ακριβής ισορροπία μέσων και σκοπού, δημιουργεί προϋποθέσεις οικονομίας δυνάμεων.
Ένας βασικός σκοπός του αμυνόμενου κράτους είναι η προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και η μείωση της επιθετικότητας του αντιπάλου.
Η Ωφέλεια της Ελλάδας και της Τουρκίας από την σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ τους εξαρτάται από την αξία που η κάθε πλευρά δίνει στο απειλούμενο ή προς κατάκτηση αγαθό.
Αυτή η αξία καθορίζεται από την εκάστοτε αλλά και τελική ανάγκη για ισχύ των δύο πλευρών.
Αλλά οι δυο αντίπαλοι πόσο καλά γνωρίζουν πραγματικά την ανάγκη και την ισχύ τους, και την ανάγκη και την ισχύ του αντιπάλου.
Και οι δυο δεν έχουν πλήρη πληροφόρηση για τα σχέδια του παγκοσμίου συστήματος για την περιοχή.
Δεν γνωρίζουν αν η ανάγκη και η ισχύ τους θα μεταβληθούν σε σχέση με τον αντίπαλο.
Αυτή η πληροφόρηση μπορεί να μεταθέσει ή να επισπεύσει μια στρατιωτική σύγκρουση, αφού ο σημερινά ισχυρότερος και ευρισκόμενος σε μικρότερη ανάγκη, δεν θέλει να βρεθεί στο μέλλον σε μειονεκτική κατάσταση και θέση.
Το παγκόσμιο σύστημα οδηγεί στη λογική της σύγκλισης συμφερόντων που βασίζεται στην ανάγκη εξισορρόπησης μιας κοινής απειλής (;) και στην εξισορρόπηση μιας ανερχόμενης δύναμης.
Οι ασύμμετρες κοινές συμμαχικές σχέσεις επιδεινώνουν την κατάσταση ανασφάλειας και αβεβαιότητας, παρέχοντας απλά ασφαλιστικές δικλείδες που καθησυχάζουν τις δυο πλευρές για το μέλλον τους.
Εδώ είναι φανερό ότι η σύγκρουση εξελίσσεται σε ένα παίγνιο, γεμάτο μπλόφες, στρατηγικές παραπλάνησης και ψεύδους αλλά και πραγματικές στρατηγικές απειλών, άμυνας, επίθεσης και σε αμοιβαίες προσπάθειες ακύρωσης ισχύος και προσωρινού συμβιβασμού.
Ποιός όμως έχει τα χειρότερα χαρτιά και αναγκάζεται να μπλοφάρει ,αφού αν περιμένει την κίνηση του αντιπάλου, θα χάσει οπωσδήποτε; Ποιά αξία έχει η μπλόφα, όταν ο αντίπαλος έχει καλλίτερα χαρτιά;
Εκτιμούμε ότι η Τουρκία έχει μέτρια χαρτιά και παίζοντας με λανθασμένη στρατηγική, μπλοφάρει συνεχώς.
Πρόκειται για μια αδιέξοδη στρατηγική μπλόφας, που την ακολουθεί επειδή πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποσύρεται από όλες τις παρτίδες.
Εφόσον η Ελλάδα δεν αποφασίσει να διεκδικήσει τα πραγματικά και νόμιμα δικαιώματά της, η Τουρκία -χωρίς κόστος-θα συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια στρατηγική, μέχρι να επιτύχει κάποιες από τις διεκδικήσεις της.
Προκύπτει αβίαστα ότι, για να αλλάξει αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να εγείρουμε και εμείς τις νόμιμες διεκδικήσεις μας.
Τότε μόνο η Τουρκία προ του κινδύνου να χάσει, θα λογικευτεί .
Η στρατηγική αυτή είναι υποχρεωτική, επειδή τελικά ο καθένας παίρνει την απόφαση που είναι η καλλίτερη γι’ αυτόν, δεδομένων των επιδιώξεών του και των αποφάσεων των άλλων.
Και βέβαια στα πολύπλοκα παίγνια οι αντιδράσεις των παικτών δεν μπορούν να περιγραφούν από την «ισορροπία».
Μια ελληνική πολιτική ισχύος θα ήταν η ασφαλέστερη τροχοπέδη στην τουρκική επιθετικότητα και αλαζονεία που πηγάζει από την εύνοια των “δυνατών”.
Η φύση της ελληνοτουρκικής διένεξης καθορίζεται από τους τοπικούς και διεθνείς παράγοντες που επηρεάζουν την εξελικτικότητα της αλληλεπίδρασης.
Το ζήτημα της ασφάλειας του αιγιακού εναέριου Χώρου είναι “ευαίσθητο” για την ελληνική άμυνα (σύμφωνα με τη βασική σύγχρονη στρατηγική αρχή
“αυτός που κυριαρχεί στον εναέριο Χώρο ελέγχει και τον κάτω απ’ αυτό θαλάσσιο και Χερσαίο Χώρο”) ένας αναπροσδιορισμός υπέρ της Τουρκίας θα μείωνε το αμυντικό βεληνεκές της Ελλάδας μπροστά στην ενδεχόμενη ανατολική αεροπορική επίθεση.
Η Τουρκία αναπτύσσει μια έντονη και πολύπλευρη δραστηριότητα που έχει σαν στόχο την αναθεώρηση του υφιστάμενου καθεστώτος στο Αιγαίο.
Για αυτό εκδηλώνει πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές δραστηριότητες, με τις οποίες προσπαθεί να προβάλλει τις θέσεις της .
Το ότι όλα αυτά που ισχυρίζεται η Τουρκία «δεν είναι παιχνίδια με τις λέξεις» γίνεται αντιληπτό, όταν εξετάσουμε ένα πεδίο αποφάσεων από την οπτική γωνία των δυνητικών συγκρούσεων.
Η περιπλοκότητα παράγει συγκρουσιακό δυναμικό εξαιτίας της περίσσειας δυνατοτήτων στο διεθνές περιβάλλον, η οποία πρέπει να περιορισθεί ανάλογα με την ικανότητα δράσης του διεθνούς συστήματος.
Ένα θέμα που προέκυψε είναι η αγορά των S-400 από την Τουρκία για σκοπούς αεράμυνας.
Το αμερικανικό σύστημα δεν κάνει αποδεκτή αυτή την απόφαση και φαίνεται να ακυρώνει την παράδοση των αεροσκαφών F-35 από την Αμερική στη Τουρκία.
Ανεξάρτητα όλων αυτών των παιγνίων για την επαύξηση της Αεράμυνας της Τουρκίας, υπάρχει ελληνική στρατηγική επιλογή για την Αεράμυνα της Ελλάδας και ιδιαίτερα του Αιγαίου:
Η αναδιάταξη των ελληνικών S-300 στο Αιγαίο
Η κίνηση αυτή ουσιαστικά είναι κίνηση «ματ». Από την ώρα που τουρκικά αεροσκάφη θα εισέρχονται στο FIR ATHINAI θα βρίσκονται υπό τη συνεχή παρακολούθηση των ελληνικών S-300. Αυτή η ενέργεια ισορροπεί ουσιαστικά την αγορά των S-400.
Είναι φανερό ότι για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας μας πρέπει να προωθηθεί μία γενικότερη ανεξαρτησιακή και αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας στα πλαίσια ενός καθεστώτος ολόπλευρου εκδημοκρατισμού.
Ρεαλιστικός στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία αυτοτελούς εθνικού συστήματος ασφαλείας, το οποίο να συνδέεται άμεσα με τη περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια,
δεδομένου ότι η ασφάλεια κάθε χώρας δεν μπορεί να είναι μόνο εθνική, αλλά και η ανεξαρτησία ενός λαού δεν μπορεί να αφεθεί στους σχεδιασμούς ενός διεθνούς ή περιφερειακού συστήματος ασφάλειας.
Άρθρο του υποπτέραρχου ε.α Παύλου Χρήστου
πηγη
Κινδυνευουμε....
Το ΓΕΣ δεν ειναι ΜΟΝΟ, μια καλη μεταθεση.....
Εχει και καποιες υποχρεωσεις....
Και η βασικη του υποχρεωση, ειναι να προετοιμαζεται για πολεμο για να εχουμε ειρηνη...
Σας την λεει και ο Πτεραρχος τωρα....
Διαβαστε...
Η προοπτική επιτυχίας, της πρόληψης του πολέμου συνίσταται στην Ισχύ του αμυνόμενου που κατακερματίζει, αναιρεί και διαλύει κάθε επιθετική διάθεση του αντιπάλου.
Η Στρατηγική Άμυνας εναντίον ενός αντιπάλου που διαθέτει υπερβάλλουσα επιθετικότητα, δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για την «βαθμιαία αποτροπή» του.
Όταν μια χώρα υπεραμύνεται των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, η ανάπτυξη-χρήση αξιόπιστης εθνικής στρατηγικής η οποία να αποτρέπει,
συνίσταται στον αποτελεσματικό συσχετισμό των μέσων και στόχων με αντικειμενικό σκοπό τη διασφάλιση και διατήρηση των δικαιωμάτων αυτών.
Η επιλογή της στρατηγικής εξαρτάται από την εκτίμηση της κατάστασης και της αντιστοιχίας του σκοπού προς τα μέσα.
Η ακριβής ισορροπία μέσων και σκοπού, δημιουργεί προϋποθέσεις οικονομίας δυνάμεων.
Ένας βασικός σκοπός του αμυνόμενου κράτους είναι η προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και η μείωση της επιθετικότητας του αντιπάλου.
Η Ωφέλεια της Ελλάδας και της Τουρκίας από την σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ τους εξαρτάται από την αξία που η κάθε πλευρά δίνει στο απειλούμενο ή προς κατάκτηση αγαθό.
Αυτή η αξία καθορίζεται από την εκάστοτε αλλά και τελική ανάγκη για ισχύ των δύο πλευρών.
Αλλά οι δυο αντίπαλοι πόσο καλά γνωρίζουν πραγματικά την ανάγκη και την ισχύ τους, και την ανάγκη και την ισχύ του αντιπάλου.
Και οι δυο δεν έχουν πλήρη πληροφόρηση για τα σχέδια του παγκοσμίου συστήματος για την περιοχή.
Δεν γνωρίζουν αν η ανάγκη και η ισχύ τους θα μεταβληθούν σε σχέση με τον αντίπαλο.
Αυτή η πληροφόρηση μπορεί να μεταθέσει ή να επισπεύσει μια στρατιωτική σύγκρουση, αφού ο σημερινά ισχυρότερος και ευρισκόμενος σε μικρότερη ανάγκη, δεν θέλει να βρεθεί στο μέλλον σε μειονεκτική κατάσταση και θέση.
Το παγκόσμιο σύστημα οδηγεί στη λογική της σύγκλισης συμφερόντων που βασίζεται στην ανάγκη εξισορρόπησης μιας κοινής απειλής (;) και στην εξισορρόπηση μιας ανερχόμενης δύναμης.
Οι ασύμμετρες κοινές συμμαχικές σχέσεις επιδεινώνουν την κατάσταση ανασφάλειας και αβεβαιότητας, παρέχοντας απλά ασφαλιστικές δικλείδες που καθησυχάζουν τις δυο πλευρές για το μέλλον τους.
Εδώ είναι φανερό ότι η σύγκρουση εξελίσσεται σε ένα παίγνιο, γεμάτο μπλόφες, στρατηγικές παραπλάνησης και ψεύδους αλλά και πραγματικές στρατηγικές απειλών, άμυνας, επίθεσης και σε αμοιβαίες προσπάθειες ακύρωσης ισχύος και προσωρινού συμβιβασμού.
Ποιός όμως έχει τα χειρότερα χαρτιά και αναγκάζεται να μπλοφάρει ,αφού αν περιμένει την κίνηση του αντιπάλου, θα χάσει οπωσδήποτε; Ποιά αξία έχει η μπλόφα, όταν ο αντίπαλος έχει καλλίτερα χαρτιά;
Εκτιμούμε ότι η Τουρκία έχει μέτρια χαρτιά και παίζοντας με λανθασμένη στρατηγική, μπλοφάρει συνεχώς.
Πρόκειται για μια αδιέξοδη στρατηγική μπλόφας, που την ακολουθεί επειδή πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποσύρεται από όλες τις παρτίδες.
Εφόσον η Ελλάδα δεν αποφασίσει να διεκδικήσει τα πραγματικά και νόμιμα δικαιώματά της, η Τουρκία -χωρίς κόστος-θα συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια στρατηγική, μέχρι να επιτύχει κάποιες από τις διεκδικήσεις της.
Προκύπτει αβίαστα ότι, για να αλλάξει αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να εγείρουμε και εμείς τις νόμιμες διεκδικήσεις μας.
Τότε μόνο η Τουρκία προ του κινδύνου να χάσει, θα λογικευτεί .
Η στρατηγική αυτή είναι υποχρεωτική, επειδή τελικά ο καθένας παίρνει την απόφαση που είναι η καλλίτερη γι’ αυτόν, δεδομένων των επιδιώξεών του και των αποφάσεων των άλλων.
Και βέβαια στα πολύπλοκα παίγνια οι αντιδράσεις των παικτών δεν μπορούν να περιγραφούν από την «ισορροπία».
Μια ελληνική πολιτική ισχύος θα ήταν η ασφαλέστερη τροχοπέδη στην τουρκική επιθετικότητα και αλαζονεία που πηγάζει από την εύνοια των “δυνατών”.
Η φύση της ελληνοτουρκικής διένεξης καθορίζεται από τους τοπικούς και διεθνείς παράγοντες που επηρεάζουν την εξελικτικότητα της αλληλεπίδρασης.
Το ζήτημα της ασφάλειας του αιγιακού εναέριου Χώρου είναι “ευαίσθητο” για την ελληνική άμυνα (σύμφωνα με τη βασική σύγχρονη στρατηγική αρχή
“αυτός που κυριαρχεί στον εναέριο Χώρο ελέγχει και τον κάτω απ’ αυτό θαλάσσιο και Χερσαίο Χώρο”) ένας αναπροσδιορισμός υπέρ της Τουρκίας θα μείωνε το αμυντικό βεληνεκές της Ελλάδας μπροστά στην ενδεχόμενη ανατολική αεροπορική επίθεση.
Η Τουρκία αναπτύσσει μια έντονη και πολύπλευρη δραστηριότητα που έχει σαν στόχο την αναθεώρηση του υφιστάμενου καθεστώτος στο Αιγαίο.
Για αυτό εκδηλώνει πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές δραστηριότητες, με τις οποίες προσπαθεί να προβάλλει τις θέσεις της .
Το ότι όλα αυτά που ισχυρίζεται η Τουρκία «δεν είναι παιχνίδια με τις λέξεις» γίνεται αντιληπτό, όταν εξετάσουμε ένα πεδίο αποφάσεων από την οπτική γωνία των δυνητικών συγκρούσεων.
Η περιπλοκότητα παράγει συγκρουσιακό δυναμικό εξαιτίας της περίσσειας δυνατοτήτων στο διεθνές περιβάλλον, η οποία πρέπει να περιορισθεί ανάλογα με την ικανότητα δράσης του διεθνούς συστήματος.
Ένα θέμα που προέκυψε είναι η αγορά των S-400 από την Τουρκία για σκοπούς αεράμυνας.
Το αμερικανικό σύστημα δεν κάνει αποδεκτή αυτή την απόφαση και φαίνεται να ακυρώνει την παράδοση των αεροσκαφών F-35 από την Αμερική στη Τουρκία.
Ανεξάρτητα όλων αυτών των παιγνίων για την επαύξηση της Αεράμυνας της Τουρκίας, υπάρχει ελληνική στρατηγική επιλογή για την Αεράμυνα της Ελλάδας και ιδιαίτερα του Αιγαίου:
Η αναδιάταξη των ελληνικών S-300 στο Αιγαίο
Η κίνηση αυτή ουσιαστικά είναι κίνηση «ματ». Από την ώρα που τουρκικά αεροσκάφη θα εισέρχονται στο FIR ATHINAI θα βρίσκονται υπό τη συνεχή παρακολούθηση των ελληνικών S-300. Αυτή η ενέργεια ισορροπεί ουσιαστικά την αγορά των S-400.
Είναι φανερό ότι για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας μας πρέπει να προωθηθεί μία γενικότερη ανεξαρτησιακή και αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας στα πλαίσια ενός καθεστώτος ολόπλευρου εκδημοκρατισμού.
Ρεαλιστικός στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία αυτοτελούς εθνικού συστήματος ασφαλείας, το οποίο να συνδέεται άμεσα με τη περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια,
δεδομένου ότι η ασφάλεια κάθε χώρας δεν μπορεί να είναι μόνο εθνική, αλλά και η ανεξαρτησία ενός λαού δεν μπορεί να αφεθεί στους σχεδιασμούς ενός διεθνούς ή περιφερειακού συστήματος ασφάλειας.
Άρθρο του υποπτέραρχου ε.α Παύλου Χρήστου
πηγη
