Με πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπογραμμίζεται ότι πρέπει «να βγαίνουν οι κουκούλες των ανωνύμων μαρτύρων σε ποινικές δίκες, όταν δεν υπάρχουν ειδικοί λόγοι για την απόκρυψη της πραγματικής τους ταυτότητας και μπορεί η υπεράσπιση των κατηγορουμένων να τους υποβάλλει απευθείας ερωτήσεις.»
Η απόφαση αφορούσε δικαστήριο στην …δημοκρατική Τουρκία, η ηγεσία της Δικαιοσύνης της οποίας, είναι αντιστοίχως υπόλογη στην πολιτική εξουσία, όπως και στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ερντογάν έχει καταφέρει, μέσω της Δικαιοσύνης της χώρας του ασφαλώς, να φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες αντιφρονούντες αξιωματικούς όλων των όπλων, πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Στην εξίσου… δημοκρατική Ελλάδα, η Πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών- και με την ανοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ..συνηγόρων υπεράσπισης στη δίκη της Χρυσής Αυγής, κατάφερε, «χωρίς να ανοίξει μύτη», σε μια διάτρητη δικονομικά διαδικασία, να «εξετάσει» μάρτυρες – των οποίων τα ονόματα είχαν γίνει ήδη γνωστά αν και «κουκουλοφόροι»- από απόσταση σε άγνωστο χώρο και με αλλοιωμένη φωνή!
Επειδή ήμουν παρών στην κωμικοτραγική διαδικασία – και προλαβαίνοντας τους κακοπροαίρετους δηλώνω ότι αντέδρασα με δήλωσή μου που καταχωρήθηκε στα επίσημα πρακτικά της δίκης στις 9/11/2017- η σύνθεση του Δικαστηρίου, ανέχτηκε τα εξής: Οι κουκουλοφόροι μάρτυρες να προσβάλουν και να καθυβρίζουν, χωρίς καμία παρατήρηση ή συνέπεια από την έδρα, τους συνηγόρους υπεράσπισης, να «ξεφυλλίζουν» σημειώσεις (παρά την απαγόρευση του νόμου) , που ακούγονταν καθαρά στη σύνδεση, ακόμα και πιθανότατα να απαντάνε ό,τι τους έλεγαν, όπως όταν ακούστηκε μέσα από την άγνωστης τοποθεσίας αίθουσα και άλλη φωνή που «διόρθωσε» κάποιον από αυτούς σε μια ημερομηνία !
Η ίδια έδρα απέρριψε τα αιτήματα βιντεοσκόπησης και ηχογράφησης που ακολούθησαν την ένσταση. Γιατί άραγε;
Η παραπάνω άγνωστη «λεπτομέρεια» της πολύκροτης δίκης, που είχε μετατραπεί σε αρένα και τσίρκο, πρώτιστα με την ευθύνη της έδρας και μετά με την ανοχή των συνηγόρων υπεράσπισης, είχε τα γνωστά- αναμενόμενα για όσους διέθεταν κοινή λογική- αποτελέσματα.
Υπό το φως της παραπάνω απόφασης του ΕΔΔΑ, το οποίο έκρινε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα των κατηγορουμένων στην Τουρκία, σε πολύ «ελαφρότερη» περίπτωση παραβίασης της δικονομίας, ανοίγει νέο δρόμο στην προσφυγή που έχει υποβληθεί από τον έγκριτο συνάδελφο κ. Κ. Πλεύρη, στη φαρέτρα του οποίου θα προστεθεί άλλο ένα επιχείρημα, όταν καθαρογραφούν τα πρακτικά και θα αποδειχθούν πολλές ακόμα άγνωστες πτυχές της τρομερής σκευωρίας.
Γιάννης Ζωγράφος
Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου
Μέλος Σ.Σ. ΕΛΑΣΥΝ
