Η υπόθεση χαλάει το αφήγημα της “πανίσχυρης” Τουρκίας την οποία ουδείς μπορεί να απειλήσει. Κι όμως από το 2015, 13 στραιώτες και αστυνομικοί έχουν αιχμαλωτιστεί από τους μαχητές του PKK.
Από τον Ιούλιο του 2015 που άρχισε η αιχμαλωσία των 13, οι μόνοι που ασχολούνται στην Τουρκία μ΄αυτό το θέμα, είναι συγγενείς τους που επισκέπτονται μέλη του κοινοβουλίου, υπουργεία και πολιτικά κόμματα για να ζητήσουν τη βοήθειά τους.
Καμία ανταπόκριση…
Η Nurcan Baysal, συνάντησε μέλη των οικογενειών των αιχμαλώτων και γράφει στο Ahval:
“Τον περασμένο χρόνο, είχα την ευκαιρία να συναντήσω κάποιους από τις οικογένειες αυτών των στρατιωτών. Είμαι ένας από τους ανθρώπους που προσπαθούν να διατηρήσουν την επικοινωνία μεταξύ αυτών των οικογενειών και αξιωματούχων στην Άγκυρα. Ήλπιζα ότι θα μπορέσουμε να σημειώσουμε πρόοδο στον τομέα αυτό, με στόχο την ειρήνη και την ασφάλεια.
Αλλά δεν λειτούργησε. Οι προσπάθειές μας στην Άγκυρα δεν απέδωσαν κανένα αποτέλεσμα και η κυβέρνηση έκανε πως δεν άκουγε τις οικογένειες αυτών των στρατιωτών. Είχα αποφασίσει να γράψω γι΄ αυτό το θέμα και ζητώ συγγνώμη από τις οικογένειες ,γιατί καθυστέρησα…
Ο Gürsel Özbey είναι ο πατέρας ενός από τους απαχθέντες στρατιώτες και είναι ο πρώην πρόεδρος της αγοράς εμπορευματικών συναλλαγών στην κεντρική ανατολική πόλη Malatya. Ο γιος του, ο Semih Özbey, υπηρετούσε στην πόλη Rize στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας και ήταν στο δρόμο για την Μαλάτια για να επισκεφθεί τη μητέρα του, που ήταν καρκινοπαθής, όταν τον έπιασαν μαχητές το ΡΚΚ.
Έκτοτε, ο Gürsel έκανε ό, τι ήταν δυνατό για να διασώσει τον γιο του. Έχει επισκεφθεί όλους τους ηγέτες και πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά μέχρι στιγμής ο γιος του δεν έχει έρθει στο σπίτι . Δεν έχει ούτε είδηση για το γιο του ούτε καμία δέσμευση των αρχών ότι θα ξεκινήσουν τη διαδικασία για να τον απελευθερώσουν.
Πριν γράψω , μίλησα στο Gürsel μέσω τηλεφώνου. “Το PKK λέει ότι πρέπει να δημιουργηθεί μια αντιπροσωπεία, της οποίας η κυβέρνηση θα πρέπει να διασφαλίσει την προστασία για να έρθουν να πάρουν τους κρατούμενους. Λένε ότι δεν μπορούν να απελευθερώσουν αυτούς τους ανθρώπους αλλιώς, για την ασφάλειά τους “, μου είπε ο Gürsel.
“Το ΡΚΚ λέει ότι είναι έτοιμοι να τους παραδώσουν αρκεί να τηρηθούν κάποιοι κάνονες και να πάει κάποιος να τους πάρει. . Αλλά η κυβέρνηση δεν είναι πρόθυμη να ακούσει. Μίλησα με τον Πρόεδρο Erdoğan. Είπε ότι είναι υπομονετικός. Αλλά δεν έχουμε υπομονή. Περιμένουμε τον γιο μας τέσσερα χρόνια…Αυτά τα παιδιά είναι στρατιώτες και αστυνομικοί της Τουρκικής Δημοκρατίας και συνελήφθησαν ενώ υπηρετούσαν την κυβέρνησή τους. Η κυβέρνηση δεν το αναγνωρίζει καθόλου; Γράψτε σχετικά με αυτό, . Η ευαισθητοποίηση του κοινού πρέπει να αυξηθεί. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει δράση. Βρείτε μια λύση να φέρετε τα παιδιά μας».
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από αυτούς τους αιχμάλωτους στρατιώτες και αστυνομικούς, γράφει η Nurcan Baysal και καταλήγει:
“Όσο δεν υπάρχει δημόσια κατακραυγή, φαίνεται απίθανο η κυβέρνηση θα αναλάβει δράση. Ενισχύστε τις φωνές αυτών των οικογενειών. Το κόστος της σιωπής είναι η απώλεια ενός αγαπημένου, ενός γονέα, ενός παιδιού, ενός εραστή, ενός αδελφού…
Επιπλέον, είναι καλό να εξετάσουμε το ενδεχόμενο η επανένωση στρατιωτών και αστυνομικών με τις οικογένειές τους να ανοίξει ένα μικρό παράθυρο για την ευρύτερη ειρηνευτική διαδικασία.”
Πηγή: militaire.gr
