Ενω επρεπε να διεκδικουμε....
Ολες οι Κυβερνησεις απ το 74 και μετα λενε, ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.......
Γιατι ;
Με ποιο δικαιωμα το λενε ;
Επιδιώκουν ανταλλαγή εδαφών ως ανταμοιβή για την ένταξή τους στην ΕΕ Σέρβοι και Κοσοβάροι όπως αναφέρει η DW.
Εμείς θα λέγαμε ότι περισσότερο οι Σέρβοι προχωρούν σε μια κίνηση με την οποία παίρνουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος της πολιτιστικής και εθνικής τους κληρονομιάς, καθώς στην Μιτρόβιτσα βρίσκονται οι περισσότερες σερβικές εκκλησίες και ταυτόχρονα βγάζουν από την «πλάτη» τους μια περιοχή, όπως η κοιλάδα του Πρέσεβο που μπορεί να αποβεί μοιραία για αυτούς καθώς κατοικείται από Αλβανούς.
Πάντως το ζήτημα έχει και ελληνικό ενδιαφέρον καθώς διαλύει τις ψευδαισθήσεις του ελληνικού κράτους περί μη αλλαγής των συνόρων και ότι δεν θα διατρέχει αλυτρωτικούς κινδύνους στο μέλλον, ειδικά τώρα που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκχώρησε την Μακεδονία στους Σκοπιανούς.
Κάποτε όταν οι συγκυρίες θα είναι «κατάλληλες» κάποιοι μπορεί να θελήσουν να διεκδικήσουν την «νότια» Μακεδονία αφού υπάρχει και η «βόρεια».
Για αυτό και δεν επιλέγει ποτέ κανείς να δίνει με τέτοια «ελαφρότητα» τέτοιες ονομασίες.
«Χωριά, βιομηχανικές περιοχές και πολιτιστικά μνημεία θα αλλάξουν κράτος. Η κίνηση σπάει το μέχρι τώρα ταμπού του απαραβίαστου των συνόρων.
Το απαραβίαστο των συνόρων ανήκει στην πεμπτουσία του ευρωπαϊκού δημόσιου δικαίου. Τα σύνορα είναι ιερά. Στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη πριν από 20 χρόνια, έγινε κάτι το μοναδικό, μετακινήθηκαν τα σύνορα σύμφωνα με κριτήρια εθνικά και πολιτισμικά. Τα δεδομένα δημιουργήθηκαν με τη βία.
Τώρα Σερβία και Κοσσυφοπέδιο προετοιμάζονται για να το μιμηθούν. Αυτήν τη φορά χωρίς βία, αλλά συναινετικά. Το τίμημα που θα γίνει αντικείμενο ανταλλαγής παραμένει ασαφές, όμως το ντιλ φαίνεται ότι θα γίνει. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ χωρίς προηγούμενο και για την ευρύτερη περιοχή.» αναφέρει η DW.
Να πούμε πως συνάντηση στις Βρυξέλλες θα έχουν σήμερα Παρασκευή οι πρόεδροι του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι, και της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, όπου θα συζητήσουν το ενδεχόμενο επίλυσης των διμερών διαφορών μέσω ανταλλαγής εδαφών, πρόταση που έχει προκαλέσει αυξανόμενες αντιδράσεις λόγω ανησυχιών ότι αναθεώρηση συνόρων στα Βαλκάνια θα ανοίξει την όρεξη και για άλλες αλλαγές.
Το σενάριο ανταλλαγής εδαφών μπορεί να θέσει τέλος στην 20ετή κρίση μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, ανοίγοντας τον δρόμο για μελλοντική ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το σχέδιο στηρίζεται από ΗΠΑ και ΕΕ πλην της Γερμανίας.
Η Γερμανία θεωρεί την πρώην Γιουγκοσλαβία κυριολεκτικά «τσιφλίκι» της άλλωστε είναι η βασική υπεύθυνη για την διάλυσή της.
Τον Αύγουστο ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον, διαμήνυσε ότι η Ουάσιγκτον δεν θα εμποδίσει τυχόν συμφωνία που προβλέπει ανταλλαγή γης, όμως ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Μας, αντέτεινε πως ενδεχόμενη ανταλλαγή θα «ανοίξει πάρα πολλά παλιά τραύματα» για τους κατοίκους της περιοχής.
Το παιχνίδι όμως της εξωτερικής πολιτικής είναι κάτι που γίνεται από όλους τους ενδιαφερόμενους και στο τέλος συνήθως κερδίζουν οι Αμερικανοί.
Συνεχίζει λοιπόν η DW
«Σερβικό λίκνο ιερών και οσίων
Οι διαπραγματεύσεις διήρκησαν πάνω από 7 χρόνια. Όχι στο Βελιγράδι ή στην Πρίστινα, αλλά στις Βρυξέλλες. Η επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι ανέλαβε προσπάθειες για να κάνει τα αδύνατα δυνατά.
Το τίμημα της συμφωνίας είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ανταλλαγή εδαφών. Θα είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εδώ και καιρό διακηρύττει η ΕΕ, την σταθεροποίηση των πολυεθνικών κοινωνιών και όχι την σαλαμοποίησή τους.
Το Κόσοβο είναι de facto ένα νέο κράτος στην Ευρώπη. Μόνο λίγες χώρες της ΕΕ που έχουν φόβους για αποσχιστικά κινήματα δεν το έχουν αναγνωρίσει. Η δύναμη των τετελεσμένων ισχυροποιεί την διαπραγματευτική θέση του, που μόνο να οραματιστεί μπορούσε πριν από δέκα χρόνια.
Για την παραχώρηση του βόρειου Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία, στο οποίο ζουν σχεδόν 45.000 Σέρβοι, η Πρίστινα θα μπορούσε να πάρει την κοιλάδα του Πρέσοβο στη νότια Σερβία ως αντιστάθμισμα, μια περιοχή με συμπαγή αλβανικό πληθυσμό.
Ωστόσο, το αλισβερίσι με εδάφη κατά μήκος εθνικών πληθυσμιακών ομάδων είναι μόνο το ένα κριτήριο. Πρόκειται επίσης για εδαφικούς βιομηχανικούς πόρους και πολιτιστικά μνημεία. Ενώ αυτό "ξυπνά" τα οικονομικά συμφέροντα και των δύο πλευρών, προκαλεί τα εθνικά αισθήματα των Σέρβων και φόβο για πιθανή απώλεια ορθοδόξων εκκλησιών και μοναστηριών, δεδομένου ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί το λίκνο των ιερών και οσίων του σερβικού λαού.
Κατά τον μεσαίωνα η κυριαρχία των Σέρβων χάθηκε από τη σταδιακή διείσδυση των Οθωμανών στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Πολιτικά ο σερβικός μύθος επανήλθε για προπαγανδιστικούς λόγους.
Την τελευταία φορά ήταν το 1989, όταν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αφαίρεσε την αυτονομία του Κοσσυφοπεδίου, 600 χρόνια μετά την πολύνεκρη μάχη. Ήταν η απαρχή διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο θάνατο 300.000 ανθρώπους.
Όταν σίγησαν τα όπλα στη Σλοβενία, την Κροατία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κλιμακώθηκε η σερβοκοσοβαρική διένεξη αρχές του 1998. Τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για συστηματικές εκδιώξεις Αλβανών, πολλές επιβεβαιωμένες, άλλες σκηνοθετημένες.
Ακολούθησε μαραθώνιος διαπραγματεύσεων. Μετά την αποτυχία τους το ΝΑΤΟ επιτέθηκε από αέρος και βομβάρδισε επί 80 ημέρες σερβικούς στόχους. Πολλοί άμαχοι σκοτώθηκαν.
Ως οιονεί διεθνές προτεκτοράτο το Κοσσυφοπέδιο πέρασε μια μεταβατική κατάσταση, που στις 17 Φεβρουαρίου του 2008 το οδήγησε με τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του σε μια νέα εποχή, αυτή του πιο νεότευκτου κράτους της Ευρώπης.
Σε περίπτωση που γίνει ανταλλαγή εδαφών ανάμεσα στη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο, τουλάχιστον νομικά, τα Βαλκάνια θα είχαν μια εστία κρίσης λιγότερη.
Θα μπορούσε όμως να δυναμιτίζονταν η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Σέρβοι σκληροπυρηνικοί στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας δεν εγκατέλειψαν ποτέ σχέδια προσάρτησής τους στη Σερβία. Το ίδιο ισχύει και για τους Κροάτες εθνικιστές στη δυτική Ερζεγοβίνη, που θα ήθελαν προ πολλού να είχαν προσδεθεί στο άρμα της Κροατίας. ΠΓΔΜ και Μαυροβούνιο έχουν επίσης πολυεθνικές κοινωνίες.
Παραδόξως η αμφισβητούμενη νομικά και πολιτικά ανταλλαγή περιοχών μεταξύ των δύο χωρών φέρνει και τις δύο πλευρές πιο κοντά στην ΕΕ.
Και οι δύο ανήκουν στις 6 χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, που θέλουν ως μια οικογένεια να γίνουν δεκτές στην ΕΕ. Ο κατάλογος των υποστηρικτών και πολέμιων αυτής της ανταλλαγής είναι μακρύς.
Ο σύμβουλος ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ έχει στο μεταξύ επιδοκιμάσει τα σχέδια. Πόσο ακόμη θα διαρκέσει αυτή η στάση είναι άγνωστο λόγω της ανοιχτής ευρωπαϊκής αδιαφορίας για την νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Η γερμανική κυβέρνηση και κυρίως η Άγκελα Μέρκελ αντιδρά συγκρατημένα. Το ίδιο κι άλλοι αξιωματούχοι που ενεπλάκησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο στην ειρήνευση στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Το δεξί χέρι του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, Τζέιμς Πάρντιου δηλώνει κάθετα αντίθετος με την ανταλλαγή εδαφών. Μαζί με αυτόν κι άλλοι πολλοί. Ωστόσο, η πολιτική αναμέτρηση πλησιάζει.
Αύριο, 08.09, ο ισχυρός άνδρας της Σερβίας, Αλεξάντερ Βούτσιτς στη Μιτροβίτσα ενώπιον των συμπατριωτών, θα εκφωνήσει την σημαντικότερη, ίσως, ομιλία της ζωής του.
Η προσφορά για ανταλλαγή στην "φωλιά του λύκου" αποτελεί πρότυπο μεταμόρφωσης ενός εθνικιστικού γερακιού σε πεπεισμένο ευρωπαίο. Η Σερβία θέλει εισέλθει κατά προτεραιότητα στο κλαμπ των Βρυξελλών. Σε περίπτωση που επιτευχθεί ο στόχος αυτός η θλίψη για τη μερική απώλεια του λίκνου των σερβικών ιερών και οσίων θα είναι μάλλον περιορισμένη στο Βελιγράδι.»
πηγη
Ολες οι Κυβερνησεις απ το 74 και μετα λενε, ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.......
Γιατι ;
Με ποιο δικαιωμα το λενε ;
Επιδιώκουν ανταλλαγή εδαφών ως ανταμοιβή για την ένταξή τους στην ΕΕ Σέρβοι και Κοσοβάροι όπως αναφέρει η DW.
Εμείς θα λέγαμε ότι περισσότερο οι Σέρβοι προχωρούν σε μια κίνηση με την οποία παίρνουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος της πολιτιστικής και εθνικής τους κληρονομιάς, καθώς στην Μιτρόβιτσα βρίσκονται οι περισσότερες σερβικές εκκλησίες και ταυτόχρονα βγάζουν από την «πλάτη» τους μια περιοχή, όπως η κοιλάδα του Πρέσεβο που μπορεί να αποβεί μοιραία για αυτούς καθώς κατοικείται από Αλβανούς.
Πάντως το ζήτημα έχει και ελληνικό ενδιαφέρον καθώς διαλύει τις ψευδαισθήσεις του ελληνικού κράτους περί μη αλλαγής των συνόρων και ότι δεν θα διατρέχει αλυτρωτικούς κινδύνους στο μέλλον, ειδικά τώρα που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκχώρησε την Μακεδονία στους Σκοπιανούς.
Κάποτε όταν οι συγκυρίες θα είναι «κατάλληλες» κάποιοι μπορεί να θελήσουν να διεκδικήσουν την «νότια» Μακεδονία αφού υπάρχει και η «βόρεια».
Για αυτό και δεν επιλέγει ποτέ κανείς να δίνει με τέτοια «ελαφρότητα» τέτοιες ονομασίες.
«Χωριά, βιομηχανικές περιοχές και πολιτιστικά μνημεία θα αλλάξουν κράτος. Η κίνηση σπάει το μέχρι τώρα ταμπού του απαραβίαστου των συνόρων.
Το απαραβίαστο των συνόρων ανήκει στην πεμπτουσία του ευρωπαϊκού δημόσιου δικαίου. Τα σύνορα είναι ιερά. Στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη πριν από 20 χρόνια, έγινε κάτι το μοναδικό, μετακινήθηκαν τα σύνορα σύμφωνα με κριτήρια εθνικά και πολιτισμικά. Τα δεδομένα δημιουργήθηκαν με τη βία.
Τώρα Σερβία και Κοσσυφοπέδιο προετοιμάζονται για να το μιμηθούν. Αυτήν τη φορά χωρίς βία, αλλά συναινετικά. Το τίμημα που θα γίνει αντικείμενο ανταλλαγής παραμένει ασαφές, όμως το ντιλ φαίνεται ότι θα γίνει. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ χωρίς προηγούμενο και για την ευρύτερη περιοχή.» αναφέρει η DW.
Να πούμε πως συνάντηση στις Βρυξέλλες θα έχουν σήμερα Παρασκευή οι πρόεδροι του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι, και της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, όπου θα συζητήσουν το ενδεχόμενο επίλυσης των διμερών διαφορών μέσω ανταλλαγής εδαφών, πρόταση που έχει προκαλέσει αυξανόμενες αντιδράσεις λόγω ανησυχιών ότι αναθεώρηση συνόρων στα Βαλκάνια θα ανοίξει την όρεξη και για άλλες αλλαγές.
Το σενάριο ανταλλαγής εδαφών μπορεί να θέσει τέλος στην 20ετή κρίση μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, ανοίγοντας τον δρόμο για μελλοντική ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το σχέδιο στηρίζεται από ΗΠΑ και ΕΕ πλην της Γερμανίας.
Η Γερμανία θεωρεί την πρώην Γιουγκοσλαβία κυριολεκτικά «τσιφλίκι» της άλλωστε είναι η βασική υπεύθυνη για την διάλυσή της.
Τον Αύγουστο ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον, διαμήνυσε ότι η Ουάσιγκτον δεν θα εμποδίσει τυχόν συμφωνία που προβλέπει ανταλλαγή γης, όμως ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Μας, αντέτεινε πως ενδεχόμενη ανταλλαγή θα «ανοίξει πάρα πολλά παλιά τραύματα» για τους κατοίκους της περιοχής.
Το παιχνίδι όμως της εξωτερικής πολιτικής είναι κάτι που γίνεται από όλους τους ενδιαφερόμενους και στο τέλος συνήθως κερδίζουν οι Αμερικανοί.
Συνεχίζει λοιπόν η DW
«Σερβικό λίκνο ιερών και οσίων
Οι διαπραγματεύσεις διήρκησαν πάνω από 7 χρόνια. Όχι στο Βελιγράδι ή στην Πρίστινα, αλλά στις Βρυξέλλες. Η επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι ανέλαβε προσπάθειες για να κάνει τα αδύνατα δυνατά.
Το τίμημα της συμφωνίας είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ανταλλαγή εδαφών. Θα είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εδώ και καιρό διακηρύττει η ΕΕ, την σταθεροποίηση των πολυεθνικών κοινωνιών και όχι την σαλαμοποίησή τους.
Το Κόσοβο είναι de facto ένα νέο κράτος στην Ευρώπη. Μόνο λίγες χώρες της ΕΕ που έχουν φόβους για αποσχιστικά κινήματα δεν το έχουν αναγνωρίσει. Η δύναμη των τετελεσμένων ισχυροποιεί την διαπραγματευτική θέση του, που μόνο να οραματιστεί μπορούσε πριν από δέκα χρόνια.
Για την παραχώρηση του βόρειου Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία, στο οποίο ζουν σχεδόν 45.000 Σέρβοι, η Πρίστινα θα μπορούσε να πάρει την κοιλάδα του Πρέσοβο στη νότια Σερβία ως αντιστάθμισμα, μια περιοχή με συμπαγή αλβανικό πληθυσμό.
Ωστόσο, το αλισβερίσι με εδάφη κατά μήκος εθνικών πληθυσμιακών ομάδων είναι μόνο το ένα κριτήριο. Πρόκειται επίσης για εδαφικούς βιομηχανικούς πόρους και πολιτιστικά μνημεία. Ενώ αυτό "ξυπνά" τα οικονομικά συμφέροντα και των δύο πλευρών, προκαλεί τα εθνικά αισθήματα των Σέρβων και φόβο για πιθανή απώλεια ορθοδόξων εκκλησιών και μοναστηριών, δεδομένου ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί το λίκνο των ιερών και οσίων του σερβικού λαού.
Κατά τον μεσαίωνα η κυριαρχία των Σέρβων χάθηκε από τη σταδιακή διείσδυση των Οθωμανών στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Πολιτικά ο σερβικός μύθος επανήλθε για προπαγανδιστικούς λόγους.
Την τελευταία φορά ήταν το 1989, όταν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αφαίρεσε την αυτονομία του Κοσσυφοπεδίου, 600 χρόνια μετά την πολύνεκρη μάχη. Ήταν η απαρχή διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο θάνατο 300.000 ανθρώπους.
Όταν σίγησαν τα όπλα στη Σλοβενία, την Κροατία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κλιμακώθηκε η σερβοκοσοβαρική διένεξη αρχές του 1998. Τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για συστηματικές εκδιώξεις Αλβανών, πολλές επιβεβαιωμένες, άλλες σκηνοθετημένες.
Ακολούθησε μαραθώνιος διαπραγματεύσεων. Μετά την αποτυχία τους το ΝΑΤΟ επιτέθηκε από αέρος και βομβάρδισε επί 80 ημέρες σερβικούς στόχους. Πολλοί άμαχοι σκοτώθηκαν.
Ως οιονεί διεθνές προτεκτοράτο το Κοσσυφοπέδιο πέρασε μια μεταβατική κατάσταση, που στις 17 Φεβρουαρίου του 2008 το οδήγησε με τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του σε μια νέα εποχή, αυτή του πιο νεότευκτου κράτους της Ευρώπης.
Σε περίπτωση που γίνει ανταλλαγή εδαφών ανάμεσα στη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο, τουλάχιστον νομικά, τα Βαλκάνια θα είχαν μια εστία κρίσης λιγότερη.
Θα μπορούσε όμως να δυναμιτίζονταν η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Σέρβοι σκληροπυρηνικοί στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας δεν εγκατέλειψαν ποτέ σχέδια προσάρτησής τους στη Σερβία. Το ίδιο ισχύει και για τους Κροάτες εθνικιστές στη δυτική Ερζεγοβίνη, που θα ήθελαν προ πολλού να είχαν προσδεθεί στο άρμα της Κροατίας. ΠΓΔΜ και Μαυροβούνιο έχουν επίσης πολυεθνικές κοινωνίες.
Παραδόξως η αμφισβητούμενη νομικά και πολιτικά ανταλλαγή περιοχών μεταξύ των δύο χωρών φέρνει και τις δύο πλευρές πιο κοντά στην ΕΕ.
Και οι δύο ανήκουν στις 6 χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, που θέλουν ως μια οικογένεια να γίνουν δεκτές στην ΕΕ. Ο κατάλογος των υποστηρικτών και πολέμιων αυτής της ανταλλαγής είναι μακρύς.
Ο σύμβουλος ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ έχει στο μεταξύ επιδοκιμάσει τα σχέδια. Πόσο ακόμη θα διαρκέσει αυτή η στάση είναι άγνωστο λόγω της ανοιχτής ευρωπαϊκής αδιαφορίας για την νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Η γερμανική κυβέρνηση και κυρίως η Άγκελα Μέρκελ αντιδρά συγκρατημένα. Το ίδιο κι άλλοι αξιωματούχοι που ενεπλάκησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο στην ειρήνευση στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Το δεξί χέρι του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, Τζέιμς Πάρντιου δηλώνει κάθετα αντίθετος με την ανταλλαγή εδαφών. Μαζί με αυτόν κι άλλοι πολλοί. Ωστόσο, η πολιτική αναμέτρηση πλησιάζει.
Αύριο, 08.09, ο ισχυρός άνδρας της Σερβίας, Αλεξάντερ Βούτσιτς στη Μιτροβίτσα ενώπιον των συμπατριωτών, θα εκφωνήσει την σημαντικότερη, ίσως, ομιλία της ζωής του.
Η προσφορά για ανταλλαγή στην "φωλιά του λύκου" αποτελεί πρότυπο μεταμόρφωσης ενός εθνικιστικού γερακιού σε πεπεισμένο ευρωπαίο. Η Σερβία θέλει εισέλθει κατά προτεραιότητα στο κλαμπ των Βρυξελλών. Σε περίπτωση που επιτευχθεί ο στόχος αυτός η θλίψη για τη μερική απώλεια του λίκνου των σερβικών ιερών και οσίων θα είναι μάλλον περιορισμένη στο Βελιγράδι.»
πηγη
