Άτομα ηλικίας κάτω των 40 ετών, καλούνται να κάνουν εξετάσεις και να ελέγξουν την καρδιά τους επειδή ενδέχεται να διατρέχουν κίνδυνο από ένα σύνδρομο που ξαφνικά βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση, και το οποίο οι ειδικοί αποκαλούν «Σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου ενηλίκων»....
Το σύνδρομο, γνωστό ως SADS, έχει αποβεί μοιραίο για κάθε κατηγορία νεαρών ανθρώπων, ανεξάρτητα από το αν διατηρούν μια καλή φυσική κατάσταση και έναν υγιεινό τρόπο ζωής ή όχι.
Το SADS είναι ένας «συνολικός όρος για να περιγράψει τους απροσδόκητους θανάτους σε νέους», ανέφερε σε ανακοίνωση του το Βασιλικό Αυστραλιανό Κολλέγιο Γενικών Ιατρών, και εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας κάτω των 40 ετών.
Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται όταν η νεκροψία δεν μπορεί να βρει μια προφανή αιτία θανάτου.
Το Ίδρυμα SADS που εδρεύει στη Γιούτα των ΗΠΑ έχει αναφέρει ότι περισσότεροι από τους μισούς από τους 4.000 ετήσιους θανάτους παιδιών, εφήβων ή νεαρών ενηλίκων από SADS που σημειώθηκαν το τελευταίο εξάμηνο, έχουν ένα από τα δύο κορυφαία προειδοποιητικά σημάδια.
Αυτά τα σημάδια περιλαμβάνουν οικογενειακό ιστορικό διάγνωσης SADS ή ξαφνικό ανεξήγητο θάνατο ενός μέλους της οικογένειας και λιποθυμία ή επιληπτικές κρίσεις κατά τη διάρκεια της άσκησης ή όταν βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιο περιστατικό έντονης συναισθηματικής φόρτισης, ανέφερε το news.com.au.
Για παράδειγμα, πριν από λίγους μήνες, μια 31χρονη γυναίκα, η Κάθλιν Κιν, πέθανε στον ύπνο της ενώ βρισκόταν στο διαμέρισμα δύο φίλων της στο Δουβλίνο.
Η άτυχη Κάθριν Κιν που έφυγε ξαφνικά στον ύπνο της, σε παλιά φωτογραφία μαζί με την μητέρα της Μαργαρίτα
Η μητέρα της, Μαργκαρίτα Κάμινγκς είπε στην Irish Mirror: «Όλοι δούλευαν από το σπίτι μέσω τηλεργασίας, οπότε κανείς δεν έδωσε σημασία στο γεγονός όταν η Κάθριν δεν κατέβηκε για πρωινό. Της έστειλαν μήνυμα στις 11.20 και όταν δεν απάντησε, έλεγξαν το δωμάτιό της και διαπίστωσαν ότι είχε πεθάνει.
Η φίλη της άκουσε έναν θόρυβο στο δωμάτιό της γύρω στις 04:00 π.μ. και πιστεύει ότι αυτήν ήταν η στιγμή που πέθανε».
Η κυρία Κάμινγκς δήλωσε ότι η κόρη της «πήγαινε στο γυμναστήριο και περπατούσε για 5 χιλιόμετρα κάθε μέρα».
«Με παρηγορεί μόνο το γεγονός ότι έφυγε στον ύπνο της και δεν βιωσε πόνο και είμαι ευγνώμων για αυτό. Πάντα ανησυχούσα για τα παιδιά μου, αλλά ποτέ δεν το περίμενα αυτό. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έχανα ένα παιδί στη ζωή μου».
Το Baker Heart and Diabetes Institute της Μελβούρνης αναπτύσσει το πρώτο μητρώο SADS της χώρας.
«Υπάρχουν περίπου 300 περιπτώσεις ετησίως με άτομα ηλικίας κάτω των 50 ετών στη επαρχεία της Βικτώρια που παθαίνουν ξαφνικά καρδιακή ανακοπή. Την τελευταία χρονιά, τα περιστατικά αυτά έχουν αγγίξει τα 700, δεν είναι λογικό», είπε ένας εκπρόσωπος του Ινστιτούτου.
«Από αυτούς, περίπου στο 1/5 δεν μπορούν να βρουν την ακριβή αιτία θανάτου, ακόμη και μετά από εκτεταμένες έρευνες, όπως η πλήρης αυτοψία».
Η Δρ. Ελίζαμπεθ Πάρατζ
Η καρδιολόγος και ερευνήτρια Δρ Ελίζαμπεθ Πάρατζ είπε: «Το μητρώο Baker ήταν το πρώτο στη χώρα και ένα από τα λίγα στον κόσμο που συνδύαζε τις πληροφορίες ασθενοφόρου του νοσοκομείου και του ιατροδικαστική για εκάστοτε περιστατικό.
Μέσα από αυτό μπορούσε να αποτυπωθεί και να καταγραφεί το περιστατικό που οδήγησε σε μια καρδιακή ανακοπή, χωρίς όμως να υπάρχει εμφανής αλλά και ελεγχόμενος μέσω εξετάσεων λόγος που να οδήγησε σε αυτήν.
Πιστεύει ότι η πιθανή έλλειψη ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι «πολλά γίνονται εκτός των παραδοσιακών ιατρικών πλαισίων».
«Η πλειονότητα αυτών των συμβάντων SADS, το 90 τοις εκατό, συμβαίνουν έξω από το νοσοκομείο – το άτομο δεν τα καταφέρνει – επομένως το βάρος πέφτει στο προσωπικό του ασθενοφόρου που μεταφέρει τον άνθρωπο αυτόν», είπε ο Δρ Παράτζ.
«Νομίζω ότι ακόμη και οι γιατροί υποτιμούν το ολοένα και αυξανόμενο αυτό φαινόμενο. Βλέπουμε ότι μόνο το 10% από αυτούς που φτάνουν στο νοσοκομείο επιβιώνουν. Εδώ βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου», ανέφερε.
Για την οικογένεια και τους φίλους των θυμάτων, το SADS είναι κάτι «πολύ δύσκολο στο να κατανοηθεί» επειδή είναι μια «διάγνωση του τίποτα», πρόσθεσε η Δρ Παράτζ.
Η ίδια πρόσθεσε ότι η άποψη που εκφράζουν κάποιοι επιστήμονες, ότι δηλαδή το σύνδρομο SADS μπορεί να καταπολεμηθεί εφόσον οι άνθρωποι αποφασίσουν να κάνουν πλήρη γονιδιακό έλεγχο, δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί και να αποδώσει καθώς οι ειδικοί δεν είναι 100% σίγουροι για το «ποια γονίδια το προκαλούν όλο αυτό».
«Η καλύτερη συμβουλή θα ήταν, εάν είχατε έναν συγγενή πρώτου βαθμού – γονέα, αδερφό, παιδί – που είχε έναν ανεξήγητο θάνατο, καλό θα ήταν να επισκεφτείτε έναν καρδιολόγο», είπε.
Και όλη αυτή η εκτίναξη του συνδρόμου, συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια, υπό το καθεστώς όλων αυτών των περίεργων καταστάσεων που βιώνουμε….
