Γιατι;
Γιατι δεν θελουν ουτε να ακουσουν για το φαρμακο;
Τι τρεχει;
Ειναι πολλα τα λεφτα μηπως;
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει, μετά τις αποκαλύψεις των καθηγητών Κούβελα και Φαρσαλινού, σε νυχτερινή εκπομπή του Γ. Σαχίνη, ότι εδώ και πάνω από ένα μήνα έχει εγκριθεί από τον αμερικανικό FDA φάρμακο, με βάση τα μονοκλωνικά αντισώματα, το οποίο θα μπορούσε ν' αποσυμφορήσει το σύστημα υγείας και τις εντατικές κι έτσι να επιτραπεί και στην οικονομία να λειτουργήσει και στους πολίτες να ζήσουν φυσιολογικά (πράγμα που μέχρι το τέλος θα έχουμε ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνει).
Γιατί, λοιπόν, δεν παραγγέλνουν το φάρμακο από τις ΗΠΑ και περιμένουν ένα εμβόλιο με άγνωστη ουσιαστικά αποτελεσματικότητα; (Δεν γνωρίζουμε καν, για παράδειγμα, κατά πόσον οι εμβολιασμένοι μπορούν περαιτέρω να μεταδώσουν τον ιό ούτε για πόσον καιρό διαρκεί η όποια ανοσία). Ένα εμβόλιο, που ακόμη και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα φανεί (αν φανεί) χρήσιμο επιδημιολογικά μετά τον Σεπτέμβρη του 2021;
Ο καθηγητής Κούβελας έχει μιλήσει ανοιχτά για ζητήματα κέρδους και συμφέροντος, αφού τα εμβόλια θα πουληθούν κατά εκατομμύρια δόσεις, ενώ τα μονοκλωνικά αντισώματα απευθύνονται αυστηρά σε μερικές χιλιάδες ασθενείς στην Ελλάδα και πολλοί, ειδικοί και μη, συμφωνούν με αυτήν την άποψη. Δεν θα διαφωνήσουμε, φαίνεται απολύτως εύλογη.
Ωστόσο, διαβάζοντας διάφορους απολογητές της κυβέρνησης και του κυρίαρχου αφηγήματος, συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχει τουλάχιστον μία ακόμη πλευρά στο ζήτημα. Ας καταθέσουμε, λοιπόν, κι εμείς τη δική μας δεκάρα στον ζωηρό αυτόν διάλογο.
Καταρχάς, αυτό που διακινούν οι απολογητές, ότι οι δόσεις δεν φτάνουν για όλους, δεν ισχύει. Ο κύριος Κούβελας, σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη στο Κόκκινο, δήλωσε ότι τηλεφώνησε ο ίδιος στην εταιρεία και τον διαβεβαίωσαν ότι έχουν έτοιμες ήδη 1.000.000 δόσεις και πως έχουν προϋπολογίσει 3.000 από αυτές για τη χώρα μας, οπότε ας μην παίρνουμε πολύ τοις μετρητοίς ό,τι λέει ο κάθε Παπατζής.
Το θέμα βρίσκεται αλλού: Το φάρμακο αυτό ΔΕΝ είναι κατάλληλο για να χορηγηθεί σε κάποιον που εισάγεται στο νοσοκομείο σε βαριά κατάσταση ή/και καταλήγει στην εντατική. Πρέπει να χορηγηθεί νωρίς, κατά την περίοδο που ακόμη τα συμπτώματα είναι ήπια ως μέτρια, έτσι ώστε οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ να μειωθούν κατά περίπου 70%.
Επομένως, για ν' αποδώσει το φάρμακο, θα πρέπει και πάλι να στηθεί ένα σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ΠΦΥ), στο οποίο να καταφεύγει όποιος παρουσιάσει συμπτώματα κόβιντ, ώστε να γίνεται διάγνωση και να του χορηγούν το φάρμακο στο σπίτι (με επισκέπτες γιατρούς ή νοσοκόμους κ.λπ.). Δεν είναι, φυσικά, τυχαίο ότι όλες οι προτάσεις της επιστημονικής κοινότητας, και του ίδιου του ΠΟΥ, για στοχευμένα επιδημιολογικά μέτρα, αντί του μεσαιωνικού οριζόντιου λοκντάουν, προϋποθέτουν την επένδυση στην ΠΦΥ.
Ο βαθύτερος, λοιπόν, λόγος για τον οποίο επιμένουμε δογματικά στα καταστροφικά λοκντάουν, παρά το τεράστιο κόστος και την αποτυχία τους στον έλεγχο της μετάδοσης, κι έχουμε αποκλείσει κάθε άλλη φαρμακευτική παρέμβαση εκτός από το εμβόλιο είναι ένας και βασικός: Η ελλαδική κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να επενδύσει στην ΠΦΥ, αφού τα μνημόνια και η Μητέρα Γερμανία δεν της το επιτρέπουν.
Τουναντίον, ακόμη και εν μέσω συνδημίας, η αποψίλωση του ΕΣΥ συνεχίζει ακάθεκτη το θεάρεστο έργο της. Πράγματι, για το 2021, στην εκθεση του προυπολογισμού για την υγεία, θα έχουμε κατα 500 εκατομμύρια ευρώ μειωμένες τις κρατικές δαπάνες και ειδικά στην ΠΦΥ κατα 20%
Στόχος είναι, στο μέλλον, ν' αντιμετωπίζεται κάθε είδους απειλή κατά της δημόσιας υγείας με το σχήμα "περιοριστικά μέτρα, ατομική ευθύνη, περιμένοντας τον Γκοντό".
Και για να προλάβουμε όσους προσμένουν το περιβόητο εμβόλιο ως μάννα εξ ουρανού, θα πρέπει να προσθέσουμε μία ακόμη πολύ σημαντική παράμετρο, την οποία οι περισσότεροι προτιμούνε ν' αγνοούν:
Ο μαζικός εμβολιασμός, τόσο λόγω της μαζικής του κλίμακας όσο και λόγω της ανάγκης διατήρησης των εμβολίων σε θερμοκρασίες -70 βαθμών καθ' όλο το μήκος της αλυσίδας παραγωγή-μεταφορά-αποθήκευση-διάθεση, θέλει τόσο μεθοδικό και υψηλού επιπέδου σχεδιασμό, τα logistics όπως τα λέμε στο χωριό μου, που προβληματίζει σοβαρά και τις πιο οργανωμένες χώρες, πόσο μάλλον χώρες που νιώθουν υπερήφανες όταν αποτελούν τους ουραγούς της Ευρώπης σε όλα τα θετικά και τους πρωταθλητές σε όλα τα αρνητικά.
Η παροιμιώδης ανικανότητα του ελλαδικού κράτους για στοιχειώδη οργάνωση σε βασικά πράγματα, μας δίνει τη δυστυχή βεβαιότητα ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει σ' αυτή τη χώρα κι ότι τ' αποτελέσματα θα είναι από τραγελαφικά ως τραγικά.
Γι' αυτούς τους λόγους, θα συνιστούσαμε περισσότερη ψυχραιμία στις μεταξύ μας κόντρες, καθότι είναι πάρα πολύ πιθανόν ότι διεξάγονται περί όνου σκιάς και πολλοί θα ντραπούν, αν έχουν ελάχιστη τσίπα, όταν θα φανερωθεί το μεγάλο φιάσκο. Και βέβαια, θα κατηγορηθούν γι' άλλη μια φορά οι πολίτες, για τον κακό τους χαρακτήρα. Ποιος ανίκανος ανέλαβε ποτέ την ευθύνη για την ανικανότητά του...
