Ενα νεοφιλελεύθερο σχέδιο με επιστημονικό προσωπείο φέρνει η κυβέρνηση για να καλύψει τις δικές της προσδοκίες. Χωρίς καμία διαβούλευση έρχεται ένα σχέδιο με μέτρα που, αν δεν γνωρίζαμε ότι θα είναι προτάσεις στην Κομισιόν για την αξιοποίηση των 32 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης, δεν θα είχε να ζηλέψει σε τίποτα τα Μνημόνια του παρελθόντος.
Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή με τις συντάξεις, τις οποίες βάζει στο στόχαστρο, όπως γινόταν και την προηγούμενη δεκαετία, αλλά και με τους μικρομεσαίους, τους οποίους ζητά να ελαφρύνει σε φόρους, ώστε να μπορούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Από την άλλη, ζητά αντιλαϊκά μέτρα στα εργασιακά, που μπορεί να χαρακτηριστούν «δώρο» στις πολυεθνικές: μείωση του κόστους των υπερωριών, ώστε να καταργηθεί στην πράξη το 8ωρο χωρίς έξτρα κόστος, και αύξηση του ορίου των απολύσεων. Ολα αυτά, δηλαδή, που ήταν στο στόχαστρο από το πρώτο Μνημόνιο του 2010.
Η καραντίνα φαίνεται πως άνοιξε τον δρόμο για να έρθουν μέτρα τύπου… Μνημονίων, τα οποία όμως δεν παρουσιάζονται ως προτάσεις της κυβέρνησης, αλλά εισηγήσεις μιας ομάδας ειδικών, πανεπιστημιακών και επιχειρηματιών, που βοηθούν με τις σκέψεις τους στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Φαίνεται δηλαδή πως πίσω από την έκθεση Πισσαρίδη κρύβονται το πραγματικό προσωπείο και το πρόγραμμα της κυβέρνησης, το οποίο ξεδιπλωνόταν και προεκλογικά (κατάργηση 8ώρου, 7ήμερη εργασία κ.λπ.), αν και τότε μιλούσαν για παραπληροφόρηση και fake news όσων τα αναδείκνυαν. Μέτρα που ζητούν με εμμονή στελέχη που έχουν διατελέσει σε υψηλές θέσεις, όπως η Μιράντα Ξαφά, η οποία, αν και δεν είναι μέλος της επιτροπής, επιμένει διαχρονικά να ζητά τη μείωση των συντάξεων.
Οπως εξελίσσεται, άλλωστε, η κατάσταση με την πανδημία, διαλύεται και το τελευταίο «κάστρο» της ελληνικής οικονομίας, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το λιανεμπόριο, που έχει βάλει ξανά λουκέτο μέσα σε διάστημα οκτώ μηνών.
Οι μεγάλες αλυσίδες έχουν προβάδισμα, αφού διαθέτουν τη ρευστότητα για να κάνουν ηλεκτρονικά καταστήματα, να πληρώσουν εμπορεύματα και υποχρεώσεις, σε αντίθεση με τους μικρούς επιχειρηματίες.
Σε αυτή τη συγκυρία η επιτροπή Πισσαρίδη ζητά να μην υπάρχουν τόσες μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και οι αυτοαπασχολούμενοι να γίνουν… μισθωτοί, δηλαδή υπάλληλοι των πολυεθνικών. Οι μικρές επιχειρήσεις φυτοζωούν και προσπαθούν να επιζήσουν με έκτακτες επιχορηγήσεις, τύπου επιστρεπτέας προκαταβολής. Ομως αυτό αποτελεί μια μικρή ανάσα ζωής, μια και πρόκειται για ένα χαμηλότοκο δάνειο από το κράτος, που σε ένα μεγάλο ποσοστό του θα πρέπει να επιστραφεί. Με αυτό το ποσό θα πρέπει να πληρωθούν ενοίκια (ακόμα και το 60% με μηδέν τζίρο δεν μπορεί να πληρωθεί αλλιώς), υποχρεώσεις, λογαριασμοί και να ζήσουν οικογένειες που δεν έχουν εισόδημα αυτή την περίοδο (ελεύθεροι επαγγελματίες).
