Η απόσχιση του Πάνου Καμμένου από το πολιτικό «άρμα» της κυβέρνησης Τσίπρα έφερε στην επιφάνεια της πολιτικής ατζέντας τα εξαιρετικά σοβαρά υπονοούμενα που είχε διατυπώσει προ ολίγων μηνών ο τέως υπουργός Εθνικής Άμυνας σε βάρος του τότε υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, περί χρηματισμού κυβερνητικών μελών, για να προωθηθεί με κάθε τρόπο η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Λίγες ημέρες μετά και την παραίτησή του, ο κ. Καμμένος επανήλθε την Πέμπτη (17/01/2019) στο ζήτημα με ένα «φαρμακερό» tweet στον προσωπικό του λογαριασμό, το οποίο άφηνε σαφέστατες αιχμές κατά του κ. Κοτζιά και του πολιτικού κινήματος «ΠΡΑΤΤΩ».
«ΕΙΣ-ΠΡΑΤΤΩ….Ρήμα
Panos Kammenos
@PanosKammenos
ΕΙΣ-ΠΡΑΤΤΩ....Ρήμα αναφερόμενο ενίοτε στο εσωτερικό και συχνά μετά το 2017 στο εξωτερικό
5:26 μ.μ. - 17 Ιαν 2019
Πρώτον, γιατί ο κ. Καμμένος εμμένει σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς κατά του κ. Κοτζιά, όταν πλέον βρίσκεται – ούτως ή άλλως – εκτός του πολιτικού «παιχνιδιού» και πόσο σοβαρά μπορεί να τα λάβει κανείς αυτά που λέει υπ’ όψιν;
Δεύτερον, για ποιο λόγο δεν βγαίνει ουδείς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας να διαψεύσει τα όσα λέει ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ;
Ίσως η κυβέρνηση να μην το αντιλαμβάνεται, αλλά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά: Όταν ένας τέως υπουργός επαναφέρει στη δημοσιότητα τον καβγά που είχε στα μέσα Οκτωβρίου με τον άλλοτε συνάδελφό του στο υπουργείο Εξωτερικών και με δεδομένο ότι αυτός ο καβγάς οδήγησε στην παραίτηση του Νίκου Κοτζιά, τότε κάτι δεν πάει σίγουρα καλά.
Και για να το κάνουμε πιο λιανά: Τα όσα υποστηρίζει ο Πάνος Καμμένος θα πρέπει να ελεγχθούν άμεσα και ενδελεχώς τόσο από τη Βουλή όσο και από την ίδια τη Δικαιοσύνη. Πόσο δε μάλλον, σε μια κρίσιμη στιγμή για τα εθνικά θέματα όπως η παρούσα, οπότε επίκειται η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή.
Αυτή η ιδιόμορφη «σιγή ασυρμάτου» από πλευράς του Μεγάρου Μαξίμου αφήνει σοβαρές σκιές στο ήδη βαριά «πληγωμένο» πολιτικό σύστημα της χώρας, ενώ θέτει εν αμφιβόλω και τα κίνητρα που περιέβαλαν την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών από τους κυρίους Τσίπρα και Ζάεφ.
Είναι, τουλάχιστον, παράδοξο ένας πολιτικός, να επιμένει να διασύρει μια ολόκληρη κυβέρνηση.
Είναι περίεργο ένας αρχηγός κόμματος που γνώριζε τα πράγματα «από μέσα» να αφήνει ξεκάθαρα υπόνοιες περί χρηματισμού συγκεκριμένων στελεχών της κυβέρνησης και εκείνη, αφενός να σιωπά, αφετέρου να μην κινητοποιούνται ούτε η Βουλή ούτε και κάποιος εισαγγελέας, ώστε να κλητεύσουν τον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ., προκειμένου να δώσει τις δέουσες εξηγήσεις για τα όσα ισχυρίστηκε τόσο στο κρίσιμο υπουργικό Συμβούλιο του περασμένου Οκτωβρίου, όσο και τις τελευταίες ημέρες, μέσω τηλεοπτικών συνεντεύξεων αλλά και μέσω του Twitter.
Και σε αυτό το σημείο θα ήταν μάλλον αφελές να ισχυριστεί κανείς πως όλα αυτά είναι άλλο ένα «ρεσιτάλ ψεκασμένων θεωριών» από τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Εάν ο ίδιος έχει στοιχεία και αποδείξεις για τα όσα υποστηρίζει, ότι δηλαδή κάποιοι στην κυβέρνηση ή αλλού τα «πήραν χοντρά», για να επηρεάσουν κόσμο να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, τότε πρέπει να τις καταθέσει τόσο ενώπιον της Δικαιοσύνης όσο και ενώπιον της Βουλής.
Κατ’ επέκταση, θα πρέπει και ο ίδιος ο κ. Κοτζιάς να απαντήσει σε αυτές τις κατηγορίες, προσφεύγοντας στη Δικαιοσύνη.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, στην προκειμένη κρίσιμη περίσταση, κατά την οποία διακυβεύεται ένα σοβαρότατο εθνικό θέμα, η σιωπή είναι συνώνυμο όχι της αδιαφορίας, αλλά της υπόνοιας ότι υποκρύπτεται ενοχή.
Επίσης, η σιωπή καθίσταται συνώνυμο της πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και των δημοκρατικών θεσμών κι αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να γίνεται δεκτό αψήφιστα.
Διαβάστε σχετικά:
Οι έντονοι διάλογοι Καμμένου - Κοτζιά στο Υπουργικό Συμβούλιο
Το μόνο σίγουρο είναι πως το σήριαλ «Καμμένος – Κοτζιάς – Τσίπρας» δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ.
Και όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, τόσο ο κύκλος των αποκαλύψεων γύρω από το παρασκήνιο της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών θα εντείνεται, αναδύοντας μια αποκρουστική αποφορά.
Η λύση είναι μία, για να πάψει να συμβαίνει αυτό: Άμεση παρέμβαση όλων των κοινοβουλευτικών και δικαστικών θεσμών, ώστε να έρθουν όλα στο φως και ο καθένας να αναλάβει τις όποιες ευθύνες του αναλογεί.
