Τo έθνος μας απειλείται από άγρια θηρία του δρυμού, έτοιμα να επιπέσουν εναντίον του· και είμεθα εγκαταλελειμμένοι από όλους· διότι στον κόσμο βασιλεύουν ο μαμωνάς, τα τριάκοντα αργύρια, τα ιδιοτελή συμφέροντα. Απειλείται επίσης η Εκκλησία μας, η Ορθοδοξία μας, που έθρεψε το γένος στα χρόνια της σκλαβιάς.
Αν δεν υπήρχε η Εκκλησία, δεν θα υπήρχε Ελληνισμός…
Η Εκκλησία λοιπόν η ορθόδοξος βάλλεται. Βάλλεται απ’ έξω και από μέσα. Εξωτερικώς μέν από αθέους και απίστους, από εκπαιδευτικούς που διδάσκουν υλισμό, από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις που διακωμωδούν την ευσέβεια, από εφημερίδες και περιοδικά που υποσκάπτουν την πίστη. Εσωτερικώς δε υπονομεύεται από αναξίους κληρικούς και αρχιερείς που προδίδουν τα ιερά και τα όσια.
Αλλά την περίοδο αυτή, σείς παιδιά της Εκκλησίας, φανείτε ήρωες! Αυτό επιτάσσει το χρέος. Όχι απλώς να πηγαίνουμε στην εκκλησία, όχι απλώς να διαβάζουμε τη Γραφή, όχι απλώς να κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, όχι απλώς να πηγαίνουμε σε προσκυνήματα, αλλά και να έχουμε μέσα μας την απόφαση:
«Πεθαίνω για την πατρίδα, πεθαίνω για την πίστη!».
Όλοι ας έχουμε την ηρωική απόφαση. «Ώδε η υπομονή των αγίων» (Απ. 14,12).Εάν υπάρχουν τέτοιοι μαχηταί, να είστε βέβαιοι, δε θα νικήσουν οι άπιστοι και οι άθεοι· θα νικήσει η Εκκλησία, θα νικήσει ο Χριστός· όν, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.
«…Θ᾿αντισταθούμε ως Έλληνες, ως Ελληνίδες, ως χριστιανοί, και να είστε βέβαιοι ότι όσον ολίγοι και να είστε δε θα νικήσουν οι άθεοι και οι άπιστοι· θα νικήσουν οι πιστοί, γιατί πράγματι ο Χριστός δεν απέθανε, αλλά ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων…».
Λόγια του Μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
