Όταν αυτός ο κυριούλης εκτοξεύθηκε αναπάντεχα στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, πολλοί ήταν αυτοί που είχαμε (ναι, δυστυχώς θα βάλω και τον εαυτό μου μέσα) την άποψη ότι επρόκειτο για ένα «βουτυρομπεμπέ», ένα «φλωράκο», που τον έσερνε από τη μύτη της η αρκετά μεγαλύτερη σύζυγός του και τον οποίο προωθούσε το γαλλικό σύστημα, για να ανακόψει τη Μαρίν Λεπέν.
Το ότι ο Εμανουέλ Μακρόν έχει εξελιχθεί στο χειρότερο εφιάλτη του Ερντογάν, αποδεικνύει ότι όλοι εμείς οι ξερόλες είχαμε - ευτυχώς - πέσει έξω στις εκτιμήσεις μας. Η πρόσφατη δήλωσή του πως «η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο με πράξεις και όχι λόγια» ενδεικνύει ότι ως ηγέτης διέπεται από ρεαλισμό και αποφασιστικότητα. Οι λυσσαλέες - και συχνά χυδαίες - επιθέσεις Ερντογάν εναντίον του το επιβεβαιώνουν.
Η Γαλλία είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της ΕΕ και η Ελλάδα έχει να κερδίσει πολλά από τη συνεργασία μαζί της.
Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την πρόσφατη άσκηση στην Κύπρο, με τη συμμετοχή της Γαλλίας, η πολεμική μας αεροπορία πέτυχε την πιο «μαζική, αφανή, τελεσφόρα και απολύτως επιτυχής μετάβαση, εκτέλεση επιχειρήσεων και επιστροφή 8 μαχητικών στην Κυπριακή Δημοκρατία». Πιθανώς και η άφιξη του θηριώδους αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle στην περιοχή να προμηνύεται περαιτέρω εξελίξεις.
Φυσικά - και το τονίζω αυτό - η συνεργασία με τη Γαλλία σε εξοπλιστικό επίπεδο θα πρέπει να λάβει χώρα με πλήρη σεβασμό στα χρήματα των φορολογουμένων και με επίγνωση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας.
Άλκης ο Γάλλος
