Καθόλου καλά δεν είναι τα πρώτα δείγματα από την νέα κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Και δεν μιλάμε φυσικά για την φαρσοκωμωδία όπου η ελληνική πλευρά εκλιπαρεί για μία ολιγόλεπτη συνομιλία του Μητσοτάκη με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.
Αυτό είναι άλλο ένα δείγμα του πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι η ελληνική πολιτική σκηνή αναφορικά με τις διεθνείς εξελίξεις.
Φωνάζαμε εδώ ότι όσο καλός και αν είναι ο Μπάιντεν, δεν παύει να ανήκει στο κόμμα των δημοκρατικών. Ένα ακόμα που με την πολιτική που τα τελευταία 30 χρόνια, υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της Τουρκίας, του αλβανικού αλυτρωτισμού, της μουσουλμανικής αδελφότητας, ότι δηλαδή απειλεί την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή.
Μακάρι ο Μπάιντεν να μπορέσει να αλλάξει αυτή τη στρατηγική, αλλά το βαθύ κράτος των δημοκρατικών έχει συγκεκριμένα συμφέροντα και αποδεδειγμένη διαπλοκή με την Τουρκία, όπως αποδείχτηκε και από τις πρωτοφανείς ενέργειες Κλίντον, που ως υπουργός εξωτερικών του Ομπάμα, κατέστρεψε στην κυριολεξία την μέση Ανατολή προς όφελος της Τουρκίας.
Ποτάμι αίματος για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του Ερντογάν, όπως είχαν χυθεί ποτάμια αίματος στα Βαλκάνια για να εγκαθιδρυθεί η ισλαμική Δημοκρατία της Βοσνίας, το κράτος – συμμορία του Κοσσυφοπεδίου και να προωθηθούν τα συμφέροντα των ακραίων αλβανών.
Συρία, Λιβύη, βόρειο Ιράκ, Αίγυπτος που ευτυχώς αντιστάθηκε, κάθε ενέργεια των δημοκρατικών ισοδυναμούσε με μία εθνική τραγωδία και με μία επέκταση της οθωμανικής Τουρκίας.
Μακάρι ο Μπάιντεν να μπορέσει να κάνει την μεγάλη ανατροπή. Αλλά τα πρώτα δείγματα είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Δεν είναι δυνατόν οι πρώτες ενέργειες που κάνει η νέα διοίκηση να είναι η ακύρωση της στρατιωτικής συμφωνίας με τα ηνωμένα αραβικά Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία.
Δεν είναι δυνατόν, μία από τις πρώτες αποφάσεις του Τζο Μπάιντεν να είναι το πάγωμα πωλήσεις μαχητικών αεροσκαφών τελευταίας γενιάς στα Εμιράτα, όπως ακριβώς επιθυμούσε η Τουρκία! Δεν είναι δυνατόν να αναστέλλεται η προμήθεια στρατηγικών πυραύλων από την Σαουδική Αραβία, επειδή το επιθυμεί ο Ερντογάν.
Δεν είναι δυνατόν την ίδια στιγμή να υπάρχουν κινήσεις προσεγγίσεις Ισραήλ – Τουρκίας, θέτοντας σε κίνδυνο την πραγματική κοσμογονία που είχε συμβεί με την προσέγγιση Ισραήλ – ηνωμένων αραβικών Εμιράτων – σαουδικής Αραβίας, εξέλιξη που θα εξυπηρετούσε την ειρήνη και την συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή.
