Ολα πλεον ειναι πιθανα.....
Η ΕΕ δεν ειναι και τοσο αγαπητοι στην αλλη πλευρα του Ατλαντικου....
ΕΕ: η Ιταλία είναι το νέο «καυτό σημείο» της ηπείρου. Η Αναλυτική πύλη RuBaltic.Ru κατανόησε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση φοβήθηκε από την επανάληψη του βρετανικού σεναρίου στη χερσόνησο των Απεννίνων.
Η Ιταλία αναφέρεται από καιρό ως «ο αδύναμος κρίκος» της ευρωζώνης. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι η κοινωνική και οικονομική αστάθεια το 2018 οδήγησε σε μια πρωτοφανή πολιτική κρίση.
Στις εκλογές του Μαρτίου στην Ιταλία, κανένα από τα κόμματα δεν έλαβε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έτσι οι ηγέτες του κινήματος των πέντε αστέρων Luigi di Mayo και της Liga του Βορρά Ματέο Salvini έπρεπε να διαπραγματευτούν για μια κυβέρνηση συνασπισμού. Οι διαπραγματεύσεις πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τόσο άσχημα που ο Πρόεδρος Sergio Mattatala σε κάποιο σημείο ανακοίνωσε το σχηματισμό της δικής του τεχνικής κυβέρνησης.
Στον Salvini και στον di Mayo αυτή η είδηση ενήργησε απογοητευτικά: για άλλη μια φορά κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και όρισαν στη θέση του πρωθυπουργού τον Giuseppe Conte. Αλλά δεν ήταν δυνατόν να εγκριθεί ο κατάλογος των υπουργών ούτως ή άλλως.
Το εμπόδιο ήταν η φιγούρα τουΕυρωσκεπτικιστή Πάολο Savona, τον οποίο τόσο Salvini και di Mayo ήθελαν να δουν τον υπουργό οικονομίας. Αλλά ο Πρόεδρος ήταν κατηγορηματικά αντίθετος.
Είναι κατανοητό: ο διορισμός του Savonα, ο οποίος καλεί το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα «Γερμανικά δεσμά για την Ιταλία», απείλησε να επιδεινώσει σοβαρά τις σχέσεις με την ΕΕ. Ο Πρόεδρος της Ιταλίας διέταξε να ψάξουν για έναν άλλο υποψήφιο, σε απάντηση Salvini και ο di Mayo τον κατηγόρησαν για προδοσία, και αβοήθητος ο Conte στις 27 Μαΐου απαρνήθηκε την εντολή του να σχηματίσει μια κυβέρνηση.
Ο 64-χρονος οικονομολόγος Carlo Kottaelli ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει αυτό το έργο, και στη συνέχεια ο Ματαρέλα εκ νέου διόρισε πρωθυπουργό τον Conte. Η ένταση εκείνη την εποχή άρχισε να μειώνεται : Στον σκανδαλώδη Savona ανατέθηκε μια άλλη θέση, ο Salvini ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών, ο di Mayo έγινε υπουργός οικονομικής ανάπτυξης, εργασίας και κοινωνικής πολιτικής. Ο Πρόεδρος συμφώνησε.
Αυτό ήταν το τέλος μιας πρωτοφανούς εσωτερικής πολιτικής κρίσης, αλλά η κρίση στις σχέσεις μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών μόλις άρχισε. Οι μέχρι σήμερα δυσεπίλυτοι ηγέτες του κινήματος των πέντε αστεριών και της Ένωσης του Βορρά ήταν ομόφωνοι κατά τη γνώμη τους ότι ο κύριος λόγος για την αστάθεια στην Ιταλία είναι η λανθασμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πιο πρόσφατα, αυτό υπενθύμισε για άλλη μια φορά ο Salvini, χωρίς να ντρέπεται να μιλήσει προσωπικά: «Οι εχθροί της Ευρώπης είναι εκείνοι που είναι κλειδωμένοι στις Βρυξέλλες. Αυτός ο [Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude] Juncker και ο [Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων Pierre Moskovisi έφεραν στην Ευρώπη τον φόβο και την έλλειψη εγγυήσεων για την απασχόληση». Είναι η πολιτική λιτότητας, σύμφωνα με τον Salvini, που οδήγησε στην εξαθλίωση της Ιταλίας και στην αύξηση του δημόσιου χρέους της.
Ο Salvini είναι γνωστός για τις σκληρές του δηλώσεις. Ενώ λίγοι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιτρέπουν στους εαυτούς τους να αμφισβητήσουν την εδαφική ιδιοκτησία της Κριμαίας, ο ηγέτης του «συνδέσμου του Βορρά» αναγνωρίζει ανοικτά τη χερσόνησο ως μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Οι κ. Conte και di Mayo είναι επιφυλακτικοί, αλλά υποστηρίζουν επίσης την άρση των αντι- Ρωσικών κυρώσεων, και η ρητορική του Ιταλού υπουργού Εσωτερικών για το θέμα αυτό γίνεται όλο και πιο αποφασιστική. Σε συνάντηση με Ιταλούς επιχειρηματίες στη Ρωσία, όχι μόνο επέκρινε τη θέση των Βρυξελλών, αλλά και υποσχέθηκε να[3] κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εξασφαλίσει την άρση των κυρώσεων.
Δηλαδή, όλη η ιταλική κυβέρνηση, όπως λένε, «πουλήθηκε στο Κρεμλίνο». Η υπόθεση είναι εκτός εμβέλειας.
Ωστόσο, η πραγματική δυνατότητα της Ιταλικής κυβέρνησης στον δυτικό τύπο είχε αρχικά αμφισβητηθεί. Οι ηγέτες του κινήματος των πέντε αστεριών και της Ένωσης του Βορρά ονομάζονταν λαϊκιστικοί, ανίκανοι να ανταγωνιστούν με τις Βρυξέλλες. Σχετικά με Giuseppe Conte δεν είναι καθόλου συνηθισμένο να μιλήσουν για αυτόν ως ένα ανεξάρτητο πρόσωπο.
Αλλά ο συνασπισμός Salvini-di-Mayo απογοήτευσε του επικριτές του. Όπως αποδείχθηκε, η νέα κυβέρνηση έχει πραγματικά σοβαρές προθέσεις.
Σήμερα το κύριο «πεδίο μάχης» μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών είναι το Ιταλικό σχέδιο προϋπολογισμών για το 2019 έτος. Αμφότερα τα κυβερνώντα κόμματα θέλουν να τον εγκρίνουν με έλλειμμα άνω του 2% του ΑΕγχΠ, το οποίο συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις της ΕΕ (σύμφωνα με τους κανόνες του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, το δημοσιονομικό έλλειμμα των κρατών μελών της ΕΕ δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3%).
Αλλά οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να φαντάζονται ότι ο Salvini και ο di Mayo το ξεπέρασαν : μια χώρα με ένα τόσο τεράστιο δημόσιο χρέος θα έπρεπε να θέσει ένα επίπεδο ελλείμματος 2%, κατά προτίμηση ακόμη λιγότερο. Διαφορετικά, οι αγορές δείχνουν στην Ιταλία δυσπιστία, και αυτό σημαίνει περαιτέρω αύξηση του κρατικού χρέους.
Η διαμάχη σχετικά με το σχέδιο προϋπολογισμού καθυστερεί σταδιακά. Στις 17 Οκτωβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε την παραλλαγή με έλλειμμα 2,4% του ΑΕΠ που πρότεινε η ιταλική κυβέρνηση.
Ενώ η Ρώμη περίμενε μια επίσημη επιστολή από τον Ευρωπαίο Επίτροπο Pierre Moskovisi, ο Luigi di Mayo σημείωσε ότι η ομάδα του δεν είχε «κανένα σχέδιο Β»: η στρατηγική για να ξεπεραστεί η κρίση προϋποθέτει ένα τέτοιο πλαίσιο.
«Οι προβλέψεις δεν γίνονται από μόνες τους. Είμαστε πεπεισμένοι ότι θα υπάρξει ανάπτυξη, και με αυτή την ανάπτυξη μπορούμε να αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος και να μειώσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα,-είπε ο ηγέτης του κινήματος των πέντε αστεριών. -Αναμέναμε ότι αυτός ο ελιγμός δεν θα άρεσε στις Βρυξέλλες · Τώρα αρχίζει το στάδιο των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά πρέπει να είναι σαφές ότι δεν θα υποχωρήσουμε. «
Ένα άλλο σοβαρό θέμα στις σχέσεις μεταξύ της Ιταλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η μεταναστευτική κρίση. Οι αρχές της χώρας επικρίθηκαν όταν αρνήθηκαν να δεχτούν τους πρόσφυγες από το σκάφος Υδροχόος τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους. Σε απάντηση στις επιθέσεις, ο Salvini δήλωσε ότι τα πλοία μη κυβερνητικών οργανώσεων επί των μεταναστών δεν θα συνεχίσουν να εισέρχονται στα Ιταλικά λιμάνια.
Τον ίδιο μήνα, οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν για κοινή δράση στον τομέα της διαχείρισης της μετανάστευσης, και το έκαναν υπό την πίεση του Giuseppe Conte. Χωρίς την αντιμετώπιση του ζητήματος των προσφύγων, ο Ιταλός πρωθυπουργός αρνήθηκε να υπογράψει τα έγγραφα της διάσκεψης κορυφής.
Ωστόσο, οι ηγέτες της ενωμένης Ευρώπης δεν συμμορφώνονται με τις συμφωνίες που επιτεύχθηκαν. Αυτό ανακοινώθηκε στις 16 Οκτωβρίου από τον Giuseppe Conte κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γερουσία.
Η αντίδραση της κυβέρνησης θα είναι συγκρατημένη, αλλά σκληρή: μέχρι να εφαρμοστούν οι αποφάσεις της Διάσκεψης Κορυφής του Ιουνίου, η Ιταλία δεν προτίθεται να βοηθήσει τους εταίρους να επαναεγκαταστήσουν τους πρόσφυγες. Εν τω μεταξύ, η νομοθεσία για τη μετανάστευση έχει ήδη γίνει αυστηρότερη στη χώρα.
Η σοβαρότητα της κατάστασης προσθέτει ότι οι επίμονες Ιταλικές αρχές στην παγκόσμια σκηνή δεν αισθάνονται περιθωριοποιημένες.
Εκτός από τους πιθανούς συμμάχους όπως ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτωρ Orban και η Γερμανική «εναλλακτική για τη Γερμανία», ο συνασπισμός Salvini-di Mayo έχει ήδη «κάνει φίλους» τον ηγέτη του Γαλλικού εθνικού Μετώπου, Marin Le Pen. Μαζί με αυτό, ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών θα κάνει μια «επανάσταση της κοινής λογικής»[9]στην ήπειρο μετά τη νίκη των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ωστόσο, ακόμη μεγαλύτερος φόβος για τουs Ευρωσκεπτικιστές είναι η δυνητική υποστήριξη που μπορεί να δώσει ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη Ρώμη στον αγώνα κατά των Βρυξελλών.
Ο Donald Trump συχνά κατηγορείται ότι έχει πολλά κοινά με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, και με τον Ούγγρο «δικτάτορα» Βίκτορ Orban, και με Ιταλούς Λαϊκιστές. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας προσωπικής συνάντησης με τον Giuseppe Conte κυριολεκτικά έμεινε γοητευμένος ο Αμερικανός ηγέτης. Ο Ιταλός Il Fatto quotidiano τόλμησε να υποθέσει[10] ότι το κύριο αποτέλεσμα της επαφής τους ήταν η συμφωνία για να ενωθούν κατά του Εμμανουήλ Macron, ο οποίος ξαφνικά δεν ήταν ευγενικός για τον Trump.
Ο πρώην σύμβουλος του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Steve Bannon, ο οποίος θέλησε να ενώσει όλους τους Ευρωπαίους «λαϊκιστές» τις παραμονές των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπολογίζει επίσης τη Ρώμη. Τον Σεπτέμβριο, είχε ήδη πάει στην Ιταλία και κάλεσε[11] τον Matteo Salvini ως «τον σπουδαίο παγκόσμιο ηγέτη που μπορεί να συγκριθεί με το Trump».
Ας αφήσουμε το ερώτημα αν ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει να καταστρέψει την ΕΕ, αλλά μάλλον θεωρεί την Ιταλία ως οδηγό για τα συμφέροντά του στην Ευρώπη.
Στην ίδια την Ευρώπη, φαίνεται να ανησυχoύν σοβαρά για αυτή την πρόκληση. Το Αυστριακό περιοδικό Contra γράφει ότι η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κατάρρευση της δεν φαίνεται στους δημοσιογράφους της δημοσίευσης ένα σουρεαλιστικό σενάριο. Σύμφωνα με αυτούς, ο Salvini και ο Di Mayo σκοπεύουν να εκθέσουν τις Βρυξέλλες ως «κακοποιούς» προκειμένου να πείσουν τους συμπολίτες τους να ακολουθήσουν τα βήματα των Βρετανών.
Και η ΕΕ δεν θα επιβιώσει από τη ρήξη με την Ιταλία, προειδοποίησε ο Jean-Claude Juncker τις προάλλες. Δηλαδή, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει φόβους εν προκειμένω. Υπό το πρίσμα της δήλωσής του, είναι σαφές ότι η κατάσταση με την Ιταλία δεν είναι η συνηθισμένη «τραχύτητα» στις εργασίες της ΕΕ.
πηγη
Η ΕΕ δεν ειναι και τοσο αγαπητοι στην αλλη πλευρα του Ατλαντικου....
ΕΕ: η Ιταλία είναι το νέο «καυτό σημείο» της ηπείρου. Η Αναλυτική πύλη RuBaltic.Ru κατανόησε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση φοβήθηκε από την επανάληψη του βρετανικού σεναρίου στη χερσόνησο των Απεννίνων.
Η Ιταλία αναφέρεται από καιρό ως «ο αδύναμος κρίκος» της ευρωζώνης. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι η κοινωνική και οικονομική αστάθεια το 2018 οδήγησε σε μια πρωτοφανή πολιτική κρίση.
Στις εκλογές του Μαρτίου στην Ιταλία, κανένα από τα κόμματα δεν έλαβε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έτσι οι ηγέτες του κινήματος των πέντε αστέρων Luigi di Mayo και της Liga του Βορρά Ματέο Salvini έπρεπε να διαπραγματευτούν για μια κυβέρνηση συνασπισμού. Οι διαπραγματεύσεις πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τόσο άσχημα που ο Πρόεδρος Sergio Mattatala σε κάποιο σημείο ανακοίνωσε το σχηματισμό της δικής του τεχνικής κυβέρνησης.
Στον Salvini και στον di Mayo αυτή η είδηση ενήργησε απογοητευτικά: για άλλη μια φορά κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και όρισαν στη θέση του πρωθυπουργού τον Giuseppe Conte. Αλλά δεν ήταν δυνατόν να εγκριθεί ο κατάλογος των υπουργών ούτως ή άλλως.
Το εμπόδιο ήταν η φιγούρα τουΕυρωσκεπτικιστή Πάολο Savona, τον οποίο τόσο Salvini και di Mayo ήθελαν να δουν τον υπουργό οικονομίας. Αλλά ο Πρόεδρος ήταν κατηγορηματικά αντίθετος.
Είναι κατανοητό: ο διορισμός του Savonα, ο οποίος καλεί το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα «Γερμανικά δεσμά για την Ιταλία», απείλησε να επιδεινώσει σοβαρά τις σχέσεις με την ΕΕ. Ο Πρόεδρος της Ιταλίας διέταξε να ψάξουν για έναν άλλο υποψήφιο, σε απάντηση Salvini και ο di Mayo τον κατηγόρησαν για προδοσία, και αβοήθητος ο Conte στις 27 Μαΐου απαρνήθηκε την εντολή του να σχηματίσει μια κυβέρνηση.
Ο 64-χρονος οικονομολόγος Carlo Kottaelli ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει αυτό το έργο, και στη συνέχεια ο Ματαρέλα εκ νέου διόρισε πρωθυπουργό τον Conte. Η ένταση εκείνη την εποχή άρχισε να μειώνεται : Στον σκανδαλώδη Savona ανατέθηκε μια άλλη θέση, ο Salvini ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών, ο di Mayo έγινε υπουργός οικονομικής ανάπτυξης, εργασίας και κοινωνικής πολιτικής. Ο Πρόεδρος συμφώνησε.
Αυτό ήταν το τέλος μιας πρωτοφανούς εσωτερικής πολιτικής κρίσης, αλλά η κρίση στις σχέσεις μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών μόλις άρχισε. Οι μέχρι σήμερα δυσεπίλυτοι ηγέτες του κινήματος των πέντε αστεριών και της Ένωσης του Βορρά ήταν ομόφωνοι κατά τη γνώμη τους ότι ο κύριος λόγος για την αστάθεια στην Ιταλία είναι η λανθασμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πιο πρόσφατα, αυτό υπενθύμισε για άλλη μια φορά ο Salvini, χωρίς να ντρέπεται να μιλήσει προσωπικά: «Οι εχθροί της Ευρώπης είναι εκείνοι που είναι κλειδωμένοι στις Βρυξέλλες. Αυτός ο [Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude] Juncker και ο [Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων Pierre Moskovisi έφεραν στην Ευρώπη τον φόβο και την έλλειψη εγγυήσεων για την απασχόληση». Είναι η πολιτική λιτότητας, σύμφωνα με τον Salvini, που οδήγησε στην εξαθλίωση της Ιταλίας και στην αύξηση του δημόσιου χρέους της.
Ο Salvini είναι γνωστός για τις σκληρές του δηλώσεις. Ενώ λίγοι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιτρέπουν στους εαυτούς τους να αμφισβητήσουν την εδαφική ιδιοκτησία της Κριμαίας, ο ηγέτης του «συνδέσμου του Βορρά» αναγνωρίζει ανοικτά τη χερσόνησο ως μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Οι κ. Conte και di Mayo είναι επιφυλακτικοί, αλλά υποστηρίζουν επίσης την άρση των αντι- Ρωσικών κυρώσεων, και η ρητορική του Ιταλού υπουργού Εσωτερικών για το θέμα αυτό γίνεται όλο και πιο αποφασιστική. Σε συνάντηση με Ιταλούς επιχειρηματίες στη Ρωσία, όχι μόνο επέκρινε τη θέση των Βρυξελλών, αλλά και υποσχέθηκε να[3] κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εξασφαλίσει την άρση των κυρώσεων.
Δηλαδή, όλη η ιταλική κυβέρνηση, όπως λένε, «πουλήθηκε στο Κρεμλίνο». Η υπόθεση είναι εκτός εμβέλειας.
Ωστόσο, η πραγματική δυνατότητα της Ιταλικής κυβέρνησης στον δυτικό τύπο είχε αρχικά αμφισβητηθεί. Οι ηγέτες του κινήματος των πέντε αστεριών και της Ένωσης του Βορρά ονομάζονταν λαϊκιστικοί, ανίκανοι να ανταγωνιστούν με τις Βρυξέλλες. Σχετικά με Giuseppe Conte δεν είναι καθόλου συνηθισμένο να μιλήσουν για αυτόν ως ένα ανεξάρτητο πρόσωπο.
Αλλά ο συνασπισμός Salvini-di-Mayo απογοήτευσε του επικριτές του. Όπως αποδείχθηκε, η νέα κυβέρνηση έχει πραγματικά σοβαρές προθέσεις.
Σήμερα το κύριο «πεδίο μάχης» μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών είναι το Ιταλικό σχέδιο προϋπολογισμών για το 2019 έτος. Αμφότερα τα κυβερνώντα κόμματα θέλουν να τον εγκρίνουν με έλλειμμα άνω του 2% του ΑΕγχΠ, το οποίο συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις της ΕΕ (σύμφωνα με τους κανόνες του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, το δημοσιονομικό έλλειμμα των κρατών μελών της ΕΕ δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3%).
Αλλά οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να φαντάζονται ότι ο Salvini και ο di Mayo το ξεπέρασαν : μια χώρα με ένα τόσο τεράστιο δημόσιο χρέος θα έπρεπε να θέσει ένα επίπεδο ελλείμματος 2%, κατά προτίμηση ακόμη λιγότερο. Διαφορετικά, οι αγορές δείχνουν στην Ιταλία δυσπιστία, και αυτό σημαίνει περαιτέρω αύξηση του κρατικού χρέους.
Η διαμάχη σχετικά με το σχέδιο προϋπολογισμού καθυστερεί σταδιακά. Στις 17 Οκτωβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέρριψε την παραλλαγή με έλλειμμα 2,4% του ΑΕΠ που πρότεινε η ιταλική κυβέρνηση.
Ενώ η Ρώμη περίμενε μια επίσημη επιστολή από τον Ευρωπαίο Επίτροπο Pierre Moskovisi, ο Luigi di Mayo σημείωσε ότι η ομάδα του δεν είχε «κανένα σχέδιο Β»: η στρατηγική για να ξεπεραστεί η κρίση προϋποθέτει ένα τέτοιο πλαίσιο.
«Οι προβλέψεις δεν γίνονται από μόνες τους. Είμαστε πεπεισμένοι ότι θα υπάρξει ανάπτυξη, και με αυτή την ανάπτυξη μπορούμε να αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος και να μειώσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα,-είπε ο ηγέτης του κινήματος των πέντε αστεριών. -Αναμέναμε ότι αυτός ο ελιγμός δεν θα άρεσε στις Βρυξέλλες · Τώρα αρχίζει το στάδιο των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά πρέπει να είναι σαφές ότι δεν θα υποχωρήσουμε. «
Ένα άλλο σοβαρό θέμα στις σχέσεις μεταξύ της Ιταλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η μεταναστευτική κρίση. Οι αρχές της χώρας επικρίθηκαν όταν αρνήθηκαν να δεχτούν τους πρόσφυγες από το σκάφος Υδροχόος τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους. Σε απάντηση στις επιθέσεις, ο Salvini δήλωσε ότι τα πλοία μη κυβερνητικών οργανώσεων επί των μεταναστών δεν θα συνεχίσουν να εισέρχονται στα Ιταλικά λιμάνια.
Τον ίδιο μήνα, οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν για κοινή δράση στον τομέα της διαχείρισης της μετανάστευσης, και το έκαναν υπό την πίεση του Giuseppe Conte. Χωρίς την αντιμετώπιση του ζητήματος των προσφύγων, ο Ιταλός πρωθυπουργός αρνήθηκε να υπογράψει τα έγγραφα της διάσκεψης κορυφής.
Ωστόσο, οι ηγέτες της ενωμένης Ευρώπης δεν συμμορφώνονται με τις συμφωνίες που επιτεύχθηκαν. Αυτό ανακοινώθηκε στις 16 Οκτωβρίου από τον Giuseppe Conte κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γερουσία.
Η αντίδραση της κυβέρνησης θα είναι συγκρατημένη, αλλά σκληρή: μέχρι να εφαρμοστούν οι αποφάσεις της Διάσκεψης Κορυφής του Ιουνίου, η Ιταλία δεν προτίθεται να βοηθήσει τους εταίρους να επαναεγκαταστήσουν τους πρόσφυγες. Εν τω μεταξύ, η νομοθεσία για τη μετανάστευση έχει ήδη γίνει αυστηρότερη στη χώρα.
Η σοβαρότητα της κατάστασης προσθέτει ότι οι επίμονες Ιταλικές αρχές στην παγκόσμια σκηνή δεν αισθάνονται περιθωριοποιημένες.
Εκτός από τους πιθανούς συμμάχους όπως ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτωρ Orban και η Γερμανική «εναλλακτική για τη Γερμανία», ο συνασπισμός Salvini-di Mayo έχει ήδη «κάνει φίλους» τον ηγέτη του Γαλλικού εθνικού Μετώπου, Marin Le Pen. Μαζί με αυτό, ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών θα κάνει μια «επανάσταση της κοινής λογικής»[9]στην ήπειρο μετά τη νίκη των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ωστόσο, ακόμη μεγαλύτερος φόβος για τουs Ευρωσκεπτικιστές είναι η δυνητική υποστήριξη που μπορεί να δώσει ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη Ρώμη στον αγώνα κατά των Βρυξελλών.
Ο Donald Trump συχνά κατηγορείται ότι έχει πολλά κοινά με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, και με τον Ούγγρο «δικτάτορα» Βίκτορ Orban, και με Ιταλούς Λαϊκιστές. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας προσωπικής συνάντησης με τον Giuseppe Conte κυριολεκτικά έμεινε γοητευμένος ο Αμερικανός ηγέτης. Ο Ιταλός Il Fatto quotidiano τόλμησε να υποθέσει[10] ότι το κύριο αποτέλεσμα της επαφής τους ήταν η συμφωνία για να ενωθούν κατά του Εμμανουήλ Macron, ο οποίος ξαφνικά δεν ήταν ευγενικός για τον Trump.
Ο πρώην σύμβουλος του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Steve Bannon, ο οποίος θέλησε να ενώσει όλους τους Ευρωπαίους «λαϊκιστές» τις παραμονές των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπολογίζει επίσης τη Ρώμη. Τον Σεπτέμβριο, είχε ήδη πάει στην Ιταλία και κάλεσε[11] τον Matteo Salvini ως «τον σπουδαίο παγκόσμιο ηγέτη που μπορεί να συγκριθεί με το Trump».
Ας αφήσουμε το ερώτημα αν ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει να καταστρέψει την ΕΕ, αλλά μάλλον θεωρεί την Ιταλία ως οδηγό για τα συμφέροντά του στην Ευρώπη.
Στην ίδια την Ευρώπη, φαίνεται να ανησυχoύν σοβαρά για αυτή την πρόκληση. Το Αυστριακό περιοδικό Contra γράφει ότι η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κατάρρευση της δεν φαίνεται στους δημοσιογράφους της δημοσίευσης ένα σουρεαλιστικό σενάριο. Σύμφωνα με αυτούς, ο Salvini και ο Di Mayo σκοπεύουν να εκθέσουν τις Βρυξέλλες ως «κακοποιούς» προκειμένου να πείσουν τους συμπολίτες τους να ακολουθήσουν τα βήματα των Βρετανών.
Και η ΕΕ δεν θα επιβιώσει από τη ρήξη με την Ιταλία, προειδοποίησε ο Jean-Claude Juncker τις προάλλες. Δηλαδή, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει φόβους εν προκειμένω. Υπό το πρίσμα της δήλωσής του, είναι σαφές ότι η κατάσταση με την Ιταλία δεν είναι η συνηθισμένη «τραχύτητα» στις εργασίες της ΕΕ.
πηγη
