Για πολλές δεκαετίες στο εργατικό κίνημα στην πατρίδα μας υπήρχαν έριδες για το ποιος τελικά καθιέρωσε την 1η Μαΐου ως εορτή της εργασίας, ως εορτή του Έλληνα εργάτη, ως εορτή των εργαζομένων...
Τα δικαιώματα των εργατών, των εργαζομένων, που στις μέρες μας έχουν ισοπεδώσει οι κυβερνήσεις του δημοκρατικού τόξου, καθιέρωσε, ο για πολλούς Δικτάτορας, Φασίστας αλλά για εμάς τους Έλληνες εθνικιστές ο Ι. Μεταξάς.
Ο Μεταξάς μετά τα γεγονότα του 1936 στην Θεσσαλονίκη, με την διάλυση δηλαδή της συγκεντρώσεως των καπνεργατών είχε δηλώσει:
«Κατέστη φανερόν ότι οι σκοποί οι επιδιωκόμενοι από τους διευθύνοντας την απεργιακήν κίνησιν είναι πολιτικοί, ανατρεπτικοί και όχι οικονομικοί».
Απεδείχθη με αυτές τις δηλώσεις του εθνικού κυβερνήτη ότι, για ακόμη μία φορά όλοι αυτοί που πάντα καπηλεύονται τους εργαζόμενους ,αλλά και ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, προσπάθησαν να παρασύρουν τους Έλληνες εργάτες ,να τους μπολιάσουν με το διεθνιστικό δηλητήριο του κομμουνισμού, δυστυχώς με την απουσία των εθνικιστών που θα έπρεπε να είναι στο πλευρό τους.
Ο Ι. Μεταξάς αναλαμβάνοντας την διακυβέρνηση της χώρας αλλά και την ηγεσία του έθνους απεδείχθη πρωτοπόρος στην επιλογή των συνεργατών του.
Διόρισε ως υπουργό ένα πρώην κομμουνιστή, τον Αριστείδη Δημητράτο με την εντολή, να εφαρμόσει όλα όσα θεωρούσε ότι έπρεπε να γίνουν για τους εργάτες, η πρώην κομμουνιστική ιδεολογία του.
Επί υπουργία Δημητράτου λοιπόν, εκτός από την καθιέρωση της οκταώρου εργασία για όλους, παραθέτουμε και ορισμένα άλλα κοινωνικά έργα προς γνώση όλων αυτών που σήμερα με δημοκρατικές διαδικασίες έχουν αποδημήσει όλα τα εργατικά δικαιώματα:
25 – 12 – 1936 Ιδρύεται οικονομική αστυνομία για την δίωξη του λαθρεμπορίου και την πάταξη της φοροδιαφυγής!
27 – 12 – 1937 Μέτρα της κυβέρνησης υπέρ των σταφιδοπαραγωγών. Ενισχύεται ο ΑΣΟ κι απαγορεύεται η επέκταση των φυτειών!
02 – 04 -1937 Καθιερώνεται η 1η Μαΐου ως εορτή της εργασίας!
02 – 05 – 1937 Συνίσταται Ταμείο Ασφάλισης Εμπόρων κι ορίζεται το πρώτο διοικητικό του συμβούλιο!
25 – 08 – 1937 Με απόφαση του υπουργού Εργασίας συστάθηκαν γραφεία ευρέσεως εργασίας σε μεγάλες πόλεις της χώρας!
27 – 09 – 1937 Από την 15η Νοεμβρίου αρχίζει η τακτική λειτουργία του Οργανισμού Κοινωνικών Ασφαλίσεων!
20 – 04 – 1938 Καθιερώνεται ο θεσμός της Αγροτικής Ασφάλειας σε όλη την χώρα, για την πρόληψη και καταστολή αγροτικών αδικημάτων!
30 – 11 – 1938 Αρχίζει η πλήρης ιατρική περίθαλψη των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ και προσλαμβάνονται οι απαραίτητοι γιατροί!
Κλπ, κλπ.
Παρατηρούμε λοιπόν ότι όλα αυτά που έχουν αποδημήσει οι εκάστοτε κυβερνόντες των δημοκρατικών κυβερνήσεων και για τα οποία υποτίθεται ότι μάχονται οι αριστεροί, πήραν σάρκα και οστά από το Εθνικό καθεστώς του Ι. Μεταξά και πραγματοποιήθηκαν από ένα κομμουνιστή ουσιαστικά υπουργό.
Είχε πει ο Μεταξάς στον υπουργό του λίγο πριν αναλάβει: «Τα οικονομικά είναι συγκεκριμένα με αυτά θα κινηθείς και θα κάνεις φιλεργατικούς νόμους.
Μην ανησυχείς εγώ θα σε καλύπτω αρκεί να αγαπάς τους εργάτες.
Οι Έλληνες εργάτες έχουν πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια και ψυχή και ξυπνούν πολεμώντας αυτούς που τόσα χρόνια γλεντούν πάνω στο αίμα τους και τον ιδρώτα τους».
Έχουν ακουστεί άλλη φορά τέτοια λόγια από κυβερνήτη; Σίγουρα όχι.
Αλλά να θυμηθούμε και την φιλεργατική πολιτική της 21ης Απριλίου 1967.
Μέσω του πλέγματος των άρθρων 26-29 του Συντάγματος 1968/73 κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά πολιτειακώς η έννοια του Κοινωνικού Κράτους στην Ελλάδα.
Ιδρύθηκε Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών ως το κεντρικό όργανο προγραμματισμού και ελέγχου της κοινωνικής πολιτικής του κράτους.
Καθιερώθηκε το 1968 για πρώτη φορά Κοινωνικός Προϋπολογισμός στην Ελλάδα.
Καταργήθηκαν έπειτα από 35 έτη τα Πιστοποιητικά Κοινωνικών Φρονημάτων το 1971, για όλους τους τομείς, πλην των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Ας δούμε τώρα και την εργατική πολιτική του καθεστώτος:
Το υπουργείο Εργασίας ανέλαβε ο παλαιός σοσιαλιστής Απόστολος Βογιατζής, ο οποίος ήταν ένα από τα τέσσερα μέλη που ίδρυσαν το ΕΑΜ.
Για τον διορισμό του αυτόν απεκλήθη ως ο Δημητράτος του Παπαδόπουλου.
Ίδρυσε τον Ο.Α.Ε.Δ. με σκοπό την εξάλειψη της ανεργίας και την εκπαίδευση των ανέργων.
Δημιουργήθηκαν 110 εκπαιδευτικές μονάδες.
52 Σχολές Τεχνικής Μαθητείας, 32 Σχολές Ταχύρρυθμης εκπαίδευσης και 26 Τουριστικών Επαγγελμάτων.
Η 8ωρη καθημερινή εργασία καθιερώθηκε δια νόμου σε όλους τους κλάδους και τομείς των εργαζομένων.
Θεσπίστηκε η δυνατότης συνεχούς ωραρίου, η εφαρμογή ελαστικού ωραρίου και η εφαρμογής 5ημέρου εργασίας.
Καθιερώθηκε το ανώτατο όριο υπερωριών κατά κλάδους και απαγορευθήκαν δια νόμου οι ομαδικές απολύσεις. Εισήχθη ο θεσμός του ιατρού εργασίας.
Αυτά εν ολίγοις.
