TI ΕΓΙΝΕ, ΠΑΛΙΟΦΙΛΕ ΑΡΗ...;
ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ ΚΑΙ ΕΣΥ...;
ΣΟΚ...;
Τότε που η γυναίκα σου, δημοσιογράφος και αυτή, ετοίμαζε τα άρθρα με τα πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα του Βίκτωρα Μητρόπουλου για τις κλοπές στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο;
Τότε που έστειλα όλο το διοικητικό συμβούλιο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας σε δίκη για απείθεια, το Αρσάκειο Νηπιαγωγείο στον ανακριτή και τον Μπαμπινιώτη στο εδώλιο για τη συκοφαντική δυσφήμησή μου, και εσύ έβαλες ολόκληρο ΣΚΑΪ να το κάνει πρώτη είδηση;
Θυμάσαι που λίγο αργότερα και πάλι έβγαλες τον φίλο σου, τον δικηγόρο που θαύμαζες, να μιλήσει για τη νικηφόρα μάχη του κατά των κολοσσών των ιχθυοκαλλιεργειών; Τότε που μόνος απέναντι σε όλους, όπως πάντα, κέρδισα τη δίκη του Πειραιά και μετά από λίγες μέρες τους έστειλα στον ανακριτή για τη φορμόλη;
Τότε που βρισκόμασταν με τις οικογένειές μας;
Εσύ, που εύκολο στις κοινωνικές σχέσεις δεν σε λες.
Κι όμως, με τον Νίκο Αντωνιάδη έκανες εξαίρεση.
Μέχρι που ήρθε η απάτη.
Έτσι δεν είναι, Άρη;
Και στην απάτη, ο δικηγόρος που θαύμαζες, έγινε σε μία νύχτα συνωμοσιολόγος και δολοφόνος.
Έτσι δεν είναι, Άρη;
Τώρα;
Τώρα τι έχεις να πεις;
Πρώτα αρχειοθετήθηκαν τα κακουργήματα του δολοφόνου, μετά αθωώθηκε ο εξαιρετικά επικίνδυνος ,
και σαν μην έφταναν αυτά, έστειλα στο σκαμνί και ένα ολόκληρο νοσοκομείο.
Λοιπόν; Τι λες;
Θα με καλέσεις στο ραδιόφωνο όπως τότε;
Τι;
Όχι;
Αχ, βρε Άρη.
Αφού με ήξερες.
Τι πίστευες;
Τι;
Έλα τώρα και εσύ μαζί με τους άλλους.
Στη σειρά.
Στη σειρά, Άρη. Όπως ήθελες να στηθεί ο κόσμος για να εμβολιαστεί με το ζόρι.
