Πιεζουν...
Γιατι;
Για τα συμφεροντα τους, να πουλησουν θελουν....
Και να ικανοποιησουν την Τουρκια απο την αλλη...
Και βρεθηκε ο Γερμανοτσολιας να εκτελεσει τις εντολες τους....
Κι όλα αυτά, τη στιγμή που η Τουρκία εγείρει συνεχώς αξιώσεις, καταγγέλλει την Ελλάδα για στρατιωτικοποίηση των νησιών στο Αιγαίο, και, εμμέσως πλην σαφώς, σε πρώτη φάση ζητάει την απόσυρση των βαρέων όπλων (μεταξύ άλλων και των αντιαεροπορικών συστημάτων) από τα νησιά. Κοντολογίς, δηλαδή, να αφεθούν στα νησιά στο έλεος της τουρκικής αποβατικής στρατιάς.
Στο μεταξύ, εταιρείες μεγάλων Δυτικών χωρών καλοβλέπουν αυτή την απόσυρση, επειδή πιστεύουν ότι θα πουλήσουν τα δικά τους αντιαεροπορικά συστήματα. Μένει να φανεί εάν ενδεχόμενη απόσυρση θα αποτελέσει μια ακόμα ευκαιρία για νέο εξοπλιστικό πάρτι ή ένα βήμα για την… αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.
Πάντως, η κυβέρνηση μέχρι πρότινος επικαλείτο την τουρκική επιθετικότητα ως -υπαρκτή, βέβαια- αιτία για τον εξοπλισμό της χώρας. Τώρα, επικαλείται τη Ρωσία και το Ουκρανικό για περαιτέρω εξοπλιστικό πάρτι. Κι’ αυτό, όταν το ταμείο είναι μείον και τους επόμενους μήνες αναμένεται να έχει στερέψει οριστικά.
Ωστόσο, οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για απόσυρση των ρωσικών οπλικών συστημάτων φαίνεται ότι προκαλούν προβληματισμό και αντιδράσεις. Ενδεικτική είναι η ανάρτηση που έκανε στο Facebook ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ, Κωνσταντίνος Ζιαζιάς, με τίτλο «Πάνω από όλα και όλους το εθνικό συμφέρον».
Αναλυτικά, έγραψε: «Με έκπληξη και με ανησυχία, ακούσαμε τον πρωθυπουργό της χώρας μας να δηλώνει σε τηλεοπτικό σταθμό για τα ρωσικά οπλικά συστήματα που διαθέτει η χώρα μας και τις απαιτήσεις αυτών σε ανταλλακτικά στο προσεχές μέλλον, ότι «αποτελούν επιλογές άλλων δεκαετιών, περασμένων δεκαετιών» και «δεν είναι αμυντικά συστήματα τα οποία είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα».
Με όλο τον σεβασμό που πρέπει όλοι οι Έλληνες να έχουμε προς τους θεσμούς της χώρας μας , οι δηλώσεις αυτές δημόσια δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα και είναι επικίνδυνες για την εθνική άμυνα, αλλά και το ηθικό του στρατεύματος.
Τα οπλικά συστήματα, τα οποία δεν χρειάζεται σήμερα να ονοματίσουμε, για ευνόητους λόγους, πράγματι είναι περασμένων δεκαετιών, αλλά σας διαβεβαιώνω κύριε πρωθυπουργέ, όπως σίγουρα σας διαβεβαιώνει και η άξια στρατιωτική μας ηγεσία, ότι είναι υπερκρίσιμα, είναι απαραίτητα για την άμυνα της χώρας, έστω και αν είναι περασμένων δεκαετιών μέχρι να τα αντικαταστήσουμε με πιο σύγχρονα.
Από αυτά τα ρωσικά οπλικά συστήματα που είναι δεδομένο ότι είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα ορισμένα χορηγήθηκαν δωρεάν στην χώρα μας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, με τα προβλεπόμενα πυρομαχικά και με μεγάλο αριθμό ανταλλακτικών, και ορισμένα αγόρασε, προμηθεύτηκε η πατρίδα από το υστέρημα του λαού, που όμως και αυτό το υστέρημα και εδώ το πολιτικό σύστημα δε σεβάστηκε, όπως γνωρίζετε πολύ καλά.
Κύριε πρωθυπουργέ επί δεκαετίες τώρα το προσωπικό του Στρατού μας δίνει αγώνα για να διατηρήσει αυτά τα οπλικά συστήματα επιχειρησιακά. Δίνει αγώνα η Στρατιωτική Ηγεσία για προμήθεια ανταλλακτικών κυρίως από την Ρωσία, όσο και από άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που διαθέτουν ακόμη και αυτές σε ενέργεια αυτά τα οπλικά συστήματα. Δίνει αγώνα το τεχνικό προσωπικό των εργοστασίων και των μονάδων μας, ακόμη και με «πατέντες», για να διατηρήσει αυτά τα οπλικά συστήματα επιχειρησιακά. Η απαίτηση προμήθειας ανταλλακτικών είναι πρωταρχική και άμεση.
Κύριε πρωθυπουργέ αυτά τα οπλικά συστήματα, η διαθεσιμότητα των οποίων είναι σε υψηλά επίπεδα, συμμετέχουν ενεργά και σημαντικά στην αμυντική θωράκιση της χώρας. Είναι αυτά που μας παρέχουν αντιαεροπορική προστασία στα μαχόμενη τμήματα, είναι αυτά που μας παρέχουν αντιαποβατική, αντιαβακική προστασία στα νησιά μας, είναι αυτά που μας συμπληρώνουν την αντιαρματική άμυνα των τοποθεσιών μας και γενικά είναι αυτά που συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην δημιουργία κλίματος αποτροπής.
Είναι αυτά που, παρά «τα χρόνια τους», δημιουργούν φόβο και αβεβαιότητα στον γείτονα. Είναι αυτά που ζητούν, που πιέζουν οι Τούρκοι, μαζί με τους συμμάχους μας, να αποσυρθούν από τα νησιά μας και να εφαρμόσουν την αναθεωρητική πολιτική τους, χωρίς «ζόρια».
Κύριε πρωθυπουργέ, σκεφθήκατε τι ένοιωσαν όλα αυτά τα στελέχη, που υπηρετούν, που έχουν γίνει «ένα», όλα αυτά τα χρόνια, με αυτά τα οπλικά συστήματα, όταν άκουσαν ότι ο κυβερνήτης τους θεωρεί ότι αυτά τα οπλικά συστήματα δεν είναι κρίσιμα για την εθνική άμυνα, ενώ οι Διοικήσεις τους όλων των επιπέδων, ο Ανθυπολοχαγός τους, ο Λοχαγός τους, ο Αντισυνταγματάρχης τους ο Διοικητής τους, ο Διοικητής Σχηματισμού, τους υπενθυμίζουν και τους τονίζουν καθημερινά την αναγκαιότητα διαθεσιμότητας και την τεράστια αξία που έχουν, αυτά τα οπλικά συστήματα για την άμυνα του νησιού μας;
Σίγουρα ένιωσε απογοήτευση αλλά και θυμό. Θυμήθηκε το προσωπικό μας τι εργατοώρες εξάντλησε για να διατηρεί αυτά τα οπλικά συστήματα αξιόπιστα και επιχειρησιακά έτοιμα για εκτέλεση της αποστολής τους και εσείς τα απαξιώνετε και επομένως απαξιώνετε και το προσωπικό που τα υπηρετεί με τεράστιες δυσκολίες, αλλά μη φειδόμενο χρόνου και κόπου, ευτυχώς για τον στρατό μας τα διατηρούν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Ναι κύριε πρωθυπουργέ είναι περασμένων δεκαετιών και έπρεπε από δύο δεκαετίες τώρα να έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα αντίστοιχα οπλικά συστήματα, δυτικού βέβαια τύπου, αφού οφείλουμε να τηρούμε και τις υποχρεώσεις μας έναντι των συμμάχων μας. Όμως η κατάσταση της οικονομίας και οι δανειστές που εποπτεύουν την χώρα μας δεν το επέτρεψαν να εξοπλίσουμε έγκαιρα και αναλογικά τις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως διαχρονικά το πολιτικό σύστημα έλεγε στις στρατιωτικές ηγεσίες .
Η προμήθεια ανταλλακτικών και η τοποθέτηση αυτών στην κλίμακα ανεφοδιασμού του Στρατού μας, για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια, είναι απολύτως απαραίτητα, για την ομαλή περιοδική συντήρηση, για την επισκευή τυχόν βλαβών και για την διαθεσιμότητα αυτών των οπλικών συστημάτων, που αποτελούν την σπονδυλική στήλη της εθνικής μας άμυνας, σε ορισμένες ευαίσθητες περιοχές της χώρας μας.
Πως όμως θα γίνει η προμήθεια αυτών των ανταλλακτικών όταν η χώρα μας έκλεισε και την τελευταία χαραμάδα επικοινωνίας με την προμηθεύτρια χώρα, στο όνομα της συμμαχικής αλληλεγγύης και όχι στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και στο όνομα της εθνικής άμυνας;
Είναι πασιφανές ότι εξωτερική πολιτική ασκεί η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση, που γνωρίζει όλα τα δεδομένα της διεθνούς σκηνής, όμως υπεράνω όλων είναι το εθνικό συμφέρον και εδώ εκτιμώ ότι οφείλαμε για εθνικούς λόγους να μην γίνουμε «βασιλικότεροι των βασιλέων», ναι να καταδικάσουμε την ρωσική εισβολή, ναι να επιβάλουμε τις κυρώσεις που πρότειναν οι συμμαχικοί οργανισμοί που συμμετέχουμε, όμως τα εθνικά μας συμφέροντα επέβαλαν να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους αντιπαράθεσης με την Ρωσία, όπως έκανε η Κύπρος, όπως έπραξαν οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να δίνεται η δυνατότητα στην χώρα μας να συνδιαλέγεται και με την Ρωσία σε θέματα που αφορούν την προμήθεια ανταλλακτικών για τα κύρια οπλικά μας συστήματα.
Γενική πεποίθηση υπάρχει ότι η αντίδραση μας έναντι της Ρωσίας ήταν υπερβολική και δεν σταθμίστηκαν, δεν εκτιμήθηκαν βασικοί παράγοντες για να διαμορφωθεί η αντίδραση της Χώρας μας. Η λήψη απόφασης από τον «έναν», χωρίς την εκτίμηση και τις προτάσεις των ειδικών, ενέχει, πέραν του σχετικού ρίσκου, κίνδυνο να οδηγηθούμε σε λάθη, σε παραλείψεις με σοβαρότατες συνέπειες για την ασφάλεια της χώρας.
Μπορεί να είμαστε από την σωστή πλευρά της ιστορίας, και πράγματι είμαστε, αλλά οι ηγέτες μας είναι φανερό ότι δεν έχουν μελετήσει την ιστορία μας… Με την σωστή πλευρά του κόσμου και της ιστορίας ήμασταν το 1919, με την συμμετοχή μας στην ουκρανική εκστρατεία, αλλά αμέσως μετά βρεθήκαμε σε λάθος κόσμο… σε λάθος πλευρά, δεν «διαβάσαμε» σωστά τους παγκόσμιους συσχετισμούς και βρεθήκαμε στη «λάθος» πλευρά, χωρίς να έχουμε εκτιμήσει τις συνέπειες αυτής της εκστρατείας.
Τώρα, λοιπόν, που διαμορφώνονται ξανά οι μεγάλες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις στην περιοχή μας και στον πλανήτη, έχει τεράστια σημασία να «διαβάσουμε» σωστά τις επερχόμενες εξελίξεις και να τοποθετηθούμε στη νικηφόρα και στη δημοκρατική πλευρά της Ιστορίας. Αυτά που επιλέγουμε σήμερα θα μας ωφελήσουν ή θα θέσουν τροχοπέδη στις εθνικές μας επιδιώξεις μια δεκαετία αργότερα, στον καινούργιο κόσμο που θα προκύψει. Έχει τεράστια σημασία οι ταγοί μας να «διαβάζουν» σωστά τις επερχόμενες εξελίξεις.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι οι ηγέτες πρέπει πρώτα από όλα να αντιλαμβάνονται την γεωγραφική θέση της χώρας τους στον παγκόσμιο χάρτη, να αντιλαμβάνονται τον συσχετισμό ισχύος και την θέση της χώρας τους σε αυτόν και τα εθνικά τους συμφέροντα.
Η γεωγραφία οδηγεί εν πολλοίς και στην διαμόρφωση των εθνικών συμφερόντων καθώς και στην χάραξη τόσο της εξωτερικής, όσο και της εσωτερικής πολιτικής. Η πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής, είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος και μόνο και όχι να γίνουμε αρεστοί σε φίλους και συμμάχους.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει δικαιοσύνη ούτε έλεος για τον αδύνατο. Μας τα έχει πει ο Θουκυδίδης πριν από 2,5 αιώνες, και αυτό οφείλουν οι ταγοί τις χώρας να έχουν μελετήσει και να γνωρίζουν. Το Διεθνές Δίκαιο πλέον είναι το διεθνές δίκαιο συν στρατός, συν αεροπορία, συν ναυτικό …»
