Αυτή η κυβέρνηση είναι πολύ επικίνδυνη και για τα εθνικά θέματα, αφού κανένας δεν μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχτεί την πολιτική του κατευνασμού και την σφοδρή επιθυμία της περί προσέγγισης της Τουρκίας (διερευνητικές συζητήσεις τις λένε), όταν η Τουρκία σε καθημερινή βάση διακηρύσσει το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”, όταν στεντόρεια επιμένει στο casus belli (αφορμή πολέμου) στην πιθανή αύξηση των ναυτικών μας μιλίων από τα 6 στα 12 στο Αιγαίο Πέλαγος...
Μια άτολμη λοιπόν κυβέρνηση, κυριευμένη από την πολιτική κατευνασμού και ηττοπάθειας προς την Τουρκία, κατ΄ εκπλήρωση της πολιτικής που υπαγορεύεται από το ΕΛΙΑΜΕΠ! Ενώ συνεχώς πληθαίνουν οι αντίθετες φωνές επιστημόνων που εκφράζουν μια άλλη πιο επιθετική πολιτική στα εθνικά μας ζητήματα!
Όπως τελευταία διάβαζα ένα άρθρο το κ. Πέτρου Μηλιαράκη, ο οποίος δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU) και ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Στις διαρκείς προκλήσεις της Τουρκίας και στις προδήλως εξωνομικές θέσεις των αξιωματούχων της Άγκυρας, με τάση σε “όποιο” τραπέζι, “όποτε” προκύψει, των “όποιων” διαπραγματεύσεων, να θέτει ζητήματα διαρκώς αυξανόμενα, η Ελλάδα θα πρέπει να αντιτάξει αντί πολλών το ζήτημα και μόνο ότι για το αδιάσπαστο της επικράτειάς της είναι μικτό αρχιπελαγικό κράτος.
Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να αξιοποιηθεί η απόφαση του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου με έδρα τις Κάτω Χώρες (Permanent Court of Arbitration – PCA) επί της από 22 Ιανουαρίου 2013 προσφυγής των Φιλιππίνων κατά της Κίνας, που αφορά στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (στο εξής: Δίκαιο της Θάλασσας). Αναφέρομαι στην απόφαση “The Republic of Philippines v. The People’s Republic of China”, με Case Number: 2013-9, της 12ης/7/2016, με πρόεδρο τον Thomas A. Mensah.
Για πρώτη φορά ένα ad hoc Δικαστήριο ερμήνευσε το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του Μantego Bay της Ιαμαϊκής του 1982. Το Δικαστήριο εκείνο δέχτηκε ως απόλυτο κανόνα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου ότι όλοι οι γεωγραφικοί σχηματισμοί (ασχέτως του εάν χαρακτηριστούν νησιά ή βράχοι και ασχέτως του μεγέθους αυτών) έχουν υποχρεωτικώς χωρικά ύδατα έκτασης 12 μιλίων.
Αυτό επιβεβαιώνει ότι το ζήτημα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο πέραν των 6 μιλίων, στα 12 μίλια, αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας. Με χωρικά ύδατα 12 μιλίων, το 72% των θαλάσσιων περιοχών του Αιγαίου περιέρχεται κυριαρχικώς στην Ελλάδα και το 8,5% στην Τουρκία. Το 19,5%, δε, που απομένει προς οριοθέτηση, μπορεί να διευθετηθεί. Η παραδοχή δε αυτή του PCA εκθέτει διεθνώς την Τουρκία με το “περίφημο” casus belli, όποτε η Ελλάδα εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο!..»!
